Allemaal veel sneeuwpret beleefd? Wij hier in ieder geval wel. Zeker met een zandduin als onze plaatselijke Konijnenberg in de gemeente. Kids goed ingepakt, elk een slee mee en roetsjen maar...! Dikke fun, maar wel vermoeiend. Elke keer met die slee den berg terug op, al dan niet geladen met een kilo of 20 kind. Op de moment zelf voel ik daar niks van, maar achteraf moet je dat met een knie die nog aan het genezen is, wel uitzweten: opzwellen, en dus been terug omhoog. Nog één week en dan lig ik in het ziekenhuis en is de operatie hopelijk al achter de rug. Ik heb al wat opzoekingswerk gedaan en hetgeen ze gaan doen is het volgende: De voorste kruisband is één van de vier belangrijke gewrichtsbanden die ervoor zorgt dat het kniegewricht mooi in elkaar blijft zitten. De taak van de voorste kruisband bestaat erin ervoor te zorgen dat het onderbeen tijdens loop- of draaibewegingen niet naar voor komt. Deze is dus bij mij helemaal afgescheurd en moet dus vervangen worden. Dit gebeurt echter niet altijd. Als iemand die niet zo sport-gericht leeft dit trauma voorheeft, kan hij zonder voorste kruisband normaal functioneren, mits hij zijn omliggende spieren genoeg traint zodat die spieren (samen met de menisci) zijn functie kunnen overnemen. Voor mij is dit echter geen optie. Ik heb voor mijn job en voor mijn voornaamste hobby echt wel een sterke (en vooral volledige) knie nodig. Daarom zullen ze het volgende doen: De kapotte kruisband wordt niet gehecht, want de doorbloeding in het weefsel van deze band is niet voldoende om volledig te genezen. De chirurg neemt daarom eerst twee stukken uit mijn hamstringpezen (langs een incisie aan de binnenkant van de knie) en ze weven die samen tot een nieuwe, stevige kruisband. Dan begint de eigenlijke kijkoperatie.Men maakt twee kleine gaatjes vlak onder de knie en daardoor haalt men eerst de restjes van de oude kruisband weg. Daarna maakt men een tunnel in mijn dijbeen en in mijn scheenbeen waardoor ze de nieuwe kruisband op zijn plaats trekken. (Foto 1) Die maakt men vast met 'resorbeerbare' schroeven (die verdwijnen vanzelf). Tenslotte spoelen ze heel de knie en hechten ze de wondjes. En dan begint de genezing en de revalidatie. Die begint al de dag na de operatie. Dan zorgt een toestel (Foto 2) ervoor dat mijn been al geplooid wordt en moet ik eenvoudige oefeningen doen om de doorbloeding in dat been al terug op gang te brengen en de spieren al wat te trainen. Ik krijg een regionale verdoving (ruggenprik), dus ik blijf gedurende heel de operatie wakker. Ik hoop dat er een videoschermpje is dat ik alles kan meevolgen, want dat interesseert me wel. Doordat het maar een kijkoperatie is, moet ik maar één nacht blijven. De dertigste mag ik dus in principe terug naar huis. Aftellen dus...
