Op woensdag 3 juli zal het precies 1 jaar geleden zijn dat ik mijn allerliefste meisje heb moeten laten gaan. Wat kan ik zeggen? Woorden schieten nog steeds te kort. Ik mis haar nog steeds zo erg . De tranen zijn minder frequent en de pijn minder scherp, maar het gemis om dit fantastisch konijntje blijft. Ze was zo uniek en bijzonder...

Anderzijds ben ik haar ook dankbaar dat juist zij in mijn leven gekomen is. Dankbaar dat ze 11 jaar bij me geweest is. 11 mooie jaren waarin ik zoveel geleerd heb, niet alleen over konijnen maar ook over mezelf. 

Ik mis haar warm vachtje, de lieve blik in haar ogen, haar ondeugendheid... Ik hou nog steeds ontzettend veel van haar...