Vandaag was ik al vroeg wakker na een woelige nacht. Ik ben veel wakker geweest en was om 7u15 ook al goed wakker. Dan heb ik nog maar wat gelezen tot het tijd was om op te staan. Om half tien waren Nele haar ouders hier en zijn we vertrokken voor een dag wandelen. Het was een aardig wandeltochtje. Veel bergop en overal lagen stenen. Bijna nergens stonden bomen wat soms vervelend was omdat je geen schaduw had om eens wat af te koelen. En dat was toch wel nodig want ook al kwam de zon niet altijd door, toch was het warm. ’s Middags hebben we lekker gepicknickt aan de rotsen met een fantastisch uitzicht over de bergen. Na een 10 km door de bergen kwamen we terug aan. Juist genoeg want ik was echt moe! Mijn benen konden niet meer mee, jammer genoeg.

Daarna zijn we doorgereden naar Gordon’s Bay. Daar hebben we wat gedronken. Hier hebben ze echt de mooiste stranden. Prachtig. Dan zijn we doorgereden naar Rooi Els. Hier verbleven de ouders van Nele 5 jaar geleden al eens. We zijn dat huisje gaan zoeken en hebben dat gevonden. Daar hebben we nog even aan het strand gestaan en zijn dan teruggekeerd naar Gordon’s Bay om daar ook te eten. Italiaans: heerlijk!

En dan werden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Echt heel mooi. Heel veel kleuren en de bergen maken dat nog veel mooier. Jammer dat niemand hier van kan meegenieten! Dat is het ergste daaraan, vind ik.

Dan zijn we terug naar Stellenbosch gereden en naar huis gegaan. We hebben ons eerst gedouched en daar stond ook ons de verrassing te wachten: omdat de zon niet scheen hebben we ons ook niet ingesmeerd tegen de zon. En dat was blijkbaar héél stom want we waren heel erg verbrand! Foto’s op space  Het doet echt heel veel pijn en het ziet er niet uit omdat heel mijn blousje erin staat. Het lijkt alsof ik het nog aan heb en dat is dus niet zo hoor! Ook mijn lintje van mijn tasje van mijn camera staat van voor in mijn hals  Heel mooi hoor! 

Goed ingesmeerd en dan maar gaan slapen. Proberen toch  Slaapwel!

28-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag komen Nele haar ouders aan hier. Om 8u zouden ze landen en we hebben met hun afgesproken aan het huis waar ze gaan verblijven. Ze zouden bellen als ze bijna hier waren. Lucienne heeft ons tot in het centrum gebracht waar we nog even naar de apotheker zijn geweest voor Nele haar beten op haar benen. Iedere morgen heeft ze nieuwe beten op haar benen. En geen kleintjes hoor, echt grote beten! Heel raar. Daarna zijn we naar Elsbeth gewandeld, de vrouw waar zij gaan verblijven. Ze waren al daar toen wij aankwamen. Het was fijn maar toch ook even raar om weer Nederlands te praten en volk van België te zien. We hebben dan wat bijgepraat, ik heb mijn pakketje gehad uit België van mama. Ik had boekjes gevraagd om te lezen en zweedse puzzels in te maken. Daarbij zat ook een kaartje van haar en van Martine. Echt heel fijn. Dat doet echt deugd om zoiets te lezen en te krijgen. Ook van Jan zat er een lief briefje in en een beertje! Echt heel fijn! Nogmaals dank u allemaal

Daarna hebben we wat gegeten en zijn we Stellenbosch gaan verkennen samen. Ze zijn meegekomen naar Lucienne en Willem en dan hebben we daar nog een tijd gezeten. Daarna zijn we terug gegaan naar hun huis. Dan hebben we een wijntje gedronken en hebben we ons klaargemaakt om te gaan eten.

Na het eten hebben ze ons naar huis gebracht en hebben we afspraken gemaakt voor de volgende dag. We zouden naar Hottentots-Holland gaan, een groot natuurpark om te gaan wandelen. Om half tien kwamen ze ons ophalen.

We waren redelijk moe deze avond en hebben dan ook niet veel meer gedaan. Wat gelezen in mijn nieuwe boekjes en dan oogjes dicht en slapen!

27-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag moesten we eigenlijk niet naar Huis Horison gaan maar omdat we echt nog moesten oefenen met sommige gasten hebben we toch een mogelijkheid gevonden om tot daar te geraken.

We hebben nog geoefend met de gasten die gisteren niet hadden geoefend! We hadden nu gelukkig de muziek op cd staan die Jenny voor ons had gemaakt.

Vandaag zou normaal gezien ook de karaoké-set komen maar die was er nog steeds niet toen we vertrokken.

We zijn ’s middags naar huis gegaan terug omdat we met iedereen al geoefend hadden en we niet verder konden zonder de playstation en ook omdat we écht wel heel graag naar huis wilden gaan!

Ik hoop echt dat de gasten nog gaan oefenen dit weekend want voor sommigen gaat dat echt wel nodig zijn. We hebben wel al veel gelachen tijdens en ook na het oefenen. Niet in de slechte zin hoor maar gewoon… toch, het is echt wel grappig soms hoe zij zingen

Het was zo warm vandaag, niet te doen. Echt heel droog weer… ongelooflijk. We waren zo lui dat we ook niet meer naar de winkel zijn geweest! Dat was nog een stukje omrijden met de fiets en daar hadden we echt geen zin in met dit weer. Dan maar gewoon eten wat we nog hebben en morgen maar naar de winkel gaan!

Toen we aankwamen thuis waren we echt bijna dood. Niet van het fietsen, want dat ging eigenlijk redelijk goed maar gewoon van de hitte. Ik heb onmiddellijk mijn bikini aangedaan en ben ff in het zwembad gesprongen (ja, de mensen waar we verblijven hebben een mooi zwembad en wij mogen dat altijd gebruiken wanneer we maar willen ). Het water was ijskoud maar het deed wel ff deugd. Daarna heb ik nog even met mijn benen in het water gehangen en wat in de zon gezeten. Een echt vakantiegevoel…

Daarna heb ik met Nele rummicub gespeeld, hebben we wat gegeten en ben ik mij gaan douchen. Daarna nog wat afwas en dan maar terug binnen gaan zitten want het wordt hier weeral vroeg donker.

Enkele mailtjes lezen die ik had opgeslagen en nog wat typen en tekenen. We hebben ook nog ’s avonds in de zetel bij Lucienne gezeten. We hebben naar ‘hostage’ gekeken, een film met Bruce Willis. Dit was de eerste keer dat we een film zagen hier. Wel geen Nederlandse ondertiteling J maar dat viel heel goed mee!

Morgen komen Nele haar ouders. Om 8u land hun vliegtuig en we hebben dan daarna afgesproken met hun. Lucienne gaat met ons mee met ons.

Morgen wordt het nog warmer, zeggen ze: ver in de 30° dus… een fijne aankomst

26-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag was het prachtig weer toen we wakker werden. Al een goed begin dus.

Vandaag hebben we de hele dag gewijd aan de karaoké. We hadden 5 liedjes op cd dus we konden oefenen met de gasten die deze liedjes hadden gekozen. Sommigen konden de liedjes al redelijk goed meezingen maar anderen zullen zeker niet alleen kunnen optreden en moeten we bij mekaar zetten.

We hebben geprobeerd de andere liedjes te downloaden maar dat ging niet goed. De playstation met de muziek gaat morgen daar zijn. Dus gaan we morgen daarop al kunnen oefenen, wat heel goed is natuurlijk. Dus maar hopen dat die daar op tijd gaat zijn. Waarschijnlijk niet want we moeten hier een beetje in het Afrikaanse tijdritme blijven hè! En dat is dus echt wel zo: als mensen hier zeggen dat ze iets onmiddellijk gaan doen dan vinden zij dat 3 dagen later al goed op tijd is. We hebben het heel moeilijk om ons daaraan aan te passen. Maar het heeft geen zin om u daarin op te jagen want niemand begrijpt dat toch 

Maar goed…

Morgen gaan we dus, als uitzondering, ook nog naar Huis Horison. We gaan daar naartoe omdat we echt nog wel moeten oefenen met de meeste gasten. Want de eerste keer dat ze moeten zingen is maandag al en dat is veel sneller dan verwacht. Dus veel tijd hebben we niet meer.

Er is ook niemand die zich echt iets aantrekt van de karaoké. Ze zouden hem beter niet laten doorgaan of gewoon als plezier maar dan een week later ofzo. Niemand heeft goed kunnen oefenen en alles gaat dus maar half gedaan zijn! Dat is zo jammer. Ik hoop echt dat dat allemaal nog wat goed komt. Dat motiveert mij wel extra om er nog iets goeds van te maken. We willen dat het podium opvalt en dat iedereen een goede act heeft. We gaan nog hard werken de komende dagen. Zeker van. Dat gaat en moet in orde komen.

Zaterdag komen ook Nele haar ouders naar hier. Ik ben benieuwd om hun te zien. Het gaat raar zijn waarschijnlijk om weer bekend volk te zien. Wel fijn. Ik kijk daar wel naar uit. We gaan het hele weekend met hun weg en gaan zeker al mosselen eten in ‘Den Anker’, het Belgische restaurant in Kaapstad.

Voor de rest hebben we vandaag niet veel meer gedaan. Hetzelfde als anders… Ik ben benieuwd voor morgen. Ik hoop dat alles in orde komt. Duim allemaal met me mee hè, dan ben ik er zeker van dat dat hier zeker gaat lukken

25-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag zijn we weer met de fiets naar de voertuigpoel gereden. Weer een hele aanpassing na enkele luxe-dagen met de auto  Ik had weer gereden naar stage. Het begint wel wat te wennen nu, al moet je toch nog altijd heel goed uitkijken want het verkeer is hier echt te gek om echt te zijn! Ze waren hier laatst aan het zeggen op de radio dat ze nu aan 15 000 doden zaten op de Zuid-Afrikaanse wegen… Nu al! En dan is het in België al veel als er 300 doden vallen op onze wegen… Natuurlijk nog te veel maar als je de vergelijking maakt…

Vandaag moesten we van iedereen de keuze van het liedje weten voor de karaoké. We hebben iedereen opgezocht die mee wou doen aan de karaoké en hebben de liedjes voorgesteld. Iedereen had hun liedjes gelukkig gekozen vandaag. Er zijn 25 gasten die deelnemen. We zulen dus aardig mogen oefenen want sommigen gaan het ook hard nodig hebben. Het wordt echt lachen met sommigen, dat weet ik nu al. Ik ben echt zo benieuwd hiernaar!

Daarna zijn we in Elize haar kantoor gaan zitten en hebben we alle liedjesteksten terug overgetypt en hebben deze in een groter lettertype gezet. Nele typte en ik dicteerde alle teksten in het Engels… Zo kon ik ook mijn Engels weer wat oefenen want dat is toch nodig. Al moet ik zeggen dat het Engels wel wat begint te overheersen. Soms denk ik zelfs al in mezelf in het Engels of tel ik in het Engels. Af en toe beginnen Nele en ik ook tegen mekaar gewoon in het Engels te praten… Dat is dan even lachen

In de namiddag zijn we naar Bell House geweest, althans toch voor een uurtje… We kregen rond 13u15 een berichtje van David dat ze nooit om 14u daar zouden zijn en dat we maar om 15u moesten komen. We wisten niet wie ‘wij’ waren en dachten dat ze de jongens mee op een uitstap hadden genomen. Maar dat zou wel raar zijn geweest omdat de jongens normaal gezien naar school moesten gaan. Maar we zouden wel zien als we daar aankwamen.

Ondertussen namen wij dan maar de tijd om rustig iets te eten, wat winkeltjes te gaan bekijken en een lekker Italiaans ‘nuttela-ijsje’ te eten!

Om 15u waren we dan in Bell House en zagen nog niemand op het balkon. We zagen dan Curtis, één van de jongste gasten, lopen en gingen dan maar aan hem vragen of al iemand hier was. Hij zei dat hij nog niemand gezien had. Hij liet ons binnen in het hek van het huis. Daar zat Daniel ook. Hij zat daar op de grond en was iets aan het tekenen. Ik vroeg hem als hij hier al lang zat en zei van wel. Nele heeft toen naar David gebeld om te zien waar zij waren. Hij zei dat ze zich aan het haasten waren maar nog niet daar waren. Dus nog maar even wachten dan… Om 15u40 kwamen ze pas aan. En alleen Jarvis en David zaten in de auto. Nele en ik stonden versteld en vroegen ons af waar de andere jongens waren. Ze zeiden tegen ons ‘sorry’ omdat ze te laat waren maar niks tegen de jongens. Ik zei toen gewoon dat wij hier nog niet zolang zaten en dat wij het niet erg vinden dat ze te laat waren maar dat de jongens hier wel al heel lang zaten te wachten. Ik kon het niet laten om dat even duidelijk te maken. De jongens die wel hun best willen doen voor school komen aan een gesloten deur aan en zijn de dupe van hun te laat komen. Terwijl de andere jongens die niet naar school zijn geweest gewoon kunnen verderdoen met hun op staat hangen. Dat vind ik verschrikkelijk en was echt kwaad op dat moment. Ik wist niet als ik hier iets van moest zeggen tegen Jarvis. Ik heb ook niet meer gevraagd achter huiswerk toen omdat ik het niet meer de moeite vond om hier nog aan te beginnen sinds we maar tot 16u normaal gezien daar moesten zijn. En ik vond ook dat de jongens niet onmiddellijk aan hun huiswerk moesten beginnen sinds zij al zolang in de warme zon hadden moeten zitten buiten. Toch kwam Jarvis om 15u55 nog af met huiswerk voor deze twee gasten. Ik ben terug met Daniel meegegaan om huiswerk te doen. Hij had Engels van school uit te doen dus besloot ik hem hiermee te helpen. Zijn Engels is niet goed dus was dit voor hem ook een moeilijke opdracht. Hij moest een tekst lezen en hier vragen over oplossen. Omdat hij al zolang buiten had gezeten en hierdoor wat moedeloos was geraakt besloot ik de tekst te lezen. Hij heeft dan wel de vragen opgelost zelf wat eigenlijk vrij goed lukte. Hij vond het fijn dat ik hem hierbij geholpen had want hij had het anders toch niet kunnen doen. Hij praatte vandaag heel goed (wel Afrikaans wat af en toe echt niet goed verstaanbaar is) en was redelijk opgewekt. We hebben wat gelachen tijdens zijn huiswerk wat hem en ook mij echt wel deugd deed. Ik was blij dat de sfeer nu weer goed zat. Al kan dat natuurlijk volgende keer weer anders zijn.

Ik vind het wel jammer dat Justin er niet was vandaag want ik had graag geweten hoe het nu zat met Daniel zijn vader. Zou hij nu al berecht zijn of niet? Ik ben daar wel benieuwd naar. Dat is dan iets om volgende keer te vragen! Om 16u30 vertrokken we dan terug naar de voertuigpoel.

Dan zijn we maar naar huis gefietst. Weer veel wind dus weer een redelijk vermoeiende tocht!

Thuis aangekomen was onze was alweer gedaan. Heel fijn maar toch ook niet echt want sommige dingen worden echt helemaal niet goed gewassen. Een wit shortje van mij heeft nu roze vlekken… Alles wordt hier denk ik maar op 20° gewassen  want vlekken zijn nooit uit onze pulls. En van wasverzachter hebben ze hier ook nog nooit gehoord want onze handdoeken blijven rechtop staan als ze gewassen en gedroogd zijn! Maar ok, we mogen blij zijn dat onze was hier wordt gedaan…

We hebben dan maar wat gegeten, me vlug opgefrist in de douche en dan zijn we terug naar binnen gegaan: hier hebben we nog wat getypt, muziek geluisterd, gelezen, …

Ik hoop dat ik vannacht wel eens door kan slapen. Ik wordt al twee nachten wakker van kramp in mijn been! Dat doet zo fel pijn dan hè… amai. Maar iedereen zal wel weten hoe dat voelt zeker! Ik begrijp niet hoe dat ineens kan. Wie weet hoe ik het kan voorkomen mag het mij altijd laten weten hoor!

Morgen wordt een mooie dag zeggen ze: weer iets om naar uit te kijken dus

24-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag werden we wakker onder een grijze hemel (niet letterlijk hè). Het had de hele nacht geregend en gewaaid. Lucienne vertrok naar haar werk om 8u en we konden dan altijd meegaan met haar. Dat hebben we ook gedaan want het was echt geen fietsweer. We zijn dan nog even naar Neelsie (studentencentrum) geweest om een broodje te kopen. Ik heb ook nog even naar mama en mijn bomma’tje gebeld om te zien hoe het was!

Daarna zijn we naar de voertuigpoel gewandeld en heb ik naar stage gereden. Deze keer ging het al wat beter.

Daar heb ik de hele tijd bij de dames in het naaiatelier gezeten. Echt lieve mensen!

Na stage zijn we terug naar Neelsie gegaan om te wachten tot Lucienne zou bellen om ons op te komen halen. We hebben kopieën gemaakt van wat documenten, ik heb daarna een bijna-vetvrij ijsje gegeten (echt hè, een solero ) en dan belde Lucienne dat ze ons kwam ophalen. Thuis aangekomen was ons appartementje schoongemaakt. Het rook er wel nog raar dus mochten we nog in het huis slapen vanavond. We hebben ons wel eerst gedouched in ons huisje en hebben daar ook eten klaargemaakt! Vandaag op het menu: gebakken vis, gebakken patatjes en versgeraspte wortelen. Bij de vis ook twee halve schijfjes verse citroen van de citroenboom in de tuin  Het was echt lekker!

Daarna zijn we terug naar binnen verhuist en hebben we daar nog wat getypt, gelezen en wat muziek geluisterd.

23-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag begon de dag al stom: ik had slecht geslapen en was dus doodmoe toen de wekker ging. We moesten vroeg opstaan want we moesten de auto die we gehuurd hadden terug naar Avis doen. Omdat David vandaag niet mee naar stage ging moesten we zelf dus zorgen dat we daar geraakten. Ik ben dan de auto gaan halen aan de voertuigpoel. Het was de eerste keer dat ik hier reed in Zuid-Afrika! Echt zo spannend. Het was in ieder geval heel raar om links te rijden. Ook de richtingaanwijzers zitten hier aan de andere kant dus ik heb wel enkele keren mijn ruitenwissers gebruikt om de richting aan te geven  Maar dat zal wel verbeteren hè! Dan ben ik Nele gevolgd naar Avis en zijn we vanaf daar terug naar de voertuigpoel gereden om een nieuw meisje op te pikken. Haar naam is Jenny en is afkomstig uit Noorwegen. Zij moet nog drie weken met ons meegaan naar stage.

Op stage moesten we echt kutwerk doen vandaag. Omdat drie vaste medewerkers ziek waren moesten wij mee gaan helpen op verschillende plaatsen. Ik stond bij de ‘hangers’ waar ze kleerhangers verpakken in dozen. De sfeer daar is zo verschrikkelijk. Ik begrijp niet dat die mensen dat kunnen volhouden. Ik was echt blij dat deze dag om was.

Daarna zijn we op de universiteit nog wat mails gaan checken! En toen is Lucienne ons komen halen.

Maar toen we thuis kwamen stond ons nog een verrassing te wachten. Vandaag zouden normaal gezien mensen komen kijken om de leidingen te ontstoppen omdat onze douche en pompbak niet meer doorliep. Maar die waren blijkbaar niet geweest! Heel onze badkamer stond onder water en dat was zelfs doorgelopen tot aan onze bedden. Heel het tapijt was nat en rook verschrikkelijk. Lucienne is onmiddellijk beginnen kuisen en wij moesten onze spullen en één van de bedden terug naar binnen doen om daar te slapen. Hier konden we onmogelijk blijven. Zij heeft onmiddellijk de maatschappij gebeld die zou komen. Zij zijn die avond nog langs geweest om alles proper te maken. Nu bleek dat een wortel van de citroenboom door de leiding was gegroeid en die verstopte alles. Nu moeten ze één keer per week zuur door de afvoer gooien om die wortel tegen te houden! Arme boom

Ik voelde me ook al de hele dag redelijk slecht. Barstende hoofdpijn gewoon! Lucienne heeft me dan lavendelolie gegeven om in bad te doen. Dat heb ik dan gedaan en het voelde super om nog eens in bad te kunnen gaan. Even relaxen gewoon! Dan heeft ze nog een zak gegeven die ik kon opwarmen en in mijn nek leggen om me te doen ontspannen  Ook dat voelde heerlijk. Dan heeft ze me nog een pil gegeven tegen de hoofdpijn zodat ik me hopelijk veel beter zou voelen morgen!

Dus hopen dat het morgen iets beter gaat.

Slaapwel, dikke kussies xxxxxx…

22-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel