Chica lijkt eindelijk weer de oude te worden. Ze klimt en poetst zich weer, maakt weer geluidjes, slaapt op 1 pootje, eet opnieuw zelfstandig... Voorlopig lijkt ze wel behoefte te hebben aan energierijk voer: ze haalt de zonnebloempitten er als eerste uit, terwijl ze die anders negeerde. Ik ga er vanuit dat ze zelf weet wat nu goed is voor haar lichaampje. Voorlopig laat ik ook de ongezonde knaagstaaf nog hangen. Snowy is er alleszins blij mee. Alles wat Chica morst, ruimt mijn kruimeldiefje vakkundig op .

Ik ben zooooooooooo blij dat ik mijn valkje terug heb ! En laten we hopen dat eieren nu echt voorgoed verleden tijd zijn!

Maar ik ben afgelopen donderdag terug naar de dierenarts moeten gaan hoor, toen at ze nog altijd niet zelf. Hij heeft haar nog 10 ml dwangvoer met de kropnaald gegeven. Heeft dat de doorslag gegeven? Of was het toch de narcose nog die haar lichaampje moest verlaten? Hoe dan ook, ik ben blij dat ze er nog is. En blij dat ik er nog ben, want... 

Op de terugweg van de dierenarts hebben we een ongeluk gehad . We stonden aan te schuiven in de file, ik was op 1 minuut van mijn huis, stond klaar om de rotonde op te rijden en plots een harde klap! Alles vloog door de auto, Chica aan het krijsen, mijn tanden op elkaar geklapperd... Al goed dat Chica's transportkooitje vast geriemd was ! Ik keek achter mij, maar de vrouw achter mij, keek ook achter zich. Iemand is blijkbaar onoplettend geweest in de file en heeft een domino effect veroorzaakt.

Ik kon uiteraard niet stil blijven staan op de rotonde en ben aan de kant gaan staan zodra het kon. 2 schrammetjes op de bumper en een deukje van 10 cm in de koffer. Niets om over te zeuren bij een autootje van 14 jaar, dus ben ik maar naar huis gereden. Ook al omdat Chica maar bleef krijsen . Ik heb enkele dagen spierpijn gehad, maar we zijn er zonder kleerscheuren uitgekomen en dat is het voornaamste!

Met Snowy lijkt het ook de goede kant op te gaan. Hij verliest in de zomer altijd wel wat gewicht, maar zo weinig als dit jaar heeft hij nog nooit gewogen. Zijn laagste gewicht was 785g . Daarom ben ik superblij dat ik weer een 'hangbuiknijntje' mag aaien .

Zijn gewicht in juli:

Zijn gewicht nu :

Om af te sluiten, heb ik nog iets moois gevonden op facebook. Ik heb het gepersonaliseerd en bij Fluffy's urntje gezet .

Maandag ben ik naar een vogelkundige dierenarts gegaan, omdat Chica steeds meer wegkwijnde en niet meer at. Ik zag ook een bol tussen haar pootjes en was bang voor een windei. Ook de dierenarts voelde een massa in haar buik en maakte röntgenfoto's om zeker te zijn. Wat is het eng om je eigen dier onder narcose te zien gaan, hoewel ik het dagelijks op het werk zie. Maar wat ik op de foto's zag, deed me schrikken! Een joekel van een ei dat ze nooit ofte nimmer zelf kon uitpersen . 

Ter vergelijking: dit is haar eerste eitje van normaal formaat:

De dierenarts probeerde het uit te masseren. Als dat niet lukte, moest ze geopereerd worden. Gelukkig lukte het na enkele pogingen. Het ei sprong meteen stuk toen het uit haar kwam. Niet alleen was het ei veel te groot, het was ook nog eens een windei zonder schaal! Geen wonder dat mijn lief valkje zich slecht voelde !

De dierenarts zei dat ze zich nu veel beter zou moeten voelen. Ik moest haar voor de zekerheid 5 dagen antibiotica geven (omdat het kapotte ei voor bacteriegroei kon zorgen) en eventueel dwangvoer.

Ik ben helaas nog steeds aan het dwangvoeren, ze lijkt er niet meer bovenop te komen . Mijn vriendin zei dat haar papegaai ook 3 dagen last had van de narcose (hoewel het gasnarcose was), suf was en veel sliep. Dus ik hoop dat dit ook voor Chica opgaat en dat ze zich snel beter zal voelen. Ergens ben ik bang dat het een verloren zaak is . Ik ben bang dat het grote ei binnen in haar iets beschadigd heeft. Ze werd ook niet vlot wakker uit de narcose en haar leeftijd (bijna 14) speelt ook niet bepaald in haar voordeel.

Ze zit nochtans niet bol, maar wil nog altijd niet zelfstandig eten. 's Morgens eet ze wel een heel klein beetje (wat parovita cräcker, pompoenpitjes, knaagstaaf), maar dan lijkt ze voor de rest van de dag 'in te storten'.

Ze doet niets anders dan slapen op 2 pootjes. De voorbije dagen was dat nog op hoge poten, nu zit ze er meer ontspannen bij met ook die 'bakkebaardjes' die haar een ontspannen indruk geven. Ze poetst haar veertjes ook geregeld, maar dat lijkt haar uit te putten. Ze maakt gelukkig ook nog ontlasting aan. In het begin was die slijmerig, nu wordt het vaster van structuur.

Ik had haar meegenomen naar het werk zodat ze daar in de couveuse kon zitten, maar dat gaf geen beterschap. Op dit moment heb ik een elektrische bijverwarming naast haar staan omdat ze heel nerveus wordt van een warmtelamp.

Als het morgen nog niet beter is, ga ik opnieuw naar de dierenarts, dan is er iets anders fout. Duimen jullie mee dat het goed zal aflopen voor mijn lieverdje?

Schreef ik vorige keer nog dat het waarschijnlijk vals alarm zou zijn bij Chica... Helaas, toen ik vrijdag van het werk kwam, zat ze te broeden op een vers gelegd eitje . Ik begrijp niet hoe het kan, na 2 jaar ei-vrij te zijn. Ze zou wel een uitstekende moeder zijn, want ze verdedigt haar 'nest' met veel agressie, ook tegen mij nu.

Bovendien wijst alles er op dat er nog eitjes op komst zijn, dit zie je aan de structuur van haar ontlasting en haar houding met de geknikte staart. Als alles normaal verloopt, verwacht ik het 2de ei namiddag. (Maar ik zal er niet bij zijn want ik moet naar het ziekenhuis voor een MRI scan).

Haar ontlasting laat ze expres op de grond vallen om haar kooi en schotel proper te houden. Komt goed uit, want het was eigenlijk tijd om haar kooi schoon te maken en dit zal ik nu 3 weken niet kunnen doen omdat ze gaat broeden.

Ik hoop maar dat de eitjes van goede kwaliteit blijven, met een stevige schaal en geen windeieren. Ik voel me nu schuldig omdat ik haar geen eivoer en vitaminen heb bij gegeven. Maar na 2 jaar stilte had ik echt niets meer verwacht .

Haar eetlust is hierdoor ook afgenomen, ze ademt zwaar en heeft het moeilijk. Ze eet gelukkig wel nog groenten.

Van de week vloog ze nog rond en was ze op de grond geland. Daar kan ze zelf niet meer opstijgen, dus nam ik haar op de hand. Ze stapt nooit vrijwillig op de hand, alleen maar als ze ergens landt waar ze zelf niet meer weg kan, dus ik heb even genoten van dit moment .

Ik heb haar ook laten kennismaken met Sproetje, omdat zij de eerste hamster is waar ze niet bang van is en niet agressief tegen doet .

Met Snowy ging het deze week ook niet lekker. Al sinds maandag verloor hij weer veel haren (een strook op zijn kontje en zijn staartje), met daarbij het bekende niezen/smakken. Hij at nog wel, maar een stuk minder dan normaal. Iedere morgen kreeg ik hem weer "opgestart", maar 's nachts (als ik hem dus niet stimuleerde), at hij niets meer. Sinds vandaag lijkt het weer de goede kant op te gaan. Gelukkig zie je het niet aan zijn gewicht, hij blijft rond 825 g schommelen. Nog steeds bijna 100 g minder dan een jaar geleden. Maar wel 40 g meer dan in de zomer. Ik hield hem 'in gang' met een knabbelrol en weiderol.

Helaas heeft hij nu een beetje last van een traanoog (links), maar de behandeling met Euphrasia druppels lijkt aan te slaan.

Sproetje is nog altijd een verwoede tralieknager en bijt zowat ieder speeltje stuk .

Per toeval heb ik deze foto kunnen maken, waar je haar mooi tongetje op ziet als ze zich wast .

Dotje wast zich meestal in het tunneltje en dan kan ik haar niet zien. Dus als ik de kans krijg, moet ik het natuurlijk ook vastleggen! Wel in night vision gefilmd omdat het al nacht was. Ze maakt eigenlijk dezelfde bewegingen als een grote hamster, alleen wat sneller .

Ze is helemaal niet bang meer en wil zelfs in mijn mouw kruipen als ik in haar kooi aan het rommelen ben .

Vandaag zou Fluffy 12 jaar bij me zijn... Natuurlijk is ze dat wel in mijn hart, maar ik mis haar fysieke aanwezigheid nog altijd zoooo hard. Haar mooie lieve snoet, haar zachte vacht, haar uniek karaktertje... Gefeliciteerd mijn lieve moppie, waar je ook bent...

Eigenlijk niet veel speciaal te melden. Op dierendag heb ik niets bijzonders gedaan, ze worden hier per slot van rekening iedere dag verwend . Helaas had Snowy net op dierendag een dipje waarbij hij weer niet meer goed at wegens haartjes in zijn mondje. Het ging gelukkig vlug voorbij, maar sinds gisteren is het weer van datte . Niezen, smakken... Hij verhaart nochtans niet zo heel hard. Het enige positieve is dat hij geen gewicht meer verliest. Heb hem van de week zelfs nog horen sprinten, maar net toen ik wilde filmen, stopte hij.

Ik weet niet wat ik van zijn zicht moet denken. Soms leg ik bewust 'hindernissen' neer die hij vakkundig ontwijkt, zelfs als hij met grote snelheid huppelt. En toch loopt hij soms tegen een muur, of de bank of... Sowieso ziet hij minder goed als het schemert of als 's avonds de lichten aan zijn. Bij daglicht botst hij eigenlijk nergens tegenaan.

Ik weet ook niet wat ik van deze foto moet denken. Is het cataract of gewoon lichtinval? Zelfs bij perfect gezonde konijnen denk ik soms een grijs oogje te zien.

Nu het kouder is, zitten we wel weer gezellig samen onder een dekentje .

Sproetje... Wat is het moeilijk om haar niet verveeld te laten voelen ! Ik besloot nog 1 ding te proberen en dat was: het grote wiel (29 cm) in haar kooi te zetten. Een schot in de roos... voor ongeveer een week . Toen was ze dat ook weer beu en begon ze opnieuw te tralieknagen. Ik vind het erg dat ze zich gefrustreerd voelt. Helaas kijkt ze niet om naar andere speeltjes en ik heb er nochtans een heleboel! Net voordat ze opnieuw begon te tralieknagen, heb ik een groot houten wiel van Karlie Wonderland besteld bij Zooplus. Wellicht zal dit haar ook maar ongeveer een weekje kunnen boeien, zucht...

Gelukkig vindt ze loslopen wel nog altijd leuk en dan komt ze regelmatig nieuwe dingen tegen om te verkennen. Zoals een tochtrol in de vorm van een grote wortel met 2 konijntjes erop . De konijntjes zijn wat zwaar, daarom valt de rol altijd om.

En als de hamstertjes tegelijk wakker zijn, moeten ze natuurlijk goeiedag gaan zeggen tegen elkaar .

Dotje wordt met de dag schattiger, ik kan maar niet genoeg van dit kleine ding krijgen .

Eindelijk heb ik kunnen filmen hoe ze een zandbadje neemt. Is het niet ongelooflijk grappig en schattig? 

Chica is gelukkig nog altijd ei-vrij, hoewel haar gedrag en gewicht (137 g !) iets anders vertellen. Het zal vals alarm zijn.

Helaas, mijn vakantie is bijna voorbij en omgevlogen . Maar ik heb wel weer foto's en filmpjes van de diertjes kunnen maken . 

Met Snowy lijkt het vrij goed te gaan, hij verliest wel nog haartjes maar niet meer zoveel. En ik hoor hem af en toe nog smakken, maar voorlopig verliest hij zijn eetlust niet meer. Hij weegt weer 812g en daar ben ik blij om. Ik voel het ook als ik hem knuffel, hij heeft weer een laagje op zijn ribben en een dik buikje . Jammer genoeg is hij niet meer zo speels (kan aan zijn slechte ogen liggen), maar ik tref hem vaak aan, liggend als een prinsje .

Ik heb hem zijn huisje weer gegeven en daar ligt hij ook prinsheerlijk in te soezen .

Een ander dwergje dat bijzonder schattig is, is Dotje . Nooit gedacht dat ik zo gek zou zijn op zo een klein wezentje wat in feite niet echt handtam zal zijn. En toch... zodra ik met mijn handen in de kooi kom, komt ze kijken. Dan staat ze met haar lieve zachte handjes tegen mijn hand, in de hoop dat ik snoep bij heb. En ja, het bijten om te kijken of ik eetbaar ben, moet ik erbij nemen . Ze is trouwens weer op haar normaal gewicht van 34g. Alleen door de knaagstaaf niet meer te laten liggen, heb ik dit bereikt, oef !

Schattige foto's van een schattig bolleke met voetjes . 

Van de week was ik in een nieuwe dierenwinkel en daar vond ik dit schattig speeltje. Onbevreesd komt ze het meteen inspecteren .

Gisteren besloot ik een havermoutpapje met kattenmelk te maken, het viel erg in de smaak. Ik wil niet weten hoe haar handjes, voetjes en kontje er na dit "eetfestijn" hebben uitgezien .

Ook Sproetje mocht proeven van dit havermoutpapje en ook haar kommetje was in een mum van tijd leeg . Ter info: zij kreeg een zelfde kommetje van dezelfde grootte, zo kun je het verschil in grootte tussen beide hamsters goed zien . Sproetje weegt nu 117g.

Dit avonturiertje wilde trouwens Snowy's versgewassen dekentjes inspecteren en kroop hierbij door de kleine gaatjes van de wasmand. Niet gedacht dat ze dit zou kunnen !

Altijd een stokstaartje imiteren .

Van de week mocht ze ook proeven van een halve walnoot en beviel haar goed. Ze heeft het ding door haar hele kooi gesleurd voor het een goed plekje had .

Het filmpje is niet zo goed van kwaliteit omdat het gefilmd is met de oude fotocamera, maar die had ik juist bij de hand .

Omdat ze zo snel verveeld geraakt, wilde ik haar een plezier doen met een nieuw wiel. Het heeft 2 dagen geholpen, 2 dagen geen tralieknagen gehoord . Maar... ik zag de eerste dag al een spoortje bloed in het wiel. Ik wilde even afwachten, misschien was het toeval en was het wiel niet de oorzaak. De 2de dag weer en ook kleine druppeltjes op haar huisje. Heb nochtans het wiel gecontroleerd en ik kan niets scherp vinden. Dus maar meteen weggenomen en het oude wiel terug gegeven. Wat dan weer voor verveling zorgt . Ze krijgt het straks weer, maar dan met een karton erin bevestigd voor haar veiligheid. En dan afwachten of ik nog bloed zie. Het wiel is heel stil en ze loopt er graag in, het zou zonde zijn als ik het niet meer kon gebruiken.

Chica mag het rijtje afsluiten. Zij nam gisteren een verkwikkend badje in haar drinkbak. Een echt vogelbad wil ze niet . Sorry voor de mindere kwaliteit, ook dit is gefilmd met de oude fotocamera.

Als laatste nog een leuk cadeautje voor mezelf . Mijn telefoon- en internetprovider is gestart met een puntenspaarprogramma en daarmee heb ik deze prachtige klok laten maken. Is ze niet mooi geworden? Mijn 2 schatteboutjes in dezelfde grappige slaaphouding en Snowy die zo klein is in vergelijking met Fluffy. Ik ben er zo blij mee .

Wegens erg weinig tijd, een kort blogje vandaag. Het is heel druk geweest, maar gelukkig kijk ik nu eindelijk tegen vakantie aan ! Vanaf donderdag neem ik anderhalf weekje vrij, mijn eerste vakantie in 2 jaar! En nu maar hopen op goed weer! Dat het kouder wordt, is op zich niet zo erg, maar dat druilerige weer is echt niets voor mij .

Snowy heeft weer heel even een dipje gehad, maar het gaat alweer beter. Hij weegt opnieuw 810g (yes!) maar loopt wel weer rond met een kaal plekje op zijn kontje . Oh well, liever dat dan niet meer willen eten.

Ik heb leuke online programma's gevonden om foto's te bewerken en wie beter dan de nijntjes om mijn herfstcreaties te showen .

Chica heeft tot nu toe nog geen eieren gelegd, maar ze scharrelt wel nog steeds als een kip op de bodem van haar kooi . Laten we hopen dat het daarbij blijft.

Sproetje is een heerlijk hamstertje maar... ze heeft onlangs een erg vervelende gewoonte ontwikkeld: tralieknagen. Nu is dat vrij normaal bij hamsters maar zij doet het ongelooflijk luid ! Nog nooit zo een volume gehoord bij hamsters. En wat ik ook geef aan speelgoed en knaagmateriaal, tralies blijven de voorkeur hebben. Zelfs dit speeltje dat ooit van Chica geweest is (die er niets mee deed), kan haar maar kort bekoren.

Verder is ze ontzettend lief hoor, maar ook een echt knaagdiertje dat blijkbaar dol is op pluchen sloffen . Geen nood, ze eet niet op wat ze kapot bijt.

Dotje komt tegenwoordig nieuwsgierig kijken als ik in haar kooi aan het rommelen ben. Maar als ik telkens een stukje speelgoed wegneem zodat de kooi leeg wordt, is ze toch een beetje uit haar hum. Sorry mijn bolleke met voetjes, maar de kooi moet nu eenmaal schoongemaakt worden. Ik "vang" haar nog steeds met een doosje hiervoor. Ze wandelt vanzelf aan een open doosje in dat ik snel sluit. En dan laat ik haar los in een curverbak met wat speeltjes waar ze even moet wachten .

Om af te sluiten iets griezelig, wie niet tegen vieze dikke spinnen kan: stop met kijken 

Ik zelf ben ook bang van die harige griezels. Maar helaas zijn de mannetjes weer op zoek naar vrouwtjes om te paren en de afgelopen week heb ik er 6 gevangen op enkele dagen tijd. Om hen te vangen heb ik de bug away bij Vivara gekocht. Een plastic 'stolp' die je kunt open en dicht doen met een lange steel. Als ik ze gevangen heb, laat ik ze buiten weer los.

Dit was mijn eerste gevangen exemplaar .

Het doet altijd weer een beetje pijn, afscheid nemen van de zomer. Ik hou wel van de herfstkleuren, maar niet van de aankomende koude. Niets aan te doen helaas. Wat ik ook jammer vind, is dat Snowy echt niet meer naar buiten wil. Maar ik moet zijn wens respecteren. Hij sukkelt nog steeds met de rui en blijft maar op dezelfde plaatsen verharen. Ik weet niet eens of dit zijn zomer- of wintervacht is... Ik pluk hem zodanig dat hij voortdurend ergens kale plekken heeft . Maar het is dat of zelf haren inslikken... 

Na een weekje groeit er altijd wel vacht op die kale plek, maar het is duidelijk dat zijn lichaampje het tempo niet kan bijbenen.

En af en toe kom ik dan ook dingen als deze tegen: 

Van de week nam ik hem weer mee naar het werk om zijn nagels te laten knippen en geurklieren te laten schoonmaken. Heb ik weer eens in zijn mondje laten kijken. Inge zei meteen: "het is een zwembad hier binnen". Ik begreep niet wat ze bedoelde, maar blijkbaar zag ze enorm veel speeksel, echter geen haartjes. Maakte hij nu veel speeksel aan door de stress? Of is het een manier om de irritatie van de haartjes "door te spoelen"? Ik zal het wellicht nooit weten. Ik vroeg ook om naar zijn beginnende haakjes te kijken. Maar eigenlijk was er vrij goed nieuws. Beneden was alles normaal, aan de bovenkant zaten geen echte haakjes maar liepen de kiezen wel schuin naar de wang toe. Er waren echter geen scherpe punten dus dat is goed nieuws. Ik zet even een heel ruwe schets neer van zijn kiezenstand.

De schuine kiezen kunnen een gevolg zijn van het niet voldoende hooi eten als hij weer last heeft van haartjes in zijn mondje/keel. Of misschien de combinatie van de leeftijd en zijn bol gefokt hoofdje. Oudere konijnen krijgen soms last van de kiezen omdat de kaakstand verandert.

Ik was nochtans zo blij omdat het vrij lang goed was gegaan en... Omdat hij eindelijk weer meer dan 800g woog! Enkele dagen later was er zelfs nog 10g bijgekomen. Helaas zijn die er intussen natuurlijk weer af. Maar ik heb goede hoop dat hij opnieuw meer dan 800g zal wegen .

Hij verandert ook wat van gedrag, maar of dit aan de rui of ouderdom te wijten is, weet ik niet. Hij rust vaak in zijn kooi, ook al kan hij vrij rondlopen en dat doet hij normaal gesproken nooit.

En dan kan ik niet anders dan mijn arm zielig mannetje gaan knuffelen . Wie van ons 2 geniet het meest ?

Sproetje heeft me van de week goed laten schrikken: ze was gevallen ! Ik weet dat ze nogal vlug schrikt en op het moment dat ik haar in de speelbak zet, zie ik dat er een speeltje omgevallen is. Ik houd mijn hand voor haar, zet het speeltje recht, maar daardoor schrikt ze heel hard, springt over mijn hand en holt weg. Het gebeurde zo snel dat ik haar niet meer kon tegenhouden. Ze viel gelukkig eerst op het grashuisje van Snowy en toen op de grond. Er was gelukkig helemaal niets mis, ze rent, speelt en eet nog altijd goed dus... oef ! Maar ik heb mijn les wel geleerd en zal nog voorzichtiger zijn met haar.

Ze zoekt het nog steeds in hogere sferen .

Ik 'beveiligde' al jaren de convector met dozen eromheen zodat de hamsters niet in de convector konden kruipen. Maar zo krijgt deze ook geen lucht en wordt die niet warm. En hoelang ik ook gesmeekt heb: mijn ex (toen nog mijn vriend natuurlijk) heeft nooit een omkasting gemaakt. Mijn broers hebben zich er even op toegelegd en voilà: Sproetje kan veilig rondlopen . Dank je wel lieve broers !

Dotje mag ik eigenlijk Dot noemen. Ik schrok van de weegschaal want ze weegt zomaar even 40g terwijl het gemiddelde gewicht tussen 30 en 35g is. Toen het warm was, heeft ze veel minder in haar wiel gelopen. Maar ik denk ook dat ik de knaagstaaf niet mag laten liggen, want dan eet ze niet meer van haar gewoon voer. Met pijn in het hart, maar het is beter voor haar gezondheid. Hopelijk zijn er tegen volgende week weer enkele grammetjes af. 

Ik heb ook nog een nieuw speeltje gekocht, in de hoop dat dit ruw klimmateriaal haar nageltjes helpt slijten. Zoals verwacht vindt ze het leuk .

Ze is echt goed tam aan het worden. Telkens als ik haar 's avonds ga verzorgen, wordt ze wakker en komt ze kijken wat ik aan het doen ben. Nu had ik parkietenzaad tussen de bodembedekking verstopt. Kwestie van het natuurlijk zoekgedrag te stimuleren. Voor de niet-robo-kenners: parkietenzaad maakt ook deel uit van haar gewoon voer dus ze mag dit gerust eten .

Heeft ze niet het allerschattigste snoetje ?

Om af te sluiten nog nieuws over Chica. Afgelopen vrijdag was ze jarig . Toen was het precies 6 jaar geleden dat ik haar geadopteerd heb. Natuurlijk werkte ze niet mee en wilde ze niet poseren voor een foto . Ze is de laatste tijd ook erg vervelend, schreeuwt zelfs terwijl ik bij haar zit. Maar ze gedraagt zich ook weer heel broeds en zit op de bodem te scharrelen zoals een kip. Allemaal tekens die erop wijzen dat ze eieren gaat leggen. Maar dat is nu bijna 2 jaar geleden en ik hoop dat ze niet zal "hervallen" . Want haar lichaampje sputterde enkele jaren geleden al, het zal zeker niet beter gaan op de leeftijd van 13 jaar...

Om te beginnen: ik weet van wie het cadeau in de vorige blog komt. De vorige keren wilde ze liever anoniem blijven dus dat zal nu niet anders zijn. Maar ik weet dat ze een trouwe lezeres is, dus: nogmaals hartelijk dank !!!

En bij Dotje maakte ik al enige tijd vorderingen, maar nu kan ik echt spreken van een doorbraak. Ze komt namelijk iedere dag spontaan op mijn hand ! Robbies zijn normaal gesproken kijkhamsters en worden nooit handtam. Pas als ze heel oud zijn, kun je dat meestal bereiken. Dus ik vind dit een heel prestatie van mijn bolleke met voetjes en ik dank haar voor haar vertrouwen in mij .

De foto is niet denderend omdat het vrij moeilijk is om met de linkerhand een foto te nemen .

Meelwormpje eten.

Bolletje eet een appelbolletje .

Pas wakker .

Voorbereiding voor Halloween .

Sproetje is hier al helemaal gewend, kruipt heerlijk over me heen, loopt 's avonds lekker rustig los in huis... Ze is een stuk rustiger dan Mika  en toch heel actief. Maar weer een heel andere persoonlijkheid. Waar de meeste hamsters houden van schuilplekjes en liever overal in kruipen, wil Sproetje altijd ergens bovenop zitten. Het lijkt wel of ze claustrofobie heeft. Alleen dit "konijnenhokje" vindt ze leuk om in te vertoeven. Nadat ze er eerst bovenop geklommen is en er van af springt .

Dit gaatje past maar net .

Snowy heeft nog steeds episodes van wel-niet eten in combinatie met verharen. Zijn borstje blijft maar loskomen, ik begrijp er niets van . Gelukkig verliest hij niet veel gewicht omdat ik hem met andere trucjes en lekkers kan laten eten.

Ligt het aan de rui die veel energie vergt of de leeftijd of de combinatie van de twee? Maar hij is niet meer zo speels als een jaar geleden. Hij rust heel veel en als hij slaapt, is hij ook echt diep in dromenland, dat had hij vroeger niet. Ik herken het van Fluffy. 

Iets anders wat ik herken van haar: het lijkt alsof ook hij problemen met zijn pootjes krijgt . Ik denk dat iemand anders het niet zou merken, ik zie het ook maar gedurende 1 à 2 seconden. Ik dacht eerst dat hij minder snel huppelde omdat hij minder goed zag. Maar als hij opstaat, lijkt hij soms door een pootje te zakken. Ik zie niet goed of het de rechter voor- of achterpoot is, het gaat zo snel. En dan is het weg en huppelt hij alsof er niets aan de hand is.

Ik twijfel of ik hem ook glucosamine zou geven, hij is niet zo gemakkelijk als Fluffy om een spuitje in het mondje te geven.

Als ik zijn rugje masseer, duwt hij zijn kontje vaak tegen de grond en trillen al zijn spiertjes. Ik weet niet goed of het van genot is of van een stijve rug. Het is niet ondenkbaar dat hij wat klachten krijgt op de leeftijd van 9,5 jaar. Maar ik zou het graag anders zien...

Hij geniet gelukkig wel van massages en knuffels. Vaak slaakt hij een zuchtje en gaat er dan goed voor zitten, zodat ik zeker overal goed bij kan. Hihi, mijn slim manneke .

Ik hoop toch dat mijn lief, wollig, pluizig, koddig knuffelknulletje nog een hele tijd klachtenvrij van zijn leven mag genieten!

Hij imiteert graag een pannenkoekje .

Ik wil met de verrassing beginnen. Men heeft blijkbaar een pakket bij mijn buren geleverd omdat ik niet thuis was. Mijn buren hebben op hun beurt 3 dagen aangebeld bij mij, maar ik was of werken, of naar de dokter of naar het ziekenhuis. Sorry buren .

Het is een pakket van zooplus en er zat een grashuis, hamstervoer en trosgierst in. Maar... geen begeleidend briefje! En ik heb ook geen mail ontvangen, dus ik weet helemaal niet wie ik mag bedanken hiervoor!

Wil mijn gulle gever zich alsjeblieft bekend maken? Want ik wil je hartelijk bedanken voor deze leuke verrassingscadeautjes .

Mijn knagertjes hebben toch wel last van de warmte, hier is de temperatuur opgelopen tot 28°. Sproetje lijkt niet zo heel veel last te hebben en wie helemaal geen last heeft, is Chica. Papegaai-achtigen kunnen blijkbaar temperaturen tot 30 à 35° verdragen. Ze zat van de week zo lief te dutten, maar als ze wakker wordt, schrikt ze toch wel even .

Dotje heeft me laten schrikken! Ik hoorde haar zichzelf krabben, dan trilt haar heel huisje mee. Toen ze tevoorschijn kwam, had ze een bloedneusje . Enkele minuten later was het al verdwenen, maar ik was even bang dat ze dit van de warmte had gekregen. Daarna heb ik het echter niet meer gezien, dus alles zal wel in orde zijn. Want zo een klein en niet tam diertje behandelen, zal heel moeilijk worden.

Hier zie je het nog een klein beetje. Voor de rest doet ze het gelukkig prima .

Ook Sproetje heeft me laten schrikken. Bij het loslopen in huis kruipt ze ineens achter kast waarvan ik dacht dat het niet zou lukken... Het duurde enkele minuten voor ze weer tevoorschijn kwam, mijn avonturiertje....

Zij heeft van de week nog enkele nieuwe speeltjes gekregen en geef toe: mijn schattig meisje kan poseren !

Zo lieve plukjes in haar nekje en op haar geurkliertjes...

Ik vond het zo jammer dat ik niemand meer heb die foto's van ons samen kan maken. Met de zelfontspanner lukt het niet echt omdat de focus niet altijd juist zit. Maar mijn ex was woensdag nog even hier, dus werd hij opgedragen om foto's te maken .

Na enkele foto's had ze er genoeg van en klom ze er vandoor . 

Om af te sluiten nog nieuws over mijn klein knuffelknulletje . Het ging de laatste week erg slecht met hem, zo slecht dat ik enkele dagen heb moeten dwangvoeren . Hij wilde zelfs de lekkerste dingen niet meer. Hij verloor massa's haren en bleef zichzelf maar likken. En hoe ik plukte, ik kon niet voorkomen dat hij toch weer haren inslikte. Het rare is dat zijn hoofdje en borst opnieuw beginnen, die waren slechts gedeeltelijk verhaard. Het is toch duidelijk dat oudere konijntjes veel meer moeite hebben met dit proces. Gelukkig is hij niet nog meer gewicht verloren.

Ik heb heel veel lenterollen in huis gehaald, zowel de kleine als de grote. Toen ik hem op een dag opnieuw eraan zag knabbelen, wist ik dat hij weer op de goede weg was .

Hij ligt wel vaak languit en voor pampus van de warmte . Helaas is hij niet slim genoeg om op de koude tegels of tegen zijn ice pod te gaan liggen .

Tot slot nog een grappige foto: zoek de levende knuffel .

Eindelijk hebben we de zomer te pakken! Nadeel: het wordt erg warm in huis. Dan maar een ventilator van onder het stof gehaald en zo opgesteld dat geen van de diertjes in de tocht zit. 

Chica - die normaal gesproken bang is van de kleinste dingen - gaat stoer indruk proberen te maken op het nieuwe ding .

Snowy kreeg een ice pod of koelelement uit de diepvries. Ik wikkel het wel in een doek zodat hij er niet in kan bijten. Hij heeft weer enkele mindere dagen achter de rug van minder goed willen eten wegens haartjes in zijn mondje. Maar ik heb het vrij goed weten te handhaven door hem een nieuwe lenterol te geven. Zoals je ziet, is het kaal plekje op zijn kontje goed aan het dichtgroeien .

Helaas begon zijn hoofdje niet lang daarna, dat gedeelte was nog niet verhaard. Momenteel is er opnieuw lichte dons aan het groeien.

Ik heb hem van de week even buiten gezet omdat hij niet meer uit eigen wil gaat. Ik kan niet inschatten of hij het leuk vond. Hij wilde niet meer binnenkomen, maar liep verder maar wat doelloos rond, vond ik. Toen ik hem weer naar binnen haalde, maakte hij ook geen aanstalten om weer naar buiten te willen. Ik laat het maar zo, blijkbaar krijgen konijntjes op leeftijd andere behoeftes. Fluffy wilde op die leeftijd ook niet meer naar buiten.

Wie ik ook mee naar buiten heb genomen, is Sproetje. Ze zat uiteraard wel veilig in een hoge curverbak. Op een morgen was ze nog wakker en ik besloot ook van haar close-ups te nemen, net zoals van Misty en Mika. 

Wat is ze toch mooi... 

En wat doet ze als ze dan weer terug in haar kooi moet om te gaan slapen? Zou ze me iets proberen duidelijk te maken? 

Gisteren heb ik haar voor het eerst laten loslopen in huis. Zoals verwacht was ze erg op haar hoede en ging ze alles voorzichtig en met een lang lichaampje besnuffelen . Ze is vrij gevoelig en moet altijd wennen aan nieuwe dingen. Zelfs als ik haar kooi heb schoongemaakt en nochtans alles weer op dezelfde plaats heb gezet/gehangen, is ze helemaal uit haar gewone doen. Haar geurtje is weg natuurlijk en ze voelt zich dan erg onwennig. Ook in de speelbak mag ik niet teveel ineens veranderen. Daar is ze vooral dol op het loopwiel en de loopbal. Naar andere dingen kijkt ze hoogstens een paar keer om en dan verliest ze haar interesse. Op dat gebied laat ze me aan Shiny denken, zij was ook zo.

Sproetje beweegt erg snel en daarom is het moeilijk om goede foto's te maken. Maar hier zijn toch een aantal geslaagde:

Tot nu toe slaag ik erin om Dotjes nagels binnen de perken te houden. Ik zorg ervoor dat ze ruwe materialen heeft om over te lopen en dat lijkt te helpen. Sproetje kreeg een groot stuk kienhout, Dotje het klein stukje.

Lief kontje en voetje .

Haar nageltjes:

Als laatste zomaar een leuke foto van mijn bolleke met voetjes die haar oortje aan het krabben was .

Voor ik het vergeet, wil ik iedereen bedanken voor de lieve mails, reacties en kaartjes i.v.m. mijn oog en Fluffy's overlijdensverjaardag .

En nu naar de nieuwe foto's. Toen ik vorige week Dotje's kooi schoonmaakte, nam ik ook foto's als ze in de curverbak wacht tot ik klaar ben. Toen ik de foto's op de pc zag, schrok ik even! Ik vind haar nagels namelijk te lang en daarom mailde ik naar Martin Braak (van dwerghamster.nl). Hij kon me echter geruststellen. De nagels van dwergjes groeien sneller dan die van een syr, hij stuurde me foto's van de nagels van zijn robbies. En die waren net zo lang, oef! Om te voorkomen dat ze te lang worden, heb ik een ruwe steen in de kooi gelegd. En een tegel onder haar wiel, deze heeft 2 functies: ten eerste haar nagels kort houden. Ten tweede: voorkomen dat ze in het statief bijt en het wiel omgooit 's nachts. Ze heeft zoveel knaagmateriaal maar die tralie blijft het meest interessant .

Foto van vorige week.

Foto van nu.

Ze rent nu helemaal niet meer weg als ze mij ziet, integendeel: ze komt tegen mijn hand staan als ik in de kooi aan het rommelen ben. Ik kan dus eindelijk ook actiefoto's nemen van haar .

En dit schattig huisje past zo goed bij mijn kaboutermeisje . Ze blijft al enkele weken hangen op een gewicht van 34 à 35g dus nu is ze volgroeid.

Ik heb ook eindelijk kunnen filmen hoe ze op mijn hand komt om te eten: 

Ook met Sproetje gaat het heel goed. Oppakken is geen probleem meer, maar echt knuffelen wil ze (nog) niet.

In de speelbak heeft ze alleen maar interesse voor de loopbal en het loopwiel. En af en toe de zandbak. Maar zij is de eerste hamster die geen greintje interesse vertoont voor huisjes. Mijn vorige hamsters vonden dit een veilig plekje waar ze zich rustig konden wassen of konden eten. Maar Sproetje barst van de energie en wil alleen maar lopen .

Zodra ze haar naam kent en knuffeliger is, mag ze ook loslopen op de grond. 

Ze blijft heel goed aankomen en weegt nu 101g. Bijna 40g aangekomen in 2 weken tijd dus .

Lekker kontje .

Op facebook dacht men dat de volgende foto's beeldjes waren. Nee mensen, Sproetje is gewoon een fotomodelletje en weet wanneer ze moet poseren .

Op foto lijkt het oranje donkerder dan het in werkelijkheid is. Dit is een filmpje van 's morgens bij natuurlijk licht. Is ze niet wondermooi? 

Met Snowy gaat het voorlopig weer goed. Ik probeer het niezen/smakken voor te blijven door hem goed te plukken. Dat betekent soms ook wel dat hij tijdelijk met een kaal plekje rondloopt . Nog een klein strookje op zijn kontje en billetjes en dan hoop ik dat hij maanden geen last meer zal hebben van zijn kriebelige haartjes .

Als hij er prinsheerlijk en ontspannen bij ligt, weet ik dat hij zich goed voelt .

Hij smult steeds meer van de supplementen waarover ik het vorige keer had. En ik kan niet weerstaan aan zijn lieve mondje, dikke hangwangetjes en schattige knabbelgeluidjes .

Op woensdag 3 juli zal het precies 1 jaar geleden zijn dat ik mijn allerliefste meisje heb moeten laten gaan. Wat kan ik zeggen? Woorden schieten nog steeds te kort. Ik mis haar nog steeds zo erg . De tranen zijn minder frequent en de pijn minder scherp, maar het gemis om dit fantastisch konijntje blijft. Ze was zo uniek en bijzonder...

Anderzijds ben ik haar ook dankbaar dat juist zij in mijn leven gekomen is. Dankbaar dat ze 11 jaar bij me geweest is. 11 mooie jaren waarin ik zoveel geleerd heb, niet alleen over konijnen maar ook over mezelf. 

Ik mis haar warm vachtje, de lieve blik in haar ogen, haar ondeugendheid... Ik hou nog steeds ontzettend veel van haar...

Jawel, sinds woensdag is mijn gezinnetje weer uitgebreid met een nieuw huisgenootje. Dit keer opnieuw een syrische hamster met de toepasselijke naam: Sproetje. Ze is oranje dominant spot met rode oogjes en lange haren. Ik ben eigenlijk geen fan van langhaar hamsters en ook niet van pretnestjes waaruit Sproetje geboren is. Maar soms neemt het gevoel de overhand op logisch denken .

Sproetjes mama is een prachtige goudkleurige dominant spot en papa een langhaar met waarschijnlijk crèmekleur. 

Eigenlijk was ik op zoek naar een tweedehands kooi voor Dotje (die ik niet gevonden heb, ze heeft een nieuwe gekregen maar meer daarover volgt ). En toen las ik de advertentie dat er in het naburige dorp een nestje geboren was. De foto's die de fokker mij stuurde toen ze 10 dagen oud waren, hadden mij al half overtuigd . Toen de ukken 3,5 week oud waren, ben ik op kraambezoek geweest en viel ik als een blok voor dit oranje pluizig wezentje .

Ze is nog niet helemaal handtam, maar wel nieuwsgierig en ze bijt niet. Een hand boven haar vindt ze eng, maar naast of onder haar verdraagt ze al vrij goed. Ze nam ook al meteen eten aan uit de hand. Het komt vast helemaal goed met wat geduld. 

Hoewel Dotje enorm schattig is en ook aan het openbloeien is, miste ik toch het knuffelen met een syrtje. Hopelijk wordt Sproetje dus een pluizig knuffeltje .

Ze heeft haar eigen pagina op mijn website gekregen, daar vind je alvast de eerste foto's: http://www.knagers.net/Sproetje.htm

Voorlopig ziet ze er nog grappig uit met haar baby hoofdje en te grote oren en voetjes, ze moet duidelijk nog veel groeien .

Hier volgen foto's en een filmpje van gisteren: 

In dit filmpje zie je dat ze aanrakingen nog niet erg op prijs stelt, maar ze tolereert ze al en dat na slechts 4 dagen!

Nu over naar mijn lieve Dottie-bollie . Ik vond het geschuif van het oude rooster hoogst irritant, maar vond geen tweedehands kooi met het nieuwe type rooster. Gelukkig vond ik in een webwinkel eentje met dezelfde afmetingen én met een afneembare rooster met tralieopeningen van minder dan een cm én voor een zeer schappelijke prijs.

Vorig weekend moest ik toch de kooi schoonmaken en heb ik haar meteen verhuisd. En haar weer laten kennismaken met nieuw speelgoed. Ze verkent en onderzoekt alles meteen en zonder enige angst, zoals je kan zien .

Ook naar mij toe bloeit ze meer en meer open. Ze komt nu iedere dag op mijn hand om een snoepje te nemen. Helaas vergeet ik het iedere keer te filmen ! Hopelijk denk ik er deze week wel aan. Het is wel grappig hoe ze op mijn hand komt. Eerst heb ik haar laten wennen aan eten uit mijn hand nemen. Nu denkt ze blijkbaar dat mijn vingers eetbaar zijn . Voordat ze op mijn hand stapt, hapt ze zachtjes in al mijn vingers en begrijpt dan pas dat het lekkers wat verder ligt. Gelukkig bijt ze niet door, maar de reflex om mijn hand weg te trekken, moet ik echt onderdrukken op die momenten .

Als laatste nog nieuws over Snowy. Hij is weer flink "ziek" geweest. Hiermee bedoel: hij verloor weer heel wat vacht, likte het op, kreeg het vervelende gevoel in zijn mondje en at elke dag wat minder. Tot het punt waarop hij zelfs al het lekkers dat ik aanbood weigerde en ik wel moest overgaan tot dwangvoeren. Dat en het plukken... oh, ik denk dat hij mij haatte op zulke ogenblikken. Ik legde hem wel uit dat het voor zijn bestwil was, maar daar was hij het niet mee eens.

Nu gaat hij alweer een paar dagen goed, het verharen is weer stilgevallen. Enkel zijn kontje/billetjes moeten nu nog. Waar ik hem kaalgeplukt heb, staat opnieuw een kort vachtje, maar ondertussen heb ik al nieuwe kale plekken gecreëerd. Hij ziet er maar verfrommeld uit momenteel. Sorry jongen, het kan even niet anders . 

Maar als hij zich goed voelt - zoals vanmorgen - vliegen de binkies rond mijn oren en gaat hij er altijd prinsheerlijk bij liggen .

Iemand op facebook had me supplementen aangeraden omdat haar konijntjes beter door de rui komen ermee, maar ik had grote twijfels of hij ze zou lusten. Het zijn gewone geperste pellets, iets wat hij normaal gezien niet lust. Maar warempel: hij eet ze zelfs graag! Misschien omdat ik ze als snoepje geef, hij eet 5 à 6 stuks uit mijn hand en dan vindt hij het welletjes. Of dat genoeg is, weet ik niet, maar iets is beter dan niets. Het gaat om deze supplementen: Bunny Pro-Fit Balance.

Jammer genoeg verliest Snowy weer haren bij de vleet. Eigenlijk zou ik hem een kwartier flink moeten kunnen plukken, maar na enkele minuten moet ik al stoppen omdat hij zo een stress heeft . Dat betekent helaas ook dat hij zelf veel haren inslikt. De kettingkeutels zijn niet het ergste maar dat vervelende gevoel in zijn mondje is blijkbaar heel erg nu. Hij weigert zelfs de lekkerste dingen waar hij anders een moord voor zou begaan. Dus ben ik maar begonnen met dwangvoeren, waardoor hij me uiteraard nog meer haat . Maar het is niet anders, zijn darmen mogen absoluut niet stilvallen, hij zal het me wel vergeven.

Enkele dagen geleden at hij nog prima en toen kreeg hij ook zijn verjaardagscadeautje dat ik hem beloofd had. Wel 2 weken later, maar hij is er wel blij mee . Hij graaft graag tussen de spijltjes door, dat had ik verwacht want dat doet hij ook met een ruif die aan de tralies hangt.

Voor Dotje heb ik een reservewiel gekocht en ik wilde weten wat ze ervan vond. Ik mag het een groot succes noemen . Hoewel ik het eerst zielig vond dat ze zichzelf altijd katapulteerde, lijkt zij het juist superleuk te vinden. Vooral blijven kijken tot het einde .

Even over mezelf: de afspraak met de oogarts in Antwerpen heb ik afgebeld omdat ik liever dichterbij wil behandeld worden. In Maastricht zit een groot team aan oogartsen, hopelijk kan ik daar in juli terecht en kunnen ze mij helpen.

Van de week kreeg ik een superlief cadeau van mijn beste vriendin. Dit prachtig beeld van een slapend konijn. Het doet me zo denken aan Fluffy, zij kon er ook zo heerlijk bij zitten .

En dit was een cadeau aan mezelf: een canvas van het mooiste konijnenkoppeltje ooit.... Ik mis je nog steeds lieve moppie .

Van de week kreeg ik enkele prettige verrassingen: 2 vriendinnen hebben cadeautjes voor Snowy's verjaardag gestuurd . Dank je wel Samyra en Petra! Snowy geeft likjes uit dankbaarheid, ik vind het heel erg lief dat jullie aan hem gedacht hebben .

Snowy was weer veel haartjes aan het oplikken en zelfs aan het uittrekken. Waardoor hij natuurlijk weer niet meer goed wilde eten. Ik had hem nochtans al geplukt maar was gestopt omdat hij een kaal plekje kreeg. Maar omdat hij zelf zijn haren uittrok, heb ik maar verder geplukt met dit als resultaat. Het ziet er niet uit, maar ik denk niet dat hij er veel last van heeft. Het was dat of hij zou weer stoppen met eten. Inmiddels staat er al lichte dons en korte haartjes op. Toch vreemd dat zijn vacht zo gemakkelijk loslaat, terwijl er nog geen nieuwe groeit... .

Gisteren vond ik hem slapend in een erg comfortabele houding, ahum....

's Avonds, als ik zijn plasplekjes ververs en vers hooi leg, komt hij nog altijd graag helpen.

Hoe lang zou het duren voor hij deze zak kan leeg eten ?

Trekken jongen !

Dotje durft tot nu toe nog niet op mijn hand te komen. Ik probeerde het van de week, maar was vergeten dat ik haar net zonnebloempitjes uit mijn handen had laten eten. Ik legde mijn hand in de kooi met een stukje pinda op, maar mijn vingers roken natuurlijk nog naar pitjes... En ik voelde haar heel zachtjes in mijn vinger happen . Ach, dat ze niet meer doodsbang is van handen, vind ik al heel wat. De rest komt wel, met veel geduld .

In totaal is ze nu al 8 g bijgekomen, nu weegt ze 34 g .

Tot nu toe mijn lievelingsfoto van haar, dat lief klein handje *smelt*.

 

Vandaag vier ik Snowy's adoptiedag . Vandaag is het 9 jaar geleden dat ik mijn wattebolleke met zijn wonderlijke oogjes geadopteerd heb. Al 9 jaren maakt mijn sneeuwballetje mijn leven een stuk mooier . Ik hoop dat mijn lief likkemanneke nog heel lang bij mij mag blijven, want ik hou met de dag meer van hem.

Jammer genoeg heb ik momenteel geen centjes voor een kadootje maar dat heeft hij nog tegoed. En omdat zijn spijsvertering nu net vlotjes verloopt, wil ik geen risico nemen door taartjes e.d. te geven. Hij wordt sowieso dagelijks verwend .

Foto's van mijn jarig pluizebolletje .

Het feestvarkentje met kroontje (niet gephotoshopt ).

Zeer ontspannen en gestroomlijnd konijntje .

Enkele dagen na mijn vorig bericht liep het weer fout met Snowy. Ook het bio hooi hielp niet meer en hij wilde alleen nog maar lekkere en harde dingen eten. De haren kwamen er met bosjes van af en hij smakte bijna voortdurend. Hij zat zich dan ook bijna continu te likken. Hoewel ik er veel uithaalde met plukken, kon ik niet voorkomen dat hij toch haartjes in zijn mondje kreeg. Ik kon hem telkens weer stimuleren om te eten maar als ik daarmee stopte (als ik moest gaan werken of slapen) viel hij weer stil. Vandaag lijkt het weer de goede kant op te gaan. Maar dat durf ik bijna niet luidop te zeggen .

Vrijdag had ik hem even meegenomen naar het werk om zijn nageltjes te laten knippen en om eens naar dat vreemde ding in zijn oortje te laten kijken. Ik zag een kuiltje waaruit soms "iets" naar buiten stulpte en wat later verdween het dan weer. Het is gelukkig niets ernstig, oef! Het is maar een ontstoken talgkliertje waarvan ik waarschijnlijk regelmatig het overtollige talg moet verwijderen.

Terwijl vroeg ik ook of ze eens wilde kijken naar die vreemde vlek in zijn oog. Zij dacht dat het een eiwitstolsel was. Eén oogarts die ik mailde met foto dacht aan een bloedprop door een trauma op het oog (een klap bv. door ergens tegenaan te lopen). En een andere oogarts zei dat ze geen diagnose kon stellen via mail maar dat hij sowieso beide ogen zou verliezen . Wow, van geen diagnose naar zo een bewering gaan... sorry, maar die mevrouw kwam echt niet geloofwaardig over!

Even geen foto's/filmpjes van Snowy deze keer want hij had er helemaal geen zin in.

Dotje daarentegen raakt meer en meer gewend en schiet niet meer weg als ik met mijn hand in de kooi kom. Sterker nog: gisteren heeft ze een zonnebloempitje uit mijn hand aangenomen, woepie ! Daarbij voelde ik haar lieve snorhaartjes kriebelen, heerlijk dat ze me al zo vertrouwt. Om haar op te pakken is het nog veel te vroeg, ze loopt wel nog weg als mijn hand/arm teveel beweegt. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed zal komen . Ik hoop alleen maar dat ik vanavond niet alles ongedaan zal maken, want ik moet echt haar kooi gaan verschonen. Ik moet haar er dus gaan uitnemen en weer inzetten maar dat ga ik met een doosje doen. Ze vlucht meestal weg naar een donkere veilige plek dus... duimen maar dat ze het doosje zo zal beschouwen.

Ik geef haar trouwens 1 druppeltje Rescue Remedy Kids (zonder alcohol) in haar water, in de hoop dat ze hiermee sneller went en minder bang en schuw wordt.

Genoeg woorden, tijd voor beelden en het zijn er veel .

Ik vind alles wat ze doet zo schattig omdat het ook allemaal nieuw is voor mij . Ze is echt een bolletje met voetjes .

Het vorig baasje van Dotje zei al dat zij de enige roborovski van haar was die dit deed .

Beetje moeilijk te zien door de spiegeling in het plastic, maar ik vind dit zo grappig en schattig . 

Over mezelf: ik ben erg geschrokken van het nieuws dat ik kreeg. Ook de oogarts in Hasselt wil geen risico's nemen en stuurt me naar Antwerpen voor bijkomend advies, alvorens ik geopereerd mag worden. In principe moet mijn oog een half jaar ontstekings- en medicijnvrij zijn, maar dat lukt me nooit. Ik haal hoogstens 2 à 3 weken zonder ontsteking. De kans dat ik een nieuwe ontsteking krijg door de operatie is zeer groot en er is 90% kans dat men die ontsteking niet meer onder controle gaat krijgen, waardoor ik blind kan worden . Maar momenteel zie ik alleen nog maar vormen en kleuren met dat oog, ik zie nog 1/10 dus veel erger kan het eigenlijk niet worden. Bijkomend probleem, ook aan mijn linkeroog begint zich cataract te vormen, maar voorlopig zie ik daar nog 10/10. Het linkeroog is ook niet zo vaak en heftig ontstoken als het rechteroog. 

Nu is het dus afwachten wat men in Antwerpen zegt, er zijn veel mogelijkheden. Bv. veel druppelen met cortisonen voor en na de operatie, weer cortisonentabletten slikken, een cortisonespuit rechtstreeks in mijn oog of misschien toch maar immuunsysteem-onderdrukkende medicijnen via een infuus. Woensdag 19/6 weet ik hopelijk meer...

Geheel niet gepland, maar sinds vandaag (exact 2 maanden na Mika's dood) ben ik het trotse baasje van een roborovski hamster ! Als ik al een nieuwe hamster wilde, was het opnieuw een syrtje. Ik ben wél altijd dol geweest op robbies maar door omstandigheden kon ik ze nooit houden. En nu, heel toevallig (?) las ik een advertentie over een roborovski die verstoten werd uit de groep. Ze werd bang van de anderen en herkoppelen lukte niet meer. Dus nam haar baasje - met spijt in het hart - de beslissing om haar een nieuwe thuis te geven. Ik heb een uur gewikt en gewogen: zou ik dit wel doen? Maar ik besloot om mijn hart te volgen en als ik Dotjes lief snoetje zie, smelt ik helemaal. Geen seconde spijt dus . Vanmorgen om 11u. ben ik Dotje gaan halen bij Hamstery Hakuna Matata.

Ze is natuurlijk nog schuw, ze is ook pas enkele uurtjes hier. Maar toch wil ik al enkele foto's met jullie delen.

Als je goed kijkt, zie je het littekentje op haar neusje waar ze gebeten is. Oh ja, ze is ongeveer 3 maanden oud.

Dit is de kooi waarin ze mag wonen. Omdat ze zo klein is (26 grammetjes ) durf ik geen traliekooi te gebruiken. Daarom heb ik deze tweedehands duna die oorspronkelijk voor konijnen/cavia's bedoeld is, omgebouwd en nu heeft zij 80 x 50 cm voor haar alleen om haar beentjes te strekken . (Zo een duna is trouwens absoluut af te raden voor konijnen en cavia's!)

Het zandbakje is ondertussen al vervangen door een hoektoiletje.

Het is echt aanpassen om te wennen aan het verschil in grootte tussen een robbie en een syr. Ik vind het wel leuk dat ik nu 2 echte dwergjes heb. Snowy is de kleinste konijnensoort en Dotje de kleinste hamstersoort .

Over Snowy gesproken: tot hier toe (hout vasthouden) gaat het goed met hem. Hij is thans nog steeds in de rui en af en toe smakt hij nog maar... ik heb na jaren weer bio hooi gevonden! Sinds hij dit weer herontdekt heeft, vreet hij de oren van mijn kop maar daar ben ik héél blij mee . Als dit het stoppen met eten kan tegenhouden, dan is het de ideale oplossing!

Bio hooi in de bal.

Ik stop blijkbaar altijd het lekkerste hooi helemaal vanonder .

Kijk hoe ik Chica van de week aantrof, zo slaapt ze normaal gezien nooit .

De komende tijd hoop ik nog meer foto's en ook filmpjes van Dotje te kunnen maken. Maar eerst zal ik haar laten bekomen van alle stress en mag ze lekker wennen aan de nieuwe omgeving. En dan hoop ik haar wat handtam te kunnen maken. Zo tam als een syr worden robbies niet, maar het zou leuk zijn als ze niet meer bang is van handen. Ik doe mijn best .

Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb en daar is een reden voor. Ik heb namelijk niet zo goed nieuws gekregen, hoewel ik het eigenlijk zelf al wist. De oogarts zei me dat ik met mijn rechteroog nog maar 3/10 zie. De cataract is veel erger geworden en zit ook nog op de slechtste plaats. Een operatie is dus onafwendbaar . Wat een complicaties mijn reuma met zich meebrengt... Mijn echte lens die troebel geworden is door het veelvuldige en langdurige gebruik van cortisonedruppels, moet vervangen worden door een kunstlens. Dan ben ik met mijn linkeroog bijziend en met het rechteroog verziend. Dat worden dus 2 brillen met aan één kant een gewoon glas erin.

Maar de oogarts zei dat het in Leuven moest gebeuren omdat zij niet genoeg ervaring heeft. Twee problemen: ik heb niemand die me kan brengen (er horen ook 2 à 3 vooronderzoeken bij plus controle achteraf) en er zou een opname aan vasthangen en ik heb niemand die mijn diertjes kan verzorgen. Dus daarom ga ik voor een second opinion naar Hasselt. Daar zijn 2 chirurgen gespecialiseerd in cataractoperaties met druppelverdoving, dus ik hoop dat ik daar kan geopereerd worden. Dan kan ik tenminste zelf naar de vooronderzoeken rijden, hoewel ik eigenlijk alleen nog maar met mijn linkeroog kan zien . 

Normaal schrijf ik niet veel over mezelf, maar hierdoor zou ik wel eens een paar dagen tot een paar weken uit de running kunnen zijn. Vandaar deze melding, ik weet natuurlijk nog niet wanneer het zal gebeuren. Mijn oog moet ontstekingsvrij zijn (wat bijna nooit is) en bovendien kan de operatie op zich al een uitlokkende factor voor een nieuwe ontsteking zijn.

Over ogen gesproken: per toeval ben ik erachter gekomen dat Snowy die vreemde vlek al veel langer op zijn oogje heeft dan ik dacht. Alleen als er veel licht op zijn oogje valt, is het zichtbaar. Een foto uit een filmpje van juli 2012.

Enkele weken geleden bemerkte ik ook iets in zijn rechteroortje. Hij was zo hard aan het krabben (doet hij altijd tijdens de rui), dat ik besloot toch maar eens te kijken. Ik kijk regelmatig zijn oortjes na maar het is niet dat ik het iedere week doe of zo. Anyway, ik zag "iets" maar door mijn slecht zicht, wist ik niet wat het was, het leek op een wrat. Ik probeerde het uit zijn oortje te halen en er brak een stukje af. Waar het afbrak, bloedde het een beetje. Het leek op een korstje maar jammer genoeg was Inge (mijn DA en werkgever) net met vakantie dus ik kon hem niet laten controleren. Ik besloot er vanaf te blijven en zag het "iets" met de dag verschrompelen. Eergisteren was het weg. Nu zit er nog een uitstulpinkje in zijn oortje, wat vermoedelijk een litteken van het krabben is. Omdat hij er verder geen last van lijkt te hebben, hou ik het gewoon zelf in de gaten.

Anderhalve week geleden had hij weer enkele dagen last van haartjes in zijn mondje/keel. Gelukkig duurde het maar 2 à 3 dagen en tot nu toe (hout vasthouden!) gaat het goed. Hoewel hij vanmorgen weer iets trager brokjes at dan normaal en ik hem lichtjes hoorde smakken. De rest van de voormiddag heeft hij bijna continu hooi gegeten dus ik hoop dat ik het in de kiem heb gesmoord. Ik pluk hem iedere dag, hopelijk is dat genoeg om het probleem te kunnen voorkomen.

Omdat ik al zo lang niks meer geplaatst heb, komen er heel veel foto's aan van het allermooiste ventje van heel de wereld  .

Hij zit nog altijd graag in Fluffy's oud huisje, en zeker als de zon binnen schijnt.

Slapen in het zonnetje.

Zelfs zijn schaduw is mooi .

Met zijn hartje .

Close up van dat lekker snoetje met die lieve hangwangen, zijn sip lipje en wonderlijke oogjes (en bijnaam Snorremans ).

Als hij 's avonds bij me ligt, ligt hij onder zijn eigen dekentje...

Of bij mij onder de fleece (ik ben even weggeglipt om deze foto te kunnen maken ).

Als mijn manneke maar geniet . Wie ook geniet, is Chica. Eindelijk een foto kunnen maken waar ze geen knuffel van het toestel wilde . Zij is ook een beetje in de rui. En telkens als de zon schijnt, neemt ze een badje in haar drinkbak. Ik probeer er binnenkort een filmpje van te maken.