Zoals jullie weten is er opnieuw een hamstertje in mijn leven: de mooie Mika! Tijd voor een eerste update dus! Het was erg spannend voor haar de eerste dagen en ze gedroeg zich dan ook zoals een normale hamster die pas verhuisd is: schuw, schrikachtig en ze liep weg van onze handen. Nochtans was ze niet bang van onze stemmen, gezichten of voorwerpen want daar kwam ze wel naar toe. Ik had me voorgenomen om haar alle tijd te geven die ze nodig had om tam te worden en wilde zeker niets forceren. Daarom verbaast het mij toch wel een beetje dat ik haar na 3 dagen al kon oppakken! De eerste keren ging het niet echt van harte maar nu blijft mijn meisje netjes zitten. Haar oortjes staan hierbij mooi ontspannen dus ik denk dat ze niet bang is.
Ik kan wel uren over haar vertellen omdat ik haar zo wondermooi vind, zo lief, zo schattig enz. maar ik zal me beperken tot de essentie . Haar persoonlijkheid valt me tot nu toe reuze mee. Ze is heel gelijkmatig, niet vernielzuchtig, neemt voedsel héél voorzichtig uit mijn hand, is nieuwsgierig, vrolijk en net druk genoeg .
De 2de dag heeft ze me wel laten schrikken. Ik zag plots bloedvlekjes op de verdieping liggen! Een nageltje van haar rechterachterpootje was uitgescheurd. Ik heb geen idee hoe het gebeurd is, misschien bij het klimmen? Ik dacht nochtans dat ik een veilige kooi had. Na enkele minuten stopte het met bloeden en ze liep normaal. Ik hield het teentje de dagen daarna goed in de gaten maar het is niet rood, gezwollen of ontstoken. Ik blijf het in de gaten houden en hoop dat het nageltje vlug terug groeit. Ontsmetten heeft weinig zin, ze zou het meteen weer aflikken.
Toen ik dinsdag opstond, zag ik dat Mika in een buis was gaan slapen en ze plaste boven in de uitkijktoren. Daar was ik niet zo blij mee en de volgende dag heb ik de buizen - met spijt in het hart - weggenomen. Een buis is echt geen ideale plaats om te slapen, zeker niet als ze nog veel moet groeien. Die nacht heeft ze haar intrek in de plastic iglo onder de verdieping genomen en heeft ze er zelfs een bergje tegen gegraven. Sinds gisteren slaapt ze in het houten huisje. Ze is haar weg dus nog aan het zoeken.
Ondertussen went ze aan nieuwe smaken. Van groenten, fruit en snoep ben ik nog niets tegengekomen wat ze niet lust. Behalve droog brood, dat is echt blijven liggen. Helaas lust ze weinig 'verse' dierlijke eiwitten en dat vind ik jammer. Olvarit met kip blijft onaangeroerd en gevriesdroogde meelwormen ook. Ei daarentegen lust ze gelukkig wel en ook yoghurt werkte ze vlot naar binnen. Maar omdat er nog steeds discussie is of hamsters wel/niet lactose kunnen verteren, weet ik nog niet of ik het opnieuw zal geven. Haar ontlasting bleef alleszins normaal. Qua droogvoer gaat haar voorkeur duidelijk uit naar Science Selective i.p.v. gemengd voer en dat is prima. Zo ben ik zeker dat ze alle nodige voedingsstoffen eet.
Inmiddels heeft ze ook al mogen kennismaken met haar speelbak. Wat vroeger dan gepland maar ik kon haar toch moeilijk een half uur in een lege curverbak laten zitten terwijl ik haar kooi wat zou schoonmaken. Ze amuseert zich daar erg goed en is dol op de loopbal (op standaard). Ze weet ook al wat ze moet doen om uit de kooi te mogen: aan de deur komen hangen . Dan doe ik de deur open (geen nood, er staat een curverbak met een dikke handdoek onder de opening, als ze valt/springt, landt ze zacht) en kan ik haar pakken.
De reden waarom ik haar kooi wat moest poetsen: ze plaste toen nog in het wiel. Leuk als dat rond spettert... Maar de laatste dagen plast ze netjes in de wc! Ze plast wel op een manier die ik van mannetjes gewend ben: met het kontje omhoog dus er belandt soms wel plas over de rand. Gisteren heb ik toch het bewijs gezien dat ze echt wel een vrouwtje is want ze was willig .
Maar genoeg gezeverd nu, jullie willen natuurlijk foto's! En ik zal jullie de komende weken ermee bestoken . (de flits maakt haar vacht soms wel donkerder dan hij effectief is).
Veilig kennismaken met de buren.
Mika laat zien waar het woord hamsteren vandaan komt.
Smullen van een druif.
Ook trosgierst smaakt.
Mika wil eruit.
Geen denderende foto maar hier zie je wat ik zo mooi vind aan haar: het wit kinnetje en wit verticaal borststreepje.
Dit in combinatie met die donkere vacht, lichte oogringen en roze handjes en voetjes: ah, er zijn geen woorden om haar schoonheid te beschrijven! Onderstaande foto's vind ik persoonlijk de mooiste van haar deze week.
Ze is nog maar 4 g aangekomen in 5 dagen tijd en weegt nu 110g. Maar ze had het dan ook erg druk met alles te verkennen en te spelen. Ik ben heel benieuwd hoe zwaar ze uiteindelijk zal worden.
Dan nu een update over Fluffy. Ik ben bij de dierenarts geweest maar tot nu toe weten we allebei nog niet veel meer over welke supplementen kunnen en in welke dosering. Van de week schoot me wel te binnen dat ze weinig tot geen last had toen ik Prozyme gaf. Dit helpt immers ook bij gewrichtsproblemen dus vanaf eergisteren krijgt ze dit weer in de hoop dat het stramheid tegengaat. Nochtans gaat het de laatste dagen prima! Misschien komt dit ook wel doordat ze nu meer beweegt. Nu Mika er is, ben ik veel bezig aan haar kooi. Die staat in het eetkamergedeelte van de woonkamer en de nijnen bewogen zich overwegend in het gedeelte waar we zitten. Dus Mika heeft onrechtstreeks zelfs een positieve invloed op andere dieren .
Vandaag even geen foto's van Snowy. Fluffy daarentegen was weer "fotogeniek" (ahum).
Luieren in de mand (groot gelijk, dat is warmer dan op de grond).
Hoe oud ze ook is: tralieknagen doet ze nog steeds als ze 's avonds in de kooi moet maar deze houding vond ik zo grappig! Het lijkt wel een plaspotje :).
Chica tenslotte is ook nog steeds actief en speels. De rui is nog altijd bezig en dat is echt wel lang. Maar ja, daar zit haar ouderdom en ziekte van vorig jaar wellicht tussen. Het heeft gelukkig geen effect op haar energieniveau. Ze neemt zelden iets vast met haar pootje dus als ze het doet, probeer ik het ook vast te leggen.
Ook haar stokken moeten er aan geloven en daarvoor wringt ze zich in allerlei bochten.
Vorige week schreef ik nog dat Fluffy last had van stramme spieren door ouderdom. Het is voor mij echter moeilijk om uit te leggen welke houding ze dan aanneemt om haar rug/poten/heupen te ontlasten. Schrik niet, maar omdat een foto nu eenmaal meer zegt dan woorden:
Ja mensen, dit zijn echt haar achterpoten die je ziet ! Om de een of andere reden is deze houding heel ontspannen voor haar. Maar het overeind komen is een ander paar mouwen. Ze steunt volledig op haar kont en het kost haar enige moeite om weer op haar achterpoten te staan. Eergisteren moest ik haar zelfs overeind helpen. Ze heeft niet iedere dag evenveel last, wat de beslissing wel/niet behandelen ook bemoeilijkt.
Ik ben een beetje wijzer geworden qua middelen die ingezet kunnen worden, alleen over de dosering en het type moet ik nog informatie krijgen. Zodra ik meer weet, weten jullie het ook . Intussen kreeg ik het advies om haar matig te laten bewegen, warmte en massage gaf ik al een tijdje. Het helpt wel want ze beweegt soepeler naarmate ze meer beweegt.
En wat is er beter om een konijn te laten bewegen dan nieuw speelgoed ?
De nieuwe knaagdierendivan wordt uitvoerig besnuffeld en goedgekeurd.
Ook het grashuis wordt nog altijd bewerkt door mijn knaaglustig meisje, de deurboog wordt al zichtbaar .
Tot slot nog even Chica: ze is nog steeds gezond en wel. Sterker nog, ze is superactief en speels de laatste weken, hoewel ze behoorlijk in de rui is. De veren vliegen ons hier om de oren als ze rondfladdert . Ze klimt veel en vaak en alles stuk knabbelen is ook nog altijd een hobby. Alle houten dingen moeten het ontgelden .
Ze begrijpt nog steeds het concept van de schommel niet maar ze amuseert zich er wel mee .
Ik hoop zo dat het eieren leggen voorgoed verleden tijd is want het is zonde dat ze zich dan niet zo happy voelt als nu.
Een week na mijn vorige blog, zat Chica weer op haar normale gewicht. Momenteel is ze opnieuw in de rui en legt ze dus geen eieren. Het valt me op dat ze van het nieuwe grit niet of nauwelijks eet. Lust ze het niet of heeft ze het niet nodig? Ik weet het niet. Voor het overige gedraagt ze zich normaal.
De laatste weken begint Fluffy meer en meer ouderdomsverschijnselen te vertonen. Ze raakt moeilijk overeind na het liggen, ze heeft meer moeite met in en uit de kooien te springen en de laatste dagen weigert ze zelfs resoluut. Ik til haar eruit en soms ook erin maar daar wil ik eigenlijk geen gewoonte van maken. Vooral omdat het probleem tussen haar oortjes zit want ze kan het nog wel, ze durft alleen niet meer goed. Daarom heb ik al verschillende maatregelen getroffen: voeding die haar gewrichten en spieren wat smeren, extra antislip matjes die het makkelijker maken om in en uit de kooi te springen en een wc met lage instap waar ze dankbaar gebruik van maakt.
Rust roest, zegt men vaak en misschien is dat bij haar een oorzaak van de stramme spieren. Ze luiert en slaapt heel veel wat ik mijn senior meisje uiteraard ook gun.
Gisteren ruimde ik hun speelhoekje op en wisselde ik speelgoed van plaats. Dat zorgt altijd voor nieuwsgierige snuitjes en ze zijn dan heel actief alles aan het besnuffelen en verkennen. En daarbij verbaasde ze mij door een heus sprintje te trekken, wat kan ze nog snel zijn! Wat later zag ik zelfs enkele bescheiden binkies . Snowy's binkies waren zoals gewoonlijk meer uitgelaten. Over Snowy gesproken, hij is ongeveer 20g aangekomen en heeft een lekker dik buikje nu .
Gelukkig heeft Fluffy nog haar actieve momenten en ze is naarstig bezig om het venster van het grashuis groter te maken.
Enne... voor iets lekkers krijg je haar ook nog in beweging. Snowy is vanzelfsprekend een vreetzakje, waar het kleine ventje het blijft steken is mij een raadsel. Bij Bunnybin heb ik een hooiklok besteld en die valt erg in de smaak. Zo erg zelfs dat Fluffy gromt als Snowy de klok naar zich toetrekt. Gelukkig heeft ze nog steeds pit in haar oude lijfje :).
Ik ga aan verschillende dierenartsen vragen of zij nog tips voor mij hebben voor konijnen op hun oude dag. Honden worden behandeld met Metacam, glucosamine enz. Misschien is dit ook mogelijk voor konijnen? Ik hoop alleszins dat ik haar nog lang bij me mag hebben. Dat ik de ouderdom niet kan tegenhouden, besef ik. Maar ik zou wel graag haar klachten verlichten en het ouderdomsproces enigszins vertragen.
Gelukkig kan ik meteen openen met goed nieuws: Chica is helemaal hersteld en is weer de oude. Ze eet goed, haar ontlasting is prima, ze roept, is actief en blaast naar mijn vriend, kortom: alles is weer normaal . Het was niet makkelijk om goed grit te vinden, zowat alle winkels verkopen de soort mèt houtskool of verkopen gewoon geen grit. De 4de winkel waar ik binnenstapte had wel de juiste soort. Ik hoop dat dit, in combinatie met geen knaagstaven meer, haar nu gezond zal houden.
Chica weegt normaal gezien 120g. De eerste 3 dagen van de ziekte was ze 10g afgevallen en de dagen daarna (ondanks dwangvoeren) nog eens 8g. In totaal 18g dus, vrij veel voor zo een vogeltje. Ik dacht dat ze vlug haar oud gewicht zou halen gezien ze zo veel eet. Maar dit is helaas niet zo, in totaal is ze slechts 5g aangekomen, ze weegt nu 107g. Ik weet niet of het normaal is dat het zo traag gaat, dus ga ik raad vragen aan de dierenarts.
Afgelopen week heb ik een bestelling geplaatst bij Bunnybin, zoals gewoonlijk was de service weer snel en correct. En dit ondanks Paula en Ton's moeilijke situatie. ik heb allerlei lekkers en speelgoed besteld maar het eerste waarmee Snowy en Fluffy mochten kennismaken, was het grashuis. Goed ingeschat want ze vinden het ontzettend leuk! De foto's zijn niet denderend omdat ze met flits genomen zijn maar geven toch een indruk. Niet letten op Fluffy's rare ogen dus, dat is door de flits .
Eerst rondom verkennen en snuffelen:
Dan de binnenkant:
Snowy past met gemak door het ronde venstertje aan de zijkant, voor Fluffy ligt dit anders. Maar zoals je ziet, is daar een mouw aan te passen door te verbouwen .
Ik ben benieuwd wat ze van hun ander speelgoed zullen vinden. Iedere maand zal ik iets nieuws aanbieden.
Dank je wel aan iedereen voor de steun, het duimen en kaarsjes branden. Het heeft geholpen want Chica lijkt aan de beterhand te zijn. Ze eet weer zelf, nog niet zoveel als normaal maar dat komt wel. Ondertussen zullen we dwangvoeren als het nodig is. Ze is ook niet meer zo slaperig en spendeert veel tijd met haar veertjes schoon te maken. Naar mij toe wordt ze ook weer wat liever. Tot en met maandag moet ze nog antibiotica krijgen. Het eindejaar belooft dan toch nog goed te worden.
Hierbij willen wij iedereen een geweldig, gezond en gelukkig 2011 wensen vol dierenliefde!
P.S.: 2011 is het jaar van het konijn in de Chinese astrologie ;-).
Zei ik vorige keer nog dat het allemaal wat veel aan het worden was voor Chica's lichaampje, nu komt het uit :(.
Sinds Kerstdag is mijn lief meisje ziek geworden. Toen ik thuiskwam van een etentje bij mijn schoonouders, merkte ik dat ze niets gegeten had. Dat doet ze wel vaker als ze stress heeft (lees: als we haar alleen achterlaten) maar de volgende dag at ze ook nauwelijks. De afgelopen weken heeft ze zich ook meermaals zo slecht gevoeld en toen kwam er telkens een ei maar dat leek nu uit te blijven.
Maandag at ze nog steeds weinig en af en toe schudde ze met haar kopje. Die avond merkte ik dat haar kopveertjes wat aan elkaar plakten en ze rook anders, ik dacht de geur van een ontsteking te herkennen.
Dinsdag ben ik dan meteen naar een vogelkundige dierenarts geweest. Ze had geen ei klaarzitten maar haar ontlasting zat wel vol bacteriën (ik kon mee volgen op de monitor die met de microscoop verbonden was) en wellicht heeft ze nu ook kropontsteking erbovenop. Soms kunnen die snoep/knaagstaven de oorzaak zijn van kropontsteking. Het spreekt voor zich dat ze die vanaf nu nooit meer krijgt! En de bacterie in haar ontlasting zou door eieren leggen en verlaagde weerstand kunnen komen. Ze verliest nog steeds veertjes dus het is erg veel voor haar lichaampje dat al op leeftijd begint te komen.
Zaterdag heb ik haar nog gewogen en toen woog ze opnieuw 120g. De voorbije weken was ze afgevallen tot 114g. Ik dacht toen dat het met eieren leggen te maken had maar wellicht was ze toen al een beetje ziek.
Echt braken en veel voer opgeven (symptoom van kropziekte) doet ze niet. Heel af en toe schudt ze met haar kopje en komen er wat zaadjes vermengd met slijm uit. De dierenarts voelde ook geen verharde of vergrote krop. Dus het is niet helemaal duidelijk wat ze precies heeft.
Hij heeft haar een vitaminenspuit gegeven en we moeten nu antibiotica geven (2x/dag gedurende 7 dagen) en 3x/dag dwangvoeren, ongeveer 2 spuitjes van 1ml per keer. Omdat ze na 1 spuitje weigert te slikken, voeren we haar iets vaker maar minder in hoeveelheid.
En terwijl ze vroeger helemaal niet beet, begint ze nu flink door te bijten. Dus draaien we haar in een handdoek om medicijnen te geven en te dwangvoeren. Daardoor spartelt ze ook minder. Ze is nog altijd sterk en actief, ook de dierenarts was verbaasd. Hij had verwacht een veel ziekere vogel te zien toen ik de klachten eerst aan de telefoon beschreef.
Omdat ze mijn vriend sowieso niet zo aardig vindt (en omdat ik kracht in mijn handen mis), neemt hij het dwangvoeren enz. volledig van me over. Ik doe alleen de "leuke" dingen zoals haar knuffelen en haar kopveertjes schoonmaken. Ze hangt onder de slijm/het dwangvoer en dat zal nog even zo blijven.
Toch ging ze gisterenavond uit zichzelf al een beetje zaadjes eten. Niet zoveel als gewoonlijk maar het is een begin. Daarna maakte ze de knarsende tevredenheidsgeluidjes dus daar was ik heel blij mee! Ze wil ook nog altijd haar veertjes poetsen en slaapt op 1 pootje, dat zijn goede tekens.
Vanmorgen voelde ik geen opgedroogd slijm op haar kopje maar net bij het knuffelen schudt ze even met haar kopje en kwam er wat slijm met onverteerde zaadjes uit. Gelukkig niet zoveel als ze gisteren gegeten had. Ook in de kooi vond ik geen braaksporen dus hopelijk is dat een teken van beterschap.
Na 3 dagen zou ik verbetering moeten zien. Dus als ze vrijdag niet beter is, ga ik terug naar de dierenarts. Duimen jullie mee dat ze snel weer helemaal beter zal worden en dat ze gezond aan het nieuwe jaar mag beginnen?
Een zielige foto van een zielige Chica die gedwangvoerd wordt :(.
Uiteraard zijn de nijntjes weer lekker verwend geweest. Ze hebben geen benul van feestdagen maar vinden het wel leuk om extraatjes te krijgen. Chica heeft ook gesmuld van trosgierst maar wilde niet op de foto. Mijn fotomodelletjes natuurlijk wel :).
Wat is er leuker dan je eigen eetbare Kerstboom?
De vulbare knabbelboom is niet zo een succes, ook niet met lekkers erin. Misschien tonen ze na enige tijd wel interesse, dat gebeurt soms.
Gelukkig vinden ze hun ander speelgoed wel interessant: een touwballetje. Ik durf het niet te lang geven want er wordt gretig gegeten van de koord. En het is uiteraard niet de bedoeling dat ze hiermee hun buikje gaan vullen.
Geen foto van Chica dus, ze wilde niet meewerken. Momenteel is ze flink in de rui en dat is een vreemd tijdstip. In de herfst is ze niet in de rui gegaan maar is ze meteen eitjes gaan leggen. Dus ook dat proces is verstoord. Of komt het misschien door de donkere dagen nu? Toch vertoont ze af en toe nog balts gedrag hoewel de eierstokken inactief zouden moeten worden tijdens de rui. Ik heb de indruk dat het allemaal wat veel wordt voor haar lichaampje maar ik kan niet meer doen dan vitaminen bijgeven. Voor het overige krijgt ze al alles wat ze nodig heeft. Ik hoop dat haar lichaam snel weer in balans komt.
Voor ik het vergeet, wil ik iedereen bedanken die ons een Kerstkaartje stuurde. Ik heb nog nooit zoveel kaartjes met konijnen erop gehad.
De Kerstboom is versierd, buiten een idyllisch landschap met sneeuw... Kerstmis komt stilletjes aan dichterbij en ook de nijnen zijn blij met het warme gevoel dat daarbij hoort. Vooral het gevoel van een warm, knuffelig kerstrendier :). Ze zijn er dol op en vooral Fluffy lebbert het beestje helemaal af :).
Nog even een update over Chica: Vorige week schreef ik dat ze met moeite het 1ste eitje van het volgend nestje had gelegd. Ze ging er echter niet op broeden. 2 dagen later werd ze weer zo suf, eigenlijk zou toen het 2de eitje moeten komen maar dat gebeurde niet. Dat lag er pas een dag later, in een andere hoek en het was beduidend kleiner. De schaal was wel beter van kwaliteit. Intussen had ze haar eerste eitje zelf half verorberd, alweer!
Haar lichaam vraagt duidelijk andere kalk dan ik haar kan geven. Ook het 2de eitje wordt niet bebroed en sindsdien heeft ze geen eieren meer gelegd. Het baltse gedrag is ook voorbij dus ik ga er vanuit dat haar eierstokken voorlopig even rusten. Eigenlijk hoop ik dat het nu voorgoed voorbij zal zijn, dat zal de toekomst uitwijzen. Ze is alleszins weer haar oude zelf: actief, ondernemend en soms ondeugend. Daarnaast kan ze ook heerlijk stil zitten slapen. Wat ik dan vooral mooi vind, zijn de "bakkebaardjes" naast haar snaveltje :).
Tenslotte nog leuk nieuws: iemand wie ik geholpen heb met het koppelen en gedrag van konijntjes, heeft me van de week een heel mooi kerstcadeau gestuurd. Die knabbelrol waar de nijnen zo dol op zijn zat er in en dat kwam goed uit want sinds gisteren is hun vorige helemaal op. Verder zat er nog Science Selective voer in, lekkere kruiden en trosgierst voor Chica. Kortom: mijn boefjes worden ook verwend door anderen en daar ben ik superblij mee! Ik weet dat ze een trouwe lezeres is van deze weblog dus ze zal dit bericht vast wel zien: nogmaals hartelijk bedankt voor dit prachtige cadeau!
Mijn diertjes zijn blijkbaar braaf geweest want de Sint heeft lekkers in hun schoentje gestopt :). Chica durfde er niet mee op de foto.
De nijntjes natuurlijk wel en ze vonden het erg spannend...
... En héél lekker !
Samen smullen gaat ook, ook al is het ding van de tralies gerukt.
Bij Kerstmis zullen mijn brave boefjes vast ook cadeautjes onder de boom vinden :). Ligt het aan deze knabbelrol van JR Farm of aan de havervlokken die ik dagelijks geef? De nijnen zijn alleszins weer flink aangekomen :).
Herinneren jullie zich nog dat ik vorige keer schreef over het vedermotje? Afgelopen week vond ik hem dood op de vensterbank. Jammer, ik vond het wel bijzonder om zo een speciaal diertje in huis te hebben.
Chica heeft me behoorlijk laten schrikken, alweer! Ze was aan het broeden op een nestje van 4 eieren. Iedere dag controleerde ik de eieren omdat ik 1 van de vorige keren een beschimmeld eitje had gevonden waarvan de schaal ontbrak bij de punt. Na 2 weken broeden begon ze weer interesse te verliezen, begon zich balts te gedragen en ook haar ontlasting werd waterig. Net als iedere morgen controleerde ik de eitjes en dit is wat ik zag:
Ik schrok me rot, de schaal was gewoon half weg gegeten. Natuurlijk nam ik het onmiddellijk weg want het is een broeihaard van bacteriën. Maar wel een teken dat haar lichaam kalk nodig heeft. Nochtans heeft ze alles wat ze nodig heeft: grit, sepia, piksteen, eivoer, groenvoer enz. Omdat ik een volgend nestje verwachtte (en zij geen interesse meer vertoonde), nam ik alle eitjes weg en maakte ik de kooi schoon. Verder heb ik een kippenei gekookt en de vermalen schaal aan Chica gegeven. Vroeger deden we dit ook met onze kippen zodat hun lichaam kalk kon opnemen. Ze at er een beetje van maar niet veel.
Vrijdag leek het mis te gaan, ze zat met geknikte staart wat er op wijst dat er een ei aankomt. Ik zag nochtans niets in haar buikje zitten. Enkele uren later was er nog steeds niets maar werd ze heel stil, dit was omstreeks 15u. Ze zat op de schotel op haar buik te slapen en leek door haar poten te zakken als ze wilde lopen. Zelfs mijn vriend mocht haar aanraken en dat is niet normaal! Ze gedraagt zich normaal gesproken heel vijandig tegen hem. Toch was er geen sprake van legnood omdat ze geen verstopping had, haar ontlasting kwam nog gewoon door en was niet meer waterig. De hele avond is ze stil geweest en wilde ze niet eten/drinken. Tot ca. 23u, toen leek ze heel even op te leven, kwam ze eten en drinken maar al gauw verviel ze weer in het suffe gedrag. Uiteraard heb ik slecht geslapen en ben ik 's nachts nog een keer gaan kijken. Ze zat nog altijd op dezelfde stok. Daar is ze zaterdag de hele voormiddag blijven zitten, er was geen beweging in te krijgen en nu mocht ik zelfs niet meer knuffelen. Ze bleef wel alert, had geen geknikte staart meer, zat niet bol maar ze sliep veel en at weinig. Rond 11u ging ik weer met haar praten en ik zei dat we naar de dokter gingen als ze zo ziek bleef. Hm, dit had ik eerder moeten doen. Plots komt ze in beweging, begint ze te eten, komt ze snoepen van haar cräcker en pompoenpit en ik mag weer knuffelen. Ze wilde zelfs op de weegschaal stappen en ze woog 120g, haar normale gewicht. Ik wilde net druivensuiker in haar drinkwater doen om haar wat energie te geven maar het was niet meer nodig. Ze werd met de minuut actiever, riep en klom veel, kortom: alles was weer normaal. Rond 17u. ging ze naar de bodem van de kooi en enkele minuten later lag er tot mijn verbazing toch een ei! De schaal is niet zo dik als ze zou moeten zijn maar het is tenminste geen windei. Dit is dus de oorzaak geweest van haar buikpijn en lethargisch gedrag. Ik hou haar natuurlijk weer in de gaten maar hoop dat mijn ongerustheid binnenkort mag verdwijnen want de laatste tijd maar ik me veel zorgen om haar. Volgend jaar wordt ze 11 jaar (als ik het jaartal op haar ring mag geloven) en ik hoop echt dat ze zal stoppen met eieren leggen want het begint door te wegen op haar gezondheid.
Omdat Fluffy en Snowy binnenkonijnen zijn die alleen in de lente/zomer buiten mogen spelen, vond ik het wel spannend om hen eens laten kennis te maken met het fenomeen sneeuw. Nadat ik de arme tuinvogeltjes gevoerd had, schepte ik een bakje verse sneeuw op en zette ik het binnen voor hun neus. Fluffy was bedeesd zoals ik gewend ben van haar, Snowy beet zoals gewoonlijk de spits af. Hij deed het enkel iets té letterlijk want meneer plofte zijn neus erin en begon er meteen van te eten! Hij heeft zijn naam niet gestolen dus ;-). Maar omdat ik weet dat het voor konijnen al niet gezond is om groenvoer rechtstreeks uit de koelkast te eten, leek ijskoude sneeuw me helemaal niet gezond voor zijn darmpjes dus heb ik de kom maar vlug weggenomen. Het leverde wel een mooi plaatje op :).
Eigenlijk wilde ik een wc-tje vullen met sneeuw zodat ze het ook aan hun voetjes konden ervaren maar omdat Snowy onmiddellijk van sneeuw begint te eten, heb ik die plannen maar opgeborgen. Van gevoelige darmpjes gesproken: beide hebben ze even last gehad van plakpoep en verstopping dus heb ik nog wat minder voer gegeven. Ze bewegen nauwelijks nog, verbruiken dus minder energie en hebben daardoor ook minder energie nodig. Toch heeft dit gevolgen voor hun gewicht want ze zijn allebei nog wat grammetjes kwijt. Daarom heb ik besloten om wat vet- en eiwitrijker voer te gaan geven. Niet meer in hoeveelheid dus maar voer met meer calorieën. Ze krijgen allebei Science selective; Snowy de gewone, Fluffy de mature en vanaf volgende week ga ik Cuni Nature bijvoeren. Ze krijgen nu al een gedeelte Cuni Re-balance maar dat is 'light' voer. Blijkbaar kunnen ze toch wel wat extra gebruiken en dan maar hopen dat het niet resulteert in nog meer plakpoep, afwachten...
Zoals ik al zei, liggen ze veel en Fluffy ligt soms in een dusdanige houding dat ze niet meer goed rechtop kan door haar stramme achterhand. Afgelopen week dus ook weer maar toen ze wakker werd, ging het opstaan verbazingwekkend goed! Kijk dat achterbeentje in de lucht steken .
Om af te sluiten wil ik nog iets vertellen over mijn 'nieuw huisdier'. Al enkele maanden fladdert hier een diertje rond dat ik nog nooit gezien had. Op Gardensafari vond ik dat het een vedermot betreft. Eigenlijk komen ze overwinteren in Zuid-Nederland maar dit exemplaartje is nog iets verder afgezakt. Ik heb geen idee wat het beestje eet (als ze überhaupt al eten in de winter) maar het voelt zich blijkbaar thuis hier ;-). Wat mij betreft mag het diertje hier gerust blijven, meestal zit het gewoon ergens tegen de muur. En dan hoop ik dat het hier mag overleven zodat het in de lente weer op pad kan gaan. Wij (mensen) gaan hem/haar alleszins laten leven, nu maar hopen dat de nijntjes en valkparkiet er ook zo over denken... (ter info, het insectje is slechts 2 cm groot).
Even iets helemaal anders: ik ben benieuwd wat de Sint zal brengen voor mijn boefjes, hun schoentje staat al klaar ;-). Als de goedheiligman tenminste niet weggewaaid, bevroren, ondergesneeuwd of doornat geregend is. De wortel voor het paard ga ik niet in de schoen stoppen want ik weet wie er dan mee aan de haal zal gaan... :)
Mensen die last hebben van een ochtendhumeur raad ik allemaal aan om naar Snowy te kijken. Ik ben er zeker van dat mijn manneke jouw ochtend helemaal zal opfleuren en je dag goed zal maken. Want geef toe: onderstaand filmpje geeft je toch meteen een goed gevoel en zelfs de grootste zuurpruim zal spontaan in de lach schieten bij zoveel vrolijk vertoon .
Eigenlijk had ik de mand terug gezet zodat Fluffy een warme plaats extra had om te slapen. Ze heeft enkele dagen opnieuw last gehad van haar rechterachterpoot. Ik dacht aan koude of ouderdom maar het is wellicht gewoon overbelasting geweest. Helaas gaan ze er dus (nog) niet in slapen maar toch ben ik blij dat mijn sneeuwballetje een ander doel aan de mand heeft gegeven. Letterlijk iedere morgen als ik hem uit de kooi laat, rent hij naar de mand en draait gekke rondjes. Hij neemt niet eens de tijd meer om Fluffy te begroeten .
Fluffy wordt soms aangestoken door zijn binkies want ook zij maakt dan gekke sprongen, weliswaar meer bescheiden en minder uitbundig . Heerlijk om je dag te beginnen, dat kan ik je verzekeren!
Ik ben wel niet helemaal gerust in hun gewicht. Snowy is 7g kwijt maar Fluffy op 2 weken tijd 50g. Ik zie hen liever wat ronder in de winter maar ze eten hun brokjes niet meer allemaal op, laten hun blindedarmkeutels liggen dus ik heb geen andere keuze dan de hoeveelheid brokjes te verminderen. Ze spelen en huppelen minder rond en verbruiken waarschijnlijk minder energie. Misschien heeft het ook met de rui te maken, ze zijn opnieuw begonnen maar zo te zien is het slechts een tussentijdse rui, geen zware dus.
Voor het overige luieren ze veel, soms in erg luie houdingen waarbij Fluffy zelfs op Snowy steunt die ocharme nog niet de helft van haar weegt .
Ook nog wat nieuws over Chica. Vorige keer schreef ik dat ze nog een weekje moest broeden. Enkele dagen na dat bericht zie ik haar ontlasting waterig worden. Dat betekent dat er een ei zit aan te komen! Ik bekijk haar buikje en ja hoor, tussen haar pootjes zie ik een bultje. Het ei was nog niet helemaal ingedaald maar ik maakte toch vlug de kooi schoon, haalde de vorige eieren weg en vanaf dan was het afwachten. Een dag later lag het eerste ei er al, ik ben heel blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb! De volgende dagen kwamen de volgende eieren, netjes zoals het moet: om de dag. Ik controleer ieder nieuw ei om te zien of de schaal wel compleet is. Het 4de ei voelde heel raar aan, niet qua schaal maar qua gewicht. Er zit namelijk helemaal niets in: geen dooier, luchtkamer of wat dan ook. Dat zag ik toen ik het doorlichtte. De schaal was ook niet helemaal gaaf. Op zich geen ramp want de eieren zijn toch niet bevrucht maar weer een teken dat Chica's cyclus niet meer regelmatig is. Ik kan niet meer doen dat haar de nodige extra voedingsstoffen geven (eivoer, piksteen, grit, maagkiezel) en goed in het oog houden.
Af en toe stopt ze even met broeden en legt ze haar veertjes weer helemaal goed. Ik vind het zo mooi hoe zorgvuldig ze haar staartveren kan poetsen. Ook wat ze met haar staart doet (het schudden) vind ik geweldig, ze heeft een prachtig lange staart. Jammer dat het geluid dat erbij hoort niet zo goed te horen is. Het filmpje is van mindere kwaliteit omdat het al schemerde toen ik het filmde.
Geen spannend nieuws te melden, alles loopt hier zijn gewone gangetje, zo zou het altijd moeten zijn .
Heeft het met de koude te maken of groeien de nijntjes naar elkaar toe? Ik weet het niet maar ik tref hen hier vaak heel erg knusjes aan. Ze doen bijna alles samen.
Samen naar de wc:
Het is maar een klein afwasbakje van Blokker dus het zit dadelijk vol .
Knusser dan dit kan niet meer . Snowy leunt op Fluffy's rug en vice versa.
Om variatie te brengen, wissel ik regelmatig van speeltjes of ik wissel de speeltjes van plaats. Ik weet niet meer precies hoe lang ik de grastunnel heb maar misschien al een jaar of zelfs langer. Tot voor kort werd hij alleen gebruikt om doorheen te lopen. Enkele dagen geleden besloot ik de 2 delen uit elkaar te halen. Het kleinste gedeelte ligt onder de tafel en het grote gedeelte heb ik naast het grasbed gelegd. En plotseling zijn beide delen reuze interessant geworden om aan te knagen! Ik heb geen idee waarom, hetzelfde zag ik bij de wc. Weken werd hij niet gebruikt en door hem van plaats te wisselen, krijgt hij ineens weer aandacht.
Zoals je ziet, is het grasbedje intussen een grasmatje geworden...
Gisteren viel het me ook op dat Fluffy's vacht op haar buik veel lichter van kleur is dan gewoonlijk. Dat is de plaats waar ze afgelopen zomer geschoren is bij de dierenarts. (Voor degenen die het niet (meer) weten: Fluffy plaste bloed en men vermoedde een blaasontsteking of baarmoedertumor. Het bleek geen van beide, territoriale driften waren de oorzaak). Toen de vacht weer aangroeide had ze thans een normale kleur. Maar sinds de rui is haar buik van kleur en structuur veranderd. Ik vind het helemaal niet erg, ze is nu eenmaal een bijzonder toverballetje en ze verandert bij iedere vachtwissel van kleur .
Een mooie foto van Snowy mag natuurlijk niet ontbreken, hier gaat hij net zijn middagdutje doen. Mijn sneeuwballetje met zijn mooie oogjes en wimpers, lieve hangwangen en prachtig lange snorharen... Ik kan blijven kijken naar zijn schoonheid .
En zei ik gisteren nog tegen een vriendin dat Fluffy sinds het bloedplassen de 2,100 kg niet meer bereikt... Vandaag is die kaap eindelijk terug overschreden, ze weegt 2,105 kg. En haar traanoogje lijkt eindelijk bedwongen. Snowy blijft stabiel op 900g maar ik hoop dat hij in de winter nog enkele grammen zal aankomen. De afgelopen weken heb ik zijn droogvoer een klein beetje moeten terugschroeven omdat hij beginnende verstopping had. Waarom hij nu minder voer nodig heeft, is mij niet duidelijk maar zijn keutels zijn weer groter en zijn gewicht blijft stabiel. Het schrikken is gelukkig ook weer voorbij.
Tot slot nog nieuws over Chica. In totaal heeft ze 4 eitjes gelegd (is altijd haar maximum aantal) en allemaal hadden ze een stevige schaal. Nog ongeveer een weekje broeden en dan zal ze er weer vanzelf mee ophouden.
Eigenlijk heb ik niet zo heel veel nieuws te melden. Behalve dat de vlek rondom Chica's stuitklier verdwenen is. Van de week merkte ik dat ze minder belangstelling toonde voor haar eitjes en weer baltsgedrag vertoonde. Toch bleef ze 's nachts broeden op de eieren. Omdat ze op sommige eitjes al 5 weken aan het broeden was, heb ik ze toch maar weggenomen. Ik had immers het gevoel dat er nieuwe eitjes onderweg waren. Dat zie ik aan haar ontlasting, die wordt waterig. Donderdag de kooi een flinke schoonmaakbeurt gegeven want ook dat was 5 weken geleden. Gisteren woog ik haar en ze was 19g aangekomen. Ik zag het eitje ook al klaarzitten in de buik. Nog geen uur later was het er al. Dus nu begint weer een broedperiode van 3 weken voor Chica. Zodra ze van het nest komt, ga ik ieder ei wel zorgvuldig controleren om te kijken of ze allemaal een volledige schaal hebben. Ik ben benieuwd hoeveel er nu gaan komen.
De nijnen zijn nog steeds regelmatig in een vrolijke bui, ook Fluffy maakte binkies in Snowy's kooi. Snowy zelf rent veel en vaak door het huis, af en toe wil hij zelfs nog naar buiten. Wat me wel zorgen baart is dat hij de 2 laatste dagen weer snel schrikt van alledaagse dingen. Met zijn gewicht is niets mis maar ik hou hem weer wat scherper in de gaten hierdoor.
Door het koudere weer kruipen ze hier wel vaker dichter bij elkaar.
En Fluffy rolde eergisteren weg in de kleine tunnel wat een grappig zicht opleverde .
Om af te sluiten wil ik jullie een Happy Halloween wensen. Samen met Kerstmis vind ik Halloween het leukste feest qua decoratie. Mijn huis is dus ook in Halloweensfeer . En ja, ik hou ook van enge films dus dat wordt een gezellig avondje griezelen met de dieren .
Afgelopen maandag (18 oktober) was het precies 9 jaar geleden dat Fluffy bij ons is komen wonen. Hoe het begon: een collega van mijn vriend had een nestje Nederlandse hangoordwergen en ik zou er eentje van nemen. Ik wilde een vrouwtje maar hij kon het geslacht niet bepalen. Intussen had ik alle benodigdheden al gekocht: een kooi, voer enz. Wat nu gedaan? Dan maar naar de winkel. 9 jaar geleden stond ik oog in oog met 5 konijntjes. 3 wit met zwarte vlekken, 1 bruine en 1 bruine met zwarte oortjes, een zwart snoetje en zwarte pootjes. Ik smolt voor dit lieve wezentje en zij mocht mee naar huis (destijds wist ik niet dat konijnen minstens 1 soortgenoot moesten hebben).
Wat was ze schuchter en bang de eerste dagen. Maar al gauw ontpopte ze zich tot een nieuwsgierige maar oh zo lieve deugniet. Toen was ze nog zo klein als een tegeltje .
In dit filmpje sprong ze voor het eerst op de sofa. (sorry voor de mindere kwaliteit, toen bestonden er nog geen digitale camera's ).
Toen het zomer werd mocht ze ook naar buiten en daar claimde ze meteen een luie stoel. Wat kon ze toen nog hoog springen, dat lukt haar al enkele jaren niet meer .
Op een dag heeft ze me wel flink laten schrikken. Ik keek uit het keukenraam en zag het volgende:
Madam was dus van de stoel op tafel gesprongen ! Voorzichtig liep ik naar haar toe, nam haar van tafel en zorgde sindsdien dat de stoel ver genoeg van de tafel verwijderd stond.
De rest van het verhaal zal vast bekend zijn. Op 3-jarige leeftijd kreeg ze een vriendje en samen zijn ze nog steeds een heel gelukkig koppeltje. Ze hebben afgelopen maandag dus ook samen haar verjaardagsfeestje gevierd, inclusief feestelijke hoedjes.
Geen enkele verjaardag is compleet zonder cadeautje. Van mijn bestelling bij Karina's dierenwebshop had ik de wilgenbrug nog niet gegeven. Niet zo een groot knaagsucces als het grasbed, hij wordt vooral gebruikt om onder door te lopen, wat natuurlijk ook leuk is. (P.S.: hier zijn hun nageltjes nog lang, eergisteren hebben ze een manicure en pedicure gekregen ).
Op een verjaardagsfeest mag een taartje natuurlijk niet ontbreken. Dit jaar werd het een konijnentaartje op een bedje van andijvie met een groentekransje van boerenkool .
Men neme:
Een beschuit als hoofd (niet helemaal laten opeten, risico op plakpoep!)
Witlof als oren
Halve druiven als ogen
Een schijfje wortel als neus
Wortelloof als snorharen
En appelstukjes als tanden
Het feestvarkentje komt nieuwsgierig snuffelen.
Ook Snowy wil een graantje (lees groente) meepikken.
Na 10 seconden mist het konijntje al een oog en een tand .
Hoewel Snowy niet de jarige was, kon hij zijn geluk niet op na zoveel verrassingen. Mijn energiebommetje liet op zijn aparte manier zien hoe vrolijk hij was.
Tot slot ook nog een berichtje over Chica. Zij nadert het einde van de broedcyclus en is sinds enkele dagen erg ijverig bezig met veertjes poetsen. Ze schenkt niet meer de hele dag aandacht aan haar eieren. Toen het veren schoonmaken begon, zag ik dat de plaats rondom de stuitklier erg donker was. De stuitklier is een onderhuids orgaantje vlak boven de staart van een vogel. Daar wordt vet geproduceerd dat vogels dmv poetsen over hun verenkleed verspreiden om het waterdicht te maken. Nu Chica ouder wordt, beginnen er meer dingen te verschijnen die ik nooit eerder opmerkte . Ik weet niet goed wat er aan de hand is. Is de klier ontstoken of gewoon overactief? Ik ruik alleszins niets en haar gedrag, eetlust, gewicht en ontlasting blijven ook normaal. Even in de gaten houden. Misschien is dit ook weer iets dat ontregeld is door ouderdom.
Mijn dierenarts heeft nu nieuwe voeding voor konijnen te koop: Trovet Rabbit.
Het bevat 21,4% vezels en mijn dierenarts is vol lof erover, natuurlijk wil ik het dan ook uitproberen. Ze lusten het hier wel, het zijn kleine brokjes waardoor Snowy er ook geen moeite mee heeft. Qua prijs kun je het vergelijken met Supreme Science Selective.
Maar omdat ik erg nieuwsgierig was of deze voeding ook zo zou opzwellen in water als andere geëxtrudeerde brokken, besloot ik een experiment te doen. Ik geef hier een mengeling van Science Selective en Cuni Re-balance, nu dus ook met wat Trovet brokjes. Snowy krijgt de gewone Science selective, Fluffy de senior brok.
De brokjes in gewone toestand.
Om te beginnen de gewone Science selective, dit ziet er zo uit na 5 minuten in het water:
Ik kon het ook zonder problemen tot moes knijpen tussen mijn vingers. De senior brok van Science Selective had net hetzelfde effect:
De Cuni Re-balance reageerde al net zoals de vorige brokken:
Tot slot de Trovet brok en jawel, deze heeft me verrast. Na 5 minuten in het water gelegen te hebben is hij niet gezwollen. En tot moes knijpen is gewoon uitgesloten, enkel de buitenkant is een klein beetje zacht geworden maar voor het overige blijft de brok gewoon hard. Hiermee wil ik geen reclame maken of wat dan ook, maar voor konijnen die gevoelig zijn voor gas, is dit wel een goede brok. Hij doet ook iets meer voor de tandslijtage dan de andere brokjes.
Om af te sluiten een grappig bericht. Fluffy is morgen jarig en vrijdag lag er al een mooi kaartje voor haar in de bus van Samyra en Roy (en Snicker, Lano, Nany en Hazel). Natuurlijk was Fluffy nieuwsgierig en wilde ze het graag lezen.
Tot hiertoe ging het goed, daarna kwam ook Snowy een kijkje nemen en... nam Fluffy een hap uit de kaart !!! Ze vond de kaart dus niet alleen mooi maar ook erg smakelijk . Niets maar dan ook niets blijft onaangeroerd bij Fluffy... .
1 seconde later zag de kaart er zo uit... Sorry Samyra . Maar heel erg bedankt voor je kaartje, vinden wij heel lief .
Oh ja, de haver en andere lekkernijen hebben de nijnen blijkbaar wat geholpen. Fluffy is 33g aangekomen, Snowy 15g en Chica... is afgevallen en zit eindelijk weer op haar oud gewicht van 120g! Sinds mijn vorig bericht heeft ze nog 1 eitje gelegd (geen windeieren gezien) en ze zit nu te broeden op een totaal van 5 eieren. Ik mag er dus vanuit gaan dat de gewichtstoename aan hormonen te wijten was, oef !
Sinds vorige week ben ik weer veel van huis. Maar omdat ik vooral 's middags weg ben, had ik niet verwacht dat de nijntjes me zouden missen. Tussen 12 en 18u. slapen en luieren ze voornamelijk en dan laat ik hen sowieso veel met rust. Daarom schrok ik toen Fluffy plots in huis begon te plassen. En niet zomaar ergens, pal naast mijn voeten! Om mij op te eisen dus, want ze deed het als Snowy eerst naar me toekwam. Ook vond ik van de week een donker sproeispoor. Hoe moeilijk ik het ook vond: ik moest het negeren en haar zeker niet meer aandacht geven. Moeilijk want ze is nog steeds in de rui en heeft nog altijd een traanoog, ze moet dus regelmatig aangeraakt worden, daar kan ik niet onderuit. Maar omdat ik niet overdrijf met knuffelen, lijkt het al beter te gaan. Ik vind al enkele dagen geen plassen meer. Hopen maar dat het zo blijft.
Ze zijn beide wat gewicht verloren en vooral bij Fluffy is dat goed voelbaar. Sowieso voel ik haar heupbotjes uitsteken maar door de rui en het extra gewichtsverlies voel ik het nog meer. Daarom geef ik hen allebei wat extra dikmakertjes: haver, erwtenchips, groter stukje brood enz. Natuurlijk let ik er wel op dat ze hun blindedarmkeutels nog opeten. Fluffy heeft momenteel nog een "minirokje" aan van de rui .
Ook Chica heeft me behoorlijk laten schrikken. Ze zat ondertussen bijna 3 weken op de 2 eitjes te broeden. Als haar cyclus normaal zou verlopen, zou ze na 3 weken stoppen, de eieren negeren (dan kan ik ze wegnemen), een week weer broeds doen en opnieuw eieren leggen. Daar zat ik eigenlijk op te wachten want zolang ze broedt, kan ik haar kooi niet schoonmaken. En hoewel ze daar geen ontlasting meer laat vallen (ze doet alles op de schotel) vind ik de kooi beginnen te ruiken.
Maar hoe ouder Chica wordt, hoe minder normaal de dingen verlopen. Ik zag haar ontlasting afgelopen week weer wateriger worden en ze gedroeg zich al opnieuw broeds. En dit terwijl ze nog aan het broeden was. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik de volgende dag niet 2 maar 3 eieren zag liggen! Ik had niet eens eivoer gegeven omdat ik zo snel geen eieren verwachtte. Haar ontlasting werd nadien terug vaster dus ik dacht dat het bij dit eitje zou blijven. Maar is Chica normaal? Nee hoor, 2 dagen later lag het 4de ei er! Ik hou haar nu scherp in de gaten om te controleren of er mogelijk opnieuw een windei zou verschijnen.
Het is overduidelijk: mijn kleine meid is oud aan het worden en komt in een soort 'menopauze' terecht. Ze wordt verschrikkelijk onregelmatig en ik hoop dat dit niet al te lang zal duren. Ik hoop ook dat het niet betekent dat het einde van haar leven nadert. Volgens een vogelkundige dierenarts blijven valkparkieten tot het einde van hun leven leggen maar kwekers spreken dit tegen. Als ik terug denk aan mijn kippen vroeger: zij stopten ook jaren voor hun dood met eieren leggen. Hopelijk gaat dit dus ook voor valkparkieten op.
Herinner je je nog dat ik een tijd geleden schreef dat ik kadobonnen van Karina's dierenwebshop gekregen heb? Omdat ik iemand geholpen had met het gedrag van haar konijnen.
Wel, hoog tijd dat ik de bonnen ook ging gebruiken dus! Omdat ik niet thuis ben op dierendag, worden ze al wat vroeger verwend . Hier zien jullie wat ik besteld heb voor de nijntjes:
Jullie zien een wc-tje met lage instap (met het oog op ouder wordende konijnen die later misschien niet meer zo hoog kunnen springen), een stromat, een grasbedje, een wilgenbrug, een lamellen bal (hun vorige hebben ze stuk gesmeten), johannesbrood (daarvan krijgen ze dagelijks 1 stukje) en aardbeienblad.
Karina was zo lief om er nog wat extraatjes bij te voegen:
En omdat mijn konijnensloffen aan het verslijten zijn, besloot ik mezelf ook even te verwennen met dit :
Ik heb de konijntjes nog niet meteen al het speelgoed gegeven, binnenkort is Fluffy jarig en dan heb ik nog wat spulletjes in voorraad om haar te verrassen .
Maar wat ik wel al gegeven heb, is een groot succes. Vooral het grasbedje valt erg in de smaak! Snowy is zo klein dat hij er zelfs in kan liggen, Fluffy past er zittend maar net in .
En zoals jullie kunnen zien is fanatieke Fluffy hard aan het werk geweest, dit is wat er na 30 minuten overbleef na de kennismaking met het grasbed .
Snowy is niet zo een knager, Fluffy daarentegen is een echte 'destroyer'. Hier zien jullie haar (en Snowy) in actie.
Zoals jullie zien, is Fluffy's kontje nog in de rui, Snowy is er helemaal doorheen, op hier en daar wat plukjes na. Jammer genoeg is Fluffy's linkeroogje ook weer aan het tranen. Volgens mij hangt het samen met een lage weerstand door de rui.
Om af te sluiten wil ik de schenker van de kadobonnen nogmaals van harte bedanken! En ook dank aan Karina's Dierenwebshop voor de uitstekende en snelle service!
Vorige week postte ik nog een bericht dat Chica 1 eitje had gelegd. Zoals verwacht kwam maandag het 2de. Netjes op tijd, valkparkieten leggen om de dag een ei. Toch merkte ik dat dit ei kleiner en brozer van schaal was (niet zo helder wit als het eerste). Jullie kunnen het verschil zelf zien op de foto.
Chica zou wel een uitstekend moedertje zijn hoor, haar nest wordt met hand en tand verdedigd tegen 'vijanden' zoals het baasje met een fototoestel .
Ergens ook wel zielig dat ze voor niets zit te broeden maar ik mag de eitjes niet wegnemen, dan blijft ze leggen.
Na het 2de ei bleef haar ontlasting waterig wat er op wees dat er nog een ei op komst was. Ik was echter bang dat dit ei niet compleet zou zijn (zonder schaal) en een dag later werd mijn vrees al werkelijkheid. Chica begon dinsdagnamiddag erg nerveus rond te lopen op haar schotel en naar boven en beneden op haar kooi te klimmen. Ik bracht al alles in gereedheid om naar de dierenarts te vertrekken want als dit een windei was en ze legnood zou krijgen... dan moest ik snel handelen. Ze heeft geregeld geperst gedurende een half uur en plots was het er... zoals verwacht: een windei. Gelukkig zonder hulp naar buiten gekomen maar je zag duidelijk dat Chica niet wist wat ze ervan moest denken. Het voelde blijkbaar ook niet aan als een ei want anders zou ze het nooit op de schotel gelegd hebben. Ze pikte er wat naar, ging dan op een stok zitten en begon uitvoerig haar veertjes te poetsen. Ik nam het ei maar meteen weg, het is een broeihaard van bacteriën als het stuk zou gaan. Het vlies was al ingedeukt op enkele plaatsen.
Het is duidelijk dat Chica ouder wordt en haar voorraad eieren afneemt. Ik ben benieuwd of ze ooit definitief zal stoppen met eieren leggen.
Omdat ik vond dat ze er behoorlijk wat slanker uitzag, besloot ik haar te wegen toen ze even haar nest verliet. Ze is zomaar even 20 g (!) afgevallen! Een geruststelling om te weten dat de gewichtstoename wel degelijk aan hormonen te wijten viel dus.
Via deze weg wil ik beide nogmaals heel veel sterkte wensen in deze angstige tijden en uiteraard hopen we allemaal op een spoedige en volledige genezing!
Mijn vakantie is bijna om en daarom wilde ik jullie toch al op de hoogte brengen van iets wat ik zelf niet meer had verwacht. Na zoveel maanden heeft Chica gisteren toch weer een ei gelegd. Het zat eraan te komen, dat was duidelijk. Ze was bijna continu broeds de laatste dagen en toen ik haar ontlasting wateriger zag worden, wist ik hoe laat het was. Ik ben benieuwd of er nog eieren zullen volgen. Gelukkig is dit ei mooi gevormd met schaal en alles. Hoewel valkparkieten pas broeden vanaf het 2de ei is ze nu al bezig maar af en toe loopt ze ook nerveus rond.
Gisteren merkte ik dat ze weer was aangekomen in gewicht. De laatste weken werd ze juist lichter (niet veel hoor) maar gisteren woog ze 151g!
Ik heb met verschillende kwekers gesproken en zij beamen allemaal dat oudere valkparkieten zwaarder worden. Dus niets om me zorgen over te maken en ook geen reden om haar op dieet te zetten.
Hier volgt nog een filmpje van wat eigenlijk heel normaal gedrag is en bij het wasritueel hoort maar Chica is het pas vorige week beginnen te doen. Daarvoor heb ik dit gedag nog nooit gezien bij haar.
Over de konijntjes valt weinig nieuws te melden. Ze zijn nog steeds in de rui, een kleine strook op Snowy's kontje moet er nog door en bij Fluffy heeft het bijna de kont bereikt. Verder zijn ze erg lief met elkaar, ze slapen weer vaker samen en ze hebben regelmatig vrolijke buien. Fluffy's traanoogje is helaas weeral terug dus ik ben opnieuw gestart met Oculoheel. En ondanks de rui blijven hun eetlust, spijsvertering en keutels goed. Vooral bij Snowy was de rui vroeger altijd een kritieke periode. Ondanks Prozyme bleef hij toch verstoppingen krijgen. Na zijn EC is dit blijkbaar voorgoed verleden tijd, gelukkig maar! Maar het valt me op hoe gezond hij nu is tegenover vóór de EC.
Een foto van mijn vlijtige helpers als ik de kooien ga verschonen.
. Haar persoonlijkheid valt me tot nu toe reuze mee. Ze is heel gelijkmatig, niet vernielzuchtig, neemt voedsel héél voorzichtig uit mijn hand, is nieuwsgierig, vrolijk en net druk genoeg 
.
. Dan doe ik de deur open (geen nood, er staat een curverbak met een dikke handdoek onder de opening, als ze valt/springt, landt ze zacht) en kan ik haar pakken.
. (de flits maakt haar vacht soms wel donkerder dan hij effectief is).
.
.
. En ja, ik hou ook van enge films dus dat wordt een gezellig avondje griezelen met de dieren 
! Voorzichtig liep ik naar haar toe, nam haar van tafel en zorgde sindsdien dat de stoel ver genoeg van de tafel verwijderd stond.
. Ik weet niet goed wat er aan de hand is. Is de klier ontstoken of gewoon overactief? Ik ruik alleszins niets en haar gedrag, eetlust, gewicht en ontlasting blijven ook normaal. Even in de gaten houden. Misschien is dit ook weer iets dat ontregeld is door ouderdom.
. Maar heel erg bedankt voor je kaartje, vinden wij heel lief 
. 
