Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Journey of life
What future has in store for me :) vandaag is het gisteren van morgen
22-11-2007
Tjena
Tjena, betekent 'hoi' in t zweeds:)
Soit, vervolg van het lange australiaverhaal.
Ik ben vorige week dinsdag bij Judy aangekomen nadat Harry mij er had afgezet. Ik heb mijn autooke in Kilkivan moeten achterlaten want het heeft waarschijnlijk nen join de culasse of oe schrijf de datte:) Er komt veel geregel aan te pas, worst case scenario 300-500dollar, wat nog meevalt. Dat wil zeggen dat er geen garantie meer is op de tweedehandsmotor die er nu in zit, dat een produkt niet volstaat om de scheuren in de koppen te dichten. Dan gaat mijn buurvrouw in Kilkivan haar grootvader er zelf een herziene motor inzetten. Die mannen hier kunnen alles! Ondertussen heb ik contact gehad met de schaapscheerders en ik vertrek morgenvroeg richting Sydney want ik moet zaterdag in Nyngan zijn waar Mickey(de baas) mij komt oppikken. Deze schaapscheerders blijven 1 tot 2 weken op eenzelfde plaats en verhuizen dan naar een volgende schapenboerderij. We hebben twee teams schaapscheerders, van telkens twaalf man. Mijn job zal zijn: schapen 'opjagen' , wol oprapen en sorteren. We hebben onze eigen kok mee en op de boerderijen slapen we telkens in de sheepshaerersquarters. Ik heb het ganse weekend vrij, wek acht uur per dag, het is beter betaald dan vele andere jobs en ik heb twee weken verlof rond kerst en nieuw. Ik probeer tegen oudjaar in Sydney te zijn. Blijkbaar is dat de ultieme verzamel en ontmoetingsplaats van alle backpackers. Moet nog slaapplaats zien te vinden. Bon, ik slijt hier mijn laatste ogenblikken op tracey's bureaustoel bij de Rockemers. Seffes naar judy, opruimen en inpakken en morgen om 6u richting Murgon de bus op. Telefoneren zal moeilijk zijn, ik kan jullie altijd wel bereiken. Dringende toestanden: Judy Pennell. Alle post stuur je ook daar maar heen. Zij vist wel uit waar ik altijd zit.
Aangekomen in Cairns het great barrier reef geboekt. Zondag geboekt. Dinsdag een plaatsje op een catamaran die vertrok vanuit Port Douglas. Maandag heb ik me een beetje op mijn eentje beziggehouden mat foto's op het net te zetten en de was te doen, gsmtroubles te regelen enzo. Wim was alleen op stap in Cairns. Ik had Cairns ondertussen al wel gezien. En Wim ook :P, hihi. Dinsdag om 6.50u werden we opgepikt en reden naar de 'sailaway'. Met 30 medesnorkelers zijn we dan, op moter want er was geen wind, naar Low Isles gevaren waar ik ongeveer vier uur heb gesnorkeld. Moooooooooooooi. Zaaaaaaaalig, ruuuuuuuuuuuustig. Ik zag op een bepaald moment een schildpad (70cm diameter) op het reef zitten. Ben daar dan een beetje geen boven snorkelen. Heb er anderen bijgeroepen met hun vaneras. En toen ging hij zwemmen. Man, zo,n elegant beest in 't water. Ongelooflijk. Hij bleef zo rustig rondjes zwemmen en ik hing er op een 1.5m boven. Fantastisch!!! Ik ga zeer zeker terug en ik ga nog proberen te zeilen voor een paar dagen aan de whitsundayislands. Man man, ik ga nog tijd tekort komen! Daar ben ik zeker van.
Na cairns zijn we eigenlijk zo goed als linea recta naar beneden terug gereden. We hebben nog in het Paluma national park geslapen en rondgewandeld en toen was het een paar dagen behoorlijk slecht weer en zijn we richting Kilkivan afgezakt. Mijn centen waren toch op en Wim wilde Brisbane graag nog zien. Dus, back in Kilkivan, ik wacht nu op bericht van een schaapscheerdersteam om bij te gaan werken. Ik zou pas beginnen op 1dec dus ondertussen ga ik misschien efkes terug bij de Rockemers werken( die waar ik werkte voor ik die reisje heb gemaakt). Ik hou jullie op de hoogte. Nog steeds 1 postadres : Judy Pennell.
Ik weet niet meer waar ik vorige keer gebleven was. Ik ben weer in Kilkivan. Wim is vanmorgen vertrokken naar een collega-architect met een zwembad, in Caloundra. Vandaar gaat hij naar Brisbane en daar weer huiswaarts.
Bon, efkes geleden dus Wim van de vlieger opgepikt toen hij terug van de cape kwam. Wij zijn de volgende ochtend onmiddellijk beginnen rijden richting Cooktown. Het rijden ging iets vlotter en ergens na de lunch arriveerden we in Coen waar twee zweden al twee dagen aan het proberen waren om een lift zuidwaarts te pakken te krijgen. Wij hebben die mannen met hun hebben en houen erbij ingezwierd en zijn verder gereden. In Musgrave roadhouse hoopten ze dan een lift naar Cairns te pakken te krijgen. De volgende ochtend stonden ze aan ons tent. Of ze meemochten naar Cooktown, vandaaruit zouden ze dan een bus naar Cairns nemen. Dus, het hele eind met een stel noorderburen op de achterbank richting cooktown. Best wel amusant. Ik heb wat zweeds geleerd maar alweer veel vergeten. We hebben die mannen in Cooktown dan afgezet aan een hostel. We zijn er dan een pint mee gaan pakken want ze wilden ons geld geven voor de lift. Zogezegd zo gedaan, in de pub een paar pintjes gedronken. De volgende dag wilden we 'Eddie' gaan opzoeken. Eddie is een aboriginal die 2 uur ten noorden van Cooktown woont, aan de zee. Hij is altijd heel erg blij als hij met mensen kan gaan vissen dus dat wilden we dan ook doen. Dat leek die zweden ook wel tof en we spraken af dat we samen zouden gaan. Hun bus vertrok pas op zaterdag en het was donderdag. Volgende dage het hele eind gereden. Eindelijk na veel zwoegen van de auto, door rul zand enzo, komen we bij Eddie aan. Het was zijn broer David die er was maar Eddie was al gaan vissen met een toerist zie hij. Pech gehad dus. We zijn dan verder door naar Coloured sands gereden waar we mooie mangroves gezien hebben. Op de terugweg hebben we gegeten en een duikgenomen bij de Endeavour Falls. Alle ja falls. OP het einde van het droogseizoen zijn de 'falls' zo spectaculair niet. Maar de frisse duik deed wel deugd! Zaterdagochtend hebben we ingepakt, het plaatselijk museum met ons bezoek 'verblijd'?? en via het Bloomfieldtrack in de richting van Cairns vertrokken. Zeer mooie route. Al wie dit ooit wil doen, zorg voor een 4x4!!! Zeer steile hellingen met rul zand en stevige bochten daarbij. 't Was spannend en Wimmeke?! Er waren ergens ook 'falls' maar dat pijltje hebben we gemist, we gingen er onze lunch opeten. Onderweg op de track twee riviertjes overgestoken. Nadat we het tweede hadden overgstoken begon ons iets te dagen. Na die tweede oversteek begonnen we plots heel veel huurwagens te zien en dus ook toeristen. Blijkbaar geraakten die allemaal maar net tot daar op dienen track aangezien ze niet door het water konden. We waren dus terug in de beschaving! Allee ja. Hi, o ramp. Bon, op cape tribulation ons bokes opgegeten en een camping gezocht. De dag nadien richting Cairns vertrokken. Het great barrier reef kwam dichterbij.
Journey of life
