Met Snowy gaat het weer ietsje minder. Hij verliest weer enorm veel haar en ondanks mijn gepluk, heeft hij toch weer last van haartjes in zijn mondje. Deze keer stopt hij echter niet met eten (gelukkig maar!), maar hij eet wel ietsje minder dan anders. Vooral brokjes kunnen hem niet meer bekoren, maar hooi, groenten en kruiden wel. Die zijn belangrijker dan brokjes dus ik ben niet helemaal ongerust.

Zolang hij lenterollen blijft verorberen, komt alles wel goed .

Bij deze medium rol was ik wel even bang dat hij klem zou komen te zitten, maar het past precies .

Ook wortelfrietjes gaan er in als zoete broodjes.

Zelfs als je met je voetjes in je eten gaat staan .

En als ik daar een opmerking over maak, krijg ik deze blik . Alsof hij wil zeggen: "Waar bemoei jij je mee?"  

Mijn lief manneke komt nog steeds trouw bij me liggen 's avonds. En dan ligt hij schattig onder zijn eigen dekentje als een...

...Worstenbroodje .

Zelf heb ik niets met voetbal, maar het levert wel schattige foto's van mijn knagertjes op .

Snowy supporterde voor onze rode duivels .

Sproetje met haar oranje vachtje was natuurlijk fan van Nederland .

En Dotje had gewoon veel lol met de bal. In alle foto's is dit trouwens hetzelfde balletje, zo zie je weer het grootte-verschil .

Sexy billetjes .

Van de week was het hier avondmarkt en daar kon ik niet aan deze 2 konijntjes weerstaan .

Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik dol ben op sprookjesachtige taferelen. Vooral elfjes met konijntjes of konijntjes algemeen vind ik prachtig. De laatste weken heb ik heel wat mooie dingen kunnen bestellen of heb ik sommige dingen gekregen.

Dit is alvast mijn elfen-met-konijntjes collectie . Ik verwacht nog eentje a.s. dinsdag. De eerste, derde en zesde hebben een speciale betekenis voor mij.

Deze schitterende tekening vond ik op internet. Met een speciaal programma heb ik ze kunnen vergroten zodat ik ze groot kon laten afdrukken. De afbeelding heet trouwens 'happy easter' en de artiest is Cindy Grundsten.

En naar deze afbeelding was ik al heel lang op zoek. Dat ze ook nog op een fantastische dromenvanger staat, maakt het af . 

Deze keer wil ik afsluiten met mijn allerliefste meisje. Donderdag a.s. zal het immers 2 jaar geleden zijn dat ik afscheid moest nemen van mijn baby, mijn vriendinnetje, mijn alles . "Al" 2 jaar en tegelijk "nog maar" 2 jaar. 

De pijn is niet meer zo intens en rauw, maar het gemis blijft, en ik denk eerlijk gezegd dat het altijd zo zal blijven. Ik mis haar persoonlijkheid, haar karakter, haar mooie oogjes met die lieve blik die vaak ook ondeugend kon zijn. Haar zacht, kruidig vachtje, haar lekkere knuffelwam, haar flapjes van oortjes, haar dikke pofwangen met het mooiste mondje, haar lieve voetjes, haar buikje...

Ik kan wel weer foto's en filmpjes bekijken met een glimlach en genieten van de talrijke herinneringen die ze me gaf. Ik ben er zeker van dat ze nog altijd bij me is, ze duikt regelmatig op in mijn dromen en ik denk nog iedere dag aan haar. Bv. wat zou zij van een bepaalde situatie vinden, of zou ze deze kruiden ook lekker vinden enz.

Ik ben dankbaar dat ik 11 jaar heb mogen leren en genieten van haar. Ooit zullen zij, Snowy en ik weer samen zijn.

Maar nu moet ik leren leven met enkel mijn herinneringen aan mijn poffertje, mijn truffeltje, mijn lieve hoempie. Ik hoop dat de regenboogbrug eruit ziet als de Droomvlucht in de Efteling. Dan weet ik dat ze zich er thuis zal voelen .

Ik mis je Fluffy... .

Na een dipje gaat het momenteel weer beter met Snowy. Zijn mondje staat de laatste dagen niet stil, hij is altijd wel ergens aan het knabbelen . 's Morgens zit hij vaak al in de kooi te wachten op zijn ontbijt en als het te lang duurt naar zijn zin, gaat hij binkies maken . Natuurlijk heb ik dàn geen camera bij de hand .

Maar zoals de titel al zegt, heb ik toch heel veel andere foto's kunnen maken .

De laatste dagen ligt hij weer vaak als een prinsje .

Toen het zo warm was, genoot hij van de ice pod en liet hij vooral overal zijn hoofdje rusten.

Na lang wachten heeft hij toch interesse gekregen in het paars huisje .

Hij maakt zich nog mooier dan hij al is . De laatste tijd is zijn traanoogje ook beter en je ziet dat het dan ook meer open staat.

Soms ziet hij er echter niet uit. Zoals jullie weten, verloopt zijn rui niet zoals het hoort. Zijn haartjes laten los terwijl er nog geen nieuwe staan. Daardoor liep hij vorige week rond met een kaal hoofdje . Ondertussen groeien er zachte donshaartjes.

Wat me ook zorgen baart, zijn zijn voetjes. Hij loopt al zijn hele leven rond met eelt op zijn hielen. Gelukkig is het nooit tot zere hakken gekomen. Maar hij is er altijd dun behaard geweest en nu is het nog erger geworden. Ik begrijp niet goed waarom, want zijn kooi wordt dagelijks ververst, evenals zijn handdoeken en vetbedden. Hij loopt hier ook overwegend op tapijten dus wellicht heeft dit ook met zijn leeftijd te maken. Ik denk dat hij er geen last van heeft, ik zie alleszins niets wat daarop wijst.

Over de hamsters niet zo veel nieuws deze keer. 

Dotje had weer last van de warmte, net zoals vorig jaar gaat ze dan open en bloot in haar kooi slapen. Beetje slechte foto omdat hij door de tralies zonder flits genomen is.

Sproetje zet ik al enkele maanden in de badkamer 's nachts, anders kan ik niet meer slapen . Ze knaagt namelijk zo luid aan de tralies en niets hielp. Vroeger hielp een houten wiel (helaas ook maar tijdelijk), maar daar is ze te groot voor geworden. Gelukkig maken ze dit wiel nu ook in 29 cm en ik slaap al 3 nachten als een roosje terwijl de kooi gewoon naast me staat . Het enige wat ik hoor, is het getrippel van lieve hamstervoetjes. Ik hoop dat ze dit wiel ook niet al te vlug beu wordt.

Chica schreeuwt nog steeds op mijn ex ... Maar het wordt ietsje minder als ik haar veel aandacht geef. En dat doe ik maar al te graag .

Ze knuffelt graag met mijn kamerjas .

De enige gelukte close up .

Afgelopen vrijdag (yep, vrijdag de 13de én volle maan ) was ik jarig en mijn collega verraste me met deze superleuke cadeautjes.

30 mei was een heuglijke dag want Snowy mocht zomaar even 10 kaarsjes uitblazen . Ik weet niet precies wanneer hij geboren is, maar 30 mei is zijn adoptieverjaardag. Groot feest dus, want sowieso is 10 jaar een mooie leeftijd voor een konijntje. Maar voor Snowy met zijn EC-verleden en ouderdomskwaaltjes al helemaal ! 

Ik ben zo dankbaar voor mijn wondermanneke. Gewoon door zichzelf te zijn, maakt hij mijn leven iedere dag een beetje mooier . Ik hoop dat mijn lief likkemanneke er nog jaren mag bij doen !

Mijn prinsje heeft genoten van de aandacht, knuffels, kusjes en...

... zijn verjaardagsijsje .

Na zo een drukke activiteiten is een dutje in het zonnetje welkom .

Ook Dotje mocht mee genieten van de festiviteiten . Wat een reuzenijsje voor een klein meisje .

Ik heb eindelijk mijn brutaal Sproetje kunnen filmen terwijl ze naar de keuken loopt. Ze heeft duidelijk geen moeite met het opstapje van 16,5 cm, in tegenstelling tot mijn vorige hamsters .

Over Chica niet zo goed nieuws. Ze gedraagt zich nog altijd broeds en dat zou met het implantaat echt niet mogen! Bovendien is ze weer aan het schreeuwen, maar dat ligt aan de veranderde woonsituatie. Mijn ex is namelijk terug gekomen (als huisgenoot, niet meer hoor!) en sindsdien is de rust verdwenen. Ik vind het heel, heel jammer dat haar rust door mijn schuld nu verstoord is. Maar gezien we allebei eigenaar zijn van het huis, had ik weinig keuze. Gelukkig trekt Snowy het zich niet meer aan. In het begin plaste hij opnieuw in huis, maar ik heb hem verteld dat hij mijn nummer 1 blijft en sindsdien is hij gerustgesteld. Met Chica ging het juist andersom. Zij was de eerste weken rustig en is een week geleden beginnen te schreeuwen. Ik hoop dat het nog overgaat...

Mijn lief punky pompoentje mag deze blog beginnen . Op 16 mei was het immers een jaar geleden dat zij geboren werd. Toen ik de foto's van het nestje zag, sprong zij er meteen uit. En ik heb nog geen seconde spijt van mijn keuze . Ik hoop dat mijn mollig pluizig meisje nog lang bij me mag blijven!

Bij een verjaardag hoort lekkers natuurlijk. En zij heeft gesmuld van haar 'cornetto' .

Let ook op het 'sleepje' aan haar kontje .

Dotje doet ook nog altijd haar uiterste best om schattig te zijn en slaagt met glans .

Snowy is nog steeds flink aan het verharen. Ik blijf het ongelooflijk vinden hoeveel haren hij verliest, zonder kaal te worden. Hij niest en smakt ook weer en zijn neusje is wat nat/vies zonder echter snot te hebben. Toch blijft hij deze keer alles eten, ook al is het met vertraging. Hij heeft nu ook een voorkeur voor hooi en daardoor blijven zijn keutels goed van formaat. Ik heb me erbij neergelegd dat hij altijd zal blijven sukkelen, maar ik blijf het zielig vinden .

Hij geniet nog altijd van ingestopt te worden .

Alle pluche dingen krijgen lieve likjes .

Vaak zit hij echter ergens te 'suffen' .

Chica begon zich plots weer broeds te gedragen ! Ik heb toch sterk mijn twijfels of dat implantaat wel werkt, misschien was het wel vervallen... Daarom gaat Chica nu 's avonds onder een doek. Ik doe het eigenlijk niet graag, maar het is voor haar bestwil dat ik het aantal uren daglicht beperk. Zij is overigens ook al 6 weken in de rui. En ik hoor rondom me dat andere konijntjes en vogeltjes ook al zo lang sukkelen. Een kleine troost dat ik niet de enige ben...

Zoals ik vorige keer al schreef, gaf ik Snowy een kuurtje Panacur. De 2 weken zitten erop en de afgelopen weken had hij eetlust als een paard, ook zijn keutels waren erg groot . Ik weet niet wat Panacur precies doet (naast de parasiet weer in slaap brengen), maar het heeft duidelijk een goed effect op zijn spijsvertering. Toevallig was ook de rui gestopt en heeft hij weer gewicht bij gekregen. Nog niet alles, maar met 40g ben ik al blij. Jammer genoeg begint de rui nu opnieuw, ik hoop dat hij nu wat sterker is om het aan te kunnen.

Het viel me op dat hij nauwelijks of geen traanoogjes had toen hij niet meer at. Nu zijn ze wel weer allebei fel aan het tranen. Daaruit kan ik alleen maar concluderen dat het zo goed als zeker de kieswortels zijn die tegen zijn traanbuis drukken. Heel spijtig, maar niets aan te doen.

Enkele leuke foto's van de afgelopen week.

Hij heeft met zijn neus in de keutels gezeten .

Lief naast mijn voeten , iedere morgen en avond (en soms ook 's middags).

Ik snap niet hoe hij nog lucht krijgt in deze slaaphouding .

Geen tafelmanieren, wie gaat er nu IN zijn bordje zitten ?

Dit filmpje laat zien hoe groot zijn eetlust is .

En hier knabbelt hij lekker aan zijn grote lenterol .

Zoals beloofd heb ik deze keer ook foto's en filmpjes van de hamstertjes.

Sproetje wordt op 16 mei 1 jaar en nu begint ze ook lange plukjes haar op haar kontje te krijgen. Nu is ze letterlijk van snuitje tot staartje een punky pompoentje .

Ze kan nog altijd zoooo lief bedelen om uit de kooi te mogen .

Ook Dotje is nog altijd even actief en schattig, ze heeft zo een lief mondje .

Chica was vanmorgen ook al gretig om ontbijt te krijgen, ik had niet eens de kans om het bakje in de kooi te hangen .

De laatste tijd droom ik weer veel over Fluffy. Meestal zijn het fijne dromen, soms ook niet. Maar ze zit nog steeds in mijn hartje en ik denk nog iedere dag aan haar!

Afsluiten doe ik met dit mooi plaatje voor moederdag. Want ook mama's van kindjes met een vachtje en veertjes mogen vandaag niet vergeten worden .

Net na mijn vorige blog begon Snowy héél erg te verharen. Sinds 3 jaar ruit hij sowieso bijna continu, maar wat ik er nu dagelijks uit pluk, is niet normaal meer.

Hij heeft dan altijd last van haartjes in zijn mondje, hij niest, smakt, wrijft met zijn pootje tegen zijn mondje en maakt teveel speeksel aan. Dan wil hij ook geen hooi of groenten meer eten, maar alleen nog harde brokjes en snoepjes. Zijn keutels worden dan vanzelfsprekend kleiner en minder talrijk en toch is het geen verstopping.

Nu bleef het echter maar duren en hij had al bijna 2 weken geen hooi meer gegeten. Dit kon niet goed blijven gaan. Helaas kreeg ik gelijk: nu kreeg hij wel een verstopping die waarschijnlijk ook gepaard ging met een gasaanval.

Ik wilde meteen alle middelen inzetten toen ik tot de conclusie kwam dat mijn pijnstiller vervallen was . Is dat niet erg? Bij de dierenarts werken en vergeten een nieuwe te kopen ? Dus afgelopen vrijdagavond om 22u30 mijn werkgeefster nog gebeld of ik nog mocht langskomen om Loxicom te halen. Gelukkig mocht dat en kon ik meteen beginnen te behandelen.

Maar ondanks Prozyme, Cisaral, Laxatract, Loxicom (=Metacam) en Equate trad er geen beterschap op. Integendeel, hij at nauwelijks nog, zelfs de lekkerste dingen konden hem niet bekoren dus ben ik ook beginnen te dwangvoeren. Hij bleef in rare houdingen liggen en had blijkbaar veel krampen . 

Omdat hij heel veel stress ondervindt van het geven van medicijnen, gaf ik hem ook Rescue Remedy op zijn hoofdje en oortjes.

De houding waar ik anders zo dol op ben - zijn prinsjeshouding - baarde me nu zorgen. Want telkens als hij iets gegeten had, ging hij er zo bijliggen.

Waar ik andere mensen meestal goed advies kan geven, had ik nu een black out door de paniek. Ik moest mijn eigen site raadplegen voor de doseringen van de medicijnen en gelukkig kon ik met mijn (emotionele) twijfels terecht bij een goede vriendin van me!

Sinds vandaag (maar ik durf het bijna niet te schrijven) gaat het weer de goede kant op. Hij heeft regelmatig hooi, kruiden, zonnegroenten en van zijn lenterol gegeten. Toch blijf ik nog cisaral geven en misschien ook nog laxatract, ik wacht nog even zijn keutels af.

Heb van de week speciaal een grote lenterol gekocht.

Per week knabbelt hij één klein rolletje helemaal op.

Ondertussen heeft hij op verschillende plaatsen kale plekjes, maar dat is dan maar zo. Beter dat dan de haren zelf te moeten oplikken. Het is raar dat de haren loskomen terwijl er nog geen nieuwe in de plaats groeien, maar misschien heeft zijn leeftijd er ook mee te maken. Op 30 mei vier ik zijn verjaardag. Hij is ondertussen al 10 geworden, maar hoop dat ik zijn adoptiedag nog kan vieren (en liefst nog vele jaren!). 

Omdat hij ook een E. cuniculi-verleden heeft, ben ik gestart met een preventieve kuur Panacur. Hij heeft namelijk heel veel gewicht verloren, vorige week woog hij nog maar 797g . Ter vergelijking: in de winter woog hij 860g. Ik ben bang dat zijn weerstand hierdoor flink afneemt en neem het zekere voor het onzekere.

Gelukkig gaat het met Chica weer helemaal goed ! Vorige keer schreef ik nog dat ze 'moodswings' had. Die behoren gelukkig tot het verleden. Vorige week gedroeg ze zich broeds, ik schrok me natuurlijk helemaal rot . Dat moest het implantaat namelijk net voorkomen! Maar toen ik de bijsluiter las, bleek dat het tot 6 weken kan duren voor het implantaat goed werk. En de cyclus van een valkparkiet is 4 weken dus het is wel even spannend geweest .

Maar nu gedraagt ze zich eindelijk weer normaal: ze eet goed, is speels, heeft geen stemmingswisselingen meer en ondanks mijn knuffelbeurten wordt ze niet meer broeds . 

Ze is bovendien ook flink in de rui en krijgt een mooi nieuw verenpakje, zoals je kunt zien .

Ze zoekt het tegenwoordig hoog en droog en haalt dan allerlei capriolen uit .

En dit is een leuk - maar klungelig - staaltje van haar speelsheid .

Van de hamsters geen foto's of filmpjes deze keer wegens te druk. Ik hoop dat ik het in de volgende blog goed kan maken.

Té druk en migraine: het recept om de blog vergeten aan te vullen . Bij deze komt ie toch nog .

Bij Chica lijkt het implantaat zijn werk te doen. Maar toch is ze niet meer het vogeltje van vroeger. Ze kan soms een echt ochtendhumeur hebben, dan wil ze niet uit de kooi, niet knuffelen en niet eten. De volgende dag is ze weer zoals ik haar ken, lief en knuffelig. En zo gaat het al een tijdje op en af, geen idee of dit een bijwerking van het implantaat is. Volgens de vogelarts kon het niet, maar toch is er iets...

Ze is gelukkig wel aangekomen, nog even en ze zit op haar normaal gewicht van ca. 120 à 125g.

Ik ben heel blij als ik haar ontspannen zie zitten en hangen of zotte kuren zie uithalen .

Genieten van het zonnetje.

Lieve 'bakkebaardjes'.

Zotte miep .

Snowy gaat ook nog steeds op en af. Als hij nu verhaart, is dat letterlijk van kop tot teen. En dan valt het weer enkele dagen stil. Hij is 20g kwijt, maar blijft nog relatief goed eten en zijn gewicht blijft vrij stabiel tot hier toe.

Op deze foto zie je heel goed de sporen van de rui.

Gelukkig ligt hij heel vaak lekker te relaxen .

Afsluiten doe ik met de 2 luidste hamsters ter wereld. Probeer maar eens te slapen met zulke lawaaimakertjes naast je hoofd... . Al goed dat ik hen heel lief vind . Zoveel knaagspullen en wat moet het ontgelden? De verdieping, tralies en wc .

De dag na mijn vorig blogbericht gebeurde waar ik bang voor was. Chica zat sufjes boven op een stok en er zat haar duidelijk iets dwars. Wat later hoorde ik een vreemde plof en trof ik dit windei aan .

Ik was blij dat het vanzelf gekomen was, maar uiteraard niet blij dat er nog eitjes op komst waren.

Drie dagen (i.p.v. 2) na het windei, legde ze dit ei: misvormd en met een broze schaal.

Netjes 2 dagen later, op zaterdagavond, net voor ik ging slapen, legde ze nog een ei. Normaal van vorm, maar ook weer broos. Het schilfertje is bodembedekking.

Op zondagmorgen zag ik wat ontlasting aan haar kontje hangen. Dit heeft ze normaal gesproken nooit. Ik nam een vochtig watje en veegde het zo goed mogelijk schoon. Ik schrok een beetje toen ik het watje zag, het was lichtroze. Aanvankelijk dacht ik dat ze misschien een klein scheurtje/wondje had door te persen. Maar niets kon me voorbereiden op wat ik zag toen ik haar cloaca bekeek. Ik beken: ik kreeg even geen lucht meer .

Dit is een prolaps, een verzakking van de geslachtsorganen door het persen . Met lichte paniek belde ik 5 dierenartsen waarvan er 3 niet opnamen, het was natuurlijk zondag. De dierenarts van wacht kende niets van vogels. En toen ik er eindelijk eentje vond die wel vogels behandelde, zei ze dat dit wel kon wachten tot morgen! Het hoeft geen verdere uitleg dat deze dierenarts het voorgoed heeft verkorven bij mij !!! In de loop van zondag zag ik Chica suffer worden, niet meer eten en ze zat er de hele tijd zelf aan te prutsen. 

Maandag als de bliksem dus naar de vogelkundige arts en ze moest daar blijven om geopereerd te worden. Ik was natuurlijk nog meer in paniek omdat ik bang was dat ze de operatie/narcose niet zou overleven door haar leeftijd en verzwakte toestand . De vogelarts zei immers dat ze verschrikkelijk mager was. Toch vroeg ik of ze ook een implantaat konden plaatsen zodat ze voor 6 à 12 maanden onvruchtbaar werd. Eieren leggen was namelijk levensbedreigend geworden! De vogelarts zou haar ook een vitaminen-injectie geven.

Net op dat moment kreeg ik telefoon of ik 's avonds kon invallen voor mijn collega (terwijl het eigenlijk mijn vrije dag was). Dat kon er ook nog bij...

's Middags heb ik even gebeld en kreeg ik het goede nieuws dat Chica de operatie goed doorstaan had, en dat ze al wakker en actief was, maar nog niet gegeten had. Natuurlijk liep het spreekuur op het werk uit, maar om 19u30 mocht ik toch vertrekken. Ik moest immers voor 20u bij de vogelarts zijn. Oh wat een hel om in het donker te rijden als je niet goed ziet . Ik ben me ervan bewust dat ik een groot risico genomen heb, maar Chica wilde niet eten. 

Toen ik binnenkwam bij de vogelarts, herkende Chica meteen mijn stem en begon ze te roepen vanuit de andere kamer . Ik was zo blij om haar stemmetje te horen! De vogelarts liet me de hechting zien en zei dat ze er woensdagavond al uit moest. Dat vond ik snel, maar ik moest vertrouwen op haar advies. Toen ik Chica thuis uit de transportkooi liet, begon ze meteen alles tegelijk te eten .

Gedurende dinsdagavond zag ik echter dat ze last begon te krijgen, net alsof ze haar ontlasting niet meer kwijt kon . Er hing een beetje aan haar cloaca, maar ik zag haar ook vruchteloos persen. 

Dus woensdagochtend (nog voor het werk) meteen terug naar de vogelarts. Weer met de snugglesafe onder haar transportkooi en een handdoek erover zodat ze geen kou zou vatten. Ik moest Chica vasthouden (in een handdoek gewikkeld want ze beet!) en de vogelarts maakte de hechting los. Vrijwel meteen kwam er een grote hoop ontlasting uit! De arts maakte haar cloaca nog wat schoon en werd daarbij gebeten, tja, ik kan het Chica niet kwalijk nemen, al dat gepruts aan haar lijfje .

De volgende dagen was ze wat stiller dan gewoonlijk en at ze maar met mondjesmaat. Toen ik haar op de weegschaal liet stappen, gaf die maar 104g aan, terwijl ze normaal ca. 125g weegt. Je ziet ook zonder de veertjes opzij te doen, dat haar borstbeentje uitsteekt en haar buik/borst wat ingevallen is. Dat zal nog wat tijd nodig hebben.

Ondertussen slaapt ze weer op 1 pootje i.p.v. 2, heeft ze weer praatjes, hangt ze soms ondersteboven en haar eetlust is weer goed. Wat ben ik toch trots op mijn vogeltje! Ze is sterker dan ik dacht .

Dit filmpje maakte ik de dag voor haar operatie. Ze was er zielig en zocht steun bij mij. En ik was bang dat dit mijn laatste herinnering aan haar zou worden . Gelukkig liep het anders af !

Zo, dit was een hele boterham alleen al over Chica. En dan heb ik nog nieuws over mijn andere diertjes. 

Ook met Snowy ging het even niet zo goed door de rui. Zijn oogje blijft ook tranen, druppels en zalf helpen niet meer. Maar omdat ik zo vaak en dan ook nog 's avonds weg was, was hij helemaal van zijn melk . Het duurde dan ook langer dan gewoonlijk voor ik hem weer op de rails had.

Maar met dit "paasboompje" lukte het .

Hij mocht ook even kennismaken met een nieuwe paashaas .

En zelf paashaasje spelen .

De afgelopen dagen heeft hij heerlijk genoten van het zonnetje op zijn oude botjes .

Sproetje vond de nieuwe paashaas ook bijzonder boeiend .

En hier vond ze dat haar wangen nog niet vol genoeg zaten en komt ze bedelen om meer . Heel even dacht ik dat ze niet door de buis zou passen, want ze past sowieso maar net omdat ze zo groot is. Maar met wat wringen is ze toch boven geraakt .

Dotje mocht ook even kennismaken met mijn paasdecoratie. Ze is echt nergens nog bang voor en begint meteen in alles te bijten. Dus heb ik alles maar snel weggenomen voor er niets meer van overbleef .

Op witloof mag ze wel knabbelen en dat doet ze zo schattig in haar uitkijkhuisje .

Wat was het heerlijk weer de afgelopen week ! Deur open en lekker frisse lucht binnen laten. Snowy wil niet meer naar buiten en dat heeft wellicht te maken met zijn slecht zicht. Ik merk dat hij ook last heeft van fel licht als hij gewoon binnen rondloopt. Herkenbaar trouwens, ik verdraag ook geen sterk licht meer en heb mijn zonnebril vaak nodig...

Anyway, toch heeft hij een beetje genoten van de eerste zonnestralen .

Hij gaat helaas al een week niet lekker . Verliest weer overal tegelijk haren, niest, smakt, eet weer niet behoorlijk. Zucht, ik word er moedeloos van, maar ik kan niet meer doen dan hem plukken en stimuleren om te eten.

Daardoor is hij jammer genoeg weer 14g kwijt, vandaag woog hij 844g . 

De laatste tijd schrikt hij ook regelmatig. In mijn ogen is er niets aan de hand, geen plotse bewegingen of geluiden. Op een nacht "vloog" hij tegen de tralies uit paniek en van de week stoof hij tegen de salontafel aan met een doffe klap . 
Daarom ben ik een beetje bang dat de EC weer de kop opsteekt. Ik houd hem nog even in de gaten en als hij gewicht blijft verliezen en zich zo schrikkerig blijft gedragen, zet ik weer een kuurtje Panacur in. Beter voorkomen dan genezen, zijn weerstand is al jaren niet meer zo goed. Wat een rotziekte is het toch .

Toch zijn er ook momenten dat hij zich goed voelt hoor, en dan sleurt hij zijn wilgenballetje door het hele huis . Hier zie je hem bij mij aan het bureau (en je ziet hem ook even niezen).

De hamsters zijn allebei erg druk en maken veel herrie, een teken van goede gezondheid maar niet goed voor de nachtrust .

Chica begint weer te scharrelen op de bodem van de kooi en gedraagt zich weer broeds. Ik ben bang dat er dus weer eitjes op komst zijn, bah ! Zo dadelijk ga ik haar kooi schoonmaken, want zodra er eitjes liggen is dat niet meer mogelijk. Ik hoop dat het vals alarm is, want ik ben bang voor de dag dat haar lichaam het niet meer zal aankunnen . Het is ook jammer dat haar karakter dan zo verandert. Als ze geen last heeft van haar hormonen, is ze zo schattig en lief!

Tot slot: het is misschien wat vroeg, maar ik heb mijn paasdecoratie al gezet. Ieder excuus is goed om een huis vol konijntjes te hebben .

Het bankje waar de bengelbeentjes op zitten, heb ik even geleend van Sproetje .

Deze blog begin ik met een prachtig en ontroerend geschenk dat ik van een lieve vriendin heb gekregen. Ze heeft deze ontzettend mooie hanger voor/van Fluffy gemaakt. Het betekent zoveel voor me en het is fijn om te beseffen dat Fluffy nog steeds ook andere harten raakt. De hanger is tot in de kleinste details afgewerkt, een waar kunstwerkje! Ik ben haar zeer dankbaar hierom maar ze zal het vast leuk vinden om het hier ook te lezen .

Snowy heeft een moeilijke week achter de rug. Hij verhaarde letterlijk van kop tot teen en was voortdurend aan het niezen/hoesten/smakken. Met als gevolg dat hij natuurlijk weer minder goed at. Sinds gisteren voelt hij zich gelukkig weer een beetje beter. Hij eet al zijn groenten op en ook hooi kan hem weer bekoren .

Van de week kon ik niet weerstaan aan deze schattige paashaas en ook Snowy lijkt hem oké te vinden .

Ook Sproetje is nieuwsgierig naar dit gigantisch beest met de grote wortel .

Beide hamsters hebben vorige week een lekkere knaagdierenmuffin gekregen en oh wat zijn ze er dol op ! 

Dotje vindt haar silent spinner overigens ook om op te eten . Zit ze niet schattig op haar klein kontje ?

Van Chica deze keer geen foto's, maar wel het goede nieuws dat ze nog altijd ei-vrij is . Ze is volop in de rui, vorige keer schreef ik nog over donsveertjes, nu is haar hele verenpak aan de beurt. Ze heeft nu heel veel stekeltjes op haar hoofdje .

Het is nu officieel bevestigd door de dierenarts wat ik al maanden (zelfs jaren) vermoedde: Snowy's pupillen zijn helemaal grijs . Dat verklaart natuurlijk waarom hij regelmatig ergens tegenaan botst. Maar omdat ik zelf ook cataract heb, was het voor mij moeilijk om het altijd duidelijk te zien. Foto's maakten me ook niet altijd veel wijzer. 

Dat oogje traande ook hevig de laatste tijd en net op de dag dat ik met hem naar de dierenarts wilde gaan om zijn nageltjes te laten knippen, zag ik dat zijn bovenste ooglid wat rood en gezwollen was. Hij krabt zelf ook regelmatig aan dat oogje. Dus i.p.v. Euphrasia druppels moest ik nu toch 5 dagen Clinagel vet (ooggel) in zijn oogje doen. Ik vreesde dat hij zou tegenstribbelen maar niets is minder waar, hij blijft rustig liggen en vindt de ooggel blijkbaar helemaal niet storend. Na 1 dag zag ik al beterschap ! Hij knijpt het oogje niet meer dicht en het traant beduidend minder. Het tranen gaat helaas niet helemaal weg. 

Vóór de ooggel.

Na 1 dag ooggel, je ziet hier wel heel duidelijk dat hij staar heeft .

Hoewel hij ook nog regelmatig last heeft van de rui, is hij zelfs nog aangekomen en heeft hij - eindelijk ! - weer de kaap van 850g kunnen overschrijden .

Om zijn eetlust op te wekken, krijgt hij regelmatig een nieuwe lenterol .

En ik heb ook een spotgoedkoop zacht huisje gevonden, maar echt dol is hij er niet op, jammer. Misschien is het gewoon even wennen.

Bij de dierenarts hebben we een fotoreportage gemaakt over hoe je nageltjes moet knippen bij konijntjes (zie website). Snowy werkte flink mee . En omdat mijn collega toch aan het fotograferen was, vroeg ik om ook even van ons tweetjes een foto te maken. Wat is hij toch een schattig manneke .

Hij redt zich overigens nog vrij goed bij het rondlopen. Je ziet echter wel dat hij behoedzamer en voorzichtiger is. Hij loopt duidelijk "op de tast" maar botst soms nog lichtjes tegen dingen aan.

In de vorige blog ben ik helemaal vergeten te vermelden dat ik nog een lading cadeautjes heb gekregen van een vriendin! (Sorry Monique ). Enkele cadeautjes hebben jullie al gezien; Sproetje, Dotje en Snowy hebben ze namelijk al gekregen. Maar hier nog even de foto waarop ze allemaal staan.

Vooral het stenen beeldje betekent veel voor me, het laat me zo aan Fluffy denken... Hartelijk dank daarvoor !

Toevallig (? ) had ik ook een wit beeldje. Vormen ze geen mooi koppeltje? Net mijn Duo Penotti, maar dan in steen. Enkel Snowy's oortjes zijn wat te lang .

Met Chica gaat het voorlopig prima. Zoals ik had verwacht is ze lichtjes in de rui gegaan en elke dag moet ik donsveertjes stofzuigen. Toch gedraagt ze zich af en toe nog broeds . Maar voorlopig geen eitjes dus, oef!

Daarom besloot ik om haar een laat kerstcadeautje te geven, het lag hier al even op haar te wachten. In het begin vond ze het maar een eng ding . Maar diezelfde avond zat ze er ernaast te slapen. Ze heeft het wel nog niet aangeraakt, maar Chica heeft altijd véél tijd nodig om aan nieuwe dingen te wennen.

Als ik Snowy weeg, is ze altijd jaloers . Dan kan ik haar natuurlijk niet uitstoten. Voor een pop weegt ze behoorlijk veel, maar toch is ze niet te dik. Gewoon veel spieren .

Van Sproetje en Dotje heb ik deze keer geen foto's, maar wel filmpjes. Het filmpje van Dotje is wat donker, jammer, maar ze is zo schattig als ze met papiertjes in haar mondje loopt . Ze kan maar niet kiezen waar ze haar nestje wil maken .

En Sproetje kreeg voor de eerste keer broccoli en dat beviel haar goed .

Dotje mag deze keer aftrappen . Ze was eergisteren namelijk jarig, ze werd 1 jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden met een nieuw speeltje en lekkers . Ik hoop dat mijn bolleke met voetjes nog lang bij me mag blijven!

Kijk toch eens naar die lieve handjes en voetjes, dat snorretje, die oogjes... alles aan haar is zo perfect .

Sproetje kreeg dezelfde knaagbrug en dan valt weer goed het verschil in grootte tussen de 2 hamsters op .

Hoewel Sproetje pas jarig is op 16 mei, kon ik het niet laten om haar al een cadeautje te geven. Ik heb namelijk ein-de-lijk een superschattig huisje gevonden in syren-formaat ! Zo moeilijk te vinden, want meestal wordt alles voor dwergjes gemaakt. Sproetje is er ook helemaal hotel-de-botel van . Dit is de eerste keer dat ze in een huisje gaat en dat wil wat zeggen!

Bijna ontsnapt .

Het kontje past .

Was was...

Dank u voor het mooie huisje, mammie .

Wat een suffe blik heeft hij hier .

Gelukkig kon een wilgenhooibal wonderen doen .

Hij begrijp het concept "wc" niet helemaal .

Bij Chica heb ik alle eitjes nu weggenomen. Zoals ik vorige keer al zei, had het 3de ei een broze schaal en dat heb ik als eerste moeten wegnemen want na een tijdje brokkelde de schaal af.

Na 2,5 week verloor ze de interesse in de 2 resterende eitjes. Dus die heb ik dan ook weggenomen en de kooi vlug schoongemaakt, voor in geval er weer snel eieren zouden komen. Voorlopig blijft het echter vrij rustig. Ze gedraagt zich af en toe wel broeds. Maar het gebeurt zeker niet zo vaak als de voorbije keren. Bovendien verliest ze soms wat donsveertjes en vanmorgen voelde ik stekeltjes op haar hoofdje. Ik hoop dus dat ze in de rui gaat want dat betekent dat ze even geen eieren meer zal leggen. Zo gaat het ook in de natuur, deze 2 processen komen nooit gelijktijdig voor. Afwachten dus en hopen op het beste....

Twee dagen na mijn vorig bericht legde Chica zoals verwacht haar 1ste eitje van het 3de (!) legsel intussen. En dat op haar leeftijd van 14 jaar.... Netjes met telkens 1 dag tussen kwamen ei n° 2 en 3. Ze blijft ook goed eten. Enkel het derde ei heeft op de tip weer een broze schaal dus ik controleer de eitjes iedere dag. Je vraagt je misschien af waarom ik het niet meteen vervang door een kunstei. Wel, echte eieren drogen uit terwijl ze er op broedt, ze rollen dan anders en dan weet ze dat er geen baby-tjes gaan komen. Daardoor verliest ze automatisch de interesse na 3 weken broeden en kan ik ze wegnemen. Een nepei daarentegen blijft hetzelfde van gewicht natuurlijk en dan blijft ze broeden tot ze opnieuw eieren gaat leggen. Dat heb ik ervaren met de vorige eitjes.

Toen Fluffy nog leefde, ging ze telkens onder Chica's kooi zitten als ze aan het broeden was. Anders deed ze dit nooit. Fluffy was een vrij groot konijn en paste eigenlijk niet onder die kooi. Dus Chica schoot altijd in de verdediging tegen die mogelijke eitjes-dief . Snowy lijkt die traditie voor te zetten, ook hij speelt regelmatig voor stoorzender. Arme Chica doet wat alle goede moeders zouden doen: haar kindjes beschermen en de 'indringer' bedreigen. Net voor ik dit filmde, was ze al uit de kooi gekomen en stond ze met wijd gespreide vleugels te blazen naar Snowy. Hij begrijpt natuurlijk helemaal niets van die signalen en negeert haar volkomen .

In dit filmpje zie je haar alleen maar wiegen, de voorbode van een echte dreiging.

Snowy heeft sinds enkele dagen weer erg last van de rui. Ik heb hem al 2 dagen met de hand moeten voeren, dat is nog een overblijfsel van zijn EC. Als hij zich slecht voelt, wil hij gevoerd worden en trekt hij zich zoveel mogelijk terug in zijn huisje. Daarom heb ik deze week ook geen foto's van hem.

Wel dit filmpje van een superschattig knabbelmondje met heerlijke smulgeluidjes . Tussendoor hoor je hem ook weer de 'smakgeluiden' maken omdat hij wat last heeft van haartjes in zijn mondje.

Op facebook dacht men trouwens dat hij nog een jong konijntje was . Niet slecht voor een manneke van bijna 10 jaar .

Dat doet me eraan denken dat ik vorige keer ben vergeten een filmpje van Sproetje te plaatsen. Ze voelt zich heel goed in de nieuwe speelbak, maar doet nog steeds pogingen om te ontsnappen.

Mini Houdini . De bak is maar 36 cm hoog, dat kunnen hamsters wel hebben . Het zijn nu eenmaal klungeltjes .

Dit heb ik eindelijk ook op film kunnen vastleggen. Ze geeuwt heel vaak en daarbij strekt ze haar 2 voorpootjes en steekt ze haar kontje omhoog. Dat zie je helaas niet, maar wel hoe groot die mond kan opengaan .

Daarnaast heb ik nog leuke foto's kunnen maken bij het loslopen. Het was echter niet de bedoeling dat ze in Snowy's wc zou klimmen!

Snowy kijkt niet naar zijn nieuw bedje om, maar Sproetje vindt het wel boeiend .

En ik vond het leuk om eens foto's te vergelijken zodat ik kan zien hoe ze gegroeid is. Van 66 g naar 134 g . Het kleine wiel is nu maar voor de foto hoor, ze heeft uiteraard een wiel van 29 cm .

Dotje blijft een klein hummeltje natuurlijk, ook al is zij ook gegroeid. Zij wordt op 31 januari al 1 jaar oud! Ik hoop dat ze nog lang bij me mag blijven want ik geniet van mijn schattig bolleke met voetjes .

Ik wil iedereen nogmaals een gelukkig nieuwjaar wensen waarin al onze dromen mogen uitkomen !

Vandaag wil ik beginnen met nieuws over Chica. Ze begint langzamerhand haar interesse in de eitjes te verliezen en ze begint zich zelfs al opnieuw broeds te gedragen . Het zullen dus niet de laatste eitjes zijn die ze gelegd heeft. Vorige week merkte ik dat ze 1 eitje verstootte. Ik controleer de eitjes sowieso iedere dag, maar deze keer was het ook echt nodig. Het was haar eerste misvormde eitje, het rolde steeds naar 1 kant en bleek stuk te zijn. Per ongeluk kapot gebeten door het rollen of expres? Ik weet het niet, maar het is een broeihaard van bacteriën. Dus ik nam het weg en verving het door een kunstei, omdat ze haar broedcyclus van 3 weken moet afmaken. Gelukkig merkt Chica het verschil niet.

Dit is de foto van het eerste ei.

Enkele dagen later verstootte ze ook een ander ei, ik zag meteen waarom. De schaal van beide eieren is op de punt brozer dan normaal.

Daarna zag ik dat haar stuitklier donkerder was dan gewoonlijk. Ze lijkt niet ontstoken maar ik hou het wel in de gaten. Misschien is de klier overactief omdat ze zich niet meer zoveel poetst als gewoonlijk.

Ik blijf het prachtig vinden hoe zorgvuldig ze haar veertjes poetst .

Snowy komt ook even piepen .

Over Snowy gesproken, hij lijkt soms zijn oude energie terug te vinden. Soms rent hij door het huis en maakt hij bescheiden binkies . Hij doet het wel op 'veilige' plekken. Plekken waarvan hij weet dat hij niet per ongeluk ergens tegen aan kan botsen. Ik merk thans dat hij nog wel iets ziet, want hij reageert op mijn bewegende schaduw. Zijn traanoogjes gaan gelukkig wat beter.

Ik zie wel opnieuw dat hij wat last heeft van stramme achterpootjes. Toen hij van de week weghuppelde nadat hij lang bij me lag, huppelde hij maar op 3 pootjes. Zijn rechterachterpootje bleef staan in dezelfde houding maar raakte enkele seconden de grond niet . Tja, hij wordt binnenkort 10 jaar, jammer genoeg kan ik de ouderdom niet tegenhouden...

Hij begon ineens ook weer flink te ruien op zijn kontje. Ik ben dan genoodzaakt hem te plukken, ook al betekent het dat hij even met kale plekjes moet rondlopen. Ondertussen groeit er alweer wat dons, maar ook met de rui zie je dat hij oud aan het worden is.

Ik heb eindelijk het geluid kunnen vastleggen wat hij maakt met zijn mondje. Als hij dit doet, eet hij dus niet meer zo goed, zeker van hooi moet hij dan niets weten .

Hij vindt zijn kerstcadeautje erg lekker .

Er zit een beest in het hooi .

Van de week kwam een vriendin op bezoek en ze had zo een leuk konijntje gehaakt! Snowy weet niet goed wat hij ervan moet denken .

Ook mijn ander dwergje Dotje is bijzonder schattig . Dit speeltje durf ik alleen maar onder toezicht te geven, omdat ik bang ben dat ze zich kan pijn doen aan de kettinkjes. Maar mijn acrobaatje heeft veel plezier ermee .

Sproetje lijkt helemaal over haar angst van enkele weken geleden heen te zijn, gelukkig maar. Ze vindt de nieuwe speelbak leuk, ondanks dat hij kleiner is. Ze speelt nu zelfs met speeltjes die ze anders links liet liggen.

Graven en markeren .

En schattig poseren kan ze nog altijd als de beste . (Ja dat is een barbie stoeltje en nee, ik heb nooit met barbies gespeeld, mijn monchichi zat er vroeger in ).

Laat ik deze keer beginnen met het slechte nieuws dat gelukkig een goede afloop kende!

Sproetje is vorige zondag uit de speelbak gevallen . Net zoals altijd breng ik haar in het transportbakje naar de speelbak (die langs voren opengaat). Ik doe het bakje open en verwacht dat ze - net zoals altijd - er vanzelf uitgaat. Nu 'bevroor' ze echter. Dat is een schrikreactie die ik bij elke hamster wel gezien heb, maar normaal gesproken duurt het maar enkele seconden en gaan ze dan door met wat ze bezig waren. Sproetje schiet ineens in volle paniek als een balletje in een flipperkast overal tegen aan en zoeft naast mijn arm de grond op, 1 meter diep . Ik schrik me natuurlijk rot en wil haar snel pakken, want Snowy loopt daar ook rond. Ik was bang dat Sproetje hem in paniek zou bijten. Het pakken ging goed, maar ze bleef verschrikkelijk bang in de speelbak. Ook de volgende dag was ze doodsbang en wilde ze niet uit haar bal of wiel komen. De volgende dag wilde ze niet eens meer uit haar kooi komen. 

Gelukkig heeft ze er fysiek niets aan overgehouden, maar geestelijk is het een hele negatieve ervaring geworden. Daarom doe ik Rescue Remedy Kids (zonder alcohol) in haar water, in de hoop dat ze het sneller zal verwerken.

Ondertussen had ik gezorgd voor een plastic speelbak waarin ik haar langs boven benader. Die is wel bijna de helft kleiner, maar iets anders heb ik niet en iets groter wordt ook te zwaar voor mij.

Ik dacht dat ze even met rust gelaten wilde worden en wilde haar tijd geven om dit trauma te verwerken. Ik liet de keuze dus aan haar of ze nog wilde uitkomen maar ze zonderde zich steeds meer af. Bijgevolg kon ik haar ook niet meer knuffelen op de bank en durfde ik haar niet meer laten loslopen. Zo kon het niet langer en ik besloot haar even over de grens te trekken. Met wat lekkers lokte ik haar uit de kooi in de nieuwe speelbak. Die beviel haar meteen . Maar... ze kan er ook uit ontsnappen dus mijn broer heeft vlug een rooster gemaakt die erop kan klemmen. Moet alleen nog meer klemmetjes halen.

Ik ben blij dat ze mij niet gelinkt heeft aan die negatieve ervaring. Ze komt weer knuffelen op de bank en loopt zonder angst weer los in huis. Ze moet het nu voor de rest van haar leven wel stellen met een curverspeelbak die even groot is als haar kooi. Maar ik weet wel dat ze nu veilig zit. Ze is een hamster die vlug schrikt, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt hoor !

Anyway, de foto's om te bewijzen dat het gelukkig goed gaat met haar en dat ze zich opnieuw zelfzeker voelt .

Zoals ik in de vorige blog verwachtte, heeft Chica nog een 3de ei gelegd. Ook dit kwam zonder problemen en haar eetlust blijft prima. Houden zo ! Een 4de is er niet meer gekomen en ze zit nu rustig te broeden. 's Morgens en 's avonds komt ze even eten en knuffelen en dan gaat ze weer naar de eitjes. Ik verwacht dat ze half januari haar interesse zal verliezen. Afwachten of ze dan opnieuw zal leggen.

Van Dotje heb ik even geen foto's meer gemaakt. Van mijn ander dwergje wel . Snowy heeft soms nog steeds mindere periodes waarin hij verhaart en daardoor wat minder eet. Maar ze zijn minder talrijk en minder heftig dan in de zomer. Zijn traanoogjes lijken ermee samen te hangen. Soms is er niets aan de hand en de volgende dag kunnen ze hevig tranen.

Hij zit er dan maar wat sufjes bij . Als hij in zijn huisje gaat zitten, weet ik dat hij zich niet lekker voelt. Als hij zich goed voelt, gaat hij er niet in.

Maar meestal is hij druk bezig met zich nog mooier te maken dan hij al is .

Mijn knuffelknulletje komt ook nog steeds knusjes bij me zitten, gezellig onder het dekentje .

Voor ik hem instop, zie ik dit beeld: een sneeuwballetje met oortjes .

Enkele vriendinnen besloten mij te verwennen voor kerst  en ik wil hen hier nogmaals uitvoerig bedanken!

Van Samyra kreeg ieder diertje een eigen cadeautje en de snoepjes zijn voor hen allemaal.

Van iemand die liever anoniem wil blijven, kreeg ik een cadeaubon waarmee ik deze spulletjes heb gekocht.

Nogmaals hartelijk dank lieve vriendinnen. Het doet me plezier om te weten dat ik niet alleen ben en dat mijn diertjes ook in jullie gedachten zijn .

Tot slot wil ik iedereen alvast hele fijne kerstdagen en een gelukkig 2014 wensen!

Zoals de titel al laat vermoeden: Chica heeft afgelopen vrijdag weer een ei gelegd . Ik kwam thuis van mijn werk en zag haar nerveus rondlopen op de bodem van de kooi. Toen wist ik dat het niet meer lang zou duren. Enkele minuten later hoorde ik haar persen en om 15u42 kon ik deze foto nemen.

Toen ze 's avonds even uit de kooi kwam om te eten en knuffelen, kon ik het ei goed bekijken. Het heeft een schaal maar ziet er misvormd uit. Het is niet mooi ovaal maar heeft 2 'uitsteeksels' aan de voor- en achterkant. Als ze stopt met broeden, zal ik het pas kunnen fotograferen. 

Als er nog een 2de ei komt, zou dat vandaag moeten gebeuren. Voorlopig lijkt niets er echter op te wijzen. Haar eetlust is zeer goed, ze zit niet met geknikte staart, haar ontlasting wordt weer vaster... Laten we hopen dat het hierbij blijft en dat het nu echt gedaan is! Het is duidelijk dat haar lichaampje het niet meer aan kan. 

Waarom ze na 2 jaar stilte plots weer eieren legt, is me nog altijd een raadsel. Het enige wat ik kan bedenken, is dat we nu een rustiger leven hebben en dat ze aanhankelijker geworden is.

Geen wereldschokkende gebeurtenissen de afgelopen weken. Snowy ging goed tot vandaag. Nu verliest hij weer veel haartjes op zijn kontje en zijn eetlust is wat minder. Maar zoals gewoonlijk zal het probleem zich vanzelf oplossen, mits goed plukken en extra knabbelrollen . Hij blijft ook goed op gewicht, maar blijft helaas wel sukkelen met traanoogjes. Chica gedraagt zich weer broeds , maar ik hoop dat het vals alarm is. Ze is wel ont-zet-tend lief geworden ! Niet alleen verzorgt ze nu mijn kamerjas, maar ze bewerkt mijn heel gezicht met haar snaveltje en tong . Ik moet eerlijk zeggen dat ik het helemaal niet meer had verwacht na 6 jaar, maar haar karakter evolueert nog steeds .

Niet veel tekst vandaag, maar wel heel veel foto's want ik ben helemaal in de kerststemming . Ik vind al die lichtjes tijdens deze donkere dagen supergezellig . Vorig jaar vond ik Kerstmis een hele zware periode, pas gescheiden, Fluffy kwijt... Maar nu gaat het beter en kijk ik uit naar gezellige dagen zonder verplichte familiefeestjes . En waarbij ik lekker op de bank kan ploffen met Snowy bij mij en films kijken, heerlijk .

Een kleinere kerstboom dit jaar, op een tafeltje dus Snowy kan er niet bij en met plastic kerstballen voor in geval Chica ertegen zou vliegen. En natuurlijk de kerstballen met Fluffy, zo is ze er dit jaar toch een klein beetje bij .

Nu volgt een hele lading foto's waarin mijn diertjes hun beste fotomodellenbeentjes laten zien .

 

Vorige keer schreef ik nog dat ik Chica nooit kon fotograferen als ze ondersteboven hing. Nu is het me wel gelukt .

Ze komt ook iedere morgen mijn kamerjas 'verzorgen', schattig hè . Ze weegt opnieuw 128g, een beetje aan de zware kant.

En nu ik toch bezig ben met schattige foto's... wat denken jullie van dit ieniemienie kontje en staartje ?

Nu het zo donker is, loopt ze ook overdag veel in haar wiel. Daardoor is ze 7 grammetjes kwijtgeraakt. Ze ziet er nu wat gestroomlijnder uit . Ik hou haar toch goed in de gaten, want ze mag niet nog meer gewicht verliezen. Haar drink- en plasgedrag blijven hetzelfde dus voorlopig hoef ik me geen zorgen te maken over suikerziekte.

Alles aan haar is zo klein, maar alles werkt perfect. Ah, die lieve kleine handjes en voetjes, dat snuitje, die snorharen, die oogjes en oortjes, dat kleurtje... .

Sproetje is ook schattig, zelfs als ze een "bad hairday" heeft . De gelijkenis is treffend, dat kan ik helaas niet zeggen over het IQ .

Ook Snowy haalt zijn schattigste kant naar boven . Heeft hij geen superlieve spillebeentjes ?

Het eten gaat weer goed, maar jammer genoeg krijg ik zijn traanoogjes maar niet onder controle. Net als ik denk dat het beter gaat, heeft hij ineens weer veel last. Ik vrees dat het bij de leeftijd hoort .

Maar liggen als een prinsje gaat hem nog altijd goed af .

Chica mag de spits afbijten, zij is immers weer helemaal de oude . Het heeft wel meer tijd nodig gehad dan ik had verwacht. Maar nu eet en gedraagt ze zich weer normaal, houden zo ! Voor de zekerheid geef ik haar nog altijd vitaminen en dagelijks een heel klein beetje eivoer, ze zal die extraatjes wel kunnen gebruiken in deze herstelperiode.

Ze fladdert weer en hangt veel ondersteboven aan de kooi, maar stopt er altijd mee als ik foto's wil nemen . Deze foto's zijn wel gelukt.

Snowy gaat tot mijn verbazing momenteel weer iets minder. Hij is plots opnieuw beginnen te verharen . Wanneer gaat dit eens stoppen? Hij eet nog wel, maar ik hoor hem af en toe niezen/smakken. Hopelijk wordt het niet erger dan dit. Hij heeft het thans weken aan een stuk goed gedaan. Zo goed dat hij een flinke reserve aan het opbouwen is , mijn spekje .

Veel mensen kunnen zich niet voorstellen hoe klein 850 grammetjes is. Daarom deze foto's om het hopelijk wat duidelijker te maken. Voor alle duidelijkheid: ik ben ook klein en heb kleine handen .

Sproetje is nu 6 maanden oud en begint wat stabieler van karakter te worden . Ze past niet meer in een standaard wiel van 20 cm, niet in de lengte of breedte, dus ze krijgt alleen nog maar de loopwielen van 30 cm. Mijn mollige punky .

De kleinste hier in huis mag dit bericht afsluiten. Ik hoorde vannacht tralieknagen en dat begreep ik niet. Sproetje staat al in een andere kamer wegens te luid knagen . Maar Dotje woont in een duna! Dus ik sta op en zie tot mijn grote verbazing dit : 

Dotje is mijn eerste robbie, dus ik leer veel bij over dwergjes. Maar dat ze dit zou doen, verbaast me toch zeer! Ik ben er nu achter hoe ze dit flikt: van op haar tunneltje, op het palmboompje, op het dak van het huisje en dan maar klimmen en knagen... .

Dan geef je zoveel knaag- en klimspeeltjes aan de hamsters en het is nooit goed genoeg  ...