Hier ben ik weer met een nieuwe stoot van de dag !!
Deze is eigenlijk meer een stunt dan een stoot
We waren net aangekomen in ons hotel circus circus en ingecheckt en die dingen zo een beetje We kwamen toe in onze kamer en wat zagen we ? De tv speelde , het licht stond aan en er stond bagage! Papa ging naar de receptie en zei toen vriendelijk wat er aan de hand was , hij sprak met de manager van het hotel. Die excuseerde zich en vroeg wat we nog wilden hebben. Papa zei (ik denk toch voor de grap) :Een grotere kamer, misschien? En die kregen we ook!! Wel een rokers kamer, maar het is een veel mooiere en we hebben een prachtig uitzicht op Las Vegas. Ook mogen we nu wat langer blijven. We kregen er ook nog een couponnetjes bij. (Voor gratis te eten)
Hii , op 10-08 had ik ook weer al eens een ferme stoot uitgehaald.(maar jah , jullie kennen mij nu toch al hé ?)
We waren gaan shoppen in Scottsdale in een megagroot shoppingcenter. We vertrokken bijna, dus we gingen alvast met de roltrap naar beneden (want daar was het haägen dasz-kraampje) Ik stond al op de roltrap naar beneden maar dan zei papa plots : Oh , wacht! Daar is een T-mobile winkel.
Ja lap ik stond dus al op de roltrap. Omdat zus en papa daar nog stonden, stapte ik naar boven op de roltrap. Ik was er bijna maar dan : PAF, ik val toch wel zeker! Papa kwam direct ook op de roltrap en zo zijn we naar beneden en dan weer naar boven gegaan. Als we keken was mijn knie aan het bloeden. Eerst dacht ik: hè knap , dit is een broek met special effects. Het verandert van kleur wanneer je pijn hebt. Maar dat vermoeden klopte precies niet Er was een kapje uit mijn knie. Auwch!! Pijnlijk
Maar daarna zijn we naar het haägen dasz-kraampje geweest en toen ging het al stukken beter!
we zijn net toegekomen in Las Vegas na een indrukwekkende maar ook vermoeiende dag (toch wel 600 km gereden!). Het verslagje volgt later, de fotootjes nu al. En onze sterreporter gaat ook haar stoten nog toevoegen op de blog ;-)
Hii , vandaag heb ik (sarah dus) weer eens een goeie stoot begaan !!
Papa vond zijn autosleutels niet meer, maar aangezien we net waren gaan zwemmen en ze niet bij het zwembad lagen, ging hij gaan kijken bij de ijsmachine. Want daar hadden we net ijs gehaald voor in de koelbox. (voor wat anders ;-) ?)
Ondertussen keken wij in de kamer, papa was nog maar net weg of ik vond zijn sleutels al in zijn zwemshort (typisch !) Ik ben dus met mijn verstrooide kop naar buiten gelopen met die sleutels voor dat aan papa te zeggen , maar zelf had ik geen sleutel van de kamer bij mij. Ook wist ik niet waar die ijsmachine was. Dus ik klop op de deur van onze kamer voor te vragen aan mijn zus waar die ijsmachine staat. Zus opent niet direct de deur, maar er zat een oude meneer op een bankje , vlak bij onze kamer, te lachen. Eerst dacht ik omdat het was door zus die de deur niet meteen opende maar toen zus de deur opende en niet bij kwam van het lachen, zei ze: Ben jij in je pyjama naar buiten geweest? Ja lap zeg , die meneer lachte mij dus gewoon uit hé !! Al snel kwam papa weer binnen en zei ik dat ik de sleutels had , wat een stoot !!
Saartje PS: blijf kijken voor meer stoten van de dag!
Eergisteren goed toegekomen in Page. Een vieze sandwich (pannekoekjes met hamburger en ei bwerk) verorberd met een doos Ben & Jerry (vanilla cookie dough mjam) en vroeg gaan slapen.
Gisteren stond er een nieuwe verrassing op het programma. Papa had een jetski gehuurd om een dagje de Glenn Canyon te verkennen. 's Ochtends vroeg zijn we eerst tot bij het verhuurbedrijf gereden waar een heel behulpzame mevrouw ons uitlegde hoe we zaken konden droog houden, hoe we onze weg op het gigantische kunstmatig meer van meer dan 5000 km2 konden vinden en vooral, hoe we met een speciale pick-up met jetski tot bij de Marina konden rijden en de jetski in het water hijsen.
Eerst onze lunch gekocht in een lokale supermarkt en op weg naar het meer. Alles viel reuzegoed mee; de jetski lag een half uurtje later al te dobberen in het water. En dan op weg! Wow! Dat ding, met ons drie erop vloog aan meer dan 50 km/uur over het water. Het panorama was in een woord onbeschrijflijk. Blauw water met aan weerskanten steile kliffen in tinten grijs, rood, roze, ... Tafelrotsen, natuurlijke bogen, gigantische boulders, ... En het meest opmerkelijke van allemaal; het leek wel alsof we alleen op het meer waren. De meisjes konden gillen, lachen, schreeuwen zonder dat er iemand last van had.
We zijn begonnen met het verkennen van de Antelope Canyon; dat is een nauwe (nu ja, in het begin zon 150 m breed maar vernauwend naar het einde) arm van het meer. We zijn wel af en toe eens gestopt om te plonsen in het lekker warme met onze zwemvesten aan. Dankzij het water hadden we geen last van de opnieuw extreme hitte (37°). Halverwege de canyon eens gestopt om van chauffeur de wisselen. Sarah mocht als eerste (wel met papa erbij) en dan Anso. En ik moet zeggen dat ze het prima deden!
Dan eventjes op een zandstrandje verpoosd (na een zoekexpeditie maar daarover later meer!) en op weg naar een andere canyon. Die hadden we bijna gemist doordat het meer zo breed is! Opnieuw fantastisch jetski plezier. Ongetwijfeld het mooiste panorama waar ik ooit in gezwommen heb! Aan een strandje zon 5 mijl verderop hebben we dan wat gegeten en gespeeld in het water en dan stilletjes aan teruggekeerd (met de nodige waterstops). Op het eind moest papa toch nog eens zot doen en zodanig draaien en keren tot iedereen eraf vloog! Jippie!
De jetski op de pick-up monteren ging terug heel vlotjes en tegen 5 uur waren we terug. Jetski getankt, uitgekuist en uitgecheckt en dan wat proviand ingeslagen en extra zonnecreme (die was letterlijk weggesmolten op het water), after-sun en lipbalsem gekocht en we konden op weg naar Zion National Park.
Onderweg nog geluisterd naar het Dolfijnenkind (een luisterboek) terwijl we van het prachtige uitzicht genoten. Wel nog een spannend moment meegemaakt toen we met nog 1 mijl benzine (volgens de boordcomputer) eindelijk een tankstation bereikten op de desolate highway 89. Door het tijdsverschil (in Utah is het maar acht uur vroeger dan in België) was het wel vrij laat en zijn we direct gaan slapen. Maar vandaag verkennen we zeker dit prachtige park!
Kurt
PS: de fotos volgen later we moeten ze eerst nog overzetten van Sarah haar pc naar de mijne
Jawadde, wat een dag! Het begon natuurlijk al deze ochtend toen we ns hadden overslapen en ons enorm moesten haasten om de helikopter niet te missen. Na wat gestress in de auto kwamen we toch nog op tijd aan en beleefden een hoogtepunt van deze reis.
Het was een prachtige ervaring om met een helikoter door de grand canyon te zweven! Na van het uitzicht genoten te hebben en naar de Nederlandse (!) uitleg in de helikopter te hebben geluisterd was het tijd om weer wat op krachten te komen. En zeg nu zelf welke plek is daar beter geschikt voor dan de Mac Donalds?! Toen onze honger weer gestild was reden we door naar de wandelpaden van de grand canyon waar we een beetje avonturiertje hebben gespeeld door van de paadjes naar beneden te klimmen (dat was het leukste natuurlijk ☺).
Het uitzicht was buitengewoon prachtig en we konden er dan ook niet genoeg van krijgen. Om nog wat verder te gaan besloten we nog een eindje met de auto te rijden en toen papa het kofferraam automatisch had geopend brak het tweede stressmoment van vandaag aan. De auto was een beetje koppig en weigerde et raam nog onhoog te doen; daar stonden we dan schoon. Zonder dat het raam gesloten was konden we onmogelijk verder rijden du probeerden we maar opnieuw en opnieuw. Ondertussen begon papa al vreselijk zenuwachtig te worden (al geeft hij dat zelf niet toe) tot ik hem op het idee bracht dat er misschien wel een soort kinderslot op de knopjes voor het raam te bedienen zat. Toen papa eindelijk dat ene knopje gevonden had konden we rustig verder rijden. Oef!
Voor we nog wat verder van het uizicht gingen genieten gingen we in het postkantoor eerst wat postkaartjes te kopen. Wanneer het uiteindelijk tijd was om te vetrekken uit het indrukwekkende natuurpark hebben we nog elken gezien(we vermoeden dat dat elanden zijn maar heel zeker zijn we niet). Hier in Amerika zitten er wel veel exotische diertjes; we hebben al kolibris, eekhoorntjes, prairiehaasjes, vlaamse gaaien, ... gezien.
Op dit moment zijn we op weg naar het hotelleke in Page en zit ik deze blog dus in de auto te schrijven. Deze avond gaan we enkel nog wat zwemmen en op tijd gaan slapen om er morgen weer tegen te kunnen!
Eigenlijk was het de beurt aan Ann-Sofie om de blog update te maken gisteren of vandaag, maar de dagen zijn hier zo rijk gevuld dat ze s avonds te moe is om er nog aan te beginnen. En wie Anso een beetje kent, weet dat ze haar slaap echt wel nodig heeft, dus ga ik maar de honneurs waarnemen.
Gisteren zijn we zoals gepland wat langer in Palm Desert gebleven. We hebben een lekker ontbijt genomen op het terras uit de ... supermarkt (muffins, donuts, croissants, ... ) het hotel ontbijt was 32$ per persoon. Daarna hebben we dan geprobeerd om wat te mini-golven. Proberen zeg ik wel want bij de 9e hole zijn we moeten stoppen: te warm 40 graden om 10 uur s ochtends. Dan maar het zwembad in tot rond een uur of 1.
Op het heetst van de dag zijn we dan naar Phoenix gereden. Klinkt misschien vrij idioot om dan een rit van 4,5 uur aan te vangen, maar met de airco in de auto was dat eigenlijk het beste wat we konden doen. Ondertussen hebben we verder geluisterd naar de kronieken van Narnja, en tegen een uur of half zeven waren we in ons volgende hotel. Onderweg hadden we het landschap verder zien veranderen: van steenwoestijn naar oase naar bergwoestijn met echte zandhozen, een tornado in de verte met het begin van een twister en heel veel cactussen. De temperatuur bleef netjes gelijk op zon 42 graden...
Eenmaal in Phoenix (eigenlijk Scottsdale) zijn we eerst ingecheckt in ons motelletje en dan direct ---- het zwembad in! s Avonds zijn we dan iets gaan eten in een echt steakhouse met lokale ambiance (luide country rock, een mechanische stier en heel veel drank). We bleven wel buiten zitten op het 'verkoelde' terras (terras met airco verneveling!). Nog een Italiaans ijsje als dessert en dan beddeke in!
Vanmorgen hebben we dan allemaal tot een uur of acht geslapen (Sarah was boos omdat ze zo vroeg op moest! ;-)) en dan zijn we aan het tweede (en laatste) deel van onze shoppingmania begonnen. Opnieuw een voltreffer want het ondergoed, de jeans, topjes, schoenen ... kunnen nu ook afgevinkt worden!
Rond een uur of vier zijn we dan verder gereden naar Williams, op zon uur van de Grand Canyon waar we morgen naartoe gaan. Onderweg hebben we veel gelachen en van het landschap genoten we hebben meer dan 2000 m gestegen. We hebben zelfs even regen gehad en toen we uitstapten om een hapje te eten konden we allemaal een trui verdragen (ipv 42 graden was het ineens maar 15 graden meer).
Tegen een uur of acht waren we hier; een Holiday Inneke met een binnenzwembad. En wie Saartje een beetje kent, weet wat die direct is gaan doen... ;-)
Gisterenmorgen eens kunnen uitslapen tot 7 uur. Het ergste van de jetlag lijkt achter de rug. Na weer een Chinees ontbijt zijn we zonder veel problemen vertrokken naar onze volgende bestemming: Palm Desert met een tussenstop bij een factory outlet shopping center.
Onderweg (zon 100 mijl) hebben we wat naar de kronieken van Narnja, een luisterboek, geluisterd en naar het snel veranderende landschap gekeken. Op een bepaald moment zagen we van die windmolenparken met letterlijk duizenden witte windmolens. Indrukwekkend! Tegen 11 uur waren we gearriveerd bij het shopping center en het was al bloedheet. Het was geen echte mall maar eerder een dorpje met allemaal winkels. De winkels lokken je binnen met hun etalages maar vooral met hun aircos!
Het shoppen zelf overtrof de verwachtingen. Ondanks de duik van de Euro gisteren (waardoor alles hier ineens 5% duurder is) was het toch fantastisch. Anso kon zich uitleven in de Tommy winkel en heeft 3 truien en een bikini voor 75 euro gekocht. Saartje heeft haar rugzak voor school, een bikini, truitjes, crocs, slippers... gevonden aan dumpingprijzen en papa heeft ook een aantal leuke dingen meegenomen.
Na het middageten waren we wel al wat shoppingmoe (het was echt superheet) en tegen half vier zijn we doorgereden naar Palm Desert. Het hotel is hier echt heel mooi; zon super-de-luxe vakantie resort met alles erop en eraan. Door de warmte (42 graden!) hebben we wel niet veel meer gedaan dan in het water plonsen. s Avonds dan nog een gewone boterham (nu ja, een gewone Amerikaanse boterham met een halve kilo vlees erop) en nog eens gaan zwemmen (om 10 uur s avonds was het hier nog zon 35 graden).
Voor vandaag hebben we het strijdplan wat aangepast. Het oorspronkelijk plan voorzag zon 400 mijl (650 km), maar we gaan de rit wat inkorten tot 250 mijl door het Joshua tree national park letterlijk links te laten liggen. Op die manier kunnen we nog wat van het vakantieresort genieten!
Gisteren stonden de Universal Studios op het programma. Sarah was al om 4 uur wakker, en papa is mee opgestaan. Eerst hebben we samen een beetje gecomputerd terwijl grote zus nog sliep en tegen 7 uur zijn we ons dan beginnen klaarmaken. Die jetlag!
Het ontbijt was, euh... speciaal. Eerst en vooral was het gratis, wat in de VS al niet erg vaak voorkomt. Ten tweede, omdat we in Chinatown zitten, was het ... niet echt Amerikaans... en ten derde nu ja, laat ons zeggen dat de kindjes in Afrika er heel blij mee zouden zijn...
Na het ontbijt op weg naar de studios. Niets vergeten deze keer en geen file. Om negen uur waren we er al. Aan de parking konden we kiezen, gewone parking (20 min lopen) voor 12$ of VIP parking voor 20$. Als je hier betaalt kan je hier dus alle voorrechten krijgen... We vonden het wel een beetje vreemd dat er geen volk was en geen files. Niet echt Amerikaans, want we moesten eens niet wachten...
Binnen in het park was het wel direct een wow gevoel. Omdat we al tickets hadden konden we direct binnen en onze speciale front of line pasjes gaan ophalen. Een echte aanrader die pasjes je wint er zoveel tijd mee en je krijgt de beste plaatsen tijdens de shows.
Eerst hebben we een toer gemaakt rond de studios, waar alle grote films gemaakt werden en nog worden. We hebben wel beroemds niemand gezien, maar zij hebben ons wel gezien natuurlijk. Dan achtereenvolgens de Simpson ride (te gek voor woorden), Shrek in 3D, de Jurassic park Splash (kletsnat, joepie!), de Mummy ride in het donker en Backdraft (over hoe je vuur maakt in een film). Het was wel allemaal in het Engels, maar eigenlijk niet zo moeilijk om te volgen en papa en grote zus vertaalden waar nodig voor Saar.
Na de pizza lunch verder van de mooie dag geprofiteerd en meer shows en attracties zoals de spectaculaire stuntshow Waterworld (opnieuw nat!). Maar het leukst vonden we de Animal Studio (waar de dieren de acteurs zijn) . Ondertussen een Ben en Jerry ijsje gegeten dat niemand opkreeg (de porties verklaren de morfologische eigenschappen van de Amerikanen!). Omdat we nog wat tijd over hadden, konden we een aantal attracties zelfs opnieuw doen!
Gisterenavond waren we wel doodmoe en van het diner is niet veel in huis gekomen; enkel een granenreep op de kamer. En vandaag staat er weer een superdag op het programma!
Gisteren stonden de universal studios op het programma. De fotootjes krijg je al, voor het verslagje zal het effen wachten zijn want we waren (weeral) doodmoe... gisteravond en zijn vroeg gaan slapen. Straks nog foto's!
Eerst zijn we s morgens na het eten (om 7 uur) gaan zwemmen in het hotel. Dan zijn we de auto gaan afhalen. Het is een mega grote wagen, dat moet wel voor al onze valliezen. Dan hebben we uitgecheckt in het hotel en zijn we naar de wall markt geweest. Onderweg merkten we dat we mijn fototoestel kwijt waren We zijn teruggekeerd naar het vorig hotel en daar lag hij bij de lost and found. Oef!! Toen vertrokken we dus echt naar de wall markt. Daarbij vergeleken is groot niks , die supermarkt was gewoon immens !!
Zeker 2 uur zijn we daar geweest , papa heeft een mooi fototoestelletje gekocht. Ook veel koekjes en drinken en ook een frigobox enz.. s Middags hebben we gegeten in een broodjeszaak zoals de subway We hadden net ingecheckt in ons hotelletje in Chinatown of papa ontdekte dat er helemaal geen fototoestel in zijn doosje zat! Direct vertrokken we terug naar de wall markt. (niet zo dichtbij en veeeeeel file)
Ook in de auto merkte ik dat mijn geheugenkaart uit mijn fototoestel was Op de parking van de wall markt zagen we dat niemand het doosje van het fototoestel mee had! We konden helemaal terugrijden!! Weer file. En uiteindelijk weer in de supermarkt was papa een beetje kwaad omdat ze hem eerst niet geloofden, ik en zus hebben toen ook een nieuwe geheugenkaart voor mijn fototoestel gekocht. Nu heeft papa toch zijn fototoestel en t is een mooie hoor!
Na dit alles vertrokken we naar de beach !! (Zoals voorzien). Hoewel het redelijk laat was , hadden we het niet koud in de Grote Oceaan. Waaw zeg , de golven zijn hoog in de Pacific!! Wanneer we het wat frisser kregen gingen we even wandelen op de pier , waar we ook wat aten. Na een korte zoektocht naar de auto (waar stond die ook al weer ?) waren we weer in ons hotelletje in Chinatown. Doodmoe als we waren kropen we direct in ons bedje , slaapwel !!
Wow,
een vermoeiende dag gisteren.Wat
'gisteren' ook mag betekenen met die jetlag...Maar al bij al is alles eigenlijk pico bello verlopen en m'n
2 kersverse Atlantiërs hebben zich ongelofelijk goed gehouden.
Eventjes
een recap van hoe een dagje vliegen naar de States eruit ziet (voor degenen die
er al geweest zijn zal het wel bekend in de oren klinken)...
Om
half zeven zijn opa en Micheline ons komen oppikken mèt een extra koffer. Die
laatste hadden we nodig omdat er iemand ongerust was dat we niet genoeg plaats
zouden hebben om alle kleren die we tegen de goedkope dollar zouden kopen, te
kunnen 'repatriëren'. Opa was zenuwachtiger dan wij 3 samen, maar dat was niet
echt een verrassing.Netjes op
tijd vertrokken (tegen kwart na zeven) naar Zaventem, en dan begon de
activiteit die gisteren goed samenvat: wachten.
Eerst
wachten aan de check-in (waar Anso en Sarah zich natuurlijk al vrolijk maakten
om de domme vragen die je gesteld worden). Dan wachten aan de security.
(believe it or not, maar in de toch wel 3 miljoen keer dat we gisteren door de
security zijn gepasseerd is de detector niet een keer afgegaan!). En dan
wachten op ons vliegtuig. Nu, bij dat laatste was er eigenlijk nog een leuke
verrassing; we hebben namelijk Kurtje Pille gezien die op weg was naar Dublin
(niet moeilijk om hem niet te zien met zijn dubbele meter). Mister P is nu
piloot en was effen hello komen zeggen aan het thuisfront.
De
vlucht zelf naar Atlanta was 'uneventful' wel een stewardess die s
ochtends een halve liter azijn had binnengekapt, maar ook dat zijn we gewoon op
USA vluchten. Er waren wel geen televisietjes en de overhead was te ver weg,
maar dat hebben we opgelost door een aantal afleveringen van Fawlty Towers op
de Mac te bekijken. Ik denk dat zelfs de vluchtleiding ons heeft horen lachen!
En dan
Atlanta! De gebruikelijke file aan de grenscontrole (wel een vriendelijke
jongen) en het drugshondje heeft niets gevonden.Koffers waren er al (niet moeilijk na zo lang wachten aan de
grenscontrole) die moesten eerst door de douane en dan opnieuw
ingecheckt worden. Dan nog eens security zucht! treintje naar
een andere terminal nog eens security (nog eens zucht!) en naar de
gate. En ondertussen werden depassen op zn minst 200 keer gecontroleerd, altijd door heel
vriendelijke mensen die aan een collectief spelletje passen van buiten leren
leken deel te nemen.Aan de gate
iets gegeten (bwerk nu begrijpen we waarom ze hier allemaal hamburgers
eten! De rest is niet te vreten!), wat snoep gekocht voor op de vlucht naar LA
en het vechten tegen de slaap kon beginnen (het was toen rond 11 uur Belgische
tijd). Papas Mac bood wat soelaas
dankzij de Photo Booth!
Op de
vlucht naar LA waren er wel televisietjes, maar dat van papa werkte niet. Heel
leuk om 4 uur naar een scrollende Linux bootstrap te zitten kijken... Nu, Sarah
en Anso hielden papa wel bezig met om de 3 nanoseconden te vragen hoe laat het
was. Een niet te onderschatten vraag omdat we al meer dan 6 tijdszones hadden
gepasseerd.Wonderwel zijn we de
vlucht van 4 uur redelijk goed doorgekomen.Maar tijdens het wachten op de koffers en het hotelbusje
sloeg de vermoeidheid keihard toe.
Om 20 uur plaatselijke tijd (5 uur s ochtends in B) dan
eindelijk op de kamer en direct in slaap gevallen. Papa tot 3 uur vanmorgen,
maar de kids slapennog terwijl
deze blog geschreven wordt. (half vijf).
nu kan het aftellen echt beginnen! De papieren zijn allemaal in orde (inclusief die encyclopedie die internationaal rijbewijs heet), de lijstjes met 'dingen die we absoluut niet mogen vergeten mee te nemen' zijn compleet, nog snel tickets besteld voor Hearst Castle...
Vandaag was er anders ook wel minder prettig nieuws: het hotel in Los Angeles dat we geboekt hadden met frequent flyer punten is van eigenaar veranderd en aanvaardt geen betaling met die frequent flyer punten. De mannen van Holiday Inn (de vroegere eigenaar) beweerde nochtans van wel! Enfin, ze stellen een rate voor van 40$ per kamer, dus dat is nog wel te doen. En het hotel lijkt een 'face-lift' te hebben ondergaan, dus eigenlijk toch zo erg nog niet...
HLN
breaking news
Los Angeles is getroffen door een aardbeving met een kracht van 5,8 op
de schaal van Richter. Dat meldt CNN. Ook in San Diego en Las Vegas was
de schok te voelen.
De
aardbeving vond plaats rond kwart voor twaalf plaatselijke tijd.
Ooggetuigen zagen gebouwen heen en weer bewegen. Het epicentrum bevond
zich op 3 kilometer ten zuidwesten van Chino Hills, op 50 kilometer ten
oosten van het stadscentrum van LA en op 12,3 kilometer diepte.
Volgens
woordvoerder Brian Humphrey van de brandweer in Los Angeles zijn er nog
geen meldingen van schade of gewonden in die stad. (eb)
De bosbranden in de omgeving van het Yosemite Nationaal Park in de
Amerikaanse staat Californië bedreigen 4.000 woningen. Vier dagen na
het uitbreken van de brand konden de blusploegen nog maar tien procent
van de vuurhaard onder controle brengen. Volgens de autoriteiten werden
reeds 40 gebouwen, waaronder twaalf woningen, een prooi van de vlammen.
Drieduizend brandweerlieden bestrijden met steun van blusvliegtuigen en
-helkopters de branden, aldus de Amerikaanse media.
De wekenlange aanhoudende bosbranden in Californië hebben volgens de
autoriteiten een nieuw negatief record gevestigd. In de Amerikaanse
staat aan de westkust is sinds 21 juni een vlakte van meer dan 3.400
vierkante kilometer afgebrand - dat stemt overeen met ongeveer een
negende van de totale oppervlakte van België. Het vorige record dateert
van oktober 2003.
We hebben al een boel attracties en activiteiten gepland - sommige zijn bekend bij 'het publiek' en andere nog niet De volgende mogen geweten worden:
- Universal studios - front of line ticketjes - 7 augustus - Helicoptervlucht boven de Grand Canyon - 11 augustus - Bezoekje (heen en terug!) aan Alcatraz - 20 augustus - Het Monterey aquarium (het grootste van de VS!) - 22 augustus
nu kan het aftellen echt beginnen! De papieren zijn allemaal in orde (inclusief die encyclopedie die internationaal rijbewijs heet), de lijstjes met 'dingen die we absoluut niet mogen vergeten mee te nemen' zijn compleet, nog snel tickets besteld voor Hearst Castle... 
De wekenlange aanhoudende bosbranden in Californië hebben volgens de
autoriteiten een nieuw negatief record gevestigd. In de Amerikaanse
staat aan de westkust is sinds 21 juni een vlakte van meer dan 3.400
vierkante kilometer afgebrand - dat stemt overeen met ongeveer een
negende van de totale oppervlakte van België. Het vorige record dateert
van oktober 2003. "Very Happy"){kind=icon}
