Vandaag komen Nele haar ouders aan hier. Om 8u zouden ze landen en we hebben met hun afgesproken aan het huis waar ze gaan verblijven. Ze zouden bellen als ze bijna hier waren. Lucienne heeft ons tot in het centrum gebracht waar we nog even naar de apotheker zijn geweest voor Nele haar beten op haar benen. Iedere morgen heeft ze nieuwe beten op haar benen. En geen kleintjes hoor, echt grote beten! Heel raar. Daarna zijn we naar Elsbeth gewandeld, de vrouw waar zij gaan verblijven. Ze waren al daar toen wij aankwamen. Het was fijn maar toch ook even raar om weer Nederlands te praten en volk van België te zien. We hebben dan wat bijgepraat, ik heb mijn pakketje gehad uit België van mama. Ik had boekjes gevraagd om te lezen en zweedse puzzels in te maken. Daarbij zat ook een kaartje van haar en van Martine. Echt heel fijn. Dat doet echt deugd om zoiets te lezen en te krijgen. Ook van Jan zat er een lief briefje in en een beertje! Echt heel fijn! Nogmaals dank u allemaal

Daarna hebben we wat gegeten en zijn we Stellenbosch gaan verkennen samen. Ze zijn meegekomen naar Lucienne en Willem en dan hebben we daar nog een tijd gezeten. Daarna zijn we terug gegaan naar hun huis. Dan hebben we een wijntje gedronken en hebben we ons klaargemaakt om te gaan eten.

Na het eten hebben ze ons naar huis gebracht en hebben we afspraken gemaakt voor de volgende dag. We zouden naar Hottentots-Holland gaan, een groot natuurpark om te gaan wandelen. Om half tien kwamen ze ons ophalen.

We waren redelijk moe deze avond en hebben dan ook niet veel meer gedaan. Wat gelezen in mijn nieuwe boekjes en dan oogjes dicht en slapen!

27-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag moesten we eigenlijk niet naar Huis Horison gaan maar omdat we echt nog moesten oefenen met sommige gasten hebben we toch een mogelijkheid gevonden om tot daar te geraken.

We hebben nog geoefend met de gasten die gisteren niet hadden geoefend! We hadden nu gelukkig de muziek op cd staan die Jenny voor ons had gemaakt.

Vandaag zou normaal gezien ook de karaoké-set komen maar die was er nog steeds niet toen we vertrokken.

We zijn ’s middags naar huis gegaan terug omdat we met iedereen al geoefend hadden en we niet verder konden zonder de playstation en ook omdat we écht wel heel graag naar huis wilden gaan!

Ik hoop echt dat de gasten nog gaan oefenen dit weekend want voor sommigen gaat dat echt wel nodig zijn. We hebben wel al veel gelachen tijdens en ook na het oefenen. Niet in de slechte zin hoor maar gewoon… toch, het is echt wel grappig soms hoe zij zingen

Het was zo warm vandaag, niet te doen. Echt heel droog weer… ongelooflijk. We waren zo lui dat we ook niet meer naar de winkel zijn geweest! Dat was nog een stukje omrijden met de fiets en daar hadden we echt geen zin in met dit weer. Dan maar gewoon eten wat we nog hebben en morgen maar naar de winkel gaan!

Toen we aankwamen thuis waren we echt bijna dood. Niet van het fietsen, want dat ging eigenlijk redelijk goed maar gewoon van de hitte. Ik heb onmiddellijk mijn bikini aangedaan en ben ff in het zwembad gesprongen (ja, de mensen waar we verblijven hebben een mooi zwembad en wij mogen dat altijd gebruiken wanneer we maar willen ). Het water was ijskoud maar het deed wel ff deugd. Daarna heb ik nog even met mijn benen in het water gehangen en wat in de zon gezeten. Een echt vakantiegevoel…

Daarna heb ik met Nele rummicub gespeeld, hebben we wat gegeten en ben ik mij gaan douchen. Daarna nog wat afwas en dan maar terug binnen gaan zitten want het wordt hier weeral vroeg donker.

Enkele mailtjes lezen die ik had opgeslagen en nog wat typen en tekenen. We hebben ook nog ’s avonds in de zetel bij Lucienne gezeten. We hebben naar ‘hostage’ gekeken, een film met Bruce Willis. Dit was de eerste keer dat we een film zagen hier. Wel geen Nederlandse ondertiteling J maar dat viel heel goed mee!

Morgen komen Nele haar ouders. Om 8u land hun vliegtuig en we hebben dan daarna afgesproken met hun. Lucienne gaat met ons mee met ons.

Morgen wordt het nog warmer, zeggen ze: ver in de 30° dus… een fijne aankomst

26-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag was het prachtig weer toen we wakker werden. Al een goed begin dus.

Vandaag hebben we de hele dag gewijd aan de karaoké. We hadden 5 liedjes op cd dus we konden oefenen met de gasten die deze liedjes hadden gekozen. Sommigen konden de liedjes al redelijk goed meezingen maar anderen zullen zeker niet alleen kunnen optreden en moeten we bij mekaar zetten.

We hebben geprobeerd de andere liedjes te downloaden maar dat ging niet goed. De playstation met de muziek gaat morgen daar zijn. Dus gaan we morgen daarop al kunnen oefenen, wat heel goed is natuurlijk. Dus maar hopen dat die daar op tijd gaat zijn. Waarschijnlijk niet want we moeten hier een beetje in het Afrikaanse tijdritme blijven hè! En dat is dus echt wel zo: als mensen hier zeggen dat ze iets onmiddellijk gaan doen dan vinden zij dat 3 dagen later al goed op tijd is. We hebben het heel moeilijk om ons daaraan aan te passen. Maar het heeft geen zin om u daarin op te jagen want niemand begrijpt dat toch 

Maar goed…

Morgen gaan we dus, als uitzondering, ook nog naar Huis Horison. We gaan daar naartoe omdat we echt nog wel moeten oefenen met de meeste gasten. Want de eerste keer dat ze moeten zingen is maandag al en dat is veel sneller dan verwacht. Dus veel tijd hebben we niet meer.

Er is ook niemand die zich echt iets aantrekt van de karaoké. Ze zouden hem beter niet laten doorgaan of gewoon als plezier maar dan een week later ofzo. Niemand heeft goed kunnen oefenen en alles gaat dus maar half gedaan zijn! Dat is zo jammer. Ik hoop echt dat dat allemaal nog wat goed komt. Dat motiveert mij wel extra om er nog iets goeds van te maken. We willen dat het podium opvalt en dat iedereen een goede act heeft. We gaan nog hard werken de komende dagen. Zeker van. Dat gaat en moet in orde komen.

Zaterdag komen ook Nele haar ouders naar hier. Ik ben benieuwd om hun te zien. Het gaat raar zijn waarschijnlijk om weer bekend volk te zien. Wel fijn. Ik kijk daar wel naar uit. We gaan het hele weekend met hun weg en gaan zeker al mosselen eten in ‘Den Anker’, het Belgische restaurant in Kaapstad.

Voor de rest hebben we vandaag niet veel meer gedaan. Hetzelfde als anders… Ik ben benieuwd voor morgen. Ik hoop dat alles in orde komt. Duim allemaal met me mee hè, dan ben ik er zeker van dat dat hier zeker gaat lukken

25-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag zijn we weer met de fiets naar de voertuigpoel gereden. Weer een hele aanpassing na enkele luxe-dagen met de auto  Ik had weer gereden naar stage. Het begint wel wat te wennen nu, al moet je toch nog altijd heel goed uitkijken want het verkeer is hier echt te gek om echt te zijn! Ze waren hier laatst aan het zeggen op de radio dat ze nu aan 15 000 doden zaten op de Zuid-Afrikaanse wegen… Nu al! En dan is het in België al veel als er 300 doden vallen op onze wegen… Natuurlijk nog te veel maar als je de vergelijking maakt…

Vandaag moesten we van iedereen de keuze van het liedje weten voor de karaoké. We hebben iedereen opgezocht die mee wou doen aan de karaoké en hebben de liedjes voorgesteld. Iedereen had hun liedjes gelukkig gekozen vandaag. Er zijn 25 gasten die deelnemen. We zulen dus aardig mogen oefenen want sommigen gaan het ook hard nodig hebben. Het wordt echt lachen met sommigen, dat weet ik nu al. Ik ben echt zo benieuwd hiernaar!

Daarna zijn we in Elize haar kantoor gaan zitten en hebben we alle liedjesteksten terug overgetypt en hebben deze in een groter lettertype gezet. Nele typte en ik dicteerde alle teksten in het Engels… Zo kon ik ook mijn Engels weer wat oefenen want dat is toch nodig. Al moet ik zeggen dat het Engels wel wat begint te overheersen. Soms denk ik zelfs al in mezelf in het Engels of tel ik in het Engels. Af en toe beginnen Nele en ik ook tegen mekaar gewoon in het Engels te praten… Dat is dan even lachen

In de namiddag zijn we naar Bell House geweest, althans toch voor een uurtje… We kregen rond 13u15 een berichtje van David dat ze nooit om 14u daar zouden zijn en dat we maar om 15u moesten komen. We wisten niet wie ‘wij’ waren en dachten dat ze de jongens mee op een uitstap hadden genomen. Maar dat zou wel raar zijn geweest omdat de jongens normaal gezien naar school moesten gaan. Maar we zouden wel zien als we daar aankwamen.

Ondertussen namen wij dan maar de tijd om rustig iets te eten, wat winkeltjes te gaan bekijken en een lekker Italiaans ‘nuttela-ijsje’ te eten!

Om 15u waren we dan in Bell House en zagen nog niemand op het balkon. We zagen dan Curtis, één van de jongste gasten, lopen en gingen dan maar aan hem vragen of al iemand hier was. Hij zei dat hij nog niemand gezien had. Hij liet ons binnen in het hek van het huis. Daar zat Daniel ook. Hij zat daar op de grond en was iets aan het tekenen. Ik vroeg hem als hij hier al lang zat en zei van wel. Nele heeft toen naar David gebeld om te zien waar zij waren. Hij zei dat ze zich aan het haasten waren maar nog niet daar waren. Dus nog maar even wachten dan… Om 15u40 kwamen ze pas aan. En alleen Jarvis en David zaten in de auto. Nele en ik stonden versteld en vroegen ons af waar de andere jongens waren. Ze zeiden tegen ons ‘sorry’ omdat ze te laat waren maar niks tegen de jongens. Ik zei toen gewoon dat wij hier nog niet zolang zaten en dat wij het niet erg vinden dat ze te laat waren maar dat de jongens hier wel al heel lang zaten te wachten. Ik kon het niet laten om dat even duidelijk te maken. De jongens die wel hun best willen doen voor school komen aan een gesloten deur aan en zijn de dupe van hun te laat komen. Terwijl de andere jongens die niet naar school zijn geweest gewoon kunnen verderdoen met hun op staat hangen. Dat vind ik verschrikkelijk en was echt kwaad op dat moment. Ik wist niet als ik hier iets van moest zeggen tegen Jarvis. Ik heb ook niet meer gevraagd achter huiswerk toen omdat ik het niet meer de moeite vond om hier nog aan te beginnen sinds we maar tot 16u normaal gezien daar moesten zijn. En ik vond ook dat de jongens niet onmiddellijk aan hun huiswerk moesten beginnen sinds zij al zolang in de warme zon hadden moeten zitten buiten. Toch kwam Jarvis om 15u55 nog af met huiswerk voor deze twee gasten. Ik ben terug met Daniel meegegaan om huiswerk te doen. Hij had Engels van school uit te doen dus besloot ik hem hiermee te helpen. Zijn Engels is niet goed dus was dit voor hem ook een moeilijke opdracht. Hij moest een tekst lezen en hier vragen over oplossen. Omdat hij al zolang buiten had gezeten en hierdoor wat moedeloos was geraakt besloot ik de tekst te lezen. Hij heeft dan wel de vragen opgelost zelf wat eigenlijk vrij goed lukte. Hij vond het fijn dat ik hem hierbij geholpen had want hij had het anders toch niet kunnen doen. Hij praatte vandaag heel goed (wel Afrikaans wat af en toe echt niet goed verstaanbaar is) en was redelijk opgewekt. We hebben wat gelachen tijdens zijn huiswerk wat hem en ook mij echt wel deugd deed. Ik was blij dat de sfeer nu weer goed zat. Al kan dat natuurlijk volgende keer weer anders zijn.

Ik vind het wel jammer dat Justin er niet was vandaag want ik had graag geweten hoe het nu zat met Daniel zijn vader. Zou hij nu al berecht zijn of niet? Ik ben daar wel benieuwd naar. Dat is dan iets om volgende keer te vragen! Om 16u30 vertrokken we dan terug naar de voertuigpoel.

Dan zijn we maar naar huis gefietst. Weer veel wind dus weer een redelijk vermoeiende tocht!

Thuis aangekomen was onze was alweer gedaan. Heel fijn maar toch ook niet echt want sommige dingen worden echt helemaal niet goed gewassen. Een wit shortje van mij heeft nu roze vlekken… Alles wordt hier denk ik maar op 20° gewassen  want vlekken zijn nooit uit onze pulls. En van wasverzachter hebben ze hier ook nog nooit gehoord want onze handdoeken blijven rechtop staan als ze gewassen en gedroogd zijn! Maar ok, we mogen blij zijn dat onze was hier wordt gedaan…

We hebben dan maar wat gegeten, me vlug opgefrist in de douche en dan zijn we terug naar binnen gegaan: hier hebben we nog wat getypt, muziek geluisterd, gelezen, …

Ik hoop dat ik vannacht wel eens door kan slapen. Ik wordt al twee nachten wakker van kramp in mijn been! Dat doet zo fel pijn dan hè… amai. Maar iedereen zal wel weten hoe dat voelt zeker! Ik begrijp niet hoe dat ineens kan. Wie weet hoe ik het kan voorkomen mag het mij altijd laten weten hoor!

Morgen wordt een mooie dag zeggen ze: weer iets om naar uit te kijken dus

24-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag werden we wakker onder een grijze hemel (niet letterlijk hè). Het had de hele nacht geregend en gewaaid. Lucienne vertrok naar haar werk om 8u en we konden dan altijd meegaan met haar. Dat hebben we ook gedaan want het was echt geen fietsweer. We zijn dan nog even naar Neelsie (studentencentrum) geweest om een broodje te kopen. Ik heb ook nog even naar mama en mijn bomma’tje gebeld om te zien hoe het was!

Daarna zijn we naar de voertuigpoel gewandeld en heb ik naar stage gereden. Deze keer ging het al wat beter.

Daar heb ik de hele tijd bij de dames in het naaiatelier gezeten. Echt lieve mensen!

Na stage zijn we terug naar Neelsie gegaan om te wachten tot Lucienne zou bellen om ons op te komen halen. We hebben kopieën gemaakt van wat documenten, ik heb daarna een bijna-vetvrij ijsje gegeten (echt hè, een solero ) en dan belde Lucienne dat ze ons kwam ophalen. Thuis aangekomen was ons appartementje schoongemaakt. Het rook er wel nog raar dus mochten we nog in het huis slapen vanavond. We hebben ons wel eerst gedouched in ons huisje en hebben daar ook eten klaargemaakt! Vandaag op het menu: gebakken vis, gebakken patatjes en versgeraspte wortelen. Bij de vis ook twee halve schijfjes verse citroen van de citroenboom in de tuin  Het was echt lekker!

Daarna zijn we terug naar binnen verhuist en hebben we daar nog wat getypt, gelezen en wat muziek geluisterd.

23-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag begon de dag al stom: ik had slecht geslapen en was dus doodmoe toen de wekker ging. We moesten vroeg opstaan want we moesten de auto die we gehuurd hadden terug naar Avis doen. Omdat David vandaag niet mee naar stage ging moesten we zelf dus zorgen dat we daar geraakten. Ik ben dan de auto gaan halen aan de voertuigpoel. Het was de eerste keer dat ik hier reed in Zuid-Afrika! Echt zo spannend. Het was in ieder geval heel raar om links te rijden. Ook de richtingaanwijzers zitten hier aan de andere kant dus ik heb wel enkele keren mijn ruitenwissers gebruikt om de richting aan te geven  Maar dat zal wel verbeteren hè! Dan ben ik Nele gevolgd naar Avis en zijn we vanaf daar terug naar de voertuigpoel gereden om een nieuw meisje op te pikken. Haar naam is Jenny en is afkomstig uit Noorwegen. Zij moet nog drie weken met ons meegaan naar stage.

Op stage moesten we echt kutwerk doen vandaag. Omdat drie vaste medewerkers ziek waren moesten wij mee gaan helpen op verschillende plaatsen. Ik stond bij de ‘hangers’ waar ze kleerhangers verpakken in dozen. De sfeer daar is zo verschrikkelijk. Ik begrijp niet dat die mensen dat kunnen volhouden. Ik was echt blij dat deze dag om was.

Daarna zijn we op de universiteit nog wat mails gaan checken! En toen is Lucienne ons komen halen.

Maar toen we thuis kwamen stond ons nog een verrassing te wachten. Vandaag zouden normaal gezien mensen komen kijken om de leidingen te ontstoppen omdat onze douche en pompbak niet meer doorliep. Maar die waren blijkbaar niet geweest! Heel onze badkamer stond onder water en dat was zelfs doorgelopen tot aan onze bedden. Heel het tapijt was nat en rook verschrikkelijk. Lucienne is onmiddellijk beginnen kuisen en wij moesten onze spullen en één van de bedden terug naar binnen doen om daar te slapen. Hier konden we onmogelijk blijven. Zij heeft onmiddellijk de maatschappij gebeld die zou komen. Zij zijn die avond nog langs geweest om alles proper te maken. Nu bleek dat een wortel van de citroenboom door de leiding was gegroeid en die verstopte alles. Nu moeten ze één keer per week zuur door de afvoer gooien om die wortel tegen te houden! Arme boom

Ik voelde me ook al de hele dag redelijk slecht. Barstende hoofdpijn gewoon! Lucienne heeft me dan lavendelolie gegeven om in bad te doen. Dat heb ik dan gedaan en het voelde super om nog eens in bad te kunnen gaan. Even relaxen gewoon! Dan heeft ze nog een zak gegeven die ik kon opwarmen en in mijn nek leggen om me te doen ontspannen  Ook dat voelde heerlijk. Dan heeft ze me nog een pil gegeven tegen de hoofdpijn zodat ik me hopelijk veel beter zou voelen morgen!

Dus hopen dat het morgen iets beter gaat.

Slaapwel, dikke kussies xxxxxx…

22-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag lekker uitgeslapen. Om 11u opgestaan, aangekleed (in zomerse kleren natuurlijk want de zon scheen alweer heerlijk!) en daarna een lekker kippensoepje gegeten. Daarna wat op de computer: foto’s aangevuld, wat getypt,… Daarna buiten wat verder zitten breien terwijl ik lekker kon genieten van de zon. Tussendoor wat gegeten. Voor de rest niet veel gedaan! Een doucheke genomen en dan maar wat patatjes schillen voor morgen te bakken bij onze vis. Daarna pasta maken om nu te eten. Dat heeft heerlijk gesmaakt!
Daarna niet veel meer gedaan. Ik moet toegeven dat het luieren toch niet zo aan mij besteed is hier! De dagen gaan veel beter om als je druk bezig kan zijn! Dat is wel veel fijner. Maar af en toe mag er eens een rustig luierdagje tussen zitten natuurlijk

21-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om een autootje te gaan huren. Ze hadden gelukkig nog 1 chico’tje die we konden meekrijgen! We zijn hiermee eerst naar ‘Somerset West’ gereden, naar het winkelcentrum. Daar zijn we de winkeltjes afgegaan. Ik heb een blousje en slippers gekocht en nog iets, voor mama, maar wat zeg ik nog niet want het moet een verrassing blijven! We zijn ’s middags een gezond broodje met kip gaan eten  en daarna zijn we gaan winkelen in de supermarkt. Omdat we nu toch de auto hadden konden we 5 flessen water in één keer meenemen. Handig. Daarna zijn we alles thuis gaan afladen en zijn we doorgereden naar ‘Strand’ een dorpje aan het strand  Gemakkelijke namen hier hoor! Daar hebben we een tijdje aan zee gelegen.

Daarna zijn we naar huis gegaan om ons wat op te frissen en ons klaar te maken voor de grote wedstrijd! Vanavond wordt hier namelijk het wereldkampioenschap rugby gespeeld en massaal bekeken. Ieder café en restaurant bereidt zich hier voor! Vandaag zag je al overal mensen rondlopen in het ‘springbok outfit’! Iedereen kijkt ernaar uit! Wij gaan de match kijken bij een kameraad van Coenie die de tv buiten zet en waar we allemaal kunnen meezien.

Maar eerst: eten bij Arizona Spur! Als we de auto hebben, profiteren we ervan hè… Daar heb ik weer het gewone menu genomen wat ik altijd neem: kipburger (gegrild) met salade van de ‘salad valley’  Echt lekkere slaatjes hebben ze hier!

Daarna hebben we het meest vettige dessert gegeten wat er maar bestaat denk ik. Op het menu stond ook: ‘decadente brownie met warme chocoladesaus en ijs!’ En het was ook decadent, amai! Echt zo lekker… Daar heb ik geen woorden voor! Ik wou echt dat iedereen dat eens kon proeven! Man, man… niet te doen!

Daarna zijn we naar Isaak zijn thuis gereden om de match te zien. Het was daar een serieus feestje met een kampvuur, veel volk en veel drank. Iedereen was al hennig zat! Allemaal die dronken pubers… Dan merk je wel even het leeftijdsverschil!

Daarna DE match van het jaar hier: een spannende wedstrijd maar uiteindelijk bleken wij wel de sterkste! Echt super. Zuid-Afrika is gewoon wereldkampioen! Dan zijn we door het centrum van Stellenbosch gereden. Een super ritje. Iedereen aan het rondrijden met de vlaggen uit de auto, zatte mensen op de straten die midden op de wegen zaten en stonden rond te springen en te dansen op de muziek en de harde toeters van de voorbijrijdende wagens… En wij maar mee claxonneren  Voor het eerst leek zwart en blank voor deze avond verenigd!

20-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag hebben we uitgeslapen, of toch geprobeerd! Ik was al wakker om kwart over 8 en kon niet meer terug in slaap geraken jammer genoeg. Toen kwam Clyde (één van de honden hier) ook aan de deur krabben en bonken om binnen te mogen. We hebben hem toen binnen gelaten en hij heeft de hele tijd nog bij ons op de mat gelegen. Ik heb toen nog wat gelezen omdat Nele wel nog aan het slapen was. Om half tien zijn we uiteindelijk opgestaan.

We hebben toen ontbeten buiten in het zonnetje want dat scheen al vrij fel! Daarna hebben we rummicub gespeeld. Toen maar weer een soepje gegeten en wat buiten in de zon gaan liggen, genieten! Heel lang heb ik daar niet gelegen omdat het echt wel warm was! Wel heerlijk om eindelijk dat zomergevoel te hebben  Daar hebben we lang op moeten wachten… en voor velen daar thuis zal dat zomergevoel ook niet meer komen dit jaar! Haha… sorry, maar dat moest ik gewoon zeggen!

Daarna hebben we nog ‘mens erger je niet’ gespeeld’, kaartjes geschreven, in boekjes gekeken, wat spelletjes op de computer gespeeld,… eigelijk niet veel nuttigs gedaan maar gewoon lui geweest en genoten van de zon.

Daarna hebben we ons avondeten gemaakt, afgewassen en ons gedouched zodat we klaar zijn om er morgen helemaal in te vliegen. Niet dat we morgen actief gaan zijn ofzo maar we gaan morgen weer een ‘chico’tje’ huren om in de voormiddag eens goed te gaan winkelen en in de namiddag naar het strand te gaan  Dat is hier zo’n twintig minuten vandaan met de auto, dus ideaal! Ik hoop dus op net zo goed weer als vandaag voor morgen! En gene paniek, ik zal aan jullie denken als ik morgen een bruin tintje aan het krijgen ben op een mooi strand hier in het verre én heerlijk warme Afrika

19-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag zijn we eerst naar een brunch gegaan vanuit de universiteit. We waren uitgenodigd door prof. Green. Het was een brunch voor de laatstejaarsstudenten Social work. Het was heel fijn om te zien hoe dat er hier aan toe gaat. Er was veel eten en lekker ook! Prof. Green heeft zelfs tijdens hare speech een woordje gericht aan de internationale studenten (wij dus ) en heeft ons zelfs voorgesteld, met naam en alles, aan iedereen! Dat had ik nooit verwacht! Dat was wel sjiek. Even voelde ik mij een eregast… Haha

Daarna zijn we rond 11u terug naar Huis Horizon gereden. We zijn bij de dames in het naaiatelier gaan zitten tot de lunch.

Hierna hebben we onze yogasessie gehouden. Deze hebben we samen met vier gasten gedaan. Alles ging heel goed, vlot. Het was leuk om dat zelf eens te doen.

Toen stage er weer op zat (voor deze week alweer helemaal) zijn we nog even naar de winkel geweest en nog even op internet gegaan. Toen we buiten kwamen waaide het heel hard, net zoals het al de hele dag had gedaan (én nacht!). We dachten dat we nooit gingen aankomen thuis. Gelukkig toen we aan onze fietsen stonden hoorde we iemand roepen… Dat was Coenie (zoon van het gezin waar we verblijven) en enkele van zijn kameraden. Zij waren aan het wachten op iemand die hun kwam halen. Zij hebben onze zware rugzakken en tas van de winkel meegenomen met de auto. Dat was al heel wat makkelijker! Maar toch nog altijd een zwaar tochtje. Af en toe waren er windvlagen die u bijna van uw fiets afgooiden! Niet te doen… Toch zijn we uiteindelijk toch maar weer thuis geraakt hoor! Dan hebben we eten gemaakt, de afwas gedaan, nog wat gelezen, … en dat is het zowat. Morgen hebben we niks te doen en dat zijn we ook helemaal niet van plan! We gaan proberen uit te slapen en daarna genieten van de zon die hard gaat schijnen morgen. Heerlijk, ik kijk daar echt naar uit! Jammer dat jullie daar niet van kunnen meegenieten… Dan zal ik dat dubbel doen in jullie plaats ook  Géén probleem!

18-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

17-10-2007 om 16:54 geschreven door Kristel  

Vandaag ging om half 8 de wekker. Veel te vroeg want ik had slecht geslapen. Om half 9 vertrokken we met de fiets naar de voertuigpoel. Daar aangekomen bleek dat onze auto al was opgehaald door iemand anders. Iemand die zij zelf niet kenden en iemand waarvan wij en het sociaal departement ook nog nooit van had gehoord. Heel raar… Toen heeft de assistente van prof. Green ons maar naar stage gebracht.

Daar hebben we niet veel gedaan. Wat gelezen en gebabbeld met de dames in het naaiatelier. We waren zo moe en eerder lui vandaag dat we niet meer konden doen! Verschrikkelijk. Het zal door het warme weer komen  Het was echt een prachtige dag vandaag… heerlijk!

Na stage zijn we naar de winkel geweest (naar de spar). Dit is een stukje verder rijden met de fiets maar gelukkig niet veel omweg. Volgeladen zijn we terug naar huis gefietst. Ik was doodmoe! Echt schandalig dat ik nu nog altijd moe ben van die fietstocht. Ik schaam me daar echt voor… En dan kwam het moeilijkste nog: de stomme berg! Ah man, hoe dikwijls dat ik die al vervloekt heb… maar toch: het heeft ook zijn mooie kant! Ik ben altijd heel gelukkig iedere keer ik toch weer boven geraak, onderweg kom je altijd mooie hondjes en eekhoorntjes tegen en het doucheke erna doet altijd twee keer zo goed!

Daarna hebben we eten gemaakt, nog wat gelezen en getypt en dan zijn we vroeg gaan slapen… Hopelijk deze keer beter

16-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag begon de stageweek weer. Om 7u opgestaan en om 8u vertrokken naar het tankstation met ons auto’tje. We hebben hem volgetankt en zijn hem gaan terugbrengen naar Avis, het verhuurkantoor. Daarna zijn we naar stage gegaan. Daar zijn we bij de dames gaan zitten in het naaiatelier. Na hun koffiepauze hebben we hun eindelijk mee buiten gekregen om wat te gaan wandelen. We zijn maar 20 minuutjes weg geweest maar dat was ook genoeg. Sommigen hadden hier echt wel genoeg mee en konden ook niet meer aan. Iedereen vond het fijn en dus voor herhaling vatbaar! Daar was ik blij om.

In de namiddag zijn we naar de jongens geweest in ‘Bell House’. Daar verliep het huiswerk maken heel moeilijk. Daniël, de jongen waar ik normaal mee huiswerk maak, was heel stil en zei bijna niks. Heel vervelend maar hij zal wel een goede reden hebben daarvoor. Als je ziet hoe die jongens hier leven dan zou je het voor minder af en toe moeilijk hebben. De opvoeder die daar was wist niet wat er was met hem want hij was al de hele dag zo stil, zei hij. Meestal praat hij met de andere opvoeder over zijn problemen... Dan maar afwachten tot woensdag om te horen wat er was. Ik hoop in ieder geval dat het dan beter gaat gaan...

Daarna zijn we nog even op internet gegaan om mails na te kijken en onze blog en space wat aan te vullen.

Dan is Lucienne ons komen ophalen. We zijn naar huis gegaan, hebben wat eten gemaakt, opgeruimd, ik heb nog wat kaartjes geschreven en zijn toen maar gaan slapen… Slaapwel Allemaal!

15-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Om 8u opgestaan en een douche genomen. Daarna ontbeten en rond half 10 zijn we rustig vertrokken naar Kaapstad op zoek naar een dag (alweer) vol avontuur  Na een uurtje kwamen we goed aan aan het waterfront. We kunnen ons vlak daarbij parkeren.

Eerst zijn we naar het ‘two oceans aquarium’ geweest. Daar hebben we allerhande vissen en zeebeesten gezien. Het was wel leuk om dit eens te zien. Om half twaalf kwamen we daar buiten en zijn we wat gaan eten in het restaurant dat daarbij lag. En dat was heel lekker!

Daarna begon het wat te regenen maar we hadden gelukkig onze andere schoenen (want nu hadden we teenslippers aan) in de auto liggen. Geen probleem dus.

Daarna zijn we naar een afrikaanse markt geweest. Hier hadden ze echt heel mooie dingen.

Dan hebben we onze weg vervolgd naar het waterfront zelf. Hier lagen heel wat bars en restaurants. We zijn gaan kijken of we nog naar Robben Island konden gaan met de boot maar alles leek uitverkocht tot volgende week zaterdag. Tot er een koppel naar ons toekwam die vroegen of we naar Robben Island wilden gaan! Zijn hadden tickets op voorhand besteld en konden nu jammer genoeg niet meegaan! Hier konden wij dus van profiteren. We hebben hun tickets dan afgekocht en zijn om 15u vertrokken naar dit eiland waar Nelson Mandela en zoveel anderen hadden vastgezeten in verschrikkelijke omstandigheden. Hiervoor zijn we nog even in een, jawel Belgische bar, iets gaan drinken. Nele was zo blij met hare Westmalle en ik met mijn koffietje met een heerlijk Belgisch chocomousse’ke  

Dan zijn we naar de boot gegaan waarmee we naar het eiland konden varen. De boottocht was echt stom. Ik voelde me echt slecht en was blij dat we aankwamen na een half uurtje varen. Hier gingen we met de bus het eiland rondrijden met een gids aan boord die ons wat uitleg gaf over de verschillende gebouwen en natuur. De gidsen waren zelf nog oude gevangen die hier echt op dit eiland hadden vastgezeten. De gidsen waren super. Ze konden zo goed en mooi vertellen, dat was ongelooflijk. Hoe kan het ook anders als je alles echt hebt meegemaakt! Daarna zijn we door de verschillende cellen gewandeld en hebben we ook de cel van Mandela gezien. Daarna zijn we terug naar Kaapstad gevaren. Na deze alweer mooie dag zijn we terug naar Stellenbosch gereden. ‘Thuis’ aangekomen hebben we nog wat gegeten, wat getypt en zijn we tevreden gaan slapen…

14-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag moesten we om half 9 bij Avis zijn om ons autoke op te gaan halen. Lucienne bracht ons naar daar! We hadden alweer een chico’tje gehuurd… We zijn eerst vertrokken richting Simon’s Town. Daar zouden we graag de pinguïns zien. Daar aangekomen hebben we eerst mogen meegenieten van enkele walvissen die aan het spelen waren in de zee. Daarna zijn we op zoek gegaan naar de pinguïns. Nog geen 50 meter verder zagen we ze al zitten. Heel kleine, lieve en schattige beestjes! Zo sjiek hè! Wij waren gewoon de enige die daar waren. En ge kon zo kortbij die beestjes komen, dat was ongelooflijk. Na wat gefilm en wat foto’s gemaakt te hebben zijn we wat gaan eten in het restaurantje bij het strand. Daar hebben we goed ontbeten. Daarna hebben we onze weg verder gezet richting Cape Point. Onderweg stond ons nog een verrassing te wachten. Hele groepen bavianen zaten gewoon langs de weg. Eerst wisten we niet wat we zagen en toen zijn we toch maar gestopt. Ik ben uitgestapt en ben foto’s gaan maken. Ik had wel wat schrik want sommigen waren echt wel groot maar toch was de drang naar een mooie foto van deze apen veel groter. Echt een super moment. Zo kort bij die, toch wel, gevaarlijke beesten staan. Amai, super gewoon.

Dan zijn we door gereden naar Cape Point. Dat ligt in een groot natuurgebied waar je ook wat inkom moest betalen (60 rand). Maar als je dan ziet wat er daarbinnen allemaal te bezichtigen is, is dat helemaal niks. We zijn eerst naar Cape Point zelf geweest. We zijn daar met de lift naar boven gegaan en hebben helemaal op de top gestaan en van het uitzicht genoten. Daarna zijn we terug naar beneden gegaan om aan een lange wandeltocht te beginnen tussen de natuur. We hadden een mooi, verlaten strandje gespot waar we per see naar toe wilden. Je kon daar via een pad naartoe dus… dat moest lukken. En dat lukte ook! We kwamen na een tijdje lopen en trappen maken aan bij een verlaten, mooi strand. Echt prachtig. Zitten op het strand, kijken naar de zee, omgeven door hoge rotsen… en dat allemaal in de prachtige zon! Het kon niet meer beter worden.

Terug aan de auto zijn we wat beginnen rond te rijden in het park. Je kon op verschillende plaatsen stoppen. Ook hier zaten bavianen overal. We hebben ook schildpadden zien oversteken op de weg waar wij dan ook graag geduldig voor zijn gestopt

We hebben ook een heel grote schildpad zien eten. Heel sjiek om te zien.

Ook een mooi moment: we wilden op een parking rijden om even te stoppen en opeens stonden daar mama en papa struisvogel met hun kroost! Allemaal kleine struisvogeltjes… Zo lief hè! Echt mooi om te zien. We zijn dan toch maar niet uitgestapt maar hebben vanuit de auto dan maar genoten van het mooie zicht!

Daarna zijn we dolgelukkig terug naar huis gekeerd.

We zijn in het centrum van Stellenbosch nog lekkere spare ribs gaan eten. Daarna zijn we naar huis gegaan, hebben we onze foto’s nog eens bekeken en toen zijn we moe maar voldaan in ons bedje gekropen.

Hopelijk staat ons morgen ook zo’n mooie dag te wachten… dan gaan we namelijk naar Kaapstad zelf: naar het waterfront, aquarium,… Maar dat zullen we morgen weten hè!

13-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag zijn we rond 8u opgestaan. Ik heb mij lekker gedouched en ik heb wat ontbeten. Toen zijn we naar het centrum gefietst. Het was een heerlijk weertje: 30°! Lekker met een open blousje, teenslippers en driekwart broek aan op de fiets… dat had ik al lang niet meer gedaan! Eerst naar de bibliotheek, wat op internet en wat info opzoeken voor stage. Dan iets eten: pizza!

Daarna zijn we wat gaan winkelen. We zijn nog wat kaartjes gaan kopen, op het postkantoor geweest voor postzegels en info gevraagd over het versturen van pakjes, we zijn een auto gaan reserveren voor het komende weekend en we zijn gaan winkelen. We hebben alletwee een zonnebril gekocht en nog wat eten voor ‘thuis’ te maken!

Morgen gaan we naar ‘Simon’s Town’. Hier op het strand vind je een pinguïnkolonie. Je kan gewoon bij die beestjes op het strand gaan en zelfs zwemmen met deze diertjes: in verwarmd water dan wel! Dat lijkt me fijn! Ik kijk er echt naar uit! Zondag gaan we dan verder naar ‘Cape Point’, de plaats waar de twee oceanen samenkomen. Hier kan je met de boot naar een klein eilandje gaan waar overal zeehondjes zitten! Kei sjiek… Ben benieuwd als we er gaan geraken

12-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Eerst zijn we naar stage geweest met een mega busje. Echt een grappig buske waar je met drie vanvoor in moest gaan zitten. Dat was al een ervaring op zich!

Op stage hebben we niet veel anders gedaan dan anders… Dus veel interessants was er niet te beleven. Ik heb wel mijn breiwerk mee naar ‘huis’ genomen om er daar aan verder te werken  Erg hè! Ik brei zelfs vrijwillig in mijn vrije tijd verder aan mijn sjaal! Haha.

Daarna zijn we op internet geweest op de universiteit. Daar heb ik foto’s online gezet van hier! Dus voor de eerste foto’s: kijk op mijn space via msn! Daar zul je ‘foto’s Zuid-Afrika’ zien staan en daar kan je ze vinden. Nog niet alle foto’s maar toch al een paar om in de sfeer te komen! Volgende week zeker meer foto’s!!!

Daarna zijn we naar ‘huis’ gefietst… Weeral die stomme vermoeiende toch! Echt… Ik wil nog allerlei scheldwoorden gebruiken nu maar ik zal dat toch maar niet doen voor de gevoelige lezers

‘Thuis’ gekomen: alweer geen elektriciteit! Weeral stom! Dan maar wachten tot we terug stroom hebben. In tussentijd luister ik naar Nele die uit het magazine ‘people’ de laatste nieuwe ‘celeb info’ hardop aan het lezen is!

Als we dan toch terug stroom hebben maken we ons nog vlug een soepje en gaan we stilaan slapen! Ik was doodmoe…

11-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag zijn we naar de dames geweest in het naaiatelier. We hebben nog wat verder aan onze sjaal gewerkt. Hij begint gelukkig al iets langer te worden en dus al iets meer op een sjaal te lijken. We zullen deze sjaal nodig hebben als we terug moeten naar België!

Tijdens de middag hebben we gegeten bij ‘Arizona Spur’  Deze keer heb ik wel iets gezonders gekozen om te eten: een gegrilde kipburger zonder saus met het saladebuffet! Amai en dat was kei lekken! Echt alle groenten waren super vers, er waren verse aardbeien, allerlei salades, … Een goede keuze!

Hierna zijn we naar ‘Bell House’ geweest, naar de straatkinderen. Ik heb met Jarvis even gesproken over ‘Tic’, de drugs die zoveel jongeren in Zuid-Afrika op dit moment in de ban houdt. Enkele jongens die hier ook verblijven zitten aan dit spul. Ze zouden in een afkickcentrum moeten zitten maar hiervoor zijn de wachtlijsten te lang (zo’n 3 à 4 maanden). Ik heb met hem ook even gesproken over Daniël, de jongen waar ik huiswerk mee doe. Hij is een rustige jongen zei hij, maar hij heeft zijn momenten dat hij explodeert. Zijn moeder is gestorven en met zijn vader kan hij niet opschieten. Hij heeft geen echt band met hem. Zijn vader stuurde hem vroeger naar de stad om aan geld te geraken. Als hij geld had bracht hij dat terug naar zijn vader. Het moet dus moeilijk zijn voor hem om geen moederfiguur te hebben die hem troost en geen vaderfiguur te hebben waar hij naar kan opkijken en wat hij als voorbeeld kan zien. Ook als ze een weekend naar huis mogen gaan, dan gaat hij niet naar zijn vader. Hij gaat dan naar ‘andere mensen’!

Daniël had het vandaag ook moeilijk. Hij wou absoluut geen huiswerk maken. Hij liep constant naar buiten en heeft geen woord gezegd. Jarvis vertelde me dat hij gisteravond ruzie had gehad met een andere gast. Één van zijn explosies dus. Ik vond het heel raar en heel jammer dat het deze keer zo is gelopen. Vooral omdat het vorige keren zo goed ging telkens.

Iedereen heeft wel eens een slechte dag natuurlijk. Ik hoop alleen dat het volgende keer wat beter zal gaan.

Na stage zijn we nog even op internet geweest. Dan zijn we maar naar ‘huis’ gegaan. Weeral die stomme berg op gewandeld! Het duurt echt zo ontzettend lang voor we boven zijn hè! Maar ik mag niet klagen want gelukkig was het weer heel goed vandaag: maar liefst 26°! En morgen wordt het nog beter: 31°  Ja,ja, iets om jaloers op te zijn! Haha…

‘Thuis’ aangekomen was het wel donker. En dat bedoel ik echt in de letterlijke zin van het woord. Het was donker aan het worden en de elektriciteit was weg! We konden ons niet douchen, geen eten maken, … We hadden gelukkig wel nog mijn zaklampje. En toen bracht Willem (de man die hier woont) ook nog een extra gaslampje. Nu maar hopen dat de elektriciteit snel weer gaat werken want dit is maar niks… Veel te donker naar mijn goesting! En ik heb honger…

10-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag was het dinsdag, en dat betekent dat we moesten helpen bij het hangerproject. We moesten dus weer buiten (in de kou) hangers tellen en in dozen steken.

We hebben dit tot 12 uur gedaan en toen waren we het echt moe. We zijn toen nog even bij de dames in het naaiatelier gaan zitten om even te ontspannen maar ook om hun nog even gezelschap te houden.

Daarna zijn we gaan kijken om te gaan eten maar het eten zag er zo ‘scheppig’ uit dat we gewoon niks hebben gegeten. We zijn dan maar een citroen gaan plukken in de boomgaard vlakbij. We hebben deze dan maar als lunch opgegeten.

Na de pauze zijn we terug even bij de dames gaan zitten. Daarna zijn we terug gaan helpen bij ‘de hangers’. We hebben hun nog verder geholpen tot het tijd was om terug naar huis te gaan.

We zijn onmiddellijk naar Mc Donalds geweest om onze lege maag te spijzen! Dat heeft nog nooit zo goed gesmaakt

Daarna zijn we nog wat gaan winkelen, heb ik nog wat mailtjes gecheckt en dan zijn we weeral begonnen aan onze lange weg naar ‘huis’.

Thuisgekomen zijn we nog een stukje gaan wandelen. We hebben een prachtig uitzicht hier vlakbij (omdat we op zo’n stomme heuvel wonen ). Mooi uitzicht, stomme heuvel!

Daarna nog wat gesnoept en gegeten, nog wat gelezen, geschreven en getypt…

09-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Vandaag moesten we ons ‘chico’tje’ gaan terug brengen naar ‘Avis’ het verhuurbedrijf van onze auto. We zijn voor de eerste keer hier gaan tanken en hebben hem dan teruggebracht. Daarna naar onze stage. Vandaag zijn we bij ‘onze’ dames gaan zitten in het naailokaal. We hebben wat met hun gebabbeld en we hebben onze sjaal verder afgewerkt.

Het was een heel rustige morgen. De meeste waren aan het klagen over het weer, omdat het zo koud was. En ja, jullie horen dat goed: het was hier vandaag mega koud!

Na de middag zijn we terug naar ‘Bell House’ geweest, naar de straatkinderen. We waren iets vroeger daar. De kinderen stonden allemaal op het balkon (omdat ze daar moesten blijven tot 14u als straf omdat ze niet naar school waren geweest). Het gebeurd meestal dat ze niet naar school gaan als ze het weekend thuis zijn geweest.

We hebben vandaag ook Charlton leren kennen, de derde begeleider die ook in ‘Bell House’ slaapt. Hij studeert theologie en wil priester worden.

We hebben wat in de woonkamer rondgehangen daarna, wat in boeken gekeken en een spelletje gespeeld.

Ik heb samen met Daniël zijn huiswerk weer gemaakt. Het ging heel goed vandaag. Hij was geconcentreerd. Ook al was het wiskunde (jaja, mijn slechtste vak ooit!) toch heb ik hem goed kunnen helpen… Het was nu ook weer niet heel erg moeilijk hoor

Daarna hebben we nog wat gelezen. Hij vroeg hier zelf ook naar. Omdat er niets anders in de buurt lag heb ik dan maar de kinderbijbel genomen. Dat was het enige boek in het Afrikaans hier. Hij is hierin beginnen te lezen en is niet gestopt tot ik, jammer genoeg, door moest. Ik heb hem gezegd dat we volgende keer de draad zouden oppikken waar we nu gestopt waren. Het is fijn om in het Afrikaans te lezen want je verstaat dan echt wel heel veel woorden, bijna alles gewoon! Echt sjiek.

Daarna is Lucienne ons komen ophalen aan de voertuigpoel. We zijn dan even naar de spar geweest om te winkelen.

‘Thuis’ gekomen hebben we vlug wat soep gegeten en toen zijn we samen met Lucienne naar een ander appartementje gaan kijken. Omdat we echt wel iets dichter bij het centrum nodig hebben. Een vriendin van haar verhuurt ook gastenkamers en daar zijn we een kijkje gaan nemen. De kamers waren echt fantastisch mooi en groot. Hier had je echt bijna alles wat je nodig had. Echt heel mooi. Het enige nadeel hier was het familiehondje! Een bijtlustig mini jack russelke dat constant zit te blaffen. Allee, wat ge blaffen kunt noemen! Alleen jammer dat we daar maar tot 10 december kunnen blijven omdat ze dan andere gasten heeft. Maar er valt misschien nog wel iets te regelen. Dat weten we morgen pas! Dus hopen maar…

Terug in ons huisje hebben we geprobeerd pannenkoeken te maken… maar tevergeefs. Alles bleef plakken er bleef enkel brei over. En het lag echt niet aan ons deze keer!

Dan maar noodles uit pak  Ook best te eten en vlug klaar!

Voor de rest nog gedouched, wat geschreven en gelezen en dan maar slapen!

Zoals ze hier zeggen: ‘Lekker slaap allemaal’!

08-10-2007 om 00:00 geschreven door Kristel