Bericht aan de concurrenten juniors. Ons Julieke maakt morgen op het PK haar come-back. Haar laatste wedstrijd was onze cross in Mechelen. Ze staat zo scherp als een mes. Dat mes zal trouwens tussen haar tanden zitten. U weze gewaarschuwd. Niets moet, alles mag.
Sofie Daelemans is clubatlete van het jaar. Proficiat Sofie. Marthe en ik waren 2de en 3de (of omgekeerd). Voorwaar een mooie prestatie. Na een paar weken van pijn onder mijn knieën zijn we deze week eindelijk bij den Hendrik (onze super kinesist) geraakt. Maandag na hij mij onderhanden : een combinatie van vermoeidheid, groei en trainingen zijn de oorzaak volgens hem. Geen reden tot paniek maar zeker niet meer dan 3x/week trainen. Morgen ga ik terug. Hopelijk kan ik dan schitteren op het PK van zondag in Kessel. Zoals steeds wordt het thuis minutieus door papa voorbereid. We hebben de startlijsten en er komen in principe 5 atleten (waaronder ik) in aanmerking voor het podium. Na mijn mindere prestatie, door ziekte, vorig jaar (eigenlijk had ik nooit mogen starten) ben ik een revanche verschuldigd. Ik zal wel top moeten zijn om het podium te halen want die 4 anderen zijn toppers. Ik heb ze allemaal wel ooit een geklopt maar omgekeerd ook. Dan moeten we ook rekening houden met de sterksten (ook een 5-tal) 1ste jaars die samen met ons lopen. En ook rekening houden met de clubs die 5 of meer atleten in de wedstrijd hebben en als ploegmaat een favoriete. Ik hoop dat die geen slinkse streken uithalen. Ik ken het parcours goed en weet perfect waar ik moet zitten na een bepaalde afstand. Een nadeel is wel de harde ondergrond door het vriesweer. De andere 4 favorieten zijn betere 800m en 1500m lopers dan mij op de piste. Op een modderige ondergrond had ik meer kansen dan op een snel parcours. Maar zoals papa zegt : ik ben een Flandrien en die kunnen ook tegen de koude (ook dankzij de wonder warme gel van papa) en passen zich aan aan alle omlopen. Maak u geen zorgen : we zullen knallen. Jo kan wegens blessure niet mee doen maar komt als supporter kijken. Dat zijn nog eens mannen sé.
Even een kort berichtje. Verleden zondag gaan lopen in Bornem. Niet echt mijn favoriete cross en omloop. Mijn start was niet echt goed en de benen voelden ook niet goed. Na 500m zat ik in 5de-6de positie en had niet de kracht om aan te dringen. Ik werd dan 9ste. Ik was wel de 1ste van de provincie Antwerpen maar de echte concurrenten waren er niet. Volgende week is er het PK te Kessel. Ik heb wel vrij veel last van pijn juist onder mijn knieën. Ik kan niet echt doortrainen zonder pijn. Maandag ga ik naar de kinesist. Spijtig dat ik eigenlijk al een paar maanden van die pijntjes heb en natuurlijk vlak voor een PK. Vanavond is er onze Algemene Vergadering van Ram. Ik ga al heel vroeg helpen, samen met Jo, om alles klaar te zetten. Ik ben ook genomineerd voor "Clubatlete van het jaar". Dat was een leuke verrassing en appreciatie van de stemmers. Normaal gezien ben ik kansloos maar met stemgedrag weet je nooit.
Ik had een heel artikel geschreven maar door computerproblemen is het gewist. Ik was om een lang verhaal kort te maken 2de in Grimbergen na de wedstrijd te hebben gemaakt maar werd weeral eens geklopt in de spurt. Toch mooi een 2de plaats na weinig training. En een antwoord aan papa die dacht dat ik niet gemotiveerd was, ha ha. Nu begint, volgens Magda, onze preparatie naar het PK. Een van mijn grote doelen dit jaar.
Mijn laatste wedstrijd was alweer in november vorig jaar in Vilvoorde. Nu zondag staat de veldloop van Grimbergen op het programma. Een cross waar ik het tradtioneel moeilijk heb gezien het parcours en het opnieuw beginnen na lange tijd geen wedstrijden. Ik ben wel een beetje blijven trainen maar waarschijnlijk niet genoeg. Tijdens de examens (die zeer goed waren) lag ik volledig stil en vorige week zijn we 3 dagen naar Lissabon geweest. Het was zeer leuk en we hebben als training veel gestapt. Maandag heb ik op de loopband gelopen en gisteren bracht papa mij, ondanks de cross, naar de training in Kapelle. Er was echter blijkbaar geen training. Wij wisten daar niets van. Op mijn eentje trainen zag ik niet zitten dus terug naar huis en 45 min op de loopband. Dat ging goed. We zien wel zondag.
Zaterdag was er cross in Vilvoorde. Ons Julieke was er niet bij wegens een beetje ziek en te veel werk voor school.
Wij moesten 1 middenronde lopen en dan 1 grote. Zoals elk jaar was er een verrassing in Vilvoorde. Nu moesten we niet bergop starten maar in de omgekeerde richting dus bergaf. Papa verwittigde me al voor de traditionele kamikazes dit te snel zouden starten.
Mijn start was iets te voorzichtig en ik zat een beetje ingesloten op de 3de rij. Na 300m voor het ingaan van de bocht naar het 1ste bos deed ik een inhaalbeweging en liep direct 2de. Een atlete liep al een eindje vooruit en de rest liet met zoals steeds een groot stuk kopwerk doen. Ik liep een goed tempo maar we kwamen niet echt dichter op de koploper. De andere atleten deden ook niet echt moeite om samen te werken met mij.
Dan bij het ingaan van de grote ronde in het 1ste bos was er een bergopje en ze vlogen mijn met 4 voorbij. Ik dacht nog, hoe doen die dat. Ik kon gewoon eventjes niet reageren.
Maar ik ben ondertussen al ervaren genoeg om niet te panikeren en dus liep ik mijn eigen tempo. Het was tenslotte nog een goeie kilometer. Bij het uitkomen van het 1ste bos liep ik 6de. Bij het lusje op weg naar het 2de bos stak ik al een atlete voorbij, 5de al. Vlak voor ingaan van het 2de bos riep papa dat ik nog moest opschuiven, ik ging dan ook voor de bocht iemand voorbij, 4de al.
In het bos vond ik mijn goede benen terug en ging vlot naar de 3de plaats. De eerste 2 waren al iets te ver maar ik naderde toch. De 3de laatste bocht kon ik de 4de afschudden wat nodig was voor de sprint.
In de laatste recht lijn kwam ze nog opzetten maar papa riep me naar de 3de plaats, ik kon nog wat versnellen en stond dus terug op het podium.
Ik had echt wel serieus geknokt voor deze 3de plaats en dat vond papa ook.
Nu geen wedstrijden meer tot begin januari 2012 in Grimbergen maar we hebben wel examens natuurlijk.
Marthe en Robin wonnen hun wedstrijd en Nathan vloog de 1ste ronde over het parcours. Jo streed voor wat hij waard was en dat is heel wat.
Na de wedstrijd en in afwachting van de Masters hebben Laura en ik, samen met de jongens de omloop nog wat onveilig gemaakt, ha ha.
Zaterdag is er de cross in Vilvoorde. Ik heb in Vilvoorde al een aantal malen op het podium gestaan maar verleden jaar was ik 6de als gevolg van de "rijstpap case". Ik voel me wel goed en ben er helemaal klaar voor. Supporters op post.
Terwijl papa en vele andere vrijwilligers vrijdagmorgen al vroeg (en ook donderdagnamiddag) op De Nekker waren om onze cross tot een succes te maken konden ons Julieke en ik rustig in de voormiddag nog thuisblijven. Het zonnetje kwam er al goed door toen we iets na de middag aankwamen. Het vernieuwde parcours kenden we als trouwe Nekker trainers al. Voor ons Julieke was het zwaar, 3 grote ronden met de mountain-bike strook en de gevreesde zandstrook. Daar Magda volop moest helpen aan de aankomstzone en als uitslag-estafette kreeg ik haar pas vroeg voor de wedstrijd te zien. Genoeg om een aantal tips voor de opwarming mee te geven. Ik warmde op met Jente, eindelijk terug een clubgenootje als Cadet. Mijn vriendinvan vele oorlogen Ruth Huyghe was er ook. Het parcours lag er mooi en droog bij, was dit wel selectief genoeg voor mij ? Gelukkig waren er de bergjes. We moesten 2 kleine ronden lopen. Magda zei niet te vlug te starten en papa zei zoals altijd : knallen van in het begin en bij de 1ste drie aan het eerste keerpunt komen. Ik weet na al die jaren toch dat ik op mijn gevoel loop. Ik startte zeer goed en kwam als 3de aan het eerste keerpunt. Ik liet het iniatief voorlopig over aan 2 andere atleetjes. Ik volgde zeer gemakkelijk. In het midden van de 1ste ronde kwam ik een eerste maal op kop, ik trok eens goed door en nam een aantal lengten. Was dit niet te vroeg ? ik vroeg het me af maar ik kon nu niet anders dan doorlopen. Ik kwam aan de aankomstzone voor het ingaan van de laatste ronde. Man, wat was dat genieten, iedereen (opgehitst door een fantastische speaker die me kende van de steeple-kampioenschappen en de 10km van Mechelen) supporterde en stuwden me vooruit. Ik kon nu niet anders dan doorzetten. Ik bouwde mijn voorsprong beetje bij beetje uit. Ik liep al vlotter dan in Bonheiden maar de echte topvorm is er nog niet. De laatste 300m riep papa dat er een atleet naderde maar in tegenstelling tot de vorige seizoenen kon ik nog een beetje versnellen en kon ik vlot standhouden. De overwinning was binnen. Ik was dolgelukkig en iedereen met mij. Mijn wedstrijd was (toevallig) gesponsord door papa en hij mocht dan ook het podium doen. Wat een leuk moment. Er moet wel worden vermeld dat de atleten waarmee ik normaal concurreer er niet waren of durfden. Dan als een echte een interview met een reporter van GVA en dan een live-interview met de speaker, wat kent die man iets van mijn carriere zeg. Gisteren stond er dan een heus artikel in de GVA "Van den Brande en Hendrix winnen in Mechelen". Jo trok de lijn van in Bonheiden door en werd grandioos 2de. Ook Marthe en Robin wonnen hun wedstrijd, een hoogdag voor RAM. Ons Julieke liep zoals steeds voor wat ze waard was en werd nogmaals 8ste bij de juniors. De organisatie van onze club was op een heel hoog niveau. Alle medewerkers werkten blijgemutst mee, ons mama bakte hamburgers en mijn pannenkoeken haalden 3 sterren. Volgende wedstrijd is in Vilvoorde, voorwaar niet gemakkelijk.
Nu vrijdag is er onze eigen cross op De Nekker. Voor eigen publiek zou ik toch wel een knalprestatie moeten kunnen leveren maar (en dit is geen excuus op voorhand, zo ben ik niet) ik denk dat de forme er nog niet echt is. We hebben nu met Magda een trainer die mij niet te vlug willen laten opbranden. Terwijl ik vorige seizoenen zeer goed was voor nieuwjaar zal de piek er nu na nieuwjaar komen. Links en rechts hoorde ik al (via via en onder de gordel) enige commentaar op mijn 6de plaats in Bonheiden. T'is zoals met Tom Boonen, eerst allemaal supporter, dan gewenning en dan komt de kritiek als er eens een mindere (in anderen hun ogen) prestatie is. Ik ben nog veel te jong om mij dit eigenlijk aan te trekken zegt papa maar het is niet leuk. Precies of ik moet een heel jaar knallen. Ik was trouwens super tevreden met mijn plaats in Bonheiden en ik doe elke wedstrijd heel hard mijn best. Hoe moet Tom Boonen zich dan voelen. Ik ben er ook zeker van dat hij sterk zal terugkomen en trouwens ik wil op mijn 20ste er ook nog staan. Vorige week heb ik boek over Magda gekocht op de Boekenbeurs en Magda heeft er al een handtekening in gezet. Fier dat ze was. Supporters, vrijdag op post. U kan me ook vinden na de cross aan de pannenkoekenstand.
Gisteren namen ons Julieke en ik deel aan de cross te Bonheiden. Mijn 1ste wedstrijd na mijn zware verstuiking en met maar een paar trainingen in de benen. Magda had mij deze week al gezegd dat ik op geen al te best resultaat moest hopen gezien mijn beperkte voorbereiding. Daar Laura niet meer crosst moest ik mij alleen opwarmen. Toen ik aan de start klaar stond kwam Magda aangelopen en zie me nogmaals dat ik niet te zot moest doen. We dienden 2 ronden te lopen. Ik was redelijk goed weg en nestelde mij comfortabel in 5de positie. Mijn normale concurrenten Lieze Dockx en Jolien Denis namen een paar meter na ong. 400 m en ik kon niet echt reageren. Ik voelde inderdaad dat de forme niet optimaal was en dat ik deze cross moest opvatten als een bijkomende training. Ik kon vrij gemakkelijk in 5de positie blijven lopen met een meisje in mijn spoor die, je raad het al, mij in de laatste 100m voorbijging. Ik werd dus 6de. Magda vond dit zeer goed gezien de voorbereiding. Het belangrijkste was dat ik terug normaal kon lopen zonder pijn en dat ik terug wedstrijdritme opdeed. Dan kwamen mijn trainingsmaten Jo en Nathan in actie. De 2 eerste atleten waren te sterk maar wat gezegd van Jo en Nathan. Jo ging er van door op de 3de plaats bij het ingaan van de laatste ronde en diepte zijn voorsprong op de 4de gestaag uit. Wie was die 4de, Nathan. Dus een prachtige 3de plaats voor Jo en een even knappe 4de plaats voor Nathan. Wat een luxe. Ons Julieke startte voor de 1ste maal als junior samen met de senoirs en de masters voor meer dan 4 km. Papa had gezegd dat ze gezien de afstand (en de jongste van het pak - 16 jaar) haar wedstrijd zeer goed moest indelen. Met al die reeksen door elkaar is er niet direct een overzicht per categorie maar Julie liep een zeer goede wedstrijd. Ze werd uiteindelijk 8ste bij de junioren, een top 10 plaats dus. Falco moest eveneens met de seniors en de masters meelopen en kreeg het op het einde zeer moeilijk. Hij kan alleen maar beter worden. Nu genieten van een weekje vakantie.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
