Gisteren stond er een tempotraining op het programma. Magda had voorgesteld om deze in wedstrijdvorm uit te voeren. Zo gezegd, zo gedaan. Met mijn sportschoenen in de hand trok ik naar de Machelse piste. Omstreeks 15u. zou daar de 10km van start gaan. Na een babbel met enkele bekende gezichten kregen we te horen dat de start met een half uur werd uitgesteld. Geen probleem, ik besloot om het 5km lange parcours al eens rustig te verkennen. Wat een doolhof! Elke bocht van Machelen en omstreken ken ik nu als mijn broekzak. Gelukkig was de opdracht tempo lopen zodat er weinig kans was dat ik ergens een bocht zou missen en in de gracht zou belanden... Omstreeks half 4, en onder een heerlijk zonnetje gingen we van start. De eerste hectometers moesten op de piste worden afgelegd. Vrijwel direct nam ik enkele tientalle meters. Na één km was ik blij dat een atleet me vooraan vervoegde. 10 km met zen tweeën lopen gaat immers veel vlotter en hier en daar diende er een stuk serieus tegen de wind in gelopen te worden. Al gauw merkte ik wanneer mijn metgezel zich op kop zette, het tempo lichtjes daalde. Mijn intentie was om 10km aan een mooi egaal tempo te lopen (lang leve mijne stopwatch) en ik besloot dan maar om het tempo terug te hoogte in te jagen. Mijn metgezel brak meter per meter. Wanneer we na 5km, bij onze eerste doortocht langs de Machelse piste passeerden, had ik zo'n 30m voorsprong. Ik dolde wat met de Machelse atleetjes die de bevoorrading verzorgden (Mijn excuses als ze nu met een verkoudheid in hun bed liggen...) en ik vertrok voor mijn 2de en laatste ronde. Naarmate de ronde vorderde begonnen steeds meer seingevers/blauwe mannetjes met een zwaailicht me te feliciteren. Actie, interactie, zodus nam ik ook de tijd om hun mijn complimenten toe te roepen voor hun goede organisatie. De finishlijn bevond zich eveneens op de piste van Machelen, en het was dan ook leuk om de laatste meters langs het talrijk opgekomen publiek te lopen. Fris maar voldaan kwam ik over de finishlijn. Mijn Polar wees 30.52 aan en dat was ook de tijd die de speaker omriep. No way dat dit een volle 10km was! Een dikke halve minuut later kwam Pieter Vermont als 2de over de finishlijn en Jurgen Huybrechts vervolledigde het podium. Enfin, het was een goede training waarbij ik mooi aan een constant tempo liep. En je krijgt niet altijd wijn na een training, dus mij hoor je niet klagen! Tot vrijdag voor de eerste échte wedstrijd, de 'Gouden 1500' in Vilvoorde!
Boeken toe! Het is ermee gedaan! Ik heb het natuurlijk over de examens... De lastigste periode van het jaar is alweer achter de rug. Het deed vaak pijn om de tijdens zomerse dagen (die we afgelopen weken kregen) mijn loopschoenen aan de kant te moeten laten. Zo veel als ik kon probeerde ik normaal te trainen maar het was niet altijd mogelijk om er tijd voor vrij te maken. Het zei zo. Langs de ene kant moet ik niet klagen, dit jaar viel mijn examenperiode opvallend vroeg waardoor ik de trainingen vrij snel weer kan hervatten. Met een aangepast schema werken, zoals ik de afgelopen 3 weken deed, is natuurlijk niet ideaal. Maar bon, geen tijd te verliezen, het is weer tijd om erin te vliegen. De komende 2 weken zal ik gebruiken om de trainingen op te drijven. Hierna volgt de eerste wedstrijd. Het wordt de 'Gouden 1500' in Vilvoorde op vrijdag 26 juni. Het zal de eerste keer zijn dat ik een 1500m-wedstrijd loop, maar met de 1000m-wedstrijd in het achterhoofd heb ik er alle vertrouwen in. Het wordt vooral een test om te kijken hoe ver het staat met de snelheid. Voor een 5000m is het immers nog te vroeg. Het ijzerprobleem waarmee ik de laatste tijd sukkelde, lijkt zich stilaan op te lossen. Ik voel me al veel sterker. Het verschil met een dikke maand geleden is enorm. Jammer dat je zoiets pas achteraf merkt ... Ik moet de pillen die het ijzerprobleem oplossen nog een maand slikken, dus het kan alleen nog maar beter worden. Kortom, het gevoel is beter, de zwaardere trainingen mogen eraan komen. Maar eerst nog een beetje slaap inhalen...
De ene dag is de andere niet. Dat is me nu wel duidelijk geworden. Zondag liep ik op de beker van Vlaanderen een 5000m in duffel. Ik sprokkelde weliswaar de 11 punten mee die aan de 2e plaats verbonden waren, maar het goede gevoel van tijdens de trainingen was ver zoek. Ik had gehoopt dat de ijzerpillen die ik momenteel neem hun effect al zouden gehad hebben, maar ik verlangde blijkbaar teveel. Wonderen bestaan nu eenmaal niet. Net als op het PK in Merksem draaiden de benen vierkant. De verzuring sloeg opvallend vroeg toe, en op die die manier kan je natuurlijk geen tempo lopen... Nadien moest ik ook nog opdraven in de 4x400 estafette. Nauwelijks 40 min na mijn 5000m wedstrijd. Compleet vermoeid begin ik aan mijn rondje en op het einde moet het meer strompelend geweest zijn volgens mij. De enige positieve noot die ik moet onthouden is dat volgens de dokter het effect van ijzerpillen na ongeveer een maand merkbaar is. Na de examens moet er dus beterschap zijn en zijn er geen excuses meer... De eerstvolgende wedstrijd na zondag kwam al snel. Gisteren, woensdag, stond de pistemeeting van mijn eigen club op het programma. Ik zou er André naar een nieuw Belgisch record hazen op de 1000m. Ik zou proberen gedurende 800m egaal tempo te lopen zodat André geen extra energie moest verspillen en op het einde nog alle jus uit zijn benen zou kunnen spurten. Tijdens de opwarming voelde ik al dat de benen super waren. Deze keer hield ik het maar voor mezelf, want vorige keren kwam het er in wedstrijd nooit uit. Deze keer was het anders, na 400m kwam ik door in '59. Iets te snel ten opzichte van het voorziene tempo, maar André volgde in mijn zog. Van overal werd geschreeuwd en getierd, niet normaal. Na 800m voelde ik mij nog enorm fris en was er van verzuring geen sprake meer. (Waarschijnlijk allemaal achtergelaten in Duffel). Ik liep met overschot over de finishlijn in een tijd van 2.33.93. André volgde een dikke seconde later in 2.35.43! Maar liefst een verbetering van het Belgisch record met 5 sec. Hij wist met zijn tevredenheid geen blijf. Langs alle kanten werd hij belaagd met felicitaties. Terecht ook, zondag had hij immers al een nieuw BR gevestigd op 800m. 2 BR's in 4 dagen, jawadde dadde! Voor mij was dit de laatste wedstrijd voor de examens. Het deed deugd om mijn capaciteiten eindelijk eens ten volle te kunnen benutten. Blijkbaar heeft het ijzerprobleem geen grote invloed op wedstrijden van korte duur. We zien hoe het vordert. Nu volgt een periode die zich grootendeels tussen de studeerboeken zal afspelen. Hoewel ik morgenavond wel al een uitzondering (moet) maken. KV Mechelen speelt immers de bekerfinale tegen RC Genk. Een ticketje voor de wedstrijd heb ik niet, maar ik zal de wedstrijd wel op groot scherm volgen vanop de Mechelse grote markt. Net als duizenden anderen... Duimen maar!
Zondag wordt zoals jaarlijks de Beker van Vlaanderen beslecht. De strijd in 2de, waarin RAM uitkomt, zal beslecht worden op de Duffelse piste. Wat we ervan mogen verwachten? Het behoud is het hoofddoel, nadat we 2 jaar geleden promoveerden. Dit zal zeker geen sinecure worden, aangezien we af te rekenen hebben met blessures, ziektes, enz...
Ik lijk stilaan de bovenhand te nemen van al mijn kwaaltjes. Mijn hamstringverrekking behoort voorgoed tot het verleden, en ook van vermoeiende benen (stage effect of ijzertekort?) is momenteel geen sprake meer. Ik lijk klaar om mij in de strijd te gooien. Ik zal op de interclub de 5000m voor mijn rekening nemen. Mijn favoriete (en beste?) afstand. Stiekem hoop ik op een harde en snelle wedstrijd, al is het altijd een beetje gokken met een interclub. Niemand wil zich zomaar opofferen om dat ene puntje prijs te geven. Ik denk er anders over. De trainingen wijzen uit dat het goed zit, dus indien nodig zal ik ook het kopwerk niet schuwen. Mits een goede tijd, volgen de punten vanzelf wel. Gezien het niveau van de concurrentie verwacht ik ook wel dat er niet al teveel zal getreuzeld worden. Na zondag zal er niet veel tijd zijn om te recupereren. Woensdag staat immers een 1000m gepland. Deze wedstrijd wordt georganiseerd door onze eigen club. Hier zal ik de haas van dienst zijn, ik zal trachten gedurende 600-700m(of nog meer?) het tempo strak te houden. Ik zal me met plezier opofferen, zeker als je weet wat er op het spel staat. (later meer hierover) Natuurlijk hoop ik wel dat die atleten me in de toekomst nog ergens van dienst kunnen zijn, maar dat is nog verre toekomstmuziek. Belangrijkste is om eerst zondag RAM in 2de te houden en mezelf een PR cadeau te doen (en wat nog meer?). Aan de Duffelse piste niets dan goede herinneringen...en ik zal er trouwens aan moeten gewoon raken.
Vorige zondag moest ik noodgedwongen afhaken voor de B-meeting van Herentals. Een lichte hamstringverrekking was hiervoor verantwoordelijk. Normaal gezien zou ik er een 3000m lopen. Helaas werd mijn rol beperkt tot supporteren. Ik zag er wel André en Ewoud hun seizoen sterk openen op de 800m. Voor André was het zelfs zijn snelste seizoensopener ooit! De meeting zelf was heel goed georganiseerd. Elke reeks had zijn richttijd. De plaatselijke atleten waren de hazen van dienst zodat de beoogde tijden telkens werden gehaald. Jammer dat ik niet aan de start stond. 4 dagen lang werden mijn looptrainingen vervangen door aquajogging. Frustrerend. Ik leek maar niet uit die negatieve spiraal te raken. Vanaf woensdag trok ik weer mijn loopschoenen aan. In het begin was het wat voorzichtig aftasten, maar vrijdag voelde ik me toch zeker genoeg om ook intervaltrainingen te hernemen. 500en stonden op het programma. Blijkbaar had de paar dagen inactiviteit me goed gedaan, ik vloog gewoon en ondervond niet de minste hinder van mijn hamstring. Eindelijk terug het goede gevoel waarmee ik van stage was teruggekeerd. Het deed me deugd! Vandaag moest de bevestiging komen. Zondag is de vaste dag waarop we onze intervaltraining afwerken in het Vrijbroekpark. Het was vandaag opvallend rustig in het park. Waarschijnlijk zal de Mechelse speeldag er wel voor iets tussen zitten. Ach ja, goed voor ons, hoe minder volk, hoe kleiner de kans dat we een of andere wandelaar de daver op het lijf jagen. Magda verklapte ons het programma van de dag: 1000en! Heerlijk, zo'n training waarvan je lekker hard afziet. Ook vandaag bleek ik over diezelfde superbenen te beschikken. Ik draaide ze telkens heel soepel en de chrono's waren telkens heel scherp. Einelijk kan ik zeggen "i'm back". Ook André bewees vandaag nog maar eens over welke form hij momenteel beschikt. Het belooft voor komend weekend. Dan zakken we met zen allen af naar Duffel voor onze jaarlijke interclub. Ikzelf zal die dag even van achter mijn boeken moeten komen en snel naar Duffel rijden om er de 5000m voor mijn rekening te nemen. We zien wel wat het wordt. Tip voor iedereen die aanwezig zal zijn: André verjaart die dag! Ook kan ik ook al melden dat er een (mini) stage voor de deur staat. Vanaf 6 tem 10 juli trek in in het gezelschap van ondermeer Frank Bollen en Stijn Lintermans naar domein 'Hengelhoef'. Het is de eerste keer dat ik met hen op stage trek. Ik ben benieuwd. Wel is zeker dat het een pittige trainingsweek zal worden. Zorgen voor later, eerst de examens tot een goed einde brengen.
Nadat ik in de eerste week van de paasvakantie een geslaagde stage afwerkte met de trainingsgroep in Aix-en-Provence, besloot ik, in overleg met Magda, om de daaropvolgende week nog aan hetzelfde ritme te trainen. Bedoeling was om deze zware veertiendaagse af te sluiten met een 10km wedstrijd. Ik koos ervoor om de eerste wedstrijd van het 'Partena wegcircuit' af te werken. Deze wedstrijd vond plaats in Oostende. Traditioneel zijn deze wedstrijden tot in de puntjes verzorgd en staan er altijd wel sterke atleten aan de start. Deze keer was het dan ook niet anders. Enige grote afwezige bleek Hans Janssens. Ik wist op voorhand niet goed welke tijd ik mocht ambiëren, aangezien ik niet had afgebouwd naar deze wedstrijd en ik niet goed wist wat ik nog waard was na 2 zware trainingsweken. Ook de wind zou een rol gaan spelen. Er stond weer een strakke wind in Oostende die de laatste 2 km vol op kop stond. (kennen ze daar eigelijk wel windstilte?) De wedstrijd bleek een grote meevaller te zijn. Ik eindigde als 7e in een tijd van 31.08. Weliswaar ruim achter de ongenaakbare winnaar...Guy Fays. Natuurlijk moet er in de loop van het seizoen nog een pak seconden af, maar het belangrijkste van deze wedstrijd was om eens te testen waar ik al stond. Test geslaagd dus. Ik kon met de nodige 'moral' uitkijken naar het daaropvolgende weekend. Dan zou ik aan de start staan van het PK 5000m in Merksem. Een week later bleek het heel wat minder goed gesteld te zijn met mijn lichaam. Ik draaide mijn rondjes vierkant (!) en eindigde als 4e in een teleurstellende tijd van 15.10min. Vooral de manier waarop ik liep baarde me zorgen. Nooit eerder ben ik zo hard stilgevallen in een wedstrijd. Wat was er aan de hand? Weerslag van de zware trainingen of was er een vreemd kwaaltje in mijn lichaam geslopen? Onder dwang van Magda, onze coach besloot ik een bloedonderzoek te laten doen. Al snel bleek wat er aan de hand was. Ijzertekort! Gelukkig valt dit met de nodige medicatie op te lossen. Enerzijds ben ik blij dat de oorzaak van mijn mindere prestatie zo snel gevonden is, anderzijds wezen de tijden op trainingsstage aan dat er mooie dingen stonden aan te komen... Jammer dat ik het er net nu niet kan uithalen. Panikeren doe ik zeker niet, want het seizoen is nog heel lang.
