Het zou afhangen van de wind om 05h uur s morgens, of we zouden vertrekken. Ik dus slecht slapen, stom hè ! De wind viel mee, dus, wij op pad. Raz de Sein is bekend om zijn sterke stroming en "Eddie's", vandaar dat we daar absoluut niet te laat wilden zijn. Een beetje motor ter ondersteuning was nodig. Op het perfecte moment waren we aan de Raz en inderdaad, wat een stroming en kolken van het water ..... De motor was toen natuurlijk al lang uit ! Prachtig gewoon. We hadden het wel ongelooflijk koud zo vroeg op de grijze morgen. Eens de kaap naar Zuid Bretagne gerond, klaarde het min of meer op en werd het warmer. Maar, als je weinig slaapt en vroeg opstaat, ben je blijkbaar wat kouwelijker. We kwamen aan in Benodet, met fleece trui aan, terwijl ze hier op het strand lagen ..... Wat een verschil tegen. noord Bretgane !!! Geen rotsen en ruwe natuur meer, meer zandstranden en platter. Vreemd hoor.... De stroming op het kanaaltje is enorm en de visiteurs plaatsen allemaal benomen.. Het is hier blijkbaar populair. We leggen aan waar we kunnen en blijkbaar geen enkel probleem. (Op zijn Frans hè ). morgen en overmorgen dagje hier, strand en nalopen, en ook om onze vrienden van de Freja ons wat te laten inhalen ... Genieten dus ! X
We vertrokken met niet al te veel wind, maar voldoende om te zeilen. Alweer een prachtige dag kondigde zich aan. Het zonnetje was paraat, een beetje flauw, maar zalig ! Eens dat we Douarnenez naderden, trok de wind ferm aan en werd de zee als maar woeliger. Eerst voeren we voorbij de haven ingang, deze was moeilijk te zien .... (Neen, niet door de wijn . ) uiteindelijk de juiste ingang gevonden. Het was aanleggen aan lagerwal, wat bij sterke wind nog minder aangenaam is. Bovendien stond de wind in de havengeul waar we lagen.... In ieder geval, goed aangemeerd, maar dan.... Zo hobbelig en zoveel druk op de fenders dat we dachten dat ze zouden ontploffen. Het havenmeester gaf toe dat blijven liggen geen optie was. Ofwel via sill naar de binnenhaven , ofwel de haven van Treboul, een klein pittoresk haventje, waar wij met onze bescheiden lengte binnen konden . Toch een voordeel..... We verkozen het laatste (eens te meer om de arrogante Nederlander te vermijden die naar de binnenhaven ging). We lagen er prima, mooi beschut en de wind zou nog toenemen de dag nadien. Een dagje ter plaatse, een wasje doen en wat verkennen. Dit dagje verliep prima, maar dan hadden we het gezien. Verder dus, hoewel nog veel wind voorspeld was ...
Het weer is ons gunstig gezind... Zonnetje van s morgens tot s avonds ! Na ochtendwandeling , ontbijt en was ( ver van de ligplaats dus heel veel heen en weer wandelen) , gaan we op stap richting een strandje, ons aanbevolen door lokale Duitsers . Het is een eind wandelen en over een heuvel, maar de training van onze beenspieren was de moeite waard . Een uitgestrekt wit strand tussen de rotsen met prachtig blauw water en hoge golven. Het is er dan ook verboden te zwemmen, maar body servers leven zich hier uit. Indrukwekkend om te aanschouwen. Ik waag me in de golven , wat Liam niet echt ziet zitten. Hij volgt heel voorzichtig, maar spurt weg op moment dat de golf iets verder begint te breken. Schitterend zicht !
Na de natte duik in het nog frisse zeewater, opdrogen op het strand. Mmmmmm zalig.
Na de wandeling terug, een douche onder de tuinslang op de steiger .... Brrr.
We gaan eten met Douglas' en Janice, reuze gezellig.
Op de terugweg komen we onze andere vrienden, Michael en Co. Van de Brightstar tegen.
L'Aber Wrac'h - Camaret Bedoeling was te vertrekken om 7 h , dus, wij vroeg op. Maar wanneer we buiten keken, zagen we ... Niets .... Mist volop. Tja, even wachten maar. We waren niet de enigen. Ook onze Engelse vrienden Douglas' en Janice hadden dezelfde plannen. We wachtten allen een uurtje en toen het iets oplichtte, zijn we vertrokken. Bij het buiten varen uit het kanaal, klaarde het iets op en dachten we dat het nu wel snel helder zou worden. Mis dus .... Mist kan hardnekkig zijn en oeps, ineens zagen we niets meer. Gelukkig hebben we een fantastisch gps met kaartplotter, zodat we met een gerust hart verder konden. Wel ogen goed open houden, want een motorjacht kan er snel zijn..... Bij het ronden van de punt Le Four, klaarde het op en de wind trok aan. De zeilen omhoog en zeilen maar .... Een prachtig zeilweertje en ..... Ineens een school dolfijnen ! Machtig gewoon ! Ze maakten er een race van met onze Kief. Ik probeerde ze te fotograferen maar was eigenlijk meer bezorgd voor de beesten want ze zwommen onder onze boot en ik vreesde hen te raken ! Wat blijkbaar nooit gebeurt ..... Er was een witte baby dolfijn bij. Ik was helemaal zenuwachtig en heb hen dus niet kunnen vastleggen op foto. Maar de ervaring ... Geweldig. De trip naar Camaret verliep verder vlot, mooi kunnen zeilen, geholpen door de stroming. Op het einde nam de wind flink toe zoals bijna elke dag de laatste dagen. Camaret is prachtig, vroeger vooral als beschermingsgebied voor Brets tegen Anglo-neerlandais vloot. We beslissen samen met onze Engelse vrienden een dag te blijven en bovendien is er was te doen ..... Ineens komt de douane de haven in en... Ja hoor, ze kiezen oa ons eruit voor controle. Tonnie maakt soms dezelfde grapjes een paar keer, wat maakt dat het een automatisme wordt . Hij zei tegen de mannen van de douane toen ze aan boord kwamen "assassinez-vous"... Ik schoot in de lach en de twee keken eerst wat vreemd, daarna verbeterde de een Tonnie "assyez-vous" . Tja, de grap was niet echt begrepen. Je vraagt je af wat die mannen eigenlijk opbrengen voor Frankrijk. Het enige wat ze doen is info overschrijven van onze boordpapieren terwijl ze grote moeite hebben met onze namen juist te schrijven. Bij het doorgaan zegt de vriendelijke van de twee "oh ja, ik moet nog vragen, heeft u iets aan te geven ?" Natuurlijk niet !!! Ondertussen was ik de aperitief aan het voorbereiden met onze Engelse vrienden Douglas' en Janice.
Na nog een dagje in Roscoff, handwasje doen, met alle onderbroeken en t-shirts aan een zelf gefabriceerde waslijn, genietend van het zonnetje, vertrekken we richting Aber Wrac'h . Moeilijke naam niet? Een prachtige zeiltocht, weinig wind maar de stroming helpt. In Roscoff hebben we opnieuw verbroederd met de Engelsen die talrijk aanwezig zijn deze tijd van het jaar. Weinig andere nationaliteiten te bespeuren. Ik dacht voornamelijk Frans te moeten spreken, maar dat blijkt dus anders . Het binnenvaren tussen al die rotsen is altijd spectaculair en vooral prachtig mooi. Oeps, beetje overdrijven mag hè ! L'Aber Wrac'h is een rustig dorpje waar de kinderen een zalige schoolverlating hebben. Opleiding op zee in talrijke watersporter behoort immers tot hun lespakket. Zalig om leerling en leraar te zijn hier ! Op de aperitief bij Douglas' en Janice, een wel ervaren Engels zeil koppel. hij met pensioen na carrière bij de Lloyds bank, alsook zij. Je kunt dus spreken over een bank-stel. Ze geven ons namen van wat havens waar je de boot in de winter kunt laten, altijd handig te weten .... We gaan daarna in een lokaal klein restaurant eten, waar we onze andere Engelse vrienden, Michael en Co. Tegenkomen. Na de. Gezellige babbel terug naar de Kief, morgen weer verder.
Na een brunchte aan boord en de Kief ontdoen van de nodige vliegen lijken, zijn we klaar voor Ile de Batz. Wat een prachtig eiland ! Er rijden bijna geen auto's, enkel af en toe een scooter, tractor en fietsen. We wandelen er langs de kleine mooiste straatjes en vooral de prachtige natuur. Hagel witte stranden ( hagel is er blijkbaar momenteel ook in België ...), kleine zandweggetjes, mooie overblijfselen van voor de zandstormen die ze hebben teruggevonden. S avonds weer naar ons vertrouwde plekje, aperitiefje met onze bevriende Engelsman Michael en daarna lekker eten aan boord. Morgen lijkt de wind redelijk, maar overmorgen nog beter. Tja, morgen vroeg afwachten wat we doen.
Na de prachtige omgeving, natuur, van Trebeurden in ons opgenomen te hebben door mooie wandelingen langs de hunebedden, de parelwitte stranden en de pijnbomen, besluiten we toch om de volgende dag weer verder te trekken. De trip naar Roscoff begint met een zalig ochtendzonnetje die al snel heel veel warmte begint te geven. We hebben weinig wind, zodat we jammer genoeg de motor moeten bijzetten. Plots zien we een school dolfijnen en varen erheen. Jammer genoeg besluiten ze niet lang genoeg boven te blijven om een leuk plaatje van te maken. We tuffen verder, proberen even zonder motor, maar tja, dat gaat echt niet vooruit, dus dat lawaaierig ding terug aan. Naarmate dat we Roscoff naderen en ook de rotspartijen, neemt de wind wat toe, maar niet de moeite om de zeilen weer te heisen die we voor landing al hadden binnengehaald. We volgen onze Engelse vrienden en worden hartelijk ontvangen door de plaatselijke havenautoriteiten . De haven is een super nieuwe haven die gebouwd lijkt voor super grote jachten, alles super site. Maar qua sfeer valt het reuze mee. De oude haven is een eindje wandelen, maar onze benen zijn er al aan gewend . Het is ook een verlofdag in Frankrijk en het duurt even vooraleer we een restaurant vinden dat open is. Alweer fantastisch gegeten..... De wandeling terug zorgt voor de vertering , zo, dat zit goed. Morgen dagje rust en het eiland Ile de Batz verkennen, op aanraden van de Freja.
Vertrokken mooi op tijd via het prachtig rustig kanaal dat ons naar zee leidt. We worden gevolgd en voorbij gestoken door een aantal collega watermerken die blijkbaar haast hebben. Eens op zee is de zo'n volop van de partij, branden, terwijl de wind vandaag geen zin heeft. We hebben het zeil op, maar de motor moet bij aan. We varen richting Trebeurden, maar onderweg komen we les 7 iles tegen. Toch even een kijkje gaan nemen , want een van de eilanden lijkt in tegenstelling tot de anderen, van krijtrots. Hoe dichter dat we komen echter, zien we dat er zwermen vogels rond hangen en dat de kleur -die wij dachten te wijten te zijn aan het materiaal van de rots - in werkelijkheid bleek te komen van de enorme troep vogels op het eiland . Prachtig die eilanden. We zetten onze tocht verder en tja, de lucht wordt pikzwart..... Geen goed teken. En jawel hoor, daar komen de eerste bliksemflitsen, begint het ineens tot 30 knopen te waaien en gieten van de regen . We besluiten nog niet af te slaan naar de haven tussen de rotsen met dit weer en even te wachten tot het mindert. Al redelijk snel mindert het wat en gaan we voor de veilige haven. De omgeving is prachtig tussen al die ruwe rotsformaties. Je begrijpt niet dat ze dit vroeger deden zonder kaarten of instrumenten. Tja menig schip zal op de rotsen gelopen zijn. In de haven komt de zon er weer door en is het enorm warm.... Tja, afwisseling hebben we !
Laat je nooit zeggen dat de Bretoenen stug zijn ! Het was een lange wandeling naar de supermarkt, en we hadden heel wat drank in te slaan... Hoe gaan we dat doen. Bij navraag aan de acceuil van de supermarkt belden ze even een collega die bereid was om niet allen onze inkopen, maar ook ons en Liam naar de haven te brengen. Gelukkig, want 24 flessen water, 14 flessen druivensap en nog wat proviand, dat is moeilijk dragen . Het was in haar privé auto, ze had toch gedaan met haar shift en woonde niet ver van de haven .... Gastvrij nietwaar ? Een onverwacht mooie dag in Treguier.... Leuke kleine straatjes, mooie architectuur, met de typische Keltische elementen. We ontmoeten Noren en Amerikanen in een klein restaurantje, die gek zijn op Liam .... Jawel, hij steelt de show... Morgen weer op weg, bedoeling is Trebeurden. We zien wel waar we landen. Ciao...
Wat een prachtige zeildag. Deze keer hadden we wind mee, wat een verademing. Bovendien scheen de zon, de wind was soms wat frisjes, maar een zalige dag. De kustlijn van Bretagne is ruw, veel rotsen en dus apprecieren we des te meer onze nieuwe gps, waar alle dieptes, betonning, rotsen, goed op te zien is. Het binnenvaren op de rivier richting Treguier is prachtig. Een zeer groene begroeiing op de oevers waar mooie huizen tussendoor verschijnen. Het groen wijst erop dat er voldoende vocht valt ..... Wat we best geloven , sprekende uit ervaring . De stroming is niet te onderschatten, bovendien zijn er windvlagen. Morgen gaan we het gekende oude stadsgedeelte verkennen en wat inkopen doen. Tot overmorgen waarschijnlijk . Ciao
Rustig dagje in St Quay portrieu. Gisteren avond weer zalig gegeten na zo een zoute overtocht. We ontmoeten onze Engelse vrienden weer: Steve en Buffy (Elisabeth ... Je weet wel, de buurvrouw van Mrs. Bucket ... Euh .. Bouquet). Hij was piloot bij British airways, op 55 met pensioen en nu aan het genieten van zij. Hallberg rassy. Ze geven ons weer leuke tips en misschien zien we ze wel weer in een van de volgende havens . Zo, morgen weer op pad, hoewel ze weer zware wind voorspellen ...
St Brieuc - lezardrieux - euh .... St Quay Portrieux
Tja, weer een bestemming die we niet gehaald hebben . we wilden zo snel mogelijk weg uit St Brieuc, dat we een beetje slordig waren in het nauwgezet nakijken van de weerberichten (hoewel die in St Brieuc waarschijnlijk die van vorig jaar waren...). we vertrokken met redelijk wat wind, wat onmiddellijk te zien was aan de golven. Verstandig als we zijn, staken we onmiddellijk 1 reef. Zo vertrokken we met wind van ca 24 knopen, scherp aan de wind, zware golfslag. We besloten niet de route te nemen dichtbij de rotsen gezien de sterke wind en stroming en golfslag. Gelukkig maar ! De wind trok nog aan tot 32 knopen en zelfs tot 34 knopen. We besloten een 2de reef te steken, wat de Kief makkelijk handelbaar maakte ondanks de ruwere omstandigheden. Ondertussen voelden we ons gepekelde zeilers... Zoveel golven hebben we over ons heen gekregen. Het bleef maar zo sterk blazen en tja, de weg naar Lezardrieu is tussen rotsen een riviertje op ....' Een weg die we niet kennen en tegen laag water. Dus, links omkeer richting St Quay Portrieux, een makkelijk toegankelijke en niet getijde haven. We werden hartelijk ontvangen door de havenmeester, die ons raar maar waar eerst de code van de douches gaf, spontaan . Vreemd, nietwaar ? Dagje rust zal welkom zijn en ons Kiefje vraagt om gespoeld te worden ....
Opstaan omstreek 5u15... Dat doet zeer .... Maar, ochtendstond heeft goud in de mond -ergens in de wereld toch- want hier is de lucht dreigend grijs en voorspelt niet veel goeds... Zeilpakkenweer. Dat we stroom tegen zouden hebben, wisten we, maar ook nog wind tegen ..... Goed, een dagje motorsailing. We moeten wel, anders halen we het hoog tij niet in St Brieuc. We lopen de ingang van de havengeul aan en zien de diepte drastisch dalen tot 3m. Dat was nipt dus... Wanneer we aan het sluisje voor de haven aankomen... Driemaal rood!! Verdorie, het zal toch niet waar zijn zeker.... Als het zo zit moeten we zo snel als mogelijk keren en als een gek eruit, willen we niet vast zitten.... Oef, Tonnie roept op en ze zeggen dat ze de sluis zullen bedienen en de lichten op groen zetten. In de sluis vertelt de sluismeester - waarschijnlijk doet hij ook nog andere dingen - dat ze niemand verwachten, er komt bijna niemand. Dat hebben we gemerkt .... Ergens vastgelegd zonder water en stroom. Het dorpje Legue is piepklein, St Brieuc zelf ligt iets verder. Na een Finse wandeling bergop, waar niet veel te zien is, besluiten we de bus naar St. Brieuc te nemen. De lieve buschauffeur zegt dat normaal geen honden op de bus mogen, maar hij heeft zelf een hond, dus, Liam mag mee. Liam is bang van al die rare geluiden en kruipt helemaal onder ons. St Brieuc zelf, wel aardig, maar niet speciaal. We lopen wat rond, drinken er iets en besluiten de bus terug te nemen. Dat was buiten de Fransen gerekend.... Jawel, deze chauffeur wilt Liam niet meenemen en een controleur is onvermurwbaar. Verdorie, dat wilt zeggen..... Terug wandelen.... En dat is een heeeeeeel eind. Aan de mensen die we de weg vragen zeggen ze allen verbaasd "te voet?". Rare jongens die Belgen, zullen ze denken. OK, een fikse wandeling later en zere voeten, besluiten we snel iets te gaan eten en onder de wol. We zijn moe. Bovendien is het weer beginnen regenen.... Maar.... Jullie raden het nooit, geen enkel restaurant open !! Na weer een eind gewandeld te hebben in de regen, besluiten we aan boord iets te fabriceren en te gaan slapen. Zo gezegd, zo gedaan. Morgen hier weg !
Een heel kort triple, zonder wind. We hebben geprobeerd, maar op het laatst toch motor bijgezet. Wat een verschil met St Malo ! Een oase van rust ..... Een splinternieuwe haven voorziening. Hier weer een deel van de hallberg rassy club tegengekomen (uitgedund van in de dertig tot 3 schepen nu). Ondanks dat het daar aardig en rustig is, besluiten we de volgende morgen door te gaan. Tja, vermits Bretagne voornamelijk bestaat uit getijde havens, moeten we heel vroeg uit de veren om bij hoogtij aan te komen in onze volgende haven van bestemming. We gaan dan ook vroeg onder de wol !
Een prachtige zonnige dag in St Malo ! Eerst naar het toeristische oude stadsgedeelte. Wel mooi, maar echt heel gericht op toerisme. Daar een groot deel van de stad afgebrand is in 1944, is het in oude stijl heropgebouwd, wel mooi gedaan.
De namiddag kozen we een minder drukke wandeling richting krachtcentrale van Dinard. Wederom prachtige uitzichten waar je stil van wordt...
Een tof Engels koppel had ons wat tips gegeven, de moeite waard.
De dag zelf waren er roeiwedstrijden in St Malo (kampioenschap Bretagne). Mooi om zien hoe die mannen en vrouwen de ranke boot mooi in kadans sierlijk door het water laten glijden.
Een prachtige zeiltocht ! Aanvankelijk bijna geen wind, maar uiteindelijk trok ze toch aan zodat we in de zo'n, maar met noordenwind rustig richting zuiden zeilden. Tussen de rotspartijen, die voor ons de eerste tekenen waren van Bretagne. St. Malo binnenvaren is echt mooi. Grove rotspartijen, op de rotsen aan het vaste land mooie kasteeltjes en dan de kleur van het water ..... Al die kleuren blauw.... Hoe doen ze dat toch ? (Mam, deze is voor jou ).
Na een rustig nachtje in Carteret stonden we op met .... Jawel, drizzle regen.
Dit veranderde in de loop van de dag naar "raining cats and dogs".
Dit hield ons niet binnen. Gekleed. In zeilpak, trokken we erop uit. Langs een lokaal marktje, dat ondanks de regen toch wat lokale bevolking trok. Na een mooie, maar natte wandeling zijn we teruggekeerd naar de haven en ontmoetten daar een Limburger ! Hij was vertrouwd met een vrouw van Cherbourg en hadden hun motorboot liggen in Carteret. Duidelijk was hun smaak wat eten betreft anders dan die van ons, want hun aanbeveling vonden wij beneden alles. zo zie je maar, smaken kunnen verschillen.
We besloten nog een dagje in Carteret te blijven omdat we eigenlijk nog niet veel gezien hadden. Dat hebben we de dag nadien dubbel ingehaald! Een prachtige wandeling langs de rotsen met super uitzicht op het land dat zichtbaar wordt bij laag water. Een verval van 9 meter is niets hier. .... . S avonds toch maar weer tripadvisor gevolgd .... Terecht zo blijkt .
Een toffe Engelse vrouw leren kennen die met 5 kinderen op stap was, terwijl haar man, de advocaat in Jersey, het geld verdiende.
Jawel, jullie lezen het goed: we hebben Carteret gehaald !!! 's Morgens is 'de aap van North Sails Cherbourg' in onze mast 'gekropen' om te checken of alles in de mast en met de voorstag rail OK was. Dat doet niemand hem na... Joepie, groen licht !!! Hij heeft zelfs het afgebroken stuk 8mm inox gevonden. Onbegrijpelijk, ook volgens hen. Vervolgens onze high aspect getrokken, getankt en weg waren we. Opnieuw 18 tot 22 knopen wind, dit keer echt westelijk, waardoor we moesten opkruisen tot Cap de la Hague. Geen probleem met onze high aspect. Voor dit weer een perfect zeil. Toch even spannend hoor, aan de Cap. We ronden met 7 knopen stroming ! Onze gps geeft een grondsnelheid van 14,5 knopen . Heel gek, net voor de Alderney race, redelijk wat golven, eens in de race, zo plat als een laken. Wel enorm kolkend .... Bizar. Door de grote snelheid waren we te vroeg om Carteret binnen te varen en moesten iets meer dan een uurtje wachten. We hebben geoefend in het 'achteruit zeilen'! Alleen op grootzeil halen we geen snelheid genoeg om tegen de stroom te kunnen, gevolg: achteruit zeilen. We varen Carteret binnen, roepen op via marifoon, maar geen antwoord, tot een stem antwoordt: "de havenkapitein zit in de bistro dus zal niet antwoorden". Wij dus gewoon ergens aanleggen en naar de yachtclub op zoek naar de kapitein. Die vinden we daar, redelijk onder de olie en na vraag of we mogen blijven liggen, was zijn antwoord "s' il y à des problemes, je m'echape"! Vandaag vinden we hem opnieuw in de club, met whisky in de hand ... Tja hij heeft een klein drankprobleempje. Carteret is schitterend, zulke charmante huisjes en goed onderhouden tuinen. Typisch Normandisch. Daarnaast is het ongelooflijk wat een tijverschil ! De haven is afgebakend door een drempel, zodat alles wat niet tot de haven behoort, volledig droog valt. Je kunt zelfs oversteken naar de overkant van het kanaal, waar een van de lokale plages te vinden is. Prachtige omgeving, natuur, kleine straatjes met mooie huisjes, een lokaal marktje en heel vriendelijke mensen. Alleen.... Het weer.... Drijfnat word je van die drizzle ..... gelukkig hebben we een verwarming zodat onze kledij kan drogen... Morgen weer op pad, richting St. Malo. groetjes allemaal van ons drietjes
Vandaag, grijze natte dag. North Sails offerte gevraagd en gekregen en bestelling geplaatst voor nieuwe genua. Gelukkig hebben we nog een reservevoorzeil bij (een high aspect). Dit is veel kleiner maar helpt ons in afwachting van de levering die nog weken zal duren. North zal het nieuwe zeil versturen naar waar we dan zullen zijn. Ondertussen nog wat gedoe met verzekering. Vanavond lekker gegeten aan boord i.e. Een lekkere wok met kip. (Voor diegenen die denken dat we enkel uit eten gaan). Morgenvroeg komt North Sails nog even in de mast om te controleren of daar nog schade zou zijn. We gaan ervan uit dat OK wordt. Vermits we Cherbourg ondertussen wel hebben gezien, vertrekken we met het tij van ca middag naar het eerder geplande carteret. Marise doet nu de afwas en ben ik blij dat ik deze kleine tekst heb mogen dichten. Graag sluit ik met een lieve groet aan allen die dit zouden lezen.
