De heuse rit naar Amritsar en Varansi & eindbeschouwing...
Hey!
Ondertussen is onze laatste week al aangebroken en veel tijd om de blog bij te vullen hebben we de voorbije dagen niet gehad. Even een kort overzicht van wat we de voorbije dagen precies gedaan hebben:
Na een paar daagjes relaxen hebben we onze laatste dag dag in Mc Load ganj optimaal proberen te benutten. Eerst zijn we naar de woonst en dus de tempel van de Dalai Lama gewandeld, best indrukwekkend met alle mediterende monniken daar. We hebben ons er even bijgezet, maar als pure leken in het mediteren werden we eerder een beetje zeeziek van de bijhorende bewegingen en hebben we het na een half uurtje al opgegeven. Nadien hebben we nog het Tibetaans museum bezocht waar we verbijsterende getuigenissen over de bezetting van Tibet door China konden lezen, best emotioneel allemaal. s'Avonds zijn we dan naar Bagshu (een dorpje wat verderop) gewandeld, waar we uitgebreid zijn gaan eten. De kers op de taart was het dessert: "Hello to the King", bombastischer kon niet eigenlijk, een kom vol ijs, chocoladesaus, koekjes, banaan, rozijntjes, nootjes en dit alles afgewerkt met kokosnootstukjes. Gelukkig hadden anderen ons al geinformeerd en was eentje voor ons beide al meer als voldoende :)
Woensdag 22 juli zijn we dan vertrokken naar Amritsar, een hectische busrit van ongeveer 7 uur en eens aangekomen was het al avond en hebben we na een korte wandeling rond het domein van de Gouden Tempel (DE trots van Amritsar) met nog een Engelsman een slaapplaats gezocht. Donderdag zijn we dan daadwerkelijk de 'Golden Temple' gaan bezoeken. Vooraleer je binnen mocht moest iedereen zijn haar bedekken, schoenen achterlaten en de voeten wassen. Bij het betreden van het heilig domein hadden we meteen een 'wow-gevoel', iets gelijkaardigs als bij de Taj Mahal. Alle gelovigen zongen de gebeden mee op de luide muziek in het domein, gingen in het water rondom de tempel, wasten zich erin of gingen kopje onder, dronken een slok water en sprenkelden nadien nog wat over hun lichaam om zichzelf te reinigen. Heel merkwaardig om te zien aangezien het water niet echt helder was en er gigantische grote vissen in rondzwommen. Hoewel we het geloof niet delen, hebben we toch erg veel respect voor de Sikhs opgedaan. Niet alleen was de sfeer er zeer vredig, ook was er een plaats rondom de tempel voorzien waar iedereen, onafhankelijk van geloof, ras of geslacht, gratis eten aangeboden kreeg. s'Namiddags konden we terug beginnen reizen: 6uur de bus in naar Katua, waar we rond middernacht een treinrit van 22 uur tegemoet gingen richting Varanasi.
Tot nu toe waren de treinritten steeds aangenaam met leuk gezelschap en ondanks de twee aardige Indische mannen die hun beste Engels voor ons naar boven haalden was deze rit toch iets minder... Kim kampte met hoofd- en oogpijn en ik werd fameus ziek op het einde van de rit... Bij aankomst besloten we dan ook het dichtstbijzijnde hotelletje op te zoeken, uit te zieken en pas de volgende dag op zoek te gaan naar een leuker verblijfplaatsje pal aan de Ganges (de heilige rivier waar dagelijks vele krakkemikkelige bootjes varen, de bewoners zichzelf en de kleren wassen, maar waar ook de lijken en assen van de doden -Hindoes weliswaar- worden gestrooid..). Het Vischnu Resthouse was onze uitverkorene met kleine basis kamertjes en een gezellig 'roof-top' terassje met een leuk uitzicht op het water.Een nadeel van het hotel... de torenhoge trap die van boven tot beneden vol ligt met... koeiendrek... net zoals de hele stad hier trouwens! Nuja, koeien zijn heilig, dus daar hebben we niets op aan te merken. :) Ondertussen hebben we de hele rivier al afgewandeld (precies alsof we aan de zee zijn met het bijhorende windje), bij zonderondergang een boottrip op het water gemaakt, het crematorium en enkele tempels bezocht, waaronder een apentempel waar het net op dat moment voedertijd bleek te zijn.. ook wel de moeite moeten we zeggen :) Conclusie: Aan de rivier is Varanasi echt tof, de vuile en drukke binnenstad is iets minder ons ding, maar het begint ondertussen al wel te wennen.
Morgen gaan we op daguitstap naar Sarnath, een Boedhistisch dorpje wat verderop en woensdagavond hebben we alweer de nachttrein naar Delhi waar we ons nog twee daagjes kunnen uitleven, ons gastgezinnetje en enkele andere mensen gaan bezoeken en dan .... terug naar Belgie!
Dit is vermoedelijk een van de laatste blogberichtjes, dus bij deze... dankjewel om de verhalen te volgen! :) 1 ding is zeker: de maand is gewoon voorbijgevlogen en was echt de max! Alle ervaringen hebben ons een iets bredere kijk op het leven gegeven en doen ons dromen van nieuwe avonturen.
