We zijn alweer vroeg wakker, allez David is vroeg wakker en de rest volgt snel! We ontbijten in het Sint Drakes hotel met pancakes, scrambled eggs en zelfs gebakken patatjes, de porties zijn op z'n amerikaans: gigantic, ik moet de rest vd dag geen eten meer hebben. Gisteren hebben we id Starbucks gegeten, Jonas heeft der een chocolade cake ontdekt die tem super lekker vindt! Tijdens dat ontbijt komt David op het brilliante idee om de reclame op de achterkant van onze streetmap in praktijk om te zetten: bike the bridge! Niet van in de buurt van de bridge maar vanuit downtown SF! Crazy, maar allez let's go for it. Met een knalgroene helm op ons hoofd, de ninja turtles zijn er niets tegen, doorkruisen we de stad op weg naar de Golden Gate. We passeren eerst langs de Golden Gate Park, een heel mooi park van dezelfde tuinarchitect als central park in New York. Onze 3x8 versnellingen kunnen we goed gebruiken, vooral de allerkleinste. Man die hills zijn venijnig, rijdt je der eentje op en dan heb je efkes een plat stukske en weer bergop, je ziet als je begint niet waar het gaat stoppen, behoorlijk frustrerend, David vindt het allemaal geweldig. In Golden Gate park bezoeken we het museum of science, er wordt daar veel onderzoek gedaan, SF is zowieso heel erg bezig met "being green"! Heel veel vd taxis zijn Priussen, gelukkig passen onze valiezen daar niet in want Toyota is niet m'n meug op vakantie! Dat museum is de MAX. Der is een planetarium en een afgesloten deel waar regenwouden van over gans de wereld worden getoond! Allerlei soorten salamanders, slangen, kikkers,
spinnen (ik krijg er nog de kriebels van) zitten gelukkig in kooien maar der vliegen 100-den tropische vlinders rond, super! Bij het buitengaan moet iedereen checken of er geen vlinder verstekeling is meegereisd! In de kelder vinden we aquaria, wondermooi, we hebben der al veel gezien ondertussen maar weer zien we vissen, kreeften en kwallen die we nog nooit gezien hebben! We kunnen hier nog uren rondkijken maar de bridge is calling en we zwoegen verder op onze fietsen. We moeten nu wel een paar keer vd fiets, het is gewoon te steil, de tour de France is er niets tegen. Het weer is trouwens wat beter vandaag, er is nog veel wind en het is vrij koud maar wel veel zon. Op de brug is het een drukte van jewelste, we banen ons een weg door de wandelaars maar de tocht over de brug is de moeite dik waard, het zicht is spectaculair en gewoon de idee van op die brug te fietsen is wauw! Na de brug gaat het gelukkig bergafwaarts naar Sausalito waar we samen met een paar 100 andere fietsers de ferry terugnemen naar de stad. We leveren onze fietsen in en met stramme benen (allez ik toch, Jonas krijgt 100 op 10 voor doorzetting) lopen we terug naar het hotel. We eten nog iets kleinsen na een welverdiende douche kruipen we alweer heel vroeg onder de wol.
San Francisco by night kunnen we niet beschrijven want dat halen we nooit! Elke dag zijn we vroeg weer in het hotel. Jonas en ikzelf proberen het slapengaan wat te rekken maar David haalt geen enkele avond 9h!!! Onze dagen zijn dan ook goed gevuld, we wandelen veel (remember Barcelona ;-)), maar het 9h tijdsverschil krijg je toch ook niet zomaar uit je systeem. We zijn elke ochtend wakker tegen 6h en wie mij kent weet dat dit ontieglijk vroeg is voor deze langslaper! Hotel Triton waar we hier verblijven ligt knal ih centrum, aan de ingang van Chinatown en van hieruit kunnen we makkelijk al de delen van de stad bezoeken die eigenlijk vrij compact is. Makkelijk is misschien niet het juiste woord want het is hier constant up en downhill. De Montjuic is er niets tegen of toch wel maar dan een paar 100 keer herhaald!!! Het weer valt dik tegen. Als we uit de luchthaven worden we onaangenaam verrast door een koude gure wind! De taxichauffeur verteld ons vrolijk dat dit een normal San Francisco zomer is, valt dat tegen zeg. Ik ben hier totaal niet op voorzien en al de topjes en zomerjurkjes komen voorlopig de valiezen niet uit! Zaterdag, de eerste dag bezoeken we downtown SF, eerst de cable tram, die moeten we gedaan hebben, dat is het transportmiddel bij uitstek om de hills te overwinnen. We bezoeken ook het cable tram museum waar je het mechanisme van kabels kan zien waarmee die cable trams door de stad bewegen. Daarna gaat het richting SFMOMA, het museum van moderne kunst. Dat is een heel mooi gebouw met een 4-tal verdiepingen kunst. Eentje met zowat elke grote naam uit de moderne kunst, Picasso, Mondriaan, Andy Warhol, Miro en ga zo nog maar even door! Een ander verdiep toont grote prints van een aantal fotografen, om duimen en vingers af te likken zelfs voor een amateurfotograaf! PRACHTIG! We kopen een goeie dikke fleece want we zijn zowat ah bevriezen, mooie shops zijn er genoeg maar zomerspulletjes passen bij deze temperaturen...no way! Dan gaat het richting Chinatown en das pure kitch! Het ene naast het andere Chinese prullaria winkeltje, trekt op niets maar dit is ook zo iets dat je moet gezien hebben hier. Verder door ligt Nob Hill. De naam zegt het al, steil bergop en daar drinken we op het 19de verdiep van het Hopkins Hotel, de Top of the Mark een cocktail met een spectaculair 360° zicht op een mistige stad. Daarna trekken we nog naar een restaurantje dat we gevonden hebben in de Michelin en dan kruipen we doodmoe in ons bed. Echter wel nadat we al even de iPad hebben uitgeprobeerd die we eerder die dag hebben aangeschaft in een apple store. Vooral Jonas ziet hier de voordelen van eindeloos spelletjes spelen ;-)
Hello to you all, how are you all doing...thank you for joining us today, can we help you.... De Amerikanen worden gedrild in dit soort zinnetjes. Het begon al op de vlieger waar we een filmpje te zien krijgen waar elk soort werknemer zowat 100 keer "thank you" zegt! Het feit dat we met American Airlines vliegen heeft meer met de juiste prijs/kwaliteit verhoudingen te maken maar we ontvangen de dankbetuigingen enthousiast! Bovendien zijn er overal regeltjes en als je iets bezoekt krijg je eerst de houserules mee alvorens je wordt losgelaten. Je krijgt zowaar het gevoel weer op school te zitten en de neiging de regeltjes te breken maar meestal werkt het enthousiasme wel aanstekelijk en worden we zelf ook wat socialer en vrolijk bij al die how are you's. Alleen Jonas blijft soms wat beduusd achter bij al dat sociale geweld maar hij heeft dan ook nog wat tijd om te acclimatiseren. Hierna volgt een poging om al onze ervaringen neer te pennen. Hopelijk vinden jullie het een beetje leuk!
