 |
|
|
| Janneman in kiwi-land |
| Vanwege de aanhoudende vraag (eigenlijk vooral het geklaag en gezaag) dan toch maar een (erg bescheiden) poging tot blog.
Ye be warned, me hearties, for I doth not update as oft' as ye hath wish'd.
Lasciate ogni speranza, voi che leggiate! |
|
| 20-04-2008 |
 (nogmaals) Een berichtje per postduif |
Ja hoor, 't heeft weer een tijdje geduurd vooraleer dit berichtje op de blog verscheen - en 't zal nog een tijdje duren eer er andere verschijnen: ik ben nl. blijven plakken bij de Reiter familie (waar, zoals eerder vermeld, de computer een luxe is - zeker nu de batterijen van de zonne-energiepanelen het aan't begeven zijn (en we beginnen net aan de winter, gezellig!))!
Dat betekent - helaas pindakaas - geen fotootjes op dit moment (de internetcafes hier zijn megaduur en ont-zet-tend traaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag).
Wat't werk betreft: valt reuze mee! Aan het fire bath begonnen (foto's volgen hopelijk later nog wel eens), (nog) niet kunnen afwerken vanwege enkele andere projecten die voorrang kregen (o.m. kippen slachten, een terras met dak bouwen bij enkele vrienden van Ulrike, en de heuvel vrijmaken van gorse-bomen (lees: da-gen werken met de reuze-kettingzaag! - en nee, ik bedoel daarmee niet mezelf maar wel degelijkdat machientje met een ketting!).
Voor de rest alles prima; ga hier waarschijnlijk nog een heel tijdje blijven - zoals het er nu voor staat, hoogstwaarschijnlijk zelfs tot het einde van m'n verblijf hier in Nieuw-Zeeland.
Het enige andere plan wat op't programma staat is daartussenin ergens nog een tripje naar het Noordereiland om voor een laatste maal de familie op te zoeken en fatsoenlijk afscheid te nemen van iedereen! Dat zal waarschijnlijk ergens de eerste of tweede week van mei zijn; en ik hoop dan ook ergens (bij Isobel of Catherine) de blog terug wat op punt te kunnen stellen, fotootjes incluis.
Tot dan!
|
|
|
|
|
| 17-03-2008 |
| De Catlins, Dunedin en Christchurch |
Na Steward Island (de ferry terug viel wat beter mee) een lange weg door de Catlins heen - prachtig natuurgebied, met veel wildlife (waaronder zeldzame zeeleeuwen - zie foto - en pinguins). Dan door naar Dunedin, waar we met z'n allen de brouwerij bezochten (het gebrek aan degelijke foto's hiervan komt door het bierproeven op het einde - zie foto). In Dunedin Stray even verlaten en m'n eigen gangetje gegaan: terwijl zij terugtuften naar Queenstown bleef ik een dagje extra in Dunedin en trok ik daarna naar Christchurch. Twee prachtige steden met aangename mensen, en ontzettend veel te bezichtigen! Daar Daphne (foto) opnieuw ontmoet, en ook meteen weer afscheid moeten nemen omdat zei terug naar Nederland vertrok. Goede reis!!
In Christchurch opnieuw de Stray bus op - jochei! Weer 'Crazy Rob' als chauffeur!! - en dan doorgereisd naar Kaikoura, waar ik nu de blog zit bij te werken in plaats van te genieten van het mooie weer. De reden hiervoor is dat ik nl. morgen opnieuw in Motueka ga aankomen - jawel, bij de familie Reiter - en dus hoogstwaarschijnlijk voor langere tijd weer geen gebruik van de computer kan maken. Of hoezeer ik toch met jullie luitjes begaan ben he!!
Afijn, de trip zuidwaards met Stray viel al bij al toch wel vrij goed mee - ik weet in ieder geval dat er tientallen plaatsjes zijn waar ik ooit zeker es naar moet terugkomen! - en ik ben wel blij dat ik eindelijk opnieuw wat rust ga hebben in Motueka na al dat gejaagde gereis. Nu ja, rust... Bernd heeft me alvast laten weten dat ie twee grote projecten op het programma heeft staan: het bouwen van een pizza-oven, en het bouwen van een fire bath. Ik ben alvast benieuwd!
|
|
|
|
|
| 13-03-2008 |
| The wild south |
Na 'n nachtje Queenstown (en dat was al een nachtje te veel) de tour naar het zuiden gevolgd. Helaas veel tegenslag met het weer, wat de prachtige Milford Sounds (foto) een beetje ondermaats toonde. Dui-zen-den watervalletjes, maar bijna geen zicht, dus: jammer maar helaas! (nu ja, 'k ga hier later toch ooit nog es naar toe komen om de tracks te bewandelen - iets wat op dit moment (en zeker met dit weer) iets te gevaarlijk was. Knettergekke chauffeur Rob (foto) begon daar ook nog een scene te maken voor drie volle bussen toen hij een kerel begon uit te lachen omdat zijn kledij in de 'sixties' thuishoorde - nu ja, die kerel vroeg er eigenlijk best wel om (foto).
Na de Sounds door naar Steward Island, waar de Ferry voor heel wat (letterlijk!) opschudding zorgde. Meer dan de helft van de mensen aan boord was de ziel uit zijn lijf aan het kotsen - nu ja, met een 'normale' golfslag van anderhalve meter is dat best te begrijpen (was ik blij met m'n betonnen maagje! Niet ziek geworden! En ook Chris wist zich goed te houden, zie foto). Jammer genoeg geen kiwi's gezien, maar wel leuk gewandeld en een mooie foto kunnen maken van het andere symbool van NZ: de koru (varen)!
|
|
|
|
|
| 10-03-2008 |
| Prettig gestoord! (ofwel: Jan de bungee-man!) |
Na Makarora gingen we op weg naar de plaats waar zowat iedereen behalve ik naartoe wilde: Queenstown. Ik er dus eventjes voor Queenstown afgestapt (Lake Wanaka: een ydillisch plaatsje, zie foto) om even te bekomen van de bus. Op de plaatselijke markt een koopje gedaan (een degelijk Merino-shirtje tegen weggeefprijs) en dan samen met Renske, een toffe Nederlandse die zich in Franz Josef bij ons gevoegd had en ook in Wanaka was afgestapt, enkele leuke activiteiten (foto's) gedaan als mountainbiken (frisse duik in het meer incluis) en kayakken.
In Wanaka afscheid genomen van Renske - die bleef daar nog wat langer hangen - en dan de bus op naar Queenstown. Onderweg een belangrijke stop voor mij, want daar kon ik iets doen waar ik al langer naar het uitkijken was: bungee!! (foto) En jawel, ik heb de sprong gewaagd - wicked!!!! 
(ze hebben mij de foto's waarop ik al springend te zien ben nog niet doorgestuurd, maar deze foto die ikzelf achteraf genomen heb kan jullie een ideetje geven!)
|
|
|
|
|
| 07-03-2008 |
| Jet in Makarora |
Na Franz Josef opnieuw de bus op en door naar het zuiden. Via Lake Matheson (het 'spiegelmeer', zie foto), de Blue Pools (foto), Haast, Haast Pass en zoveel meer prachtige plaatsjes op naar Makarora, aan de rand van een van de vele nationale parken. Daar bij aankomst snel een chaletje opgezocht - ik deelde die van mij met Chris en Daphne (foto) - en dan meteen de enige activiteit gedaan: met de jetboat de rivier op! De compleet geschifte bestuurder maakte het voor iedereen een pure (en vooral bijzonder natte) adrenaline-ervaring! (aangezien ik te veel bezig was met mij vast te houden en niet uit de boot te vallen, zullen jullie het met deze foto moeten doen!). Daarna een kiwi-avondmaal (fish'n chips) en lekker nagenieten in de bar!
|
|
|
|
|
| 06-03-2008 |
| Take a walk on the ... ice side! |
Waw! Vandaag vroeg uit de veren, dat wel, maar het was de moeite waard! Franz Josef betekende een NTD (Non Travel Day) en dat betekent dus dat we een volledige dag hier hebben om allerlei leuks te doen. En dat leuks betekent dus voor mij: a full day hike on Franz Josef! (oh ja, dat vergat ik te vertellen: Franz Josef is, naast de naam van het plaatsje, een 13km lange gletsjer! (foto) En die is vrij uniek, omdat die afdaalt van een gebied met eeuwige sneeuw naar een gebied met regenwoud vlakbij de kust!).
Aangezien we met z'n 50'en waren werd de groep in zes opgedeeld: van 'toffe, snelle jongens' (groep 1, waartoe ikzelf uiteraard behoorde), tot 'bende luiaards en tamzakken' (groep 6). Een uurtje wandelen tot aan het begin van de gletsjer, speciale spikes aandoen (foto), en dan maar wandelen!!
Geweldig toffe gids, nog veel toffere groep, prachtige gletsjer (op sommige plaatsen van dat heldermooiblauw ijs (foto), enkele ijsgrotten - zie groepsfoto!) = receptje voor een geslaagde dag!
's Avonds een lekker warme douche (deed deugd na zo doorweekt te zijn van de regen) en dan achteraf 'n lekker borreltje in de Blue Ice Bar (met live muziek!) met de twee Nederlanders Daphne en Chris (die, zoals het heuse en goede Nederlanders betaamt, pas iets te drinken bestelden toen happy hour begon en ze hun drankjes voor 3 dollar i.p.v. 4 konden krijgen).
|
|
|
|
|
| 05-03-2008 |
| Barrytown (a.k.a. âNo Townâ) & bones |
Na de braspartij in Barrytown (ook wel bekend onder de naam No Town, aangezien er in totaal bijna 40 mensen wonen) toch nog wel een leuke activiteit gedaan: bone carving!
Het is nl. een oud Maorigebruik om amuletten te maken; naast greenstone gebruiken ze daar ook been voor. Vroeger werd daar walvisbeen voor gebruikt ze leefden nl. van de jacht op walvissen, en er was dus geen gebrek aan beenderen maar nu dat die diertjes aant uitsterven zijn is dat natuurlijk niet meer zon goed idée, vandaar dat ze overgestapt zijn op koeienbeenderen. Veel gemakkelijker aan te geraken (in grote hoeveelheden), en de toeristen merken t verschil toch niet.
Wel fijn is dat ze diezelfde toeristen (of in ieder geval ons toch) inwijden in de kunst van het bone carving: wij mochten dus met koeienbeenderen aan de slag om een eigen amuletje te maken! Fijne mensen, leuk om te doen, ent resultaat mag er wel wezen! (foto) De tijd vliegt, helaas, zeker als je je amuseert, en dus moesten we nat bone carven meteen weer de bus op voor een lange, saaie rit (iedereen lag nog steeds te bekomen van een stevige kater van de vorige avond) richting de volgende topbestemming: Franz Josef!
|
|
|
|
|
| 04-03-2008 |
| Stray! (oftewel: bah!) |
Na het prachtige dagje Kaikoura (en het frustrerende avondje: m'n USB-stick heeft het begeven, internet werkte van geen kanten en 't heeft me een klein fortuin gekost zonder ook maar enig berichtje te kunnen posten) dan voor het eerst de Straybus genomen. En 't is inderdaad zoals ik gevreesd had: een overvolle bus (met z'n 47 op een bus die amper 45 kan huisvesten) randdebielen (zo van die rijke kindertjes die het toeristje komen uithangen met de creditcard van papa in de hand, en voornamelijk twee bezigheden hebben: zuipen, en ... oh ja, nog meer zuipen, zodat ze de hele dag met een kater in de bus liggen te maffen en helemaal niks van NZ zien).
Nu ja, ik laat het niet over m'n hart gaan en doe de dingen die ik wil doen. De eerste stop na Kaikoura was aan Abel Tasman, op Old Mac Donald's Farm (ja ja, been there, done that met de Reiters!  ) - zie foto - waar ik een dagje heb uitgerekt om op de oceaan te kajakken (keitof!). Daarna was het via de West Coast naar beneden; 't is zo ongeveer dezelfde weg die Christine en ik met de wagen in omgekeerde richting hebben gedaan. De reden waarom ik dat nu doe is dat dat de goedkoopste manier is - ik heb die rotbus immers toch al betaald (geen kans op geld terug) - om in het zuiden te geraken, mijn uiteindelijke reisdoel. Na Old Mac's Farm ging het - met een tussenmstop aan de Pancake Rocks (foto)richting een plaatsje een scheet groot in the middle of nowhere, waar we in de enige bar/cafe/hostel/alles-in-een verbleven. Terwijl het merendeel van de bende zich 's avonds lazarus zat te zuipen omdat er toch niet veel beters te doen was (of toch: zich er ook nog bij verkleden, eens iedereen genoeg gezopen had) genoot ik met enkele anderen van een bijzonder mooie avondwandeling aan het strand, waar ik bij een fantastische zonsondergang (foto) mijn eerste piepkleine stukje Greenstone gevonden heb!
|
|
|
|
|
| 01-03-2008 |
| Kaikoura! |
Vrijdag afscheid genomen van de familie Reiter (snik!!) en dan met de bus naar Kaikoura vertrokken. Saaie, lange busreis zonder ook maar enig hoogtepuntje (of toch: de muffin bij de lunch!), en in de late namiddag eindelijk in Kaikoura aangekomen. Mezelf nog maar eens doodge~ergerd aan de YHA - ik vraag me af waarom ik in hemelsnaam lid ben: ALTIJD volzet, zelfs als je 3 weken van tevoren probeert te boeken! (wat, tussen twee haakjes, in mijn perceptie van plannen een eeuwigheid is). Na een uurtje wandelen met die twee zware rugzakken dan toch gelukkig een bijzonder aangenaam BBH gevonden, waar ik meteen twee gezellige Nederlandse kerels tegen het lijf liep. Leuk avondje uit, beetje gepoold en gedronken, en de volgende ochtend dan vroeg uit de veren voor mijn verjaardagscadeautje: whale watching! Jaaa, een geweldig prachtig megatastisch cadeau van Catherine & Isobel! Des te meer omdat het wel een bijzonder 'lucky day' was, zoals de gids wist te vertellen: maar liefst twee Sperm Whales (potvissen) van (erg) dichtbij gezien (foto!!! En ik moet zeggen: op de foto lijkt het een heel stukje verder af dan het in werkelijkheid was!), een 'school' van maar liefst om en bij de 200 dolfijnen, en ook nog een kolonie pesrobben gespot (en geroken!). Van een geslaagd verjaardagscadeau gesproken!!
Aangezien er in Kaikoura buiten dit whale watching geen r**t te beleven valt - Kaikoura is welgeteld 1 straat groot - ben ik op dit moment de rest van de avond (en een klein fortuin aan dollars) aan't spenderen aan het bijwerken van deze blog. Zeg nu nog eens dat ik niet aan jullie denk!!
|
|
|
|
|
| 27-02-2008 |
| De (voorlopige) laatste daagjes ... |
Na het slachten van de schapen is er niet zo heel veel noemenswaardigs speciaals meer gebeurd: gorse, blackberry en bracken, dat vat het meeste werk zo'n beetje samen ... Bernd een beetje geholpen met wat houtbewerking - hij is zelf een prachtig bed aan het maken! - een potje voetbal gespeeld in de school van Oliver & Anita, enzovoort enzoverder. Wel interessant was een old-timer meeting in diezelfde school, een dagje uit naar Nelson, naar 'Opera in the park', waar enkele beroemdheden (onder wie Dame Kiri Te Kanawa) en de machtig goede sopraan Sam O'Neill de show steelden (die Sam O'Neill: daar kan Pavarotti - may he rest in peace - een puntje aan zuigen hoor!)
Jammer genoeg heb ik op al die evenementen mijn foto-reflex onbewust uitgeschakeld, waardoor ik jullie helaas geen foto's kan tonen - nu ja, ik zal proberen wat links op de blog te zetten die jullie wel een ideetje kunnen geven!.
En dat waren dan - voorlopig toch - de laatste daagjes bij de familie Reiter, helaas. De enige reden van mijn vertrek is dat ik een verjaardagscadeautje moet gaan verzilveren: Catherine & Isobel hebben mij een bijzonder cadeautje gegeven waarvoor ik de 1e maart in Kaikoura moet zijn. En omdat ik dan toch vertrek, ga ik meteen de Stray bus (die ik jammer genoeg op voorhand al geboekt en betaald had) een deel van de reis ondernemen die ik oorspronkelijk gepland had. Nu ja, het was hier in ieder geval heerlijk, en na twee a' drie weekjes Stray bus ... I'll definitely be back!!!
(Foto: appelen plukken op mijn voorlaatste dag)
|
|
|
|
|
| 05-02-2008 |
| Schapen n... eh ... slachten ... is (eigenlijk best wel) leuk! |
Maandag 'n beetje een speciale dag: schapen slachten! Bernd wilde nl. twee van z'n oudste schapen slachten en tot voedsel verwerken - kwestie van genoeg vlees voor de winter te hebben en z'n kleine kudde wat uit te breiden met enkele nieuwe schaapjes. Van het vangen van de schapen, het doorsnijden van de keel (of liever gezegd: heel de kop eraf), het villen, ophangen en later verwerken: een erg interessante ervaring die eigenlijk best wel beter meeviel dan ik verwacht (/gevreesd) had. En nee, ik ben geen bloeddorstig monster; ik vind het gewoon best wel goed zoiets es zelf te doen; weet je tenminste precies wat er allemaal gebeurd, waar alles vandaan komt, en't is in ieder geval beter dan de pakjes in de supermarkt te gaan halen - kwestie van ook wat meer respect te krijgen voor wat je eet).
Al bij al een bloederige (en vooral niet erg aangenaam geurende) bedoening, maar bij deze ben ik dus naast imker ook een volleerd slager geworden. Op de foto (ik heb jullie het ergste bespaard) zien jullie Bernd en Christine (na al het gore werk) het karkas te lijf gaan. De maaltijd 's avonds smaakte in ieder geval des te beter!
|
|
|
|
|
| 03-02-2008 |
| Happy birthday, Anita! |
Zondag was het Anita's verjaardag (aan de hand van de cake op de foto kunnen jullie wel opmaken hoe oud ze werd!). Dat betekent ten huize Reiter dat zij het de hele dag voor het zeggen had! Klein feestje, veel gezelschapsspelletjes, uitstapje naar Nelson (op de waterslide!) en naar het strand op Rabbit Island. Gelukkige verjaardag Anita!
(Ze was bijzonder blij met het potje nagellak & knuffelbeertje dat ik haar cadeau had gedaan, en nog meer met een vriendschapsbandje dat Oliver - na een volledige tweedaagse cursus met mij - voor haar had gemaakt)
PS: Ik heb geen flauw idee hoe het kan dat op de vorige entry twee foto's staan - de eerste keer dat me zoiets gelukt is, en ik weet niet hoe! 
|
|
|
|
|
| 27-01-2008 |
| Bye, Amory! |
Meteen na onze vierdaagse vertrokken Ulrike en de twee jongsten op een kleine tweedaagse - ieder op zijn beurt een kleine vakantie! Amory en ik hadden werk genoeg te doen - deze keer eindelijk es wat constructiefs, nl. een dak van een terras verhogen - terwijl Christine zich bezig hield met schoolwerk (home schooling), babysitten (nee, niet op ons!) en kokerellen (een heuse keukenprinses! - zelfs de gedurfde pruimentaart met spaghettibodem was bijzonder lekker!)
Toen Ulrike en de kinderen terugkwamen verliet Amory ons; hij zou doorreizen naar het noorden. Hopelijk voor hem bereikt hij zijn droombestemming: Panama (hij wil graag op eigen houtje - lees: weg van de beschaving - zich daar settelen en proberen te overleven - een gewaagd plan! Alle beste wensen kerel, en bedankt voor de geweldige tijd hier samen! (foto: Amory met de spelkaarten in de hand - na een gloednieuwe haarsnit op z'n grasmaaiers).
Vlak na Amory's vertrek vertrokken we met z'n allen (op Bernd na, die nog steeds op tour was) voor enkele daagjes kamperen in de omgeving van de Golden Bay / Abel Tasman, omdat Ulrike meer opgejaagd dan iets anders terugkwam van de tweedaagse met de 2 jongsten. Enkele heerlijke daagjes hier op Old Mac Donald's Farm!
|
|
|
|
|
| 24-01-2008 |
| The journey of love |
Vrijdag kregen Christine en ik dan een lift naar Christchurch van pianoleraar Luke; daar in de Backpacker's blijven overnachten. Die was niet zo heel erg naar de zin van Christine, maar ik moet zeggen: ik heb al erger meegemaakt (remember Rome guys?!). Zaterdagochtendvroeg (5u!) van daaruit het vliegtuig genomen naar Queenstown, waar we opgepikt werden door Bernd, die net een half dagje vrij had van zijn tour. Kleine rondleiding gehad in Queenstown, en dan het echte werk: de auto! Mega-ding - althans voot mij toch, die mama's Peugeotje 306 gewoon is; het was nl. een zevenpersoonsbusje (zie foto) waar mama's Peugeotje toch wel twee keer in past. En automatique!
Mar wel lekker rijden dat het deed! 
Op aanraden van Bernd een 'binnenwegje' genomen (wat een kronkelweg langs afgronden - levensgevaarlijk! Zeker met mij aan het stuur!) dat ons naar een paradijselijk bergmeer (Lake Hawea) bracht, waar we wild kampeerden. Daarna verder via de West Coast naar boven. De volgende daagjes waren even geweldig: telkens bij zo'n prachtig mooi meertje overnachten na'n dagje aangenaam tuffen en mooie plaatsjes bezichtigen (Haast, Franz Josef, Hokitika, ...). Laatste avondje brachten we door in het paradijselijke plaatsje Moana - wat, heel toepasselijk, Maori voor 'liefde' is; hoe paradijselijk zie je op de foto.
De laatste dag rijden was een hachelijke onderneming - erg veel regen en bijzonder harde wind (typisch voor de West Coast, die op zich al bekend staat voor zijn minder aangename wegen). Toch heelhuids aangekomen zonder ook mar enig incident (of schrammen op de wagen); (bijzonder groot) pluimpje voor mezelf!
|
|
|
|
|
| 13-01-2008 |
| Jan de imkerman en het hemelse goud |
Amory en ik kunnen geen gorse meer ruiken of zien: 't komt ons zo stilletjesaan 't strot uit, al dat eentonige werk. Dus komt Bernd gelukkig met wat afwisseling op de proppen: hij moet hoognodig enkele van zijn bijenkorven wat liters honing lichter maken! En zo worden wij dus imkers voor een dag; de bijenkorven van hun raten ontdoen zonder gestoken te worden - een hele kunst, zo zonder enige bescherming (wij hadden in ieder geval geen bescherming; Bernd had een mooi imkerpakkie aan) - het hele goedje naar huis transporteren zonder te veel te verspillen, daarna de was van de raten snijden met een heet mes, alles in een groot vat (een soort van zwierder) gooien en dan ... laat het hemelse goud der natuur maar stromen! Sticky fingers, maar o zo heerlijk, die verse honing! (foto: Bernd die zo'n honingraat heeft opengesneden).
|
|
|
|
|
| 11-01-2008 |
| Genieten! |
Na een paar daagjes hier bij de familie Reiter begint het wel heel erg leuk te worden. Afgezien van het afstompende werk (nog steeds gorse & blackberry) valt het hier reuze mee.
Fantastische mensen, met een nog fantastischere levensstijl waar ik me volledig in kan vinden - erg eenvoudig en natuurbewust. De omgeving is prachtig, het zelfgebouwde (houten) huis is groot en ruim, en draait volledig op zonne-energie (vandaar: elektriciteit is iets waar zuinig mee moet worden omgesprongen, en de computer is een wel erg speciale luxe voor erg speciale aangelegenheden). Enorme groententuin, veel fruitbomen, een zalige zwemvijver (foto), veel gezelschapsspelletjes spelen met the kids, vele avondjes kaarten met Amory en Christine, ... Kortom: puur genieten!
|
|
|
|
|
| 09-01-2008 |
| WOOF'en in Motueka |
Woensdag vroeg vertrokken uit Nelson richting Motueka, een klein stadje zo'n uurtje rijden daarvandaan, waar ik tegen 11u opgepikt wordt door de familie Reiter. Zoals de naam al doet vermoeden, een familie van Duitse afkomst: vader Bernd & moeder Ulrike zijn twee typische Duitsers qua karakter, de 3 schatten van kinderen Christine, Oliver & Anita zijn een gezonde kiwi-Duitse mix. Ik deel de kamer met een andere Woof'er, Amory, een jonge kerel uit de VS die - zeker voor 'n Amerikaan (sorry Mariska!) - best wel erg goed meevalt. De eerste twee dagen zijn we er al meteen kunnen invliegen: onkruid wieden! Nu ja, onkruid: 'gorse' (akelige NZ'se distel!) en bramen! (lees: pijnlijk!!). Op de foto de familie Reiter (zonder Bernd - die was voor gids aan't spelen op zo'n toeristenbus), Oliver's kameraadje Jahl, Amory en ik.
|
|
|
|
|
| 05-01-2008 |
| Down to Nelson (II) |
|
Na
de fantastische daagjes in de vergetelheid van het hoge noorden (Zoe wist me te
vertellen dat mijn nonna Michelina het hier eigenlijk ook best wel een
godvergeten gat vond), de heerlijke daagjes strand en de mislukte pogingen om
vis te vangen terug naar Auckland gereisd (via een klein omwegje langs Waitangi), en zo
door naar Nelson.
Net
aangekomen in dezelfde Backpacker's, waar taai oud baasje Paul me hartelijk
verwelkomde. Even op adem komen van al het gereis, deze blog terug wat proberen
bij te werken, en dan op naar de volgende Woofing!
|
|
|
|
|
| 01-01-2008 |
| ... (Awe & silence in front of the god of the forest!) |
Gelukkig
nieuwjaar! Nogmaals de beste wensen voor iedereen! Ik heb 2007 afgesloten met een heerlijk dagje golvenvangen aan het strand,
en dan een gezellig feestmaal met (een belabberde poging tot) vuurwerk (vanwege
de drank) bij Zoe.
De
eerste dag van het nieuwe jaar was er al een met een uitgebreid programma, nl.
een lange trip door het Northland (nogmaals Ninety Mile Beach, Kaitaia, Ahipara enz.)
Eigenlijke hoofdbestemming
was Tane Mahute, Treeman der Treemen, de woudgod van de Maori's, en de grootste
Kauri-boom van NZ (18m hoog, omtrek van 14m, en - oh ja, zomaar eventjes een kleine 2000
jaar oud!!!).
Ik kan je verzekeren dat je aan de voet van dit stukje onkruid aardig stil
en nederig wordt! De foto is mijn beste shot ik kreeg 't boompje er gewoon niet volledig op.
(voor beter foto's, zie Capitoolgids p.109, of zoek eventjes op het net)
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
