Helaba!

We zijn ondertussen al wat wegwijs in het kleine 'Mc Load Ganj' en dit bergdorpje is zonder overdrijven een van de hoogtepunten van deze trip.
Eerst verbleven we in een hotelletje 'green' met ontzettend aardige Tibetaanse eigenaars en een gezellig & heerlijk bijhorend restaurantje. Daarna besloten we voor twee nachten een ander goedkoper kamertje te bezetten in een guesthouse vlak ernaast en nu huren we, dankzij een Spaanse jongen die we hier hebben leren kennen, een spotgoedkoop kamertje bij een sympathiek gezinnetje wat verder van de twee 'main streets'. De kamers zijn erg basis, een beetje krotachtig met steenharde bedden, beschimmelde muren, een gedeelde badkamer waar je doucht met emmers en je voldoende geduld moet opbrengen wil je graag een emmer met warm water :). Langs de andere kant is dit minder luxueuze verblijfje echt ongelofelijk charmant, temidden van een grote tuin waar de kippen, honden, apen en eekhoorntjes los rondlopen, de hanen je tegen een uur of zes gegarandeerd hebben wakker gemaakt (lang leve de oorstopjes!) en de eigenaars alles doen om het je naar je zin te maken.

Omwille van de hevige regens die je hier in de bergen hebt, hebben we weer ontzettend veel andere reizigers leren kennen in het 'Green-restaurantje' (waar we tegenwoordig elke dag onze koffie en afhankelijk van ons gemoed een stukje verse wortel-, banaan-, citroenyoghurt-, of chocoladewalnootcake benutten - kwestie van die verloren kilo's in het begin van de reis weer bij te winnen ;).
Naast het dagelijks babbelen, eten en lezen hebben we natuurlijk ook al het een en 't ander gedaan hier.
Zo hebben we al een Tibetaanse kookles gevolgd. Vanaf nu zijn we dus in staat om heerlijke broden en koekjes te bakken en na de Indische kookles van morgen normaal ook de plaatselijke specialiteit 'momo's', een soort van gevulde deegwaren. Kim heeft er ook al een 2-uurse yogasportles op zitten waar ze heel enthousiast over was en die ze (en ik die nu mn boek uit heb) zeker nog eens gaat doen een van de komende dagen. Naast de yoga-lessen heb je hier ook tal van andere mogelijkheden om tot rust te komen, jezelf terug te vinden of je geest wat te trainen. Het is hier dan ook niet voor niets een 'bezinningsoord' vol met monikken. Straks gaan we ook een uurtje 'mediteren' en zien of het op ons evenveel effect heeft als op sommige van de andere reizigers hier.

Een laatste dingetje dat ik nog te vertellen heb betreft ons ultieme hoogtepunt (zowel letterlijk als figuurlijk) : onze trektocht naar Triund, de top van een berg die we gisteren 'beklommen' hebben.
Samen met de twee zonen van onze gastvrouw (die van de charmante krot-kamertjes) zijn we eerst een in Jeep naar een tempel in Dharamkot (een dorpje wat hogerop) gereden en vanaf daar te voet verder gegaan. Die rit op zich was al de moeite aangezien de wegen met de vele haarspeldbochtjes vlak naast die diepe afgronden, niet echt wegen genoemd kunnen worden... Op een bepaald moment moest een van de zonen zelfs uitstappen en eens goed op de aarde naast een afgrond springen om te checken of het de Jeep wel zou houden....
Een bewogen rit zeg maar :)
Door de regen was het 'trekken/klimmen' in het begin best gevaarlijk en zagen we niet veel van het zn.prachtige uitzicht door de dikke mist. Soms zagen we zelfs elkaar niet meer maar dankzij de twee ervaren jongens en onze eigen voorzichtheid hebben na een dikke drie a vier uur toch de top bereikt. Na een vermoeiende klim van 1000 meter in de hoogte waren we dan ook zo blij toen de hemel plots opklaarde, het zonnetje kwam piepen en er een prachtig uitzicht uit het niets verscheen. Weeral een adembenemend moment gedurende deze trip! 
Daar waar de afdaling voor Kim met haar knieblessure wat moeizamer ging, was ik volledig in mn nopjes toen ik samen met een van de twee jongens in een tof tempo'tje de stenen kon afspringen :) voor iedereen die de Penon de Ifach in Calpe heeft beklommen.. dit was vergelijkbaar met de laaste honderd meter vooraleer je de top bereikt, maar dan wel over een afstand van enkele km's :)
Rond 19uur s avonds bereikten we terug het thuisfront en konden we nog wat nagenieten en onze avonturen delen met de andere bewoners van de de krot-kamertjes tijdens een gezellig dineetje int stad. 

Donderdag begint ons volgend avontuur, de trip naar Varanasi! 

(kleine update: de plannen zijn gewijzigd en morgen nemen we zeer impulsief een bus (ritje van 6uur) naar Amritsar waar we zullen overnachten en van daaruit richting Varansi trekken)

Dikke knuffel!
 

  

19-07-2010 om 00:00 geschreven door Kim&Erika