|
Vanmorgen regende het echt ontzettend hard! Ongelooflijk
en wij moesten met de fiets naar de voertuigpoel rijden. We zouden kletsnat aankomen daar! Maar: onze reddende engel was daar weer: Lucienne! Zij zou ons kunnen brengen naar de voertuigpoel en zou ons straks ook kunnen komen ophalen. Een geschenk uit de hemel 
Dan maar naar Huis Horison. Daar zijn we bij de dames in het naaiatelier gaan zitten. Ik ben ook zelf nu begonnen met een sjaal te breien! Jawel echt zelf aan het breien
en buiten enkele serieuze fouten lukt het wel redelijk. Alhoewel ik 1 ding nog niet echt begrijp: ik ben begonnen met 40 steken en ik zit ondertussen aan zon 55 steken! Maar ik ben niet de enige: Nele heeft ook zon talent voor breien als mij, zij kan haar steken ook vermenigvuldigen als de beste 
In de namiddag zijn we eerst iets gaan eten in een fantastisch restaurant: Arizona Spur! Een soort van Western-taverne met kei lekker eten! Deze keer smaakten de frieten echt wel zoals in België! We zijn hier samen met David naartoe geweest. Hij zou ons hierna ook meenemen naar het project van de straatkinderen. We gaan hier vandaag wat observeren en (proberen te) helpen met huiswerk. Hij heeft ons rondgeleid en laten kennis maken met Justin en Jarvis, de twee begeleiders van deze groep jongens.
Er verblijven zon tiental jongens in dit huis. Dit varieert van de leeftijden tussen 8 en 18 jaar. Het huis bestaat uit een kantoortje, een leefruimte (met tv, zitbanken,
), een badkamer, een keuken en wasplaats en enkele slaapkamers voor de jongens om in te slapen. De meeste bedden zijn stapelbedden. Het huis heeft ook een groot balkon en ligt op de hoek van een straat. Buiten is er redelijk wat verkeer en er is veel volk altijd aan het rondhangen op de straten.
Je merkt onmiddellijk dat je hier in een geheel ander deel van de stad zit. En dat terwijl je eigenlijk maar twee kilometer verder weg bent. Echt heel raar.
Ik heb samen met Daniël zijn huiswerk gemaakt. We hebben eerst wat gelezen uit een boekje en daar samen wat oefeningen uit gemaakt. Daarna zijn we begonnen aan zijn wiskunde. Het is raar om te merken op welk niveau deze jongen (nog maar) zitten! Daniël kon zelfs nog niet eens korte, gemakkelijke teksten vlot lezen! Echt heel anders, maar ook weer een heel nieuwe ervaring. Het viel ook goed mee om hem te begrijpen in het Afrikaans. Dat was fijn.
Evengoed vond ik dat er een speciale sfeer hing. Niet alle jongens zeiden evenveel. Maar we zullen wel zien hoe het verder verloopt. Ik ben in ieder geval blij dat we deze kans krijgen, om ook kennis te maken met deze leefwereld en deze werking.
Daarna zijn we nog ff gaan winkelen in de spar. Ik ben nog even naar de apotheek geweest voor toch maar antibiotica te halen voor mijn keel (jawel, ik heb weeral keelpijn. Ook hier in Afrika krijg je dat precies).
Daarna hebben we thuis wat gegeten en hebben we nog wat gezeverd en rondgehangen!
03-10-2007 om 00:00
geschreven door Kristel 
|
Echt een coole, kleine auto! We zijn eerst naar Spier gereden, naar de Cheeta Farm. Daar kon je grote cheetas en 4 kleine welpjes zien in hun verblijven. Ze proberen hier de groep uit te breiden omdat cheetas één van de katachtige zijn die dreigen uit te sterven! Je kon ook bij deze beestjes in de kooien. Wij zijn bij een grote poes in de kooi geweest. Je kon haar (ja, wij hadden een vrouwtje) dan aaien en natuurlijk ermee op de foto gaan 
(typische toeristen foto!). Daarna hebben we daar ook nog een t-shirt gekocht met een cheeta op. 
maar toch moest onze dag verder gaan. We hebben onze weg verder gezet naar Capetown. We zijn langs de kust gereden op zoek naar pinguïns maar we hebben ze nog niet gevonden. We zijn dan maar doorgereden naar Kirstenbosch en zijn daar de botanische tuinen gaan bekijken. Mooie plantjes en bomen maar we waren redelijk moe en zijn dan toch vlug terug naar huis terug gereden. Na een tijdje rijden kwamen we goed en wel aan in Stellenbosch. 
Behalve de wc in die pub was echt, zoals Nele het noemt: scheppig!
Om 8u vertrokken we met vol goede moed.
