Gisteren, 25 augustus, zijn we geëindigd waar we 3 weken geleden begonnen zijn: in Hollywood. Na een Starbucks ontbijtje in ons leuke hotel (goed en goedkoop wat wil een mens nog meer?) hebben we ons eerst vergaapt aan de sterren waarmee de Walk of Fame bezaaid is. Ik weet niet of de Will Smiths, Nicole Kidmans en andere Dustin Hoffmans het apprecieerden om onder onze vuile voeten te liggen, maar wij vonden het in ieder geval leuk om ons boven de sterren verheven te wanen.
Op de Walk of Fame vind je ook Grumanns Theatre met de hand en voetafdrukken van Hollywood grootheden zoals Clark Gable, Spencer Tracy en ... Harry Potter (kleine voetjes). Papa kreeg er prompt een passende bedankje voor de onvergetelijke reis: this years oscar for the best Dad goes to...
Sunset Boulevard bleek wat te lang om volledig af te lopen (18 mijl is inderdaad zelfs voor mijn geroutineerde wandelcoryfeeën een beetje van het goede te veel), dus namen we maar de auto richting Beverly Hills en zijn shoppingnirvanas. Rodeo Drive is echt wel de meest exclusieve winkelstraat ter wereld; jammer dat er door de dure winkelpanden geen geld overbleef om prijskaartjes in de etalage te plaatsen...
We hebben wel geen Paris of Britney in levende lijve gezien; maar iedereen heeft ons natuurlijk wel gezien (en vooral gehoord met de lachsalvos van de Ryelandtzusjes kan je een gans seizoen Friends van een lachband voorzien). En dan was het tijd om naar het laatste hotelletje door te rijden (hetzelfde als het eerste). Nog een verfrissende duik in het zwembad en dan een memorabele zoektocht naar een pizzahut in de buurt (meer op sarahs stoten) en tot slot de valiezen maken en beddeke in
Vanmorgen zoemde de wekker om kwart na vier om de vlucht van half zeven te halen; (kwartiertje klaarmaken en kwartiertje met busje naar de luchthaven dacht de overoptimistische papa) maar dat was zonder de Amerikaanse (in)efficiëntie gerekend. Dat kwartiertje klaarmaken was oké, het bustripje van 2 mijl duurde 3 kwartier en dan begon het aanschuiven: eerst om de luchthaven binnen te raken, dan om tot aan de check-in file te raken, dan de check-in zelf, om de valiezen door de security te clearen, dan boarding-pas controle, en dan security check. Dus toch nog een beetje stress maar we zijn goed weggeraakt en binnen enkele tijdszones zullen we hopelijk ook goed toegekomen zijn!
voor het slapengaan. Vandaag hebben we er een (verlaat) beach-dagje van gemaakt. Na uit te checken in S. Maria (half bewolkt - 19 graden) zijn we verder zuidwaarts gereden tot we goed weer en een mooi strand te pakken hadden. Zoals voorzien was dat in Santa Barbara, zeg maar het Saint Tropez van de Californische kust.
In tegenstelling tot haar illustere alter ego a/d Middellandse Zee, was het er helemaal niet druk. Dus hebben we lekker kunnen genieten van een mooi zandstrand, omzoond door palmen, met zicht op de jachthaven en (papa dan toch) Californische Babes (alhoewel). Na een uur of drie ons te laten braden bij een milde 23 graden (toch te warm voor Anso) zijn we stadje inwaarts getrokken op zoek naar verkoeling in zijn meest ijselijke vorm. Het was weeraleens een Amerikaanse portie, dus hadden we geen honger voor de volgende 4 uur, maar tegen zeven uur zijn we toch vertrokken want het begon wat frisjes te worden.
Onderweg gestopt bij Denny en na een atypisch Amerikaanse maaltijd (sla, groentjes en geen friet) ging het verder richting Hollywood. Hier is het flink wat warmer en speelt zich morgen de laatste scene in onze soap af.
Nu denken jullie waarschijnlijk , wat zal die Sarah nu weer hebben uitgehaald? Wel ik heb dit keer niets uitgehaald! En we hebben enkele stoten
De eerste begon deze morgen aan het kasteel. We waren al wat laat en we waren dus erg gehaast , zus was een stresskieken tot en met want : We vonden papa zijn fototoestel niet. Hij had het volgens mij wel zeker mee hoor want onderweg zijn we nog uitgestapt om fotos te nemen. Vervloekt ding dat het was! Overal keken we en papa en ik keken op dezelfde plaats als zus, waar ze het uiteindelijk vond. RAAR Oef zeg!!
s Avonds gingen we zwemmen , in het zwembad , want het was iets te fris aan de zee. Papa was net iets uit de auto gaan halen en had zijn zwemshort als gewone short aangedaan. Ik en zus zaten in de jacuzzi en papa sprong in het zwembad. PLONS met zijn autosleutels en -afstandsbediening , slim !! Gelukkig werkten ze nog
Papa vertrok alvast uit het zwembad want ik en zus wilden nog even blijven. Zus riep nog : Laat je de sleutelkaart hier , anders kunnen we niet binnen in het gebouw! Maar dat was papa vergeten of hij vond het leuk om met onze voeten te spelen (nvdr: en hoe moest ik dan zonder sleutel binnen geraken?) Gevolg : We wachtten tot iemand het gebouw binnen of buitenging en kwamen gewoon zo binnen. Simpel , toch? Wel , ja als er mensen zijn! Maar die waren er niet, dus hebben we lang moeten wachten eer dat iemand kwam
Amerika kijkt vast nu al uit naar de 26ste augustus
Vanmorgen was het, in tegenstelling tot het weerbericht, volledig overtrokken in Monterey. Er viel ook een lichte motregen en van de 16 graden (celcius) wordt een mens ook niet bepaald vrolijk. Die van de plaatselijke meteo kennen er evenveel van als die in den Belgiek. Dus wij rap weg (na het gratis ontbijt) - langs de beroemde route 1 naar het zuiden. Het weer verbeterde voor geen meter, ook al hadden we al 90 mijl afgelegd. (het uitzicht was anders wel spectaculair; de beroemde 17 mile drive is ook bij minder goed weer het mooiste stuk route in de VS)
Bovendien begonnen we serieus in tijdsnoot te raken. We hadden namelijk een excursie geboekt naar Hearst Castle (het optrekje van William Hearst - de krantenmagnaat uit de eerste helft van de vorige eeuw) en die begon om half twaalf De GPS en Google hadden aangegeven dat het een uur en drie kwartier rijden was, maar dat zie ik op de klippen van de Big Sur zelfs Schumacher nog niet doen. Enfin, tegen kwart na elf waren we er (na 2 uur en een kwartier) en konden we aan het bezoek beginnen. Wonder boven wonder was het op de heuvels van San Simeon ineens mooi weer. We zagen dat het dichte wolkendek 100 m van de kustlijn bleef plakken. Fris bleef het wel, met moeite 18 graden, maar kom, het zonnetje deed deugd. Dienen Hearst had serieus wat last van megalomanie als je het mij vraagt; maar de verzameling antiek met de kitscherige architectuur is wel de moeite om eens te zien. En dan is er nog het binnenzwembad van 30 m lang dat volledig is versierd met bladgoud!
Van Hearst Castle ging het verder naar Pismo Beach - maar de plannen om een stranduitstapje te doen moesten worden opgeborgen door het weer. De wolken waren wel wat ijler maar warm was het toch niet. Dus hebben we maar een lekkere ijskoffie gedronken, oorbellen voor sarah, een jeans voor Anso en schoenen voor papa gekocht. En dan verder naar Santa Maria, waar we overnachten. En ziet, het werd waarempel prachtig weer, de temperatuur klom voor het eerst boven de 20 graden en ... het buitenzwembad was verwarmd. Dus je kan al raden hoe we de rest van de dag al hebben doorgebracht - met bouletje 2 in het water!
Vanavond dan iets op de kamer gegeten, een filmke bekeken en een bezoek aan de IHOP gebracht (voor de simpele zielen onder ons: de IHOP is de International House Of Pancakes) . Nu nog een boekske lezen en morgen gaan we echt naar de beach (het zou warmer worden en stralend weer zijn)
We zijn naar het grote aquarium geweest! Zoveel mooie vissen zeg. Er was ook een winkeltje en daar stonden van die krulpotloden. Ik zei: Kijk, je kan dat plooien! Nietwaar , zei zus. Jawel, beweerde ik. Kijk maar En voor ik het wist zei het potlood tegen mij (denk ik toch :S) KRAK Oeps , potlood in twee Gelukkig zag niemand het en we (papa dus) hebben het gewoon terug weggemoefeld Ze mogen blij zijn , vind ik. Nu hebben ze twee potloden , ha !!
Weeral een plaats waar we niet meer mogen terugkomen
Ha , jullie zitten nu ongeduldig te lezen zeker? Wel, het was het wachten waard
Papa parkeerde zijn auto niet op de parking van het hotel (veel te kostelijk), maar op 100 meter van het hotel. Maar papa raakte zijn ticketje kwijt En dat zij hij dan ook tegen die gast dat daar zat. Alleen was er een klein foutje in, papa zei dat we pas gisterenavond waren toegekomen in de plaats van eergisterenavond Ha , die zit dacht ik en, die gast geloofde dat eerst nog ook! Papser heeft de kosten voor het verloren ticket met een glimlach betaald en moest maar 19$ betalen in plaats van 60$! Toen die gast dat uiteindelijk merkte deed papa alsof zijn neus bloedde en we reden weg met gierende banden. In vergelijking met de hotelparking hebben we 84 $ profijt gedaan. Dat is goed, zo kan ie mij een cadeautje meer geven!
Hii! We kregen een beetje honger en we hadden al een heel eind gereden. We stopten bij een supermarkt, de Safeway, want daar konden we iets eten. Toen we de supermarkt binnen gingen, wisten we wel nog niet dat Bouletje er een broertje zou bijkrijgen.
Oei, wacht, jullie weten nog niet eens wie Bouletje is zeker? We waren in hotel circus circus waar er een groot overdekt pretark was. Daar stond een leuk kraampje met daarin nog leukere balletjes. Papa probeerde er eentje te pakken en bingo, we hadden een er eentje. Het balletje kreeg de naam Bouletje en ik was superblij. Jammer genoeg zat er een gaatje in waardoor Bouletje doodging. Nu terug naar de supermarkt. Er stond daar ook zon kraampje en een meneer was die net aan het bijvullen. Papa vroeg of hij er eentje kon kopen, en ja hoor, die meneer verkocht ze gewoon voor 1 dollar. Joepie, Bouletje had er een broertje bij!
Hii. Na het bekijken van de grote bomen zijn we naar een ander park gereden. Eentje dat beroemd is om zijn mooie watervallen. Daar stopten we even omdat we naar het toilet moesten en we zagen dat er een prachtig riviertje was met allemaal keien.
We konden de verleiding niet weerstaan en we wilden de rivier oversteken. Tenminste dat probeerden we toch. Als eerste was papa het slachtoffer: hij gleed uit en, SPLASH, in het water tot aan zijn broek. Gevolg: natte schoenen. Dan was het aan zus en ik: ik gooide mijn schoenen over naar papa, maar de laatste was een beetje fout gemikt en SPLASH, die vloog ook in het water (en papa moest hem gaan halen. Hihi).
Zus stak over met haar schoenen in haar hand. In ongeveer het midden van de keienweg, gleed ze uit. SPLASH! Ook zus haar rok was nat. Papa moest haar gaan helpen, maar we hadden allebei de slappe lach en zus was een beetje boos. Ik ben dan toch naar de kant gekropen omdat papa zei dat het toch een beetje te gevaarlijk was. ☹
Oef, na de vermoeiende verjaardagdag van gisteren, hebben we er een rustig dagje van gemaakt vandaag.
Vanmorgen hebben we lekker lang uitgeslapen tot tien uur. Zo hebben we wel het gratis ontbijt gemist, maar soit, het deed deugd. Nadat papa wat boodschapjes (voor de brunch) had gedaan, hebben we lekkere croissants en fruitsap op de kamer gegeten en zijn dan naar het aquarium van Monterey geweest. We hebben daar een uur of 3 onze ogen uitgekeken op de vissen, kwallen, pinguïns en zeeottertjes en zijn dan een wandeling gaan maken in het historische centrum van Monterey. Wel met dikke trui en jas want het is hier behoorlijk frisjes (+17 graden met fikse zeebries).
Na een leuke koffie/chocomelkstop zijn we dan hotelwaarts gekeerd waar papa Uno-les (en slaag) gekregen heeft van zijn 2 kapoenen. Nog een beetje gecomputerd (waarbij de zusjes herhaaldelijk de slappe lach kregen bij het maken van gekke filmpjes!) en straks gaan we vroeg slapen. Morgen vertrekken we en zoeken we warmere oorden op! De beach-birthday- party is dan wel uitgesteld maar zeker niet afgesteld!
Amai, wat een dag! Deze ochtend zijn grote zus en papa er al vroeg
uitgekropen om alles voor vandaag in orde te brengen. Terwijl papa san
francisco doorkruiste op zoek naar het perfecte ontbijt was de grote
zus druk in de weer met balonnen, kaartjes, cadeautjes,.... en tegen de
tijd dat sarah goed en wel waker was, was de hele kamer versierd met
balonnen en kwam de paps net binnen voor een heerlijk ontbijt op bed
met vers fruitsap, lekkere croissantjes en natuurlijk de
chocolademuffins!
Na het ontbijt hebben we ons op ons gemakje
klaargemaakt en zijn we de valiezen gaan inladen. Sarah heeft wel veel
geduld moeten hebbe want papa en zus hadden nog en verassing waar zij
nog niets van wist. Na gelopen te hebben voor de bus en vele wat is de
verassing? vragen ontweken te hebben kwamen we aan op pier 39 op
fishermans wharf. Sarah die ondertussen wel begrepen had dat het
iets met het water te maken had kon er toch nog geen touw aan vast
knopen! En waarvoor dienden die KWS eigenlijk? Uiteindelijk konden
we het toch niet meer verzwijgen en onthulden we de verassing; we
zouden met een catamaran tot onder de golden gate bridge zeilen!
Gewapend
met mini-donutjes en dikke vesten gingen we tegen 1 uur aan boord. Toen
we vertrokken was het mistig en konden we nog niets zien van de
beroemde brug maar al gauw zagen we de lucht opklaren en voor we het
wisten vaarden we met een stralend zonnetje onder die reusachtige brug.
Het was een fantastisch uitstapje; in de verte lagen san francisco en
alcatraz onder de blauwe hemel en we keken alledrie onze ogen uit daar
vooraan op die boot.
Wanneer we teruggingen speelden sarah en ik
nog on het meest kwallen zien tegen papa en voor we het wisten
stonden we anderhalf uur later weer op pier 39 waar we de zeeleeuwtjes
konden bewonderen. Nu was het tijd voor wat te eten, op sarahs
aanvraag dezelfde lekkere pizza als gisteren. Mjam! Dan nog wat door
het superzonnige en mooie SF gewandeld en tegen 5 uur waren we weer aan
de auto. Papa heeft wel weer een stoot uitgehaald aan de garage, maar
daar lezen jullie wel over in zussie haar bericht.
We zijn dan
met de auto de Golden gate brug overgestoken zo mooi! en hebben dan
een idyllisch plekje an het water gevonden waar we de lekkere taart die
papa s morgens was gaan halen bij de beste bakker van SF konden op
eten. De kaarsjes wilden wel niet branden met de wind, maar de taart
was des te lekker.
Dan op weg naar Monterey, via de mooie
kustroute. Het verjaardagsprincesje mocht kiezen en wou chique gaan
eten; en dat het chique was hebben we geweten. Een restaurant aan de
rand van de Pacific met prachtig uitzicht op de zonsondergang. Papa
heeft diep in zijn portefeuille moeten tasten, maar t was de moeite!
En dan verder naar Monterey waar we net zijn aangekomen!
Kortom een superleuke dag met alles erop en eraan en nog beter dan gepland! Ann-Sofie
PS: ik moest ook nog zeggen dat we gisterenavond naar de bioscoop zijn geweest: Wall-e, zo schattig!
a small update in the language of Byron, Keats and Shelley... We had a great time yesterday exploring SF and having dinner with my old friends Chuck, his son Justin and the latest addition to the SF Swift team, mr Kemal Batu himself. Sarah is still trying to improve on her chopsticks skills and Ann-Sofie
found it all very interesting (but boy, does the Brit have a silly accent!). For the non-Swifties, Kemal is a consultant that I hired on a bad Monday some 5 years ago. Some mistakes do haunt you for life... ;-)
Too bad Kemal couldn't make it for lunch today, but he thought that exploring the eastbay for shelter (you can find that in Alcatraz too Kemal; they even provide you with food and medical attention as a complimentary service!) was more important... Anyhow, we had a great time in the foggy city and I'm sure we'll be back for more (and then we know where to find a cheap place to stay...)
Hii , het heeft lang geduurd ( niet dat ik niks weet om te schrijven hoor) maar hier is een nieuwe stoot van de dag!!
We waren in Death Valley en we hadden net de was gedaan ( t is te zeggen papa he) Mmmh wat rook dat waspoeder toch lekker !! Zus vond dat ook en ik gaf hoor zon dopseltje waspoeder. Ik rook het ook graag en dus nam ik ook een dopseltje waspoeder We reageerden er allebei niet zo goed op en HATSJOE !! Al dat waspoeder lag rond ons! Euhm, laat het ons zo zeggen dat de auto nu heel lekker ruikt !
We waren al een half uurtje op weg van op de hooverdam en we kregen een beetje honger.... Mmmmm , lekker gaan eten in een , ja je raadt het al , casino.
Nog geen 5 km waren we weg en toen wou onze gps zonodig koppig moest doen en zei: Pling , batterij bijna leeg , sluit externe voeding aan Maar die stond toch aan ? Na veel getrek en gevloek maakte papa de zekering open. Om te zien of het daaraan lag. Neen , dat was het niet. Hhhmmm , we waren net de kaart van Californië kwijt...Gezellig. En het was nog wel een eindje rijden van Las Vegas tot in Death Valley.. Tot overmaat van ramp was papa het (voor mij veel te kleine) veertje uit de zekering kwijt. Nog gezelliger! Door eens goed onze auto om te keren hebben we het veertje gevonden denk je nu zeker? Wel het antwoord is neen ! RAMP RAMP!!
Uiteindelijk hebben we de stekker in de sigarettenaansteker gestoken zonder dat minuscuul veertje (dat we nog steeds niet hebben gevonden) Door eens goed tegen het voedingskabeltje te duwen werkte het weer!! Wat een WONDER zeg. Papser zegt dat het een verklaring heeft , maar dat ga ik niet opschrijven anders word je morgen wakker achter je pc. En dat willen we niet!!
Hii, hier ben ik (weeral) met een nieuwe stoot van de dag. Eerst vertel ik die van in Las Vegas
Waw !! Het is daar prachtig, overal waar je kijkt zie je casinos! En de strip is natuurlijk ook echt de moeite waard. s Avonds gingen we eerst naar een overdekte straat in Las Vegas, het plafond was één groot scherm. Daar deden ze dan een lichtshow op en er was ook een meneer met een camera en die interviewde dan toevallige voorbijgangers , dat kwam Life op dat gigantische scherm. Als we gegeten hadden reden we door naar de strip. Wat mooi was dat zeg !! We zagen echt van alles!
Even een lijstje opsommen: de Eiffeltoren Het Vrijheidsbeeld Een gigantisch grote coca cola fles Een fonteinenshow Excalibur Piramides De Sfinx Arc de triomphe Colloseum Venitiaanse gondels Een hele grote leeuw Een gebouw met m&ms
Kortom superveel!! Tegen de late avond waren ik en zus uitgeput. We zagen ook die vriendelijke mensen uit Aalst weer! Wat een toeval. Na nog een praatje te slaan zijn we in een pizzeria iets gaan drinken en heeft papa de hele weg terug gelopen om de auto 3 mijl bij meer dan 400 en ik en mijn zus bleven wachten in de pizzeria. Dus was het eigenlijk papas stoot. Wat een spectaculaire maar vooral vermoeiende avond was dat!
Gisteren zijn we tegen een uur of elf uit Mariposa, vlakbij Yosemite vertrokken. Na een rustige rit, met een supermarktlunchstop kwamen we rond half drie aan in SF. De temperatuur onderweg zakte wel zienderogen - van de 32 graden bij het vertrek hadden we er amper 18 over in SF. Half bewolkt en een stevige wind - het lijkt wel België, maar dan op zijn Amerikaans.
Eerst die idiote bermuda's en t-shirts gewisseld voor lange jeans en trui en dan direct de stad gaan verkennen met de beruchte kabeltrammetjes en de girls vonden het direct een magisch machtige stad - met een H&M nota bene! Na Chinatown te hebben doorkruist terug efkens naar het hotel voor meer omkleedwerk en dan op weg naar het resto waar we met een aantal papa-collega's hadden afgesproken. Kemal heeft Sarah met stokjes laten eten en Ann-Sofie moest heel erg lachen met zijn americain preparé verhaal...
Vanmorgen zijn we dan wat vroeger opgestaan want we hadden een tour naar Alcatraz gereserveerd die vertrok om 10 uur. Na een indrukwekkende rondleiding op de Rock hebben we nu net een wandeling op de Pacific Heights gemaakt. De huizen zijn hier allemaal even mooi en feeëriek - geen wonder dat er hier zoveel films en feuilletons gedraaid worden. Alleen jammer van de eeuwige mist die de Golden Gate een beetje aan het zich onttrok. Straks gaan we een filmpje bekijken en beginnen aftellen tot de verjaardag van de jongste Ryelandt-telg!
