Wat ik nog niet heb verteld, kleine fait divers als het ware: - vorige week zaterdag heb ik voor de eerste keer mee dienst gelopen. Ze hadden me vooraf gezegd dat dit vooral zou betekenen dat ik meeloop met de zogenaamde 3de dienst, de assistenten die voor elke scheet gebeld worden. De dag begon goed. De dokter (Rehbein) stuurde me na de visite meteen naar onder naar de spoed om een verband te doen dat al was gebeurd. Met wat geluk kwam er een nieuwe patiënt binnen. Daarna ging het vlot verder, ik wandel de spoed buiten, wandel voorbij de schokruimte om te zien dat er juist iemand wordt binnengebracht. Uiteraard dat even meegevolgd. Maar dan was het gedaan met de pret. De leuke dokter Rehbein, die me al éénmaal wandelen had gestuurd, had blijkbaar tegen de chirurgen gezegd dat ik het wel zag zitten om mee een niertransplantatie te opereren. Word ik plots opgebeld, ik weet van niets. Ik al etend het operatiekwartier binnen. Het was immers 12u. Nuja, ik kon niet echt meer weigeren om mee te doen, dus heb ik daarna maar gestaan om de haken vast te houden, iets wat ge eigenlijk al de hele week doet en waarvoor ik een vrije zaterdag niet zou laten. De operatie duurde uitzonderlijk lang, en om half 5 was ik pas terug buiten. Tot daar de dienst, ik had echt geen zin meer om nog iets te doen, en ik was op zich daar vrijwillig aanwezig. Ik ben het dan ook gewoon afgetrapt. - ik ben deze week niet meer in de operatiezaal gekomen. De twee blockpraktikanten zijn bijzonder enthousiast en wilden alles meemaken. Ik heb dus een hele week me op de afdeling bezig gehouden, onder andere een brief geschreven waar meer aan werd gecorrigeerd dan geschreven. Desondanks zei de dokter dat het goed was. Vraag is of dat gemeend was. -deze vrijdag nog eens op stap geweest. Een soort van verjaardagsfeest. Niet te laat geworden, ik moest de laatste bus (erg he) terug nemen. -mijn waspoeder is bijna op omdat ik de doos eenmaal per ongeluk beneden bij de wasmachine had laten staan. Blijkbaar is dat geen goed idee. Als ikzelf geen poeder meehad en er stond poeder van iemand anders, zou ik het natuurlijk ook wel weten... -ik heb pas vandaag ontdekt dat er een Mensa is op 50 meter van mijn kot die ook in het weekend open is. Ik weet meteen waar te gaan eten vanaf volgende week ;) -ik ben bijna blut. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat 40% van mijn beurs nog altijd niet gestort is. Ik moet toch maar eens een mail sturen lijkt me. -ik spreek een dokter met Sie aan, de beleefdheidsvorm. Gevolg: "ik dacht dat we de Sie-fase voorbij waren Jonathan?" ik spreek een verpleegster met Sie aan: (kwaad) "moet ik u dan ook met Sie aanspreken?" Euhm, helemaal niet zo bedoeld... ik zeg in een langer gesprek met een patiënt ergens per ongeluk éénmaal du: "het is beleefder om met Sie te spreken. Wil je je daaraan alstublieft houden? (ge raadt het nooit, het was een lerares) Moeilijke mensen die Duitsers...
