Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Journey of life
What future has in store for me :) vandaag is het gisteren van morgen
22-08-2007
Rightioo
Een kleine update is wel gepast denk ik.
Sinds ik hier ben aangekomen heb ik hier dingen geleerd, ge kunt het niet geloven. Ik heb ondertussen met een truck gereden van in de jaren stillekes. Ge moet drie keer de rem pompen voor hij goed en wel pakt. Ik heb al in 'Angelgear' gereden! Weet er iemand wat dat is? Ja, ja? Nee? Hihi, ik wel. Ik ging bergaf, zat uit versnelling, en dan 'flying like an angel'. Beetke te rap, ge krijgt dat ding zomaar niet terug in versnelling, dus remmen, maar daar moet ge eerst drie keer voor pompen. Jihaa hiaaa, ole! Soit, dat ding onder controle, en t was een mallie. Ondertussen heb ik ook al met een aanhangwagen gereden, zelfs achteruit paps! Een makkie! Allee ja> 't Zal wel beginnersgeluk zijn zekers. Ik heb vandaag boomstammen ontschorst. Dat doe je met een stalen ding met een soort van kliever onderaan. Vergt techniek en kracht en ge zijt na 1 boomstam gewoon geen jota meer waard. Maar wel tof! Foto op flickr! Jawel, van mezelf! Hihihihihii. Ondertussen heb ik hier een puppie geadopteerd. Gatver wat een cuties, sorry voor 't vloeken. Ah ja, vanaf zaterdag ben ik een week of twee in Kilkivan. Ik help Harry een appartement verder te renoveren. Ik kan terwijl de trainingfarm, in Goomeri, en dus ook Richard en Judy een bezoekje brengen en er een paar dagen doorbrengen. En, .....ik heb een autootje. Ik moet het daar ergens oppikken, een Daihatsu Sharade. Wit, maar een goed ding, 1650 dollar. Een zeer goede prijs is mij verteld. Nu kan ik in ieder geval al mijn gerief wat vervoeren, want het begint veel te worden. Een kleine koolbox, een thermos, schildersdoeken(zeer platte), verf, enz..... In ieder geval, de gsm werkt daar weer niet, maar er is vaste telefoon, maar laten we het gewoon bij de telefoonnummers van Minnamoolka houden. Zij weten waar ik ben, als er dus iets is, contacteer hen maar. No worries.
Als je naar de main homestead belt, daar waar ik voorlopig ( nog voor een paar dagen ben) laat dan eerst twee keer kort bellen, de derde keer neem ik op, ik leg dan wel uit waarom:)
als je wil bellen, tot een uur of acht s avonds, ben ik op dit nummer te bereiken: 0061 0740971401, thomas of lisa nemen dan op en roepen mij. Vanaf acht uur ben ik deze week nog te bereiken op 0061 0740971402. Eind deze week verhuis ik naar een kleine cottage en kan je mij s avonds niet persoonlijk bereiken. je kan lisa en thomas dan bereiken en die kunnen mij roepen. dat duurt dan wel 5min maar het is mogelijk:) voila, kort berichtje want ik heb liam op schoot, 6 maanden oud, en hij wordt ongeduldig. :) Schat van een kereltje. Lisa, zijn mama, is een nieuw paard aan t berijden, zodat die twee elkaar wat leren kennen. Ik heb ondertussen ook al paard gereden, magnifiek, die Lisa kent er wa van en die leert mij ongelooflijke dingen. Als alls mee zit ga ik in september mee musteren, een echte job! Ik ga morgen al een beetje musteren, een tryout of zoiets. 't Zij n schatten van mensen hier. ik ben met mijn gat in de boter gevallen en allemaal dankzij Harry die het risico op de hals heeft gehaald om mij op strathburn weg te halen en hierheen te smokkelen. De Atkinsons, een complexe familie. Later meer :)
Soit, bangelijke schone propperty, een meer vlak voor je neus, wegspringende kangeroes, AMAZING! En een brabbelende baby:)
Seffes als Lisa gedaan met rijden heeft, ga ik weer een beetje rijden. Dat is waarschijnlijk een vast ochtendstramien. Gisteren heb ik met gebruikte frituurolie nieuw hekwerk behandeld, in de namiddag, een vettige bedoening, maar dat hout krijgt dan een prachtige kleur. In ieder geval, ik krijg hier onderdak en eten en alles wat ik nodig heb, in ruil voor hulp voor lisa, kleine jobkes opknappen waar zij niet toe komt met liam. Mooie deal he:)
Ik heb hier een klein beetje de hemel op aarde gevonden. Een prachtig landgoed ge kunt het niet geloven. Ik heb een tijdje in de homestead gezeten, maar ik verhuis naar een kleiner stulpje een beetje verder. Helemaal voor mij alleen. We zijn het vandaag gaan uitkuisen, ik krijg er een ijskast, tv, enz. Ik kan het er helemaal homy maken, hihi. Het ziet ernaar uit dat ik hier wel een tijdje zal rondhangen dus, wie mij van interessante post wil voorzien, Kim Moureau Minnamoolka Station Mount Garnet Queensland 4872 Australia.
De telefoon, mijn gsm werkt hier weer niet, dus het zal weer de vaste worden, maar dat vis ik later nog wel uit. Ik ga hier komende maand wat jobkes doen, veel helpen, ik krijg eten en onderdak en ik leer paardrijden, want in september moet er gemusterd worden, en ik mag/moet mee! Cool eeeeeej! Voila, kleine update, maar er komt meer:) Er is internet, maar beperkt in down en uploaden. Foto's zullen er vrij snel weer zijn. Heb er weer een stel leuke!
Zit vandaag in een stadje genaamd Atherton. Als je ooit hier geraakt, zeker langs gaan. The Bakpackers hostel is een aanrader, maar reserveer op tijd. Veel volk, is relatief, passeert hier, maar t is de mooiste, properste die ik al gezien heb. Morgen vertrek ik naar een plaatsje Mount Garnett genaamd, waar ik vrijdag het mailbusjes neem naar Minnamoolka, een landgoed hier niet zo heel ver vandaan. Op Strathburn gaan de roddels nu rond over mij, verspreid door de big boss(mama Atkinson). Stomme kleine dingen die ze opblazen tot een olifant opdat zij er in het verhaal van Strathburn and the teacher er beter uitkomen dan ik. Ik lig er nie van wakker, ik moet gewoon lachen van ongeloof als ik de verhalen opvang. Dank u lieve mensen die er nog zijn en die duidelijk aan mijn kant van het verhaal staan:)
Anyhow. Om een lamg verhaal kort te maken. Ik ben dus niet ontsnapt uit Strathburn maar heb mijn verstand tot de orde geroepen en bedacht dat ik mezelf minder laf zou voelen als ik Margeret dus zou vertellen dat het hele teachersding niet werkt voor mij, zij inclusief maar da zou ze toch nie geloven, en dat ik dus maandag, gisteren dus, zou vertrekken. Lee moest naar Mareeba en ik kon mee. Ik heb dus mijn dappere botinnen aangetrokken en heb haar vrijdagavond op een onbewaakt moment overvallen en de blijde boodschap gebracht. Kende da verhaal van klein duimpje en zijn grote laarzen? Wel, toen ik terugkwam, was ik een hoopje miserabele ellende. Alles wat ik had bijeengesprokkeld om mij goed te voelen, kwam los en een stroom van emoties daarbij. Precies of een last werd weggenomen. De dag nadien ben ik mee gaan draften en koeien op een truck gezet. Mijn got, van zo'n dag voel ik mij tien keer beter dan van 1 uur in 'the schoolroom' op strathburn. Nu gijlle! Soit,'t Waren nog twee lange dagen. Waarvan Margaret er anderhalf van liep te wenen. Omdat ik vertrok? Gek mens, maakt het mensen knap lastig rondom haar en als ze het dan afbollen is ze geen stuiver meer waard. Zegt toch duidelijk iets over haar gemoedsgesteldheid. Het arme mens. Ze zei dat als ik zou vertrekken, ze een hele zware week zou hebben en ze er waarschijnlijk aan kapot zou gaan. En ik dacht bij mezelf. OK. Twee mensen hebbe het hier duidelijk moeilijk, en zij gaat kapot als ik vertrek, en ik ga kapot als ik blijf. Moeilijke zaak hoor, ik denk dat ik ..........................b...b... VERTREK natuurlijk. Ik ben niet daar gekomen om de emotionele brokken te lijmen die zij veroorzaakt, ingewild waarschijnlijk maar dat doet er niet toe. Mijn beeld van deze vrouw: heel haar leven gevoeld dat ze zeer gevoelig is aan een hoop dingen, en toen maar een hard pantser opgetrokken omdat ze het leven anders niet aankon. Ze zoekt het antwoord in voedselallergie en probeert uit alle macht glutenvrij eten binnen te steken bij zichtzelf en haar kinderen omdat dat volgens haar de enige oorzaak is van haar en Troy's niet zo stabiele aard. Mijns inziens leven zij op een manier waar zij niet voor gemaakt zijn. Maar wie ben ik om daar over te oordelen. Ik zag een vrouw die uit alle macht probeerde stoer en hard te zijn, maar die door een bepaalde manier van communiceren heel snel door de mand valt. En ik denk dat ze op mij geen vat kon krijgen en dat ik daardoor ongewild een gevoelige snaar heb geraakt. Ik hoop alleen dat ze terug iets meer echte dingen van zichtzelf laat zien, al was het maar voor die drie kinderen. Soit, vandaag de dag zijn het rijke mensen want hun farm ( zo groot als half belgie) is verkocht, voor 4.9miljoen dollar. De cattle houden ze nog even, die is 5miljoen waard. En nu zeveren ze over het feit dat ik naar hun mening net 1 glaasje wijn teveel op hun kosten heb gedronken. Terwijl ik heb gezegd dat ik het zou begrijpen als ze mij niet zou willen betalen voor die twee weken dat ik er gewerkt heb. Vreeeeemde toestanden. Ik heb dus vandaag drie flessen van haar favoriete wijn gekocht, drie lolly's, in een doos gestoken, Lee opgebeld en gevraagd of hij een pakje mee wilde nemen terug naar Strathburn. Ik wil hun gezicht wel eens zien. Ik hoop dat ze blozen. Ik ben niet verondersteld te weten dat er over mij geroddeld wordt ziet ge:). Hihi. Ik hoop dat ze deze taal der onvoorwaardelijk liefde geven ( of wijn whatever ) leren begrijpen. Het grappige is dat ze mij telkens weer heeft willen teasen zodat ik een ergerlijke reactie zou uitspreken, maar ik weigerde dat te doen. Niks of niks zou ik zeggen of doen waar zij op in kon gaan. Een confrontatie zou alleen maar leiden tot winst voor haar en ik wist ook dat dat geen oplossing zou zien. Ik gaf dus nooit blijk van enige afkeuring. Ik denk dat dat frustrerend is :). Vandaar dus de wijn, geen afkeuring:). Eerder positief met een boodschap. Maar of ze het gaat snappen is een andere zaak.
Soit, morgenvroeg op de bus naar Ravenshoe en Mount Garnett, dan naar Minnamoolka waar ik een tijdje zelf voor eten zal moeten zorgen, maar waar ik wel buiten kan werken, dingen leer, geen centen verdien, maar vooral wel veel ervaring kan opdoen. Mijn volgende job, zal op een farm zijn waar ik een 'ringer' zal zijn. Werken met cattle, fencing en zo voort. Dat waar ik echt voor kwam. Ik heb er hoogstwaarschijnlijk geen internet, dus als je niets hoort, bel het thuisfront, die houd ik regelmatig op de hoogte.
In ieder geval. Cape York Peninsula is absoluut de moeite waard om te vertoeven, prachtig stukje land, onnoemelijk veel dieren, vogels, etc... Ik ga terug, zeker en vast. Ik moet eerste wel centen verdienen, want zonder auto is het een hopeloze zaak om er te geraken en dan best nog een stevige 4x4 als je op de terugweg nog ietwat carrosserie om je heen wil hebben. Hihi. Soit, ik heb hier kennisgemaakt met de flying foxes, een prachtig diertje dat 's nachts ongelooflijk veel lawaai maakt. Ze lijken wel hoog in een boom hun echtelijke ruzies uit te vechten, waarbij er veel 'gekwetterd' wordt en er regelmatig tumult ontstaat en er een paar het op een 'vliegen' zetten. Maar ze komen terug, want ze hebben nog een hele nacht om toch nog gelijk te krijgen. Hilarisch gewoon!
In ieder geval, ik denk dikwijls aan jullie. Heb niet altijd tijd om iedereen een mailtje te sturen, het spijt mij hiervoor. Laat wat van je horen en ik schrijf zeker terug. Als je dit blogje leest, laat een berichtje achter, dan heb ik ook een idee tegen wie ik aan het zeveren ben.
I love you all! No worries, we'll see each other real soon (een maand is reeds voorbij)!
Journey of life
