Gisterenmorgen eens kunnen uitslapen tot 7 uur. Het ergste van de jetlag lijkt achter de rug. Na weer een Chinees ontbijt zijn we zonder veel problemen vertrokken naar onze volgende bestemming: Palm Desert met een tussenstop bij een factory outlet shopping center.
Onderweg (zon 100 mijl) hebben we wat naar de kronieken van Narnja, een luisterboek, geluisterd en naar het snel veranderende landschap gekeken. Op een bepaald moment zagen we van die windmolenparken met letterlijk duizenden witte windmolens. Indrukwekkend! Tegen 11 uur waren we gearriveerd bij het shopping center en het was al bloedheet. Het was geen echte mall maar eerder een dorpje met allemaal winkels. De winkels lokken je binnen met hun etalages maar vooral met hun aircos!
Het shoppen zelf overtrof de verwachtingen. Ondanks de duik van de Euro gisteren (waardoor alles hier ineens 5% duurder is) was het toch fantastisch. Anso kon zich uitleven in de Tommy winkel en heeft 3 truien en een bikini voor 75 euro gekocht. Saartje heeft haar rugzak voor school, een bikini, truitjes, crocs, slippers... gevonden aan dumpingprijzen en papa heeft ook een aantal leuke dingen meegenomen.
Na het middageten waren we wel al wat shoppingmoe (het was echt superheet) en tegen half vier zijn we doorgereden naar Palm Desert. Het hotel is hier echt heel mooi; zon super-de-luxe vakantie resort met alles erop en eraan. Door de warmte (42 graden!) hebben we wel niet veel meer gedaan dan in het water plonsen. s Avonds dan nog een gewone boterham (nu ja, een gewone Amerikaanse boterham met een halve kilo vlees erop) en nog eens gaan zwemmen (om 10 uur s avonds was het hier nog zon 35 graden).
Voor vandaag hebben we het strijdplan wat aangepast. Het oorspronkelijk plan voorzag zon 400 mijl (650 km), maar we gaan de rit wat inkorten tot 250 mijl door het Joshua tree national park letterlijk links te laten liggen. Op die manier kunnen we nog wat van het vakantieresort genieten!
Gisteren stonden de Universal Studios op het programma. Sarah was al om 4 uur wakker, en papa is mee opgestaan. Eerst hebben we samen een beetje gecomputerd terwijl grote zus nog sliep en tegen 7 uur zijn we ons dan beginnen klaarmaken. Die jetlag!
Het ontbijt was, euh... speciaal. Eerst en vooral was het gratis, wat in de VS al niet erg vaak voorkomt. Ten tweede, omdat we in Chinatown zitten, was het ... niet echt Amerikaans... en ten derde nu ja, laat ons zeggen dat de kindjes in Afrika er heel blij mee zouden zijn...
Na het ontbijt op weg naar de studios. Niets vergeten deze keer en geen file. Om negen uur waren we er al. Aan de parking konden we kiezen, gewone parking (20 min lopen) voor 12$ of VIP parking voor 20$. Als je hier betaalt kan je hier dus alle voorrechten krijgen... We vonden het wel een beetje vreemd dat er geen volk was en geen files. Niet echt Amerikaans, want we moesten eens niet wachten...
Binnen in het park was het wel direct een wow gevoel. Omdat we al tickets hadden konden we direct binnen en onze speciale front of line pasjes gaan ophalen. Een echte aanrader die pasjes je wint er zoveel tijd mee en je krijgt de beste plaatsen tijdens de shows.
Eerst hebben we een toer gemaakt rond de studios, waar alle grote films gemaakt werden en nog worden. We hebben wel beroemds niemand gezien, maar zij hebben ons wel gezien natuurlijk. Dan achtereenvolgens de Simpson ride (te gek voor woorden), Shrek in 3D, de Jurassic park Splash (kletsnat, joepie!), de Mummy ride in het donker en Backdraft (over hoe je vuur maakt in een film). Het was wel allemaal in het Engels, maar eigenlijk niet zo moeilijk om te volgen en papa en grote zus vertaalden waar nodig voor Saar.
Na de pizza lunch verder van de mooie dag geprofiteerd en meer shows en attracties zoals de spectaculaire stuntshow Waterworld (opnieuw nat!). Maar het leukst vonden we de Animal Studio (waar de dieren de acteurs zijn) . Ondertussen een Ben en Jerry ijsje gegeten dat niemand opkreeg (de porties verklaren de morfologische eigenschappen van de Amerikanen!). Omdat we nog wat tijd over hadden, konden we een aantal attracties zelfs opnieuw doen!
Gisterenavond waren we wel doodmoe en van het diner is niet veel in huis gekomen; enkel een granenreep op de kamer. En vandaag staat er weer een superdag op het programma!
Gisteren stonden de universal studios op het programma. De fotootjes krijg je al, voor het verslagje zal het effen wachten zijn want we waren (weeral) doodmoe... gisteravond en zijn vroeg gaan slapen. Straks nog foto's!
Eerst zijn we s morgens na het eten (om 7 uur) gaan zwemmen in het hotel. Dan zijn we de auto gaan afhalen. Het is een mega grote wagen, dat moet wel voor al onze valliezen. Dan hebben we uitgecheckt in het hotel en zijn we naar de wall markt geweest. Onderweg merkten we dat we mijn fototoestel kwijt waren We zijn teruggekeerd naar het vorig hotel en daar lag hij bij de lost and found. Oef!! Toen vertrokken we dus echt naar de wall markt. Daarbij vergeleken is groot niks , die supermarkt was gewoon immens !!
Zeker 2 uur zijn we daar geweest , papa heeft een mooi fototoestelletje gekocht. Ook veel koekjes en drinken en ook een frigobox enz.. s Middags hebben we gegeten in een broodjeszaak zoals de subway We hadden net ingecheckt in ons hotelletje in Chinatown of papa ontdekte dat er helemaal geen fototoestel in zijn doosje zat! Direct vertrokken we terug naar de wall markt. (niet zo dichtbij en veeeeeel file)
Ook in de auto merkte ik dat mijn geheugenkaart uit mijn fototoestel was Op de parking van de wall markt zagen we dat niemand het doosje van het fototoestel mee had! We konden helemaal terugrijden!! Weer file. En uiteindelijk weer in de supermarkt was papa een beetje kwaad omdat ze hem eerst niet geloofden, ik en zus hebben toen ook een nieuwe geheugenkaart voor mijn fototoestel gekocht. Nu heeft papa toch zijn fototoestel en t is een mooie hoor!
Na dit alles vertrokken we naar de beach !! (Zoals voorzien). Hoewel het redelijk laat was , hadden we het niet koud in de Grote Oceaan. Waaw zeg , de golven zijn hoog in de Pacific!! Wanneer we het wat frisser kregen gingen we even wandelen op de pier , waar we ook wat aten. Na een korte zoektocht naar de auto (waar stond die ook al weer ?) waren we weer in ons hotelletje in Chinatown. Doodmoe als we waren kropen we direct in ons bedje , slaapwel !!
Wow,
een vermoeiende dag gisteren.Wat
'gisteren' ook mag betekenen met die jetlag...Maar al bij al is alles eigenlijk pico bello verlopen en m'n
2 kersverse Atlantiërs hebben zich ongelofelijk goed gehouden.
Eventjes
een recap van hoe een dagje vliegen naar de States eruit ziet (voor degenen die
er al geweest zijn zal het wel bekend in de oren klinken)...
Om
half zeven zijn opa en Micheline ons komen oppikken mèt een extra koffer. Die
laatste hadden we nodig omdat er iemand ongerust was dat we niet genoeg plaats
zouden hebben om alle kleren die we tegen de goedkope dollar zouden kopen, te
kunnen 'repatriëren'. Opa was zenuwachtiger dan wij 3 samen, maar dat was niet
echt een verrassing.Netjes op
tijd vertrokken (tegen kwart na zeven) naar Zaventem, en dan begon de
activiteit die gisteren goed samenvat: wachten.
Eerst
wachten aan de check-in (waar Anso en Sarah zich natuurlijk al vrolijk maakten
om de domme vragen die je gesteld worden). Dan wachten aan de security.
(believe it or not, maar in de toch wel 3 miljoen keer dat we gisteren door de
security zijn gepasseerd is de detector niet een keer afgegaan!). En dan
wachten op ons vliegtuig. Nu, bij dat laatste was er eigenlijk nog een leuke
verrassing; we hebben namelijk Kurtje Pille gezien die op weg was naar Dublin
(niet moeilijk om hem niet te zien met zijn dubbele meter). Mister P is nu
piloot en was effen hello komen zeggen aan het thuisfront.
De
vlucht zelf naar Atlanta was 'uneventful' wel een stewardess die s
ochtends een halve liter azijn had binnengekapt, maar ook dat zijn we gewoon op
USA vluchten. Er waren wel geen televisietjes en de overhead was te ver weg,
maar dat hebben we opgelost door een aantal afleveringen van Fawlty Towers op
de Mac te bekijken. Ik denk dat zelfs de vluchtleiding ons heeft horen lachen!
En dan
Atlanta! De gebruikelijke file aan de grenscontrole (wel een vriendelijke
jongen) en het drugshondje heeft niets gevonden.Koffers waren er al (niet moeilijk na zo lang wachten aan de
grenscontrole) die moesten eerst door de douane en dan opnieuw
ingecheckt worden. Dan nog eens security zucht! treintje naar
een andere terminal nog eens security (nog eens zucht!) en naar de
gate. En ondertussen werden depassen op zn minst 200 keer gecontroleerd, altijd door heel
vriendelijke mensen die aan een collectief spelletje passen van buiten leren
leken deel te nemen.Aan de gate
iets gegeten (bwerk nu begrijpen we waarom ze hier allemaal hamburgers
eten! De rest is niet te vreten!), wat snoep gekocht voor op de vlucht naar LA
en het vechten tegen de slaap kon beginnen (het was toen rond 11 uur Belgische
tijd). Papas Mac bood wat soelaas
dankzij de Photo Booth!
Op de
vlucht naar LA waren er wel televisietjes, maar dat van papa werkte niet. Heel
leuk om 4 uur naar een scrollende Linux bootstrap te zitten kijken... Nu, Sarah
en Anso hielden papa wel bezig met om de 3 nanoseconden te vragen hoe laat het
was. Een niet te onderschatten vraag omdat we al meer dan 6 tijdszones hadden
gepasseerd.Wonderwel zijn we de
vlucht van 4 uur redelijk goed doorgekomen.Maar tijdens het wachten op de koffers en het hotelbusje
sloeg de vermoeidheid keihard toe.
Om 20 uur plaatselijke tijd (5 uur s ochtends in B) dan
eindelijk op de kamer en direct in slaap gevallen. Papa tot 3 uur vanmorgen,
maar de kids slapennog terwijl
deze blog geschreven wordt. (half vijf).
