Heyhey!
Eigenlijk is er weinig nieuws onder de zon de afgelopen drie dagen.
Ik ben er uiteraard nog niet in geslaagd om veel vaardigheden te oefenen. Morgen zou wel degelijk de eerste blaassonde moeten komen.
Daarbuiten vult mijn tijd vooral met gesprekken. Driekwartier aan een hete chocomelk slurpen en praten met andere PJ, een kwartier buiten staan omdat een PJ wou roken en me mee buiten nam... We zijn goed bezig!
Gelukkig weet ik ondertussen de spoed zijn, zodat ik zo nu en dan naar daar kan gaan, om te doen alsof ik iets nuttigs ga doen.
Voor de rest heb ik het bijzonder moeilijk om 's morgens op te staan. Twee bedplanken hebben al begeven, mijn lepel en wat cornflakes is al naar beneden gedwarreld, ik ben al over mijn rugzak gestruikeld, mijn (enige) tas lag nagenoeg op de grond, mijn gsm heeft de Lübeckse grond al ontmoet, ...
Daarbuiten heb ik nog altijd weinig gedaan voor mijn stage. Ik heb echter toch al iets gedaan!
Nuja, om toch nog iets typisch "buitenland is verschillend" te zeggen: gisteren hadden we een voordracht speciaal voor pj's. Het ging over de bloedvooriening van de buik, toegespitst op chirurgische ingrepen. Zeer nuttige les eigenlijk. Anyway, toen die les gedaan was, verwachtte ik, zoals in België, een applaus.
Mispoes. Wat kwam, was iets wat ik nog niet had gezien. Iedereen begon ineens met zijn vuist op de tafel of de stoelrand te kloppen. Vreemde manier van applaudiseren dat ze hier kennen...
Morgen is het alweer vrijdag, en daarna dus weer een weekend vrij. Waarschijnlijk wel het laatste weekend. Maandag weet ik hoe ik dienst kan doen. Plus, gisteren heb ik gehoord dat zaterdagnamiddag de schockroom een interessante bezienswaardigheid is (voor als je geen dienst hebt noch iets te doen). Ik ga daar zeker eens naartoe, lijkt me wel eens tof, en ik hoef niets te doen buiten kijken en uitleg krijgen :)
Dan nog een woord over het eten in het ziekenhuis hier. Het is echt bijzonder goed, alleen niet zo veel. Ofwel hebben de Eupense proporties mijn maag vergroot, dat is natuurlijk ook mogelijk.

Nuja, ik ga jullie na deze on-erasmus-waardige post laten. Mijn inspiratie is niet zo groot.
Waarschijnlijk zal mijn volgende post foto's bevatten. Zaterdag ga ik het goedkoopste digitale fototoestel kopen, en het centrum doorwandelen om mijn gevoel van de stad proberen vast te leggen op het toestel. Hopelijk kan ik daarna uitvinden hoe die foto's naar mijn computer over te zetten.

Dit weekend was weer één van weggegooide tijd.
"Hoe kun je tijd verbrengen zonder iets nuttigs te doen?"
Tip 1: plan op zaterdag om 3 dingen te doen die op zich niet zo groots zijn. Ik wou brood, een paraplu en een fototoestel gaan kopen in het centrum. Om dit te onthouden, gebruikte ik even een interactief kinderprogramma. Voor zij die Dora niet kennen, pech voor jullie. Alleszins, ik dus in mijn gedachten "brood, paraplu, fototoestel". Ik had trouwens ook een kaart bij, maar geen rugzak.
Anyway, eerst dus het brood. Ik met de bus naar het centrum, om daar dan een kleine shoppingachtige ruimte binnen te gaan. Daar heb ik dan eenvoudig in de REWE een brood gekocht. Check.
Daarna dus de paraplu. Ik was duidelijk in mijn element, want in diezelfde shopping heb ik in een klerenwinkel ook een paraplu gevonden. Hoe kan zo'n kinderprogramma zoveel moeite hebben met die drie zaken? O ja, de klerenwinkel bevond zich linksboven, voor zij die teveel dora kijken (of gekeken hebben, kuch). Check.
Dan echter het fototoestel. Ik heb het hele centrum doorgelopen toen ik plots botste op "Karstadt". Dat is een megagrote shopping. En met mega bedoel ik ook echt mega. 4 verdiepingen en 1 halve erbij, met op verdieping 0 alles voor vrouwen, 1 alles voor mannen (wij zijn inderdaad hoger :p), 2 alles van multimedia en boeken, 3 een megagroot café-restaurant met een hoekje voor de oktoberfeesten en een hoekje voor live Duits voetbal. Enfin, om dus te komen op de nutteloosheid hiervan, ik heb dus fototoestellen gevonden, maar ik heb ze niet gekocht. Ik dacht zondag terug te gaan, maar dat bleek een uiterst lompe beslissing. Op zondag zijn winkels immers toe. Ik dus helemaal voor niks naar het centrum gegaan, goed bezig. Ik heb dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om de marsepeinwinkel te bezoeken. Marsepein is hier blijkbaar een specialiteit, en men zal het geweten hebben. Van de prijs alleen al heb je een kleine marsepein doorgeslikt... Geen check dus, ik heb nog wat te oefenen.
Tip 2: bekijk slechte films. Genre What Women Want.
Tip 3: doe alsof je werkt voor je stagemap. Belangrijk hierbij is dat je in werkelijkheid niet echt iets nuttigs doet. Je doet gewoon alsof.
Tip 4: ga lopen, maar gebruik als rustpauze een kebabzaak om te eten. Zo is je lopen lekker nutteloos geweest. En het eten ook, vermits je door de tonnen zout, die je niet echt op een kebab verwacht, helemaal niet geniet van dat eten.
Tip 5: sta voor gesloten slagbomen. In Duitsland sluiten ze immers zo'n 5 minuten voordat er een trein voorbij komt.
Tip 6: start een blog. Succes gegarandeerd, veel nutteloos tijd weggegooid met het typen van al de berichten op die blog. Zo heb ik vandaag geen zak gedaan voor mijn stagemap, en heb ik trouwens ook nog altijd geen zak gedaan met leerstof van chirurgie. Goed bezig, zoals altijd. In Eupen had ik ook wel een pak of 3 weken nodig eerdat ik dat ertussen gepland kreeg, dus we hebben nog tijd!

Voila, dan hebben we uiteindelijk vandaag maandag bereikt. Over vandaag heb ik twee dingen te vertellen.
Ten eerste ben ik er eindelijk in geslaagd om die Frau Paschen te zien. Tot mijn verrassing was het geen oude taart, maar een jonge knappe arts van pakweg 35 jaar. Nuja, die heeft er dus nu voor gezorgd dat ik overal kom. Tijdens mijn stage Unfallchirurgie moet ik ergens ook Orthopedie plaaken. Moet tof worden, vermits die stage van 3 weken meteen ook mijn enige stage is waar ik kan leren gipsen, samen met mijn ene week op spoed. Daarbuiten heb ik 2 weken urologie (waarvan 1 week en 2 dagen eigenlijk vrij, dus zou dat amper 3 dagen betekenen, ik moet nog zien of ik 2 extra dagen kan regelen), nog 3 weken algemene chirurgie en 3 weken Vaatchirurgie. Dat zou dan moeten volstaan.
Ten tweede heb ik vandaag één van de tofste zaken meegemaakt die een student mee kan maken. Ik ben flauw gevallen in het OP. Yeuy... Eigenlijk was het vandaag wel te verwachten, want ik had vannacht bijzonder slecht geslapen en had 's ochtends ook buikpijn en dus wat minder gegeten dan normaal. Ideale omstandigheden dus. Nuja, dan hebben we dat ook al meegemaakt zeker? Ik heb het precies nog niet gevonden tussen de eindtermen, zou ik dit extra bijschrijven?
Nu we bij zijn, kan het weer wat rustiger aan. Als er iets gebeurd is, dan komen jullie het te weten, hoe oninteressant ook.

Bij deze wil ik mijn lieve (soms toch) zus een leuke vakantie wensen naar het verre Australië. Viel Erfolg dort!

Hier ben ik alweer!
Het had eigenlijk weinig gescheeld, en dit wel door een bepaalde mail van een niet nader gespecifieerd persoon:
"cool nu ben je een echte erasmusser!"
Omg, ben ik een echte erasmusser? Heb ik nu iets gedaan wat elk normaal persoon doet als hij op erasmus is? Ben ik ziek?
Toch ga ik doorgaan, gewoon omdat mijn luiheid (dit kost mij minder moeite) groter is dan mijn koppigheid tot uniek zijn ;)
Anyway, hier weer een relaas:
Er is eigenlijk veel gebeurd sinds donderdag, ondanks dat er niet veel is gebeurd. Nadenken over deze zin mag, maar beschouw het gewoon als één van de vele zinnen zonder inhoud die wel eens over mijn lippen durven te komen.
Donderdag en vrijdag heb ik weinig nieuwe zaken gedaan. Het schema van een pejotler is dan ook vrij simpel:
07.00u: visite: le grand visite, met 1 prof, 2 dokters, 2 assistenten, 1 verpleegster en 1 Jonathan die daar achteraan holt. En nee, ik hol niet achter die verpleegster aan. 45 minuten voor 20 bedden, en telkens hetzelfde stramien: we komen binnen, de prof schudt de hand van de patiënt, en de oudste assistent begint in sneltempo met doktersjargon te vertellen wat die brave jongen heeft. Ondertussen zit de patiënt er wat bij te gapen; niet omdat hij nog moe is eerder dan wel omdat hij 7 witte jassen voor zich ziet die onderling praten. Een snelle vraag hoe het gaat, met het risico dat het antwoord slecht komt, waardoor weer tijd verloren wordt. En daarna weer verder naar de volgende patiënt. Op het einde is er meestal nog tijd voor een tas koffie.
07.45u: Frühbesprechung. Men vraagt zich af hoe ze dan de visite moeten noemen, mabon.
08.00u: bloednames, of operatie als ze een pejotler nodig hebben en gij de 'verkorene' zijt.
VM: Neuaufnahmes, en alles wat moet gedaan worden, zoals het wisselen van verbanden (wat verpleging eigenlijk doet), het verwijderen van allerlei drains (wat ik nog altijd niet heb gedaan), het leggen van katheters (waar ik vandaag tot 3-maal toe een poging toe heb ondernomen zonder succes) en dergelijke meer. Je ziet, ik doe nog altijd niet geweldig veel ^^
Ergens op de dag: tot nu toe minstens éénmaal per dag kom ik in het operatiekwartier. Men belt gewoon naar het station, waarna je direct naar beneden moet gaan. En wel direct, want vandaag heb ik het gedurft eerst nog een katheter te proberen leggen, ik heb het beneden gehoord. Gelukkig was het een dokter die net terug uit vakantie kwam, waardoor de truc van "uitwisselingsstudent die nog van niets weet en er pas is", zeer goed werkte.
12.30u (ongeveer): middageten, gratis voor pejotler, maar je moet wel de drank betalen. Logisch toch? O ja, over geld gesproken, als een pejotler dienst klopt, krijgt hij/zij daarvoor 12 euro per uur, als hij een blad voor "Reha" (een oord waar men terug op de benen wordt gebracht, zoals een uitstapje naar de zee) invult krijgt hij daar 25 euro per stuk voor.
14u15: OP-planning van de volgende dag
17.00u (ongeveer): einde, fini, schluss

Anyway, niet nieuws onder de zon dus, tot vrijdagavond. Op vrijdagavond heb ik me immers zoals een 'echte erasmusser' gedragen. Ik moet toch dringend naar een dokter precies.
Ik las 's avonds rond 7u in mijn mailbox dat de andere erasmusstudenten van geneeskunde om 8u aan de andere kant van Lübeck iets van tango zouden kijken. Geen adres niets. Ik stuur dus terug, om half 8 krijg ik pas te horen waar het exact is. Een halfuur om aan de andere kant van een stad te raken. Te weten dat ge van het begin van diezelfde stad te voet ongeveer 40 minuten verwijderd zijt. Tof. Anyway, ik dus direct naar de dichtstbijzinde bushalte op goed gevoel (ie, ik  wist toetaal niet wanneer de volgende buw kwam). Nog geen minuut nadat ik daar sta, komt er een bus aan, geweldig. En nee, ze reden niet elke 5 minuten, maar om het kwartier. Die bus deed dan 25 minuten tot aan Holstentor (een zogenaamde bezienswaardigheid, die de halte was waar ik af moest). Anyway, ik had dus 5 minuten om er te raken. Met lopen deed ik het op 10 minuten. Bleek de rest ook te laat te zijn. Lol. De erasmusstudenten komen trouwens uit Polen (2, een koppel), Letland (2 vrouwen) en Hongarije (1 jongen).

Wij daar dus een goede 2u lang naar eerst de hogeschool muziek (zoals het lemmens) en daarna naar echte specialisten geluisterd. Het was niet slecht, meer geweldig was het nu ook weer niet. Al had ik de indruk dat mijn collega-erasmussers er wel dolenthousiast van waren. Daarna zijn we dan naar het centrum gegaan om er in een café iets te gaan drinken. De serveerster, die trouwens na één woord van de Poolse erasmus-studente had gehoord dat we niet van hier waren, was bijzonder vriendelijk. Ik heb daar gebruik gemaakt van de gelegenheid om een Jever Pils en een Blonde Beck te proeven (die laatste was 30cl en daarmee meteen het kleinste wat ze hadden). Niet slecht, en allesizns een pak beter dan de Bitburger die iets later in een ander café de revue passeerde. Anyway, daarna hebben we de laatste bus terug naar de campus genomen, waar een feestje was voor nieuwkomers. Allemaal eerstejaarkes dus, maar in Duitsland zijn ze 19, waardoor het uzelf oud voelen wat beter meevalt. Daar ben ik dan nog een tijdje gebleven.

Het weekend komt ter overzichtelijkheid in een tweede post :)