Gisteren, 25 augustus, zijn we geëindigd waar we 3 weken geleden begonnen zijn: in Hollywood. Na een Starbucks ontbijtje in ons leuke hotel (goed en goedkoop wat wil een mens nog meer?) hebben we ons eerst vergaapt aan de sterren waarmee de Walk of Fame bezaaid is. Ik weet niet of de Will Smiths, Nicole Kidmans en andere Dustin Hoffmans het apprecieerden om onder onze vuile voeten te liggen, maar wij vonden het in ieder geval leuk om ons boven de sterren verheven te wanen.
Op de Walk of Fame vind je ook Grumanns Theatre met de hand en voetafdrukken van Hollywood grootheden zoals Clark Gable, Spencer Tracy en ... Harry Potter (kleine voetjes). Papa kreeg er prompt een passende bedankje voor de onvergetelijke reis: this years oscar for the best Dad goes to...
Sunset Boulevard bleek wat te lang om volledig af te lopen (18 mijl is inderdaad zelfs voor mijn geroutineerde wandelcoryfeeën een beetje van het goede te veel), dus namen we maar de auto richting Beverly Hills en zijn shoppingnirvanas. Rodeo Drive is echt wel de meest exclusieve winkelstraat ter wereld; jammer dat er door de dure winkelpanden geen geld overbleef om prijskaartjes in de etalage te plaatsen...
We hebben wel geen Paris of Britney in levende lijve gezien; maar iedereen heeft ons natuurlijk wel gezien (en vooral gehoord met de lachsalvos van de Ryelandtzusjes kan je een gans seizoen Friends van een lachband voorzien). En dan was het tijd om naar het laatste hotelletje door te rijden (hetzelfde als het eerste). Nog een verfrissende duik in het zwembad en dan een memorabele zoektocht naar een pizzahut in de buurt (meer op sarahs stoten) en tot slot de valiezen maken en beddeke in
Vanmorgen zoemde de wekker om kwart na vier om de vlucht van half zeven te halen; (kwartiertje klaarmaken en kwartiertje met busje naar de luchthaven dacht de overoptimistische papa) maar dat was zonder de Amerikaanse (in)efficiëntie gerekend. Dat kwartiertje klaarmaken was oké, het bustripje van 2 mijl duurde 3 kwartier en dan begon het aanschuiven: eerst om de luchthaven binnen te raken, dan om tot aan de check-in file te raken, dan de check-in zelf, om de valiezen door de security te clearen, dan boarding-pas controle, en dan security check. Dus toch nog een beetje stress maar we zijn goed weggeraakt en binnen enkele tijdszones zullen we hopelijk ook goed toegekomen zijn!
voor het slapengaan. Vandaag hebben we er een (verlaat) beach-dagje van gemaakt. Na uit te checken in S. Maria (half bewolkt - 19 graden) zijn we verder zuidwaarts gereden tot we goed weer en een mooi strand te pakken hadden. Zoals voorzien was dat in Santa Barbara, zeg maar het Saint Tropez van de Californische kust.
In tegenstelling tot haar illustere alter ego a/d Middellandse Zee, was het er helemaal niet druk. Dus hebben we lekker kunnen genieten van een mooi zandstrand, omzoond door palmen, met zicht op de jachthaven en (papa dan toch) Californische Babes (alhoewel). Na een uur of drie ons te laten braden bij een milde 23 graden (toch te warm voor Anso) zijn we stadje inwaarts getrokken op zoek naar verkoeling in zijn meest ijselijke vorm. Het was weeraleens een Amerikaanse portie, dus hadden we geen honger voor de volgende 4 uur, maar tegen zeven uur zijn we toch vertrokken want het begon wat frisjes te worden.
Onderweg gestopt bij Denny en na een atypisch Amerikaanse maaltijd (sla, groentjes en geen friet) ging het verder richting Hollywood. Hier is het flink wat warmer en speelt zich morgen de laatste scene in onze soap af.
