Om 7u werd ik wakker vandaag. Véél te vroeg natuurlijk! Dus nog maar wat in bed blijven hangen. Om 9u30 komt Elsbeth ons ophalen om naar zee te gaan, walvissen kijken. Het is het walvisfestival aan zee dit weekend, daarmee. Een ideaal moment dus.

Na een broodje met nutella (en jawel, het is de echte van bij ons) konden we de lange reis dor de bergen aanvatten. Mooie, afwisselende landschappen… en dan opeens de zee! Een prachtig uitzicht.

Er was héél veel volk in Hermanus, de stad waar het festival was. Overal zag je mensen, eetstandjes, souvenierkraampjes, …

We hebben er ook een plaatselijke lekkernij geproefd: chips on a stick: aardappel gefrituurd op een stokje! Daar moesten we ons ook lang mee tevreden stellen want je kon nergens zitten om te eten of te drinken, zoveel volk was er.

Na enkele walvissen gezien te hebben (toch stukjes ervan) zijn we nog naar enkele kleine strandjes gereden. Echt ontzettend mooi!

Volgende halte: Gordon Bay, waar we lasagne hebben gegeten in een gezellig Italiaans restaurantje bij zonsondergang.

Moe maar voldaan zijn we dan terug naar Stellenbosch gereden. Na nog wat muziek te luisteren zijn we weer in slaap gevallen onder de mooie Zuid-Afrikaanse hemel.

23-09-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Om 10u30 hadden we een afspraak met prof. Green, onze supervisor van de universiteit voor onze stage.

Om 8u waren we al klaar wakker! Lucienne zette ons af aan het gebouw ‘Letterkunde en Wijsbegeerte’ van de universiteit. Na lang zoeken vonden we eindelijk de ‘hyser’ waarmee we tot bij de prof. geraakten op de vierde verdieping.

Dinsdag beginnen we met stage in ‘Huis Horison’: een dagcentrum voor volwassenen met een mentale handicap. We rijden de eerst dagen mee met een Zweedse student die al wat wegwijs is.  Dat wordt dus nog ff afwachten.

Daarna zijn we naar de Mc Donalds geweest om iets te eten. Ok, verschrik u niet: een hele menu, zoals bij ons, voor 24,5 rand (= 2,5€) Echt waar! Dat is gewoon de helft van bij ons en net zo lekker.

Nog wat literatuur halen in het nabije takstation: de krant ‘Die Burger’ namelijk.

Zuid-Afrikaans is toch niet simpel. Om te lezen wel, maar verstaan… dat wordt toch niet gemakkelijk.

Terug in ons huisje hebben we wat rondgehangen, spelletjes gedaan, zweedse puzzels opgelost,…

Avondmaal deze keer: pasta met tomatensaus en gehakt. En het smaakte goed! We waren en zijn er nog steeds trots op!

21-09-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

De luchthaven in Capetown. Valiezen nemen en iemand zoeken die een bordje vastheeft met ‘University Stellenbosch, International Office’ erop. En die vonden we. Hij bracht ons naar de universiteit waar het papierwerk kon beginnen. De studentenpas mét foto! Amai, een foto van mij na 2 dagen onderweg te zijn geweest zag er toch niet echt fantastisch uit…

Daarna kwam Lucienne ons ophalen. Een lieve mevrouw. Bij haar zouden we de eerste weken doorbrengen. Een klein kamertje met keukentje (waar ‘slechts’ twee vuurtjes zijn en je de pan en ketel nog niet samen kan gebruiken omdat de pan te groot is ) en een badkamertje. Niet groot maar mooi verzorgd en ideaal voor ons.

Na het uitpakken zijn we het centrum gaan verkennen van Stellenbosch. Veel studenten, mooie winkeltjes en gezellige terrasjes.

We hebben ook onze Zuid-Afrikaanse nummer gekocht daar (slechts 20 rand = 2€) Mijn nummer voor geïnteresseerden: +27734876839

Daarna zijn we inkopen gaan doen om ons avondmaal te bereiden: kippensoep in pakje met een broodje J Ja, grote koks zijn we niet, maar dat vinden we ook niet erg.

’s Avonds zijn we vroeg gaan slapen, na enkele spelletjes rummikub…

20-09-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

Opstaan: om 6u nog wel. Zo vroeg, amai! Maar toch, ik moest me nog douchen, nog zaken in mijn koffer steken, wat eten, van mijn zus(je) en de Bas afscheid nemen…

Om kwart voor 8 zijn Jan en ik vertrokken naar Nele, mijn medereisgezel

Daar aangekomen was het tijd om naar de ambassade te vertrekken en het drukke verkeer in Brussel…

Parking zoeken, niet gemakkelijk. Aanbellen aan de ambassade en: véél volk. Als we hier maar op tijd buiten zijn dachten we. Maar we zijn een beetje voorgestoken en daar hadden we eindelijk onze langverwachte paspoorten vast. Nu op naar de luchthaven. Daar stroompanne! Ne toch, enkel onze check-in balie zat zonder stroom. Dan maar weer wachten.

Uiteindelijk konden we toch inchecken. En ja, iets typisch voor mij: mijn koffer was té zwaar  Maar liefst het mooie gewicht van zo’n 35 kilo, en dat terwijl we maar 23 mochten meenemen! Dan maar enkele kilo’s eruit nemen. Dat was een moeilijke opgave. Maar uiteindelijk slaag ik er toch in om van 3 kilo (zoveel moest eruit) afscheid te nemen, waaronder mijn enige hakken schoenen

Maar goed: nu het moeilijkste moment, afscheid nemen van mijn aanhangers die mij vergezeld hadden naar de luchthaven. Ik ga jullie allemaal heel hard missen.

Dan onze vlucht naar Londen, een uurtje en we zijn er al. Daar 5 uurkes wachten, wat rondhangen en daar is ie dan: onze vlucht BA59 to Capetown.

Een mega vliegtuig van 2 verdiepingen, 4 gedeeltes,… wij zitten in deel 4, plaats 47b. ieder heeft zijn eigen tv-schermpje waar je de laatste nieuwe films en series op kan zien.

Ik heb veel geslapen. Zo gingen die 12 uur vliegen toch redelijk vlug om. Om 8u ’s morgens kwamen we aan…

19-09-2007 om 00:00 geschreven door Kristel  

19-09-2007 om 00:00 geschreven door Kristel