Wandelen kun je dit niet meer noemen, het is trekken. Een trekking van 2 dagen. De eerste halve dag wandel ik samen met Chris ongeveer 2.5u naar beneden. Beneden aan de rivier heb je een Oasis. Erg mooi maar ik wil er niet te lang blijven, ik heb nog een tocht voor de boeg. Ik laat Chris hier achter, hij heeft niet zoveel tijd als ik. Even pootje baden in het water doet wel goed.
Ik trek nadien verder en heb het gezelschap van een hond, ik noem hem Taxi want hij brengt me naar de juiste plaatsen. Ik passeer de dorpen Malate en Chaunochi.
Het is moeilijk om verloren te lopen want je komt genoeg mensen tegen die je de goede weg op helpen. Loop je verkeerd dan is er wel een boer die vanop zijn akker naar je fluit en met gebaren je de juiste weg wijst. Door de presidentsverkiezingen zijn er erg veel mensen onderweg, en blijkbaar hebben ze nog niet al te veel madammen met krullend haar gezien. De meerderheid raakt mijn haren aan, waarom? Joost mag het weten. Het uitzicht is adembenemend en na een dag van dalen en stijgen bereik ik mijn hostel in Tapay. Electriciteit is hier aanwezig maar doordat de meerderheid van de mensen verzamelt voor tv om de verkiezingen te volgen, valt de stroom uit. Resultaat erg vroeg naar bed. Het is hier ongeveer om 18u al donker en ook erg koud. Maar nachtrust heb ik nodig voor mijn klim morgen. De klim is niet te doen, achter elke bocht komt nog een bocht en geen van hen blijkt de laatste te zijn. Moe en voldaan bereik ik de top. Taxi heb ik achtergelaten bij zijn huisje, zijn echte naam is Bobby, klinkt niet vind ik. Ik blijf nog enkele dagen langer in CabanaConde, het is hier erg rustig ideaal om even op adem te komen. De dag na mijn trekking ga ik met Marilou naar de hot springs in Chivay. Pure verwennerij, het is de lange busrit meer dan waard. Op de bus verbeter ik mijn spaans door met enkele kids aan de babbel te geraken. De terugrit vliegt voorbij.
De voorlaatste dag mag ik de wandeling naar crus del condor. Een plaatst waar je de condors van erg dichtbij kan bewonderen. Ze zijn mij meermaals voorbij gevlogen maar van zo dichtbij is toch erg machtig. Ik heb geen idee van hun grootte, maar het is imens. De Peruanen hebben 3 dieren als symbool,de condor, de jaguar en de slang.
Onderweg kom ik wegenwerken tegen. Zij herstellen de weg die in betere staat is dan sommige wegen in Belgie. Het gekke is dat enkele kilometers verder er geen asfalt is.
Zelfs van een zonsondergang genieten doe ik niet alleen. Brutus is een kanjer van een hond, met als enige probleem dat hij denkt dat hij een schoothondje is. Hij doet niks liever dan komen knuffelen. Het is eigenlijk de hond van de buren, maar hij zit meer in ons hostel dan thuis.
Helaas is er een tijd van komen en van gaan en ik besluit terug te gaan naar Arequipa om vandaar de bus te nemen naar Cusco.
Mijn vlucht van Miami naar Lima ging niet geheel vlotjes. Ik had een tussenlanding in Mexico City en daar hebben ze in mijn bagage ingebroken nadat deze was ingecheckt. Gelukkig geen noodzakelijke waardevolle spullen gestolen. Maar Lima is in de ochtend vaak erg mistig, we konen hierdoor niet landen in Lima en moesten een landing maken elders. Dit was op een legerbasis en we mochten het vliegtuig niet uit. Ze zeiden eerst gedurende 3u maar heb bleken er 5 te zijn. De temperatuur in een vliegtuig stijgt alsook het algemeen aroma, zeker nadat je al een dag onderweg bent. Lima zelf is lekker druk. Een auto besturen hier is een kunst, en het voornamelijkste instrument is de claxon. Je hebt een strook voor bussen en je moet enkel je hand maar opsteken en ze stoppen al. Maar een bus nemen met een volle rugzak is niet zo eenvoudig. Maar een leuke ervaring.
Na enkele dagen Lima trek ik naar Paracas om het eiland Ilas Ballestas en het nationaal park te bezoeken. Het eiland wordt beheerd door vogels, pinguins,zeeleeuwen en zeehonden. Het strand ligt er vol van.
We gaan ook het nationaal park bezoeken met zijn zand en zout duinen. De wegen in het park zijn gemaakt van zout, een hoog roestgehalte voor de wagens. Meestal gebruiken ze het zout voor export ter bestrooiing van europese besneeuwde wegen of na verwerking voor consumptie.
Pisco Sour is de plaatselijk lekkernij en het smaakt heerlijk. Het heeft alleen het resultaat als champagne bij mij, direct naar het kopke.
Als je zo'n uitstap hebt gedaan mag je jezelf wel verwennen met een zwempartij. Alleen de plaats waar ik slaap heeft geen zwembad, maar over het muurke,... gaan zwemmen bij de buren heeft altijd iets meer. Ik ga dan ook zwemmen in het sjiekste hotel dat ik tot hiertoe heb gezien. Een nacht kost ongeveer 150 euro en die van mij 7 euro. Gelukkig had ik goed opgelet bij het binnenkomen en een kamernummer onthouden waar handdoeken buiten hingen, want ze komen een handdoek brengen en vragen dan je kamernummer.
Paracas is echt een mooi plaatsje, maar eens de zon ondergaat is er niet veel meer te beleven.
Van Paracas neem ik de bus naar Nasca. De Nasca lijnen bezoek ik per vliegtuig. Gelukkig had ik de raad van enkele fransmannen opgevolgd en niet ontbeten, want de vlucht is redelijk beweeglijk. Maar zeker de moeite waard. Het is eigenlijk de enigste manier om de lijnen te zien. Het zijn lijnen die de paracas en nasca cultures hebben gemaakt voor hun goden. Het komt overeen met astronomie, het zijn lijnen in combinatie met figuren en het werkt werd verdeeld over 800 jaar. De aap is mijn favoriet!
Van Nasca trek ik naar Arequipa. Een busrit van 9 uur dus ik neem de avondbus om 22u. Maar er is om 15u een ongeluk gebeurt met een tankwagen op een bergpas dus we stranden om 2u. Ik slaap nog en merk er niks van maar rond 7u word ik wakker en zie alleen maar vrachtwagens en bussen rondom mij. Het duurt nog tot 14u tegen dat we beginnen rijden en pas rond middernacht bereiken we Arequipa. Na 26 uur. Omdat er absoluut geen vooruitgang is, lopen mensen rond, kopen eten of gaan naar het strand, kijken naar de golven. Wat me opvalt is dat iedereen enorm rustig blijft.
Arequipa is een mooie stad, na Lima de grootste stad van Peru. Het zijn zondag verkiezingen en je hebt hier en daar wat betogingen maar we merken er bijna niks van. Ik maak een tour met een city bus om de streek te verkennen en koop wat souveniers. Die souveniers zijn hun geld dubbel waard want eens de winkel buiten en een paar straten verder beschuldigd de verkoopster mij van diefstal. Ik heb geen betaalbewijs, want dat geven ze hier niet en beland dus op het politiebureau voor touristen. Die dame krijgt enorm naar haar voeten omdat ze geen bewijs geeft en ik omdat men denkt dat ik een dief ben. Ik versta nog niet genoeg spaans maar voel doorgestoken kaart. Uiteindelijk komen we overeen dat ik een kleine bijdrage betaal. Gelukkig had ik goed afgeboden voor de aankoop van mijn souveniers, maar de stoom komt uit mijn oren. Je staat helaas machteloos en na 3uur was ik het ook wel beu. De pakjes zijn verzonden, klaar ermee. Dus wat hebben we geleerd vandaag (speciaal voor Linda gebruik ik deze zin...) ticketje vragen als je iets koopt. De verkiezingen vinden nu zondag plaats en dat gebeurt in het dorp waar je woont, maar blijkbaar werken veel mensen in Arequipa die in de dorpen wonen. Het is namelijk niet mogelijk om vandaag een bus te nemen. Alles zit vol. Dus neem ik morgen om 5u (jaja smorgens) een bus naar CabanaConde om de Colca canyon te gaan bezichtigen. De bus tussen de steden zijn perfect! Je kan je zitje op voorhand boeken en vaak krijg je ontbijt, kussen, deken,... Ze spelen films. Het is een aangename verademing na greyhound in Amerika.
De busrit naar Tampa was weer een typisch greyhound bus avontuur. De bus zou vertrekken om 8u. Greyhound heeft geen concurrentie van andere maatschappijen en ze kunnen zich dus alles permiteren. Ze blijven tickets verkopen ook al zijn er geen vrije stoelen meer. We staan dus met bijna 30 mensen te wachten op de bus. En de bus komt vanuit Orlando en heeft reeds mensen aan boord. We eindigen met nog 25 personen zonder plaats. Door het hoge aantal en de klachten van iederen schakelen ze een nieuwe bus in. Wat maakt dat iedereen twee stoelen heeft voor zich. Het heeft ook zijn voordelen maar voor hetzelfde geld blijf je achter en moet je wachten op een volgende bus, in dit geval om 18u. Tampa zelf was niet zo bijzonder maar de regio was enkele aangename fietstochten waard. De fiets had een raar breed stuur en zoals je weet ik en sturen en ik en tramsporen...
In Fort Lauderdale ontdek ik de eerste hel van spring break. Erg jonge zatte studenten. Het is een typische beach plaats waar studenten rondhangen die het niet kunnen permiteren om naar het dure miami te gaan voor spring break. Gelukkig ontdek ik na de tweede dag het familie deel van het strand. Het hostel zelf is niet echt bijzonder. Heel veel mensen die er leven en weinig rondtrekkende gasten. Is een beetje een andere mentaliteit. Ik ga heel erg veel wandelen en breng veel tijd door aan het strand. De temperatuur van het water is perfect. Mensen in Fort Lauderdale hebben een slechte smaak wat betreft boten!
Van Fort Lauderdale trek ik naar the everglades. Dat hostel is perfect! Dichtbij het nationaal park, toffel mensen, mooie tuin en een huiselijk sfeer. De everglades bij dag of bij nacht, ik heb beiden bezocht. De aligators hun ogen relfecteren bij schijnen met een pillamp dus bij nacht geeft dat wel iets speciaal. De slangen, krokodillen, aligators... mooi schoon prachtig. Alleen het boot gedeelte zoals je ziet op tv heb ik toch maar niet gedaan. Je kan dat enkel doen op privaat terrein in de glades. Het nationaal park laat het niet toe omdat het teveel beschadiging geeft aan de natuur. Jill is een van de tourguides en de dag nadien trekken we er samen op uit. Zonsop- en ondergang op het water in een cano met een glaasje champagne. Meer moet dat niet zijn. De opoffering om vroeg op te staan neem ik er graag bij. We gaan ook een namiddagje snorkelen. Eerst met een boot verder de zee op, de atlantische zee, en dan 3 stops op een reef voor telkens 40 minuten. Na de derde keer ben ik een beetje bevrozen. Maar het was meer dan de rillingen waard. Bij terugkeer naar de haven hebben we de escorte van dolfijnen en een ontvangst van een haai in de haven. De dag nadien trekken we naar het strand en terug een tochtje met de cano bij zonsondergang.
Miami is mijn laatste stop in the states en slechts voor 2 nachten. Veel te duur tijdens spring break. Nu ben ik klaar voor zuid-Amerika!!!
Het was fantastisch om mijn familie te zien na enkele jaren. We hadden slechts een paar dagen samen maar ik heb genoten tot en met! Het was moeilijk om bij hen te logeren dus ik verbleef in een hotel. Normaal slaap ik in Hostels maar David wilde een hotel voor mij. Was leuk voor even maar op termijn geef mij toch maar een hostel. Veel socialer! Vanuit Atlanta trek ik naar Savannah en vervolgens St. Augustine. In St. Augustine was het dat weekend een piraten-event. Vermits ik in the pirate hause verbleef, eigenaar was organisator, zat ik al snel als deelnemer en niet toeschouwer in het event. Echt de moeite waard, de straten werden afgesloten en er werd geschoten met kanonnen en geweren. De klederdracht uit de 17de eeuw werd bovengehaald. Het voelde een beetje vreemd om na dat weekend weer jeans te dragen en te bellen met een gsm. Ik ben ook een dagje naar het strand van St. Augustine geweest. En lui als amerikanen zijn rijden ze zelfs op het strand met hun auto. Alles lekker dichtbij. Waarom zeg ik dat zo? Elke keer als ik de weg ergens naartoe vraag en het is enkele straten verder adviseren ze me om de bus te nemen. Ik dacht het niet. Qua straatnamen zijn ze erg origineel hier. Ze gebruiken 1 street, 2 street,... en als de cijfers op zijn, gaan ze verder met a street,... Na de piraterij trek ik naar de volgende fantasie. Orlando, de stad van alle parken. Disney world is echt de moeite waard! Morgen trek ik naar NASA space shuttle. Deze morgen rond 10am hoorde ik de shuttle overvliegen. Het was voorlopig de laatste, wegens een grote beperking van financiele middelen vanuit de overheid. Daarom dat ik vandaag niet naar de shuttle kon gaan. Vrijdag trek ik naar Tampa.
Eerst en vooral wil ik zeggen dat heel mijn hart is bij de mensen van Christchurch. Het was vreemd om de beelden op tv te zien. Gelukkig zijn de mensen die ik daar heb ontmoet ongedeerd. Maar volgens de signalen van de wereld gaat de volgende aardbeving daar zijn op 19 maart, het is hoogtij en volle maan tesamen op die dag. Ik ga er niet om wedden maar heb mensen ook geprobeerd te waarschuwen voor de aardbeving van 20 februari.
Albuquerque is een aangenamen stad waar ik enkele dagen ben blijven hangen. Ik was niet van plan daar zolang te blijven maar door een verkoudheid bleef ik iets langer. Samen met de aangename New Yorkse Brenda heb ik enkele leuke dagen gehad. Ze heeft me heel wat meer reiswijsheid meegegeven. Zo kom ik telkens mensen tegen die me goede tips geven.
Na Albuquerque had ik een lange busreis tot in New Orleans. Waar we de eerste gekke tekenen hebben gezien van Mardi Gras. Het is een ander woord voor Carnaval, New Orleans is erom gekend. Tesamen met fantastische jazz. Bijna elke avond zijn we wel in een restaurant terechtgekomen waar ze live nuziek speelden. De stad heeft mooie gebouwen en is aangenaam om rond te wandelen. Het is een grote stad maar daardat het voornamelijk huizen en geen flatgebouwen heeft, geeft het een dorpgevoel en geen stad. De swamptour was een kleine flop. We hebben enkel 1 aligator gezien omdat het nog niet warm genoeg was. Maar het was toch een leuk dag uit. Ik wilde op vrijdagavond vertrekken naar Atlanta om mijn familie daar op te zoeken maar helaas was de bus volledig volzet en moest ik wachten tot zaterdag. Het was fantastisch om terug in Atlanta te zijn.
Ik heb ook een heugelijke nieuws gekregen dat mijn zus gaat trouwen, en ik mag haar getuige zijn. Dat wil wel zeggen dat ik haar vrijgezellenavond moet organiseren. Ze moeten wel wachten tot ik terug ben. Maar via deze weg wil ik hen nogmaals proficiat wensen. Het was emotioneel een beetje zwaar om hen enkel via de telefoon te kunnen feliciteren en niet te kunnen omhelzen. Maar ik heb dan maar een glas op hen gezondheid gedronken. Jaja een glaasje maar!
Op 9 februari ben ik vertrokken van Auckland NZ om 15.10u naar Los Angeles USA. In LA ben ik aangekomen dezelfde dag om 6.35u. Een erg lange dag dus. Eerst had ik ongeveer een 12uur voorsprong op jullie, nu loop ik steeds achter. In tijd wel te verstaan. Ik heb er al enkele drukke dagen opzitten in Amerika. Tijdens mijn eerste dagen heb ik mij kunnen vertroeven tussen de sterren op de walk of fame, daarna window shopping op Rodeo Drive en vervolgens even afkoelen in Santa Monica. De afkoeling bedoel ik met een drankje want het water is bere koud! s`Nachts koelt het hier erg af tot zelfs het vriespunt toe. Maar gelukkig komt de zon er overdag aangenaam door waardoor het korte broek weer is. Na LA ben ik vertrokken naar Las Vegas. De stad waar geld moet rollen. Ik was er al eens geweest en het is niet echt mijn top 1 bestemming maar ik kon niet anders. Ik reis hier met Greyhound en een stop in Las vegas was onvermijdelijk. Het openbaar vervoer of Greyhound is niet echt te vergelijken met ons systeem. Maar het is een vervoersmiddel dan a naar b. Vanuit Las Vegas heb ik een auto gehuurd en ben richting Zion National Park vertrokken. Na Las Vegas ben ik oostelijk vertrokken naar Flagstaff. Van hieruit is het ideaal om de Grand Canyons te gaan bezoeken, wat ik dus ook heb gedaan. Onbeschrijflijk gewoon. Morgen vertrek ik naar Albuquerque en zo trek ik steeds meer oostelijk met als eindbestemming Miami. Daar moet ik ten laaste op 30 maart aankomen. Mijn nummer in Amerika is: 001 9282667247
Momenteel bevind ik mij in Taupo, gelegen in het nooderlijk eiland van Nieuw-Zeeland. Het weer is enorm wisselend hier, soms heb je 4 seizoenen op een dag. Vandaad ben ik nog eens gaan zeilen, oude herrinneringen ophalen. Het was een tocht gedurende 3 uur en mocht zelfs de avondtocht ook blijven. Vervolgens werd er mij zelfs een baan aangeboden. Maar helaas heb ik ze moeten afslaan. Zeer verleidelijk! De afgelopen dagen ben ik steeds gaan wandelen als het weer het toeliet. Maar mijn grote trekking onder begeleidinge werd afgelast omdat er teveel wind was. Echt wel jammer want Taupo is ervoor gekend. Ik ben doodmoe na deze dag zeilen en ga na een douchke mijn bed in. Dikke merci voor het filmpke van mijn petekind en alle berichtjes en mailtjes gisteren!
Momenteel ben ik in Franz-Josef, voor zo'n naam heb ik duizende kilometers gevlogen. Het is gekend voor zijn gletsjer. Die heb ik voor een stukje beklommen vandaag. Een tocht van 5u! Het begon helaas te miezeren na een uur en daarna is het niet meer gestopt met regenen. Ik was door en door nat en ben nu terug op temperatuur na een hete douche. Gisteren nog zonnecreme moeten smeren, nu 15 graden minder. Het weer schommelt en verandert hier dag per dag. Maar de natuur en de omgeving maakt alles goed. Het is adembenemend! Het is een combinatie van bergen, schapen, zee, strand, nog meer schapen, ... gewoonweg prachtig. Het noordelijk eiland zou helemaal anders zijn, zegt men. Ik zal het kunnen vergelijken binnen enkele dagen. Op 1 februari vlieg ik van christchurch naar wellington. En in Auckland rond ik op 9 februari mijn avontuur in Nieuw-Zeeland af. Buiten het weer dat soms wat tegenvalt gaat alles goed. De wandeling maken me moe genoeg zodat ik zelfs het gesnurk in de kamer niet hoor. Afgelopen nacht moet het een lawaai van jewelste zijn geweest, ik heb niks gehoord. Mijn volgende stops zijn nog: Queenstown, Dunedin, Lake takapu en dan christchurch in het zuiden. En Wellington, Taupo, Rotorua en Auckland in het noorden. Greetz
Mijn avontuur in Australie zit er bijna op. Binnen enkele uren vlieg ik naar New Zeeland. In bijlage heb ik een landkaart gestoken waarop ik heb aangeduid in welke plaatsen ik ben geweest. De zwarte stipjes. Ik ben vertrokken in Sydney, dan de ganse kustlijn tot Cairns. Gevlogen naar Darwin en dan helemaal naar beneden tot Melbourne. Ik ben ook in de buurt van de australian open geweest. Ik wilde naar Kim Clijsters gaan kijken maar het was iets te duur. Gelukkig ben ik niet geweest want haar wedstrijd was klaar in 44 minuten. De great ocean road was fantastisch, zeker een aanrader. Voorlopig is hij terug open maar de weersvoorspelling zijn niet denderend. Ik vlieg bijna van het internet maar wil langs deze weg mijn moeder toch nog een gelukkig verjaardag wensen morgen!!! Drie dikke kussen zijn onderweg!!!!!!!!!!!
Ik heb deze tekst al eens eerder geschreven dus mogelijk staat het er twee keer op, sorry dan.
Ik ben gisteren aangekomen in Adeleide, waar ik nog blijf tot morgen om dan het laatste stukje van Australie af te maken tot Melbourne. Een twee weken geleden ben ik vertrokken voor een trip van Darwin naar Alice Springs. Na enkele weken van kust was het aangenaam om landinwaarts te trekken. Ondertussen heb ik heel veel nationale parken bezocht zoals Kakadu, Ulluru, Kings Canyon,... De dieren die we in het wild tegen komen zijn onbeschrijflijk: kangeroes, walibi's, slangen, spinnen ( je hebt gelijk Radica, ik ben nog spinnen tegengekomen) vogels, salamanders en hagedissen,...
Adeleide is zich ondertussen aan het klaarmaken voor de koers Down Under. En in Melbourne voor de Australian open. Wie weet kan ik nog een kaartje bemachtigen. Maar mijn budget ging even helemaal de mist in omdat ik een nieuwe camera heb moeten komen. Er was zand ingekomen waardoor de lens niet meer wilde openen.
Ik heb begrepen dat het nieuws over de overstromingen ook al tot in Belgie is geraakt. Het is verschrikkelijk om te zien dat Brisbane, Rockhampton overstroomd zijn. Plaatsen waar ik enkele weken nog ben geweest.
Momenteel ben ik helemaal in het noorden van Australie. Maar dadelijk vlieg ik naar Darwin. Vanuit Darwin maak ik een 15 daagse toch naar Melbourne. In Melbourne ben ik tijdens de Australian Open. Wie weet kan ik nog een stoeltje te pakken krijgen voor Kim of Justine. De afgelopen dagen zijn weer voorbij gevlogen. Met oudjaar was ik in Mission Beach. Een heel klein stadje met heel weinig backpackers omdat de meeste mensen naar grote steden gaan. Dat maakte het er niet minder gezellig om, we hebben een bbq gehouden, een drankje bij locals en nadien een poolparty. Helaas moest ik vroeg opstaan om uit te checken en te vertrekken naar Cairns. Het was erg spannend of ik tijdig in Cairns zou geraken door de overstromingen. Wegen zijn een tijd gesloten geweest voor alle verkeer. Gelukkig heb ik het tijdig gemaakt. Want veel vergoeding krijg je niet bij annulatie. Een vriendin haar zeiltocht is afgelast en ze krijgt slechts 60% terug. Ik heb nu de ganse kust gedaan van Sydney naar Cairns en ben blij om het lang in te trekken nu. De temperaturen, de omgeving en de bevolking zal helemaal anders zijn maar ik kijk ernaaruit. Wat betreft de foto's, het blijft een hopeloze zaak omdat ik elke foto individueel moet verkleinen om ze op deze site te krijgen. De meeste foto's staan op facebook. Sorry, jullie zullen dus moeten wachten tot ik terug ben.
Ik wacht nu af tot mijn petekind haar film online staat waarin ze haar brief aan me voorleest. Tante Veerle mist je!
Voor alle anderen: bedankt voor alle smsjes en mailtjes met nieuwjaarswensen! Mijn grootste wens is veilig, gezond en ervaringrijk terugkeren!
Eergisteren ben ik voor een dag te gast geweest op een caddle station. Hard werk maar een leuke ervaring. Beetje met een lasso gooien lijkt makkelijk maar is het absoluut niet. Paardrijden in de hitte was ook een zware opdracht. Maar ondertussen ben ik aangekomen in Airlie Beach. Hier blijf ik voor 6 nachten. Kwestie om wat mensen te leren kennen om kerstmis mee te vieren. Het zal een andere ervaring zijn, maar gezien het hier stormachtig is heb ik geen garantie voor een kerst op het strand. Ik zal even een overzicht geven waar ik de afgelopen tijd allemaal heb gezeten: Ik ben vertrokken vanuit Sydney. Vervolgens een dag in Spot X een surf kamp. Een dagje in Brisbane. Het is gewoon een grote stad die vooral gekend is onder de backpackers omdat er veel werkgelegenheid is. Vervolgens enkele fantastische dagen in Noosa. Vooral door de toffe mensen die ik daar heb leren kennen. Morgen gaan we weer samen komen. Ik kijk er al naar uit! Na Noosa ben ik voor enkele dagen gestrand in Rainbow Beach. Daar heb ik mijn kerstfoto's genomen. Het zand heeft daar verschillende kleuren, echt de moeite waard. Vervolgens drie dagen in 1770. Ja het stadje heeft echt een cijfer als naam. Dat is het laatste stadje waar je kan surfen, daarna zijn er geen golven meer in het noorden door een groot rif. Eergisteren in de Caddle station van Kroombit en nu hier.
Ik heb mijn volledige trip in Australie geboekt. Voorlopig strand ik enkele dagen in Noosa. Een rustig strandstadje. Maandag vervolg ik mijn route naar Rainbow Beach. Ik heb hier een ticket voor een busroute gekocht, en telkens kan je af en op springen in bepaalde plaatsen. Op voorhand moet je via het internet je plaatsje op de bus reserveren. Vermits het hier zomer is moet je tijdig alles bestellen. Deze bus neemt mij helemaal tot het noorden in Cairns. Dan vlieg ik naar Darwin om vervolgens volledig langs het binnenland naar Melbourne af te zakken. In de trip tussen Darwin en Melbourne staan verschillende activiteiten ook op het programma. Kerst en nieuwjaar vieren is ook al allemaal op punt gezet. Ondertussen blijft mijn lijstje met vrienden die ik hier ontmoet groeien, de komende jaren ga ik meer van de wereld kunnen ontdekken door bij mede reizigers langs te gaan. Vorige nacht heb ik voor het eerst enorm slecht geslapen. Mijn kamergenoten hebben een mege gortig feestje gehouden. Zonder rekening te houden met anderen, ze zijn ook de volgende dag uit de hostel gezet. Ik ben toen met keelpijn opgestaan. Gelukkig heb ik vannacht beter geslapen maar ik voel me nog steeds niet helemaal top. Vooral vervelend als het 32 graden is, want dan loop je toch al te zweten. Mijn dagen in Australie vliegen voobij. Hopelijk geld voor jullie hetzelfde. Vandaag gaan we met een groepje naar het nationaal park om daar te wandelen, het beloofd spectaculair te zijn.
Groetjes!
Veerle
P.S. verschillende mensen vragen of ik hun bericht heb kunnen lezen, ik denk van wel. Je kan het zelf controleren door opnieuw naar de blog te gaan en dan zie je je bericht of niet. Best ook even je naam met iets meer uitleg erbij. Ik denk dat Gunther mijn collega is, maar van Kris weet ik het niet. Van badminton, werk, school, schoten, neef?
Whow wat een prachtig mooi land! Ik ben al redelijk veel onderweg geweest. De komende dagen ga ik langs de westkust naar Cairns. Daar vlieg ik naar Darwin op 2 januari. Van daaruit daal ik af naar Melbourne waar ik op 20 januari het vliegtuig neem naar Nieuw Zeeland. Wat ik tot hiertoe gedaan heb is Sydney, Surf Camp spot X, Byron Bay en Brisbane. Allemaal erg leuk. Het weer is niet echt wat het normaal hoort te zijn, maar er is meer zon onderweg!
De toegang tot internet is redelijk duur en heb veel zaken moeten plannen met de feestdagen in het vooruitzicht. Dus kort berichtje, maar ik leef nog!
Ik ben rustig aan het ontwaken in Sydney. Gisteren redelijk lang onderweg geweest, of het is zelfs eergisteren dat ik vertrokken ben. Gisteren had ik een gids die me vlotjes door sydney heeft kunnen loodsen, het was een rijkelijke dag. Heb een toer geboekt om voor 5 weken rond te trekken in Sydney, nu weet ik tenminste waarvoor ik gewerkt heb. Mijn nieuw nummer is +61459486944
Een kort maar krachtig bericht want ik zil de stad nog wat verkennen.
Vandaag mijn laatste dag in Thailand. Het vliegt voorbij. Maar ik ben helemaal klaar voor mijn volgend land! Australie. Ik kom daar aan op donderdag 2 december om 06.25u in de ochtend. Dan is het voor jullie nog 1 december in de avond. Ik probeer mijn laatste foto's te nemen maar vooral heel veel herinneringen in mijn geheugen op te slaan. Ik verheug me wel op een normaal wc, dat is toch een luxe waar je als reiziger soms van moet afstappen. Maar verder kan ik het best gewoon worden in Thailand, mijn maag denkt daar soms anders over. Maar de temperaturen zijn niet onder de 26 graden geweest. Alle mensen lachen, niet zoals bij ons wanneer je naar iemand glimlacht dat die persoon denkt, die griet is zot wat heeft ze nodig van mij. Ik ben niet zot, alleen prettig gestoord. Het verkeer in Thailand, dat is wat anders. Niet echt veel fille ofzo want als het wat drukker wordt dan maken ze gewoon een baan bij, en rijden ze met 3 of 4 naast elkaar op een twee-rijbaansweg. In een bus heb je niet echt de behoefte om vooraan te zitten, tenzij je last hebt van reisziekte. De pracht en praal in Thailand is fantastisch, bijna geen afval op de wegen. Alleen de waterwegen, daar smijten ze vaak vanalles in. Dus tot zover Thailand, het is zeker een aanrader, en liefst niet in hoog-seizoen reizen (dec-jan) want dan vragen ze twee keer zoveel voor zaken dan ik nu heb betaald. Greetz
Ik bevind mij terug op het vaste land na enkele dagen genieten op koh Payam. Een eiland waar enkel vervoer mogelijk is via scooters. De wegen zijn.. er gewoon niet! Fantastisch! Het heeft een populatie van 500 personen en in hoog seizoen (dec-jan) een 700 erbij. Het was bijna onrealistisch, ontbijten met zicht op het strand, de geluiden van de zee op de achtergrond bij het inslapen, een aperitiefje op het strand bij zonsondergang! Ja wat moet een mens nog meer hebben. ( behalve lolly's he patrick want ik ben door mijn voorraad!) Morgen maak ik de trip naar Phuket om van daaruit op woensdag te vertrekken naar Sydney. Ik kan niet geloven dat ik al bijna een maand weg ben! De afgelopen dagen heb ik nuttig doorgebracht met lezen, wandelen, zwemmen,... @ Marcus: bedankt voor het pachtige maar bizare boek, helaas is het uit. (extreem luid en ontzettend dichtbij) Het boek is een aanrader. En ja ik hoor jullie al denken: de titel past goed bij haar... @Jolien, mijn petekind, heb je je briefje al klaar voor de sint? Tante V denkt elke dag aan je want ik gebruik het portemonneetje dat je me gegeven hebt! Iedereen is jaloers. Fonetisch: kap koen ka ( bedankt en tot ziens)
De afgelopen dagen ben ik redelijk veel onderweg geweest. Zondag zijn we vertrokken op Koh Tao, eerst de boot. Met vertraging aangekomen in Chmphon, dan de bus naar Ranong. De bus die zou komen tegen 18.30u, maar pas rond 21.15u erdoor kwam. 2 uur in de bus kunnen slapen. Dan aangekomen en dadelijk een guesthouse gevonden. Het was hier een feest voor de volle maan. We hebben er nog kort wat van kunnen meepikken. Alicia, de francaise is vertrokken naar Birma voor haar visa en is daarna noordelijk gegaan. Ik ben twee dagen hier gebleven en ben gaan scooteren: beetje naar hot springs, watervallen,.. geweest. Mooi kunnen toeren. Vandaag trek ik samen met een paar schotten naar het eiland koh payam. We nemen dadelijk de boot en waarschijnlijk blijf ik daar voor een dagje of 5. Nog twee dagen Phuket en dan Australie. Ik vermaak me reuze en begin beetje bij beetje de mensen te verstaan. Greetz aan iedereen!
Vooralleer ik dit prachtig eiland verlaat, nog even snel een berichtje! Morgen verlaat ik samen met Alicia, een frans meisje dat ik heb leren kennen, het eiland. En trekken we naar het westen. Ranong zal onze bestemming zijn voor twee nachten en daarna Krabi. Helaas begint mijn tijd in Thailand te korten, nmaar eerst nog een lokaal feestje meepikken! The fool moon party voor locals! Ik hoop nog voldoende plaats te hebben op mijn camera om prachtige foto's te maken vanavond. De afgelopen dagen hebben we vooral genoten van het eiland en haar pracht en praal. Het weer is gelukkig redelijk goed meegevallen, het is nog niet echt het goede seizoen maar mijn huidje moet nog wennen aan de zon. Toch al een goed kleurtje kunnen opbouwen!
