Als je nieuw bent en je myn verhaal van het begin wilt lezen,moet je helemaal naar beneden scrollen. Ik heb boven elk hooftstuk geschreven welk het is dus je moet gewoon van hooftstuk 1 dan 2,3,4... beginnen.Het nieuwe stukje staat altijd bovenaan,kan niet missen!! xxxx
"Achja, natuurlijk. Ik wil die ook niet teleurstellen. Maar de afterparty doen we zéker samen!" Zei Bill blij. De vlucht verliep verder vlekkeloos. Geen crash, geen flikkerende lichtjes, niets....Enkel Bill en ik, die al lachend, haribo snoepjes aten. Wat zeg ik VREETTEN!
Terug op de luchthaven in Zaventem....
Nu nog wachten op een bus... Er was veel file. Natuurlijk allemaal mensen die naar Werchter Boutique wilden. Misschien kennen jullie Demi, mijn beste vriendin, nog wel. Zij had ook een ticket, ze zou ook naar het concert gaan. Alleen weet ik niet of ze me het ooit zou vergeven als ik zei dat ik iets met Bill had, dat ik de afterparty's mocht meemaken, dat ik met hem op vakantie ben geweest. Het werd allemaal ingewikkeld. Het is ook niet niks, je normale, saaie leven inruilen voor een druk 'sterrenliefje's' bestaan. Ik moest het er maar bijnemen. Ze nemen een paar foto's en ze zijn terug weg.
Aangekomen in Werchter, BackStage....
Bill was druk bezig met zich om te kleden en ik keek naar alles wat er gebeurde. Zo'n drukte had ik nog nooit gezien. Zelfs Bill die als een kakelende kip rondliep, had ik nog nooit gezien! In het begin is het altijd eventjes warrig en wennen. Bill zag me daar zitten en kwam naar me toe. "Je zal het goed doen zometeen." fluisterde hij met een lachje erachteraan. Ik liet de woorden tot me door dringen. "Wat zometeen?!" vroeg ik. "Ik ga je voorstellen aan m'n fans. Ik wil ze het 'persoonlijk' vertellen ,voor onze vakantiefoto's morge in de boekskes staan!" zei hij. "Welke foto's?!" vroeg ik angstig. "Ze volgen me op de voet, alleen onze crash hebben ze niet kunnen filmen. Maar dat nieuws was ook al snel verspreid. Dus kwamen ze ons achterna. Ik heb je niets verteld omdat je je anders anders zou gaan gedragen. Maar ik moet nu op!" zei hij. Succes! riep ik hem achterna, en daar ging mijn superster.....
Wordt vervolgt! Ik snap nu dankzij Lauren, dat ik voor mezelf schrijf , en ja, ook een klein beetje voor haar! Want zij volgt dit verhaal!!
x.
07-02-2009 om 21:44
geschreven door Shopmadame__XX
Nog steeds niet gepraat. Tom wist niet wat zeggen en vroeg of iemand van ons een Haribo- snoepje moest hebben. 'k Had niet gegeten, geen honger. Liefdesverdriet? Dat kende ik tot nu toe niet. Voor ik Bill kende heb ik dag en nacht om hem gehuild. Ik wilde hem bij me, nu heb ik hem dichter bij me dan ooit. Maar misschien drijft hij nu van me weg. Mocht ik dit laten gebeuren? Was die meid wel de moeite om ruzie om te maken? Wist ik niet... Alles was erg wazig tussen ons.
In the airplane....
Tom begon weer normaal te praten tegen ons allebei. "Iemand Haribo snoepje?" En hij reikte de zak naar mij en Bill toe. We namen tegelijk een snoepje en onze handen raaktten elkaar weer aan. Ik deed mijn hand onmiddelijk terug en Bill greep die vast, zei niks , en kustte me vol op de mond. Ik deed net hetzelfde. Ik kon Bill niet laten schieten. Ik wist dat we nu zouden kunnen praten, eindelijk. Maarja, net terug gekust, praten was er dus niet bij. Tom werd beu van al het gelebber en vroeg uiteindelijk : " Iemand snoepje!?" Geen reactie... "Ik ga dan maar is effe drinken halen..." zei hij. Toen tom weg was, zei ik tegen Bill dat ik wou praten. Nu. Bill deed zijn verhaal dat het niets voorstelde. Die meid was gewoon een fan, die wilde weten wie ik was. Omdat Bill niet stopte met over me te praten. Ik zei dat een meisje haar batterij op was en smste met mijn gsm, en hij heeft terug geantwoord op mijn nummer. "Ik heb geen zin om op te treden. Ik wil nu bij jou zijn. Maar je moet weten dat ik m'n fans ook graag zie. Wel op een andere manier dan." zei Bill. "Je moet het doen! Voor de fans! Natuurlijk...De afterparty doen we samen." zei ik weer op mijn beurt.
05-01-2009 om 00:00
geschreven door Shopmadame__XX
Ik antwoordde niet op dat domme meisje haar vraag. "Wacht, laat ons dit effe uitleggen." zei Bill. "Ooh, maar voor een 'ons' moet je met 2 zijn, en volgens mij, ben jij buiten die trien hier, alleen Bill !!" "Eh" "Nee, geef me die sleutel, we nemen morgen het vliegtuig en ik maak dat ik wegkom! 'k Dacht dat je van me hield!" Dikke tranen roldden over mijn wangen. Eens de sleutel in mijn bezit was ging ik naar binnen, pakte een paar kussens, een dekentje en maakte een 'bedje' klaar op de zetel. "Wat ga je doen?" vroeg je-weet-wel-wie die nog zoveel lef over had om dat te vragen. Ik zweeg in alle talen, en ik was niet van plan om nog te spreken, al wist ik diep vanbinnen dat ik té veel van hem hou. Ach, ik denk dat ik toch zal moeten praten. Maar niet nu! Bill ging meteen naar zijn kamer en draaide de deur op slot. Tom moeide zich niet en vroeg of het stoorde dat hij nog wat tv wou kijken. Het maakte niets uit en ik ging ook nog even mee tv kijken. Na een tijdje werd Tom het beu en ging slapen. Hij gaf me nog een stevige knuffel en fluisterde in mijn oor: "Bill houd van je..." Ik glimlachtte lichtjes om daarna weer in tranen uit te barsten. "Ach, wacht morgen maar af. Maar negeer hem niet. Dan is 't voorbij." fluisterde Tom geruststellend. "'k Hoop dat ik morgen een goeie uitleg krijg." fluisterde ik terug, "'k Zie Bill ook graag... En jou trouwens ook." Tom glimlachte en wist niet meer wat zeggen. "Op een andere manier hé." zei ik er nog snel achteraan. Tom onspande nu al wat meer. Ik gaf hem nog een onverwacht slaapkusje en ging op de zetel zitten. "Slaapwel." wenste Tom me toe. Ik legde mijn gsm op tafel en ging slapen.
De volgende morgen...
Bill was al wakker en ik ging me net douchen toen hij de kamer in kwam lopen. Een 'goedemorgen' was er niet meer bij. Ik deed de deur van de badkamer op slot. Dat deed ik anders nooit.... Bill zag m'n gsm liggen en zag ook dat ik een berichtje had, van een onbekende nummer. Hij deed het berichtje open...
Het berichtje....
Hey liefje, 'k Mis jou! Ik kan het ook maar niet vergeten... Knuffels...X
Bill schrok op. Van wie was dat berichtje? Hij moest het goedmaken met me en te weten komen van wie het berichtje was. Ik kwam uit de douche en zocht mijn gsm, hij lag niet meer op het tafeltje! Ineens stond Bill daar, met mijn gsm in zijn handen. "Zoek je deze?" vroeg hij, "'k Heb je berichtje per ongeluk geopend. Lees en beoordeel het zelf maar." Ik nam de gsm aan en las het berichtje. "Nee, ik kan het uitleggen! 't Is niet wat je denkt..." "Ik geloof u nie, nu weet je eens hoe dat voelt! " antwoordde Bill. "Als we nu is allebei zeggen wat er gebeurt is, komen we eruit." zei ik. 'k Wilde Bill niet verliezen! Ik kreeg geen antwoord en ik was niet van plan om vandaag nog veel aandacht aan hem te schenken. Straks moest hij optreden, met allemaal gillende meisjes voor zijn neus... En dan kiest hij er iemand uit, die veel liever is dan mij. Ach, ik maak mezelf gek. Liefde maakt soms gek in plaats van blind moest ik maar denken. We hadden onze koffers al gemaakt en onze taxi arriveerde. Ik wist niet of ik dit een leuke of een verschrikkelijke vakantie moest noemen.
09-12-2008 om 00:00
geschreven door Shopmadame__XX
"Ja, dat komt ervan! Plaagstok!" lachtte ik naar Tom en pletste wat water naar hem. "Ja, zeg, het is al goed hoor." zei Tom geïrriteert. Ik had nog aan niemand gevraagt of die mee wou naar de beach-party. Ik was enorm toe aan een keertje uit de bol gaan en je van niets iets aan te trekken. Ik zou dan ook myn nieuwe bikini-topje aandoen en daaronder een shortje. Ik zag my en Bill al dansen en daarna nog even over het strand wandelen, net als altijd. Bill was best een romantisch type. Daar hield ik wel van. Ik vond het nu wel de perfecte moment om te vragen of hij mee wou. "Bill? Ga je mee vanavond naar de beach-party?" -Was myn beginzin. "Euhm... Ik ben niet zo'n feestbeest, weet-je-wel... Ik denk dat ik liever wat voor de tv ga hangen en tijdschriften lezen." -Was zijn antwoord. Ik kreeg het deksel op mijn neus. Langs de ene kant snapte ik hem wel, Bill is nu eenmaal niet zo voor feestjes en dansen, maar langs de andere kant was ik ook wel teleurgesteld. Het leek wel alsof Bill niet met me wou dansen, maar dat was uitgesloten. Ik kon dan ook uit mijn bol gaan met andere meiden en jongens. En Tom ging mee, dus alleen was ik zeker niet. "Zullen we dan maar naar huis gaan en ons klaarmaken, Tom?" vroeg ik. "Ja, is goed. Kom je, Bill?" zei Tom. Bill had droogjes 'ja' geantwoord. Hij voelde zich misschien schuldig. Ik zou wel eens met hem babbelen. Thuis... Bill dwaalde wat rond terwijl Tom en ik ons klaarmaaktten. Tom was nog bezig en ik ging even naar Bill. "Lievertje, je hoeft je niet schuldig te voelen. Ik snap het wel als je niet zo voor feestjes bent. Ik vermaak me wel." zei ik rustig. "Ja, is goed..." antwoorde hij, maar ik voelde dat er iets niet pluis was. "Bill, zeker dat dat alles is?" ik keek expres recht in zijn ogen en zijn reactie was: "Ja, ik ben maar bang dat er iets in je drankje ofzo komt, misschien drink je ook teveel en morgen moeten we al naar huis, vergeet dat niet!" Ik antwoordde dat er niets zou gebeuren en dat ik zou uitkijken naar mijn drankje. Tom riep me en we vertrokken. Ik dronk een gewone cola en zocht naar een groepje meisjes waar ik bij kon staan en wat praten. Ik had al snel een groepje gezien en danste eropaf. "Hey." zei ik en het bleken Duitse meisjes te zijn. "Leuke Party , hé?" zei Ida van de 3 meiden. "Ja, is wel leuk! Lekker swingen!" antwoordde ik. "Aah, sh*t, myn batterij is leeg!" zei Ida. "Hier leen myn gsm effe." zei ik. Ida: "Dank je! Het is heel belangrijk. Voor naar me vriendje." zei ze giegelend. Ik: "Ja, je doet maar!" Het sms'je...
Hey, sgatje! Ik kan die kus van gisteren maar niet vergeten! Ik denk aldoor aan je, 'k hoop dat je me mist! xx
Ik stopte myn gsm in mijn zak. Het was ondertussen al half 1 en zocht Tom die aan het flirten was. Ik had hem al snel gevonden en zei dat ik naar huis wou. Hij besloot om ineens mee te gaan. Onderweg naar huis babbelden we nog wat over wat we gedaan hadden. Tom had het over zijn dans met een Amerikaanse griet. Ik had het dan weer over mijn Duitse nieuwe vriendinnen, dat we goed hadden gebabbeld én gedanst. "Jij bent niet zo'n flirtzak, hé?" vroeg Tom zomaar uit het niets. Ik zweeg en wist niet wat ik moest zeggen. Uiteindelijk kwam dit eruit: "Ik? Daar ben ik veel te gelukkig met Bill voor." Tom antwoordde niet meer en ik voelde dat er iets niet in de haak zat. "Tom?... Wil je me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?..." "Ja...Nu...Ik zag Bill met een ander...Gistere toen hij nog om een ijsje liep..." Er viel een stilte. Een koude rilling ging over mij ruggengraat. Het begon te schemeren en ik kreeg een akelig gevoel. Ik wou beginnen huilen, maar ik kon niet. Wat moest ik doen als ik Bill weer zag? Wat moest ik zeggen? Kwaad worden, of doen alsof ik het niet wist? Tom zei dat het maar iets onschuldig was, maar toch? Kon mijn vakantie nog erger eindigen? Terwijl ik 5minuten voordien tegen Tom zei dat ik gelukkig met Bill was. Dat was ik ook, maar toch deed het pijn. Waar moest ik heen als Bill me niet meer moest? Of wat als het zo erg was dat ik Bill niet meer moest...? Er flitsten wel duidende dingen door mijn hoofd. Aangekomen aan het huisje merkten Tom en ik dat we geen sleutel hadden. Alle lichten waren al uit, dus Bill was waarschijnlijk al aan het slapen. Maar niets was minder waar. Meneer kwam om de hoek met een meisje , lachtte wat en verstomde van verbazing toen hij mij en Tom zag staan. Ik barstte in tranen uit. Hoe kon Tom zeggen dat dit onschuldig was? "Ohoow" was het enige dat Tom had gezegt. 'k Liep naar Bill en vroeg hem de sleutel. Het meisje naast hem bleef maar glimlachen en zei : "Hallo, wie ben je? Ik ben Bill's snoesje!" Die mislukte barbiepop kende me nog geeneens niet! Bill had dus niks over me verteld. En trouwens... Waar kwam dat SNOESJE vandaan? Wat was ik dan? Een stuk versleten speelgoed? Ik vroeg me af, hoe dit zou aflopen...
Sorry voor het lange wachten!!
Wort vervolgt...
31-08-2008 om 00:00
geschreven door Shopmadame__XX
De volgende ochtend hoorde ik Bill al vroeg onder de douche staan. Hij was in de keuken bezig , het vuur stond aan en hij was appelsiensap aan het persen. Dan hoorde ik Tom zijn deur opengaan en hem met harde stappen naar de keuken gaan. "Waar ben je mee bezig? " vroeg hij aan Bill. "Shhhhht........." zei Bill en hij zei er nog een heleboel gefluister achter. Ik kon het niet verstaan. Iedereen was al op ,dus ik besloot om ook maar op te staan. Wat?... De deur zat op slot! "Biill!! Wil je alsjeblieft de deur open komen doen?" riep ik hopend op een antwoord. "Nee!! Ga maar even terug in bed liggen! Ik kom zo!" antwoordde hij. Ik ging dan maar terug in bed liggen en nam een boek uit mijn tas. Een beetje later draaide iemand de sleutel om in het slot. Het was Tom. Hij keek bloedserieus en ik zag meteen dat dit een grap moest zijn. Opeens zegt hij doodnormaal: "Mevrouw, mag ik u aan onze gastheer van vandaag voorstellen?" En na dat zinnetje kon hij zijn lach niet meer inhouden. Dan kwam Bill binnen met een zelfgemaakt ontbijtje. "Mevrouw, mag ik u dit zelfgemaakt ontbijtje aanbieden en samen met u ontbijten?" vroeg hij. "Maar mijnheer, natuurlijk mag u dat. Het zou een hele eer zijn om met u te ontbijten." speelde ik het spelletje mee. Bill zette het ontbijt op ons bed en ging dat van zichzelf ook halen. Een beetje later kwam hij terug en ging naast mij op bed zitten. Hij had de deur nog maar net dichtgeklapt of er werd al aangeklopt. Bill ging de deur opendoen. "Wat is er, Tom?" "Euhm, wil jij misschien een spiegelei maken voor me? Het lukt niet echt..." antwoordde Tom nogal onzeker. "To-hom. Straks maak ik dat wel. Nu niet." zei Bill en smeet de deur dicht. Hij kwam terug naast me zitten en zei : "Eindelijk alleen." Ik glimlachtte even en we begonnen te eten. Na we ons buikje rond hadden gegeten ging ik douchen, Bill kleedde zich aan en Tom was druk met het fornuis bezig. Bill legde Tom uit hoe hij een eitje moest maken en daarna ging Tom zich ook omkleden. Het was nog vroeg , rond half 9 , en de zon was nu pas op aan het komen. Tom was in zijn kamer en Bill was uit het raam aan het staren. Ik wou met Bill nog even naar het strand gaan. Ik klopte op de deur bij Tom. Ik: "Tom?" Tom: "Ja, kom maar binnen." Ik: "Heeft Bill gisteren nog iets gezegt tegen jou over onze wandeling?" Tom: "Ja, constant. Hij bleef maar doorratelen." Ik: "Wat zei hij dan zoal?" Tom: "Nou, gewoon, dat het heel gezellig is met jullie tweetjes en het echt goed klikt. Hij heeft zich namelijk nog nooit zo gevoeld. Ik weet alleen dat hij soms eenzaam is. Zo blij als nu heb ik hem nog niet vaak gezien. Hij heeft het echt met jou getroffen. Hij gelooft in de ware liefde zei hij gisteren, en dat hij die nu heeft gevonden." Ik: "Zou hij nog een keertje naar het strand willen gaan? Ik wou hem blinddoeken." Tom: "Natuurlijk! Jij bent het. Als ik dat zou doen , kwam ik er niet levend vanaf!" 'Typisch Tom humor.' zei ik in mezelf. Ik zei gedag tegen Tom en slenterde naar mijn kamer om een doekje te pakken. Bill had niets door en keek wat uit het raam. Ik ging achter hem staan en deed de blinddoek om. "Wat?..." wou hij zeggen en ik drukte hem een kusje op zijn lipjes. Bill moest lachen. "Jij mag met mij grapjes uithalen , ik ook met jou!" zei ik en lachte met Bill mee. De hele weg zeiden we niets tegen elkaar. Hij was waarschijnlijk aan het nadenken over wat de verassing was. We waren op 'ons plekje' en ik deed zijn blinddoek af. "Ons plekje..." was het enige wat hij zei en glimlachtte , pakte mij rond mijn middel vast en zo bleven we nog staan tot de zon op was. "By the way, zullen we vanmiddag hier komen zwemmen?" vroeg Bill . "Ja, is goed. Daar heb ik nu eens zin in" zei ik en glimlachte. We wandelden terug naar ons huisje en onderweg keken we naar de winkeltjes. "Zie je die bikini daar?"vroeg Bill. Ik antwoordde van ja. "Wel, daar ga jij straks mee zwemmen." zei Bill doodgewoon. "Aaah! Dat meen je niet maar... Heb je de prijs wel gecheckt? Komaan, het is maar een bikini." zei ik. "Jep!" En hij tilde me op zijn rug en ging mee naar binnen. Een tijdje later rekende we af en gingen we terug naar buiten. "Oh, ik ben zo blij! Echt , ik zie je graag..." zei ik. "Ik jou ook en ik ben blij dat jíj er blij mee bent." Die middag.... We hadden onze boterhammetjes opgegeten en gingen zwemmen. Tom ging mee. We gingen waarschijnlijk heel de middag zwemmen en zonnen. 's Avonds was er dan een heuse beach party. Bill had me ingesmeert met zonnecrème en ik Bill. Bill ging er in 1 duik in , maar ik stapte er rustig in totdat...Bill me aan m'n arm in 1 keer in het water sleurde! "Bill ben je nou helemaal...." Maar Bill had de slappe lach al gekregen. Het was de eerste keer dat ik Bill zo zag. Ik vond het eigenlijk best wel grappig en niet veel later kreeg ik ook de slappe lach. Tom had zijn opblaasbare luchtbedje meegenomen en lag ermee op het water. Ik en Bill zwommen er stilletjes naartoe en draaide het luchtbed om zodat Tom in het water viel. SPLASH!!! "Heejj!! Waarom deden jullie dat nou? Nu ben ik helemaal nat!!" zei Tom. Maar ik en Bill konden het niet meer houden van het lachen. Tom kon niet anders dan meelachen. Bill en ik hadden ook luchtbedden bij en lagen nu ook op het water. Tom lag ook weer op het luchtbed en stond erop dat hij tussen mij en Bill ging liggen dobberen. Mijn arm hong in het water en die van Bill ook. Tom trok aan onze armen en we vielen in het water! Maar terwijl Bill en ik in het water vielen, sleurden we Tom ook in het water. "Dat is nu de tweede keer!" zei Tom lachend.
14-07-2008 om 00:00
geschreven door Shopmadame__XX
Eindelijk daar aangekomen , gingen we naar ons huisje. Aan het huisje was een balkon met een perfect uitzicht op de zee en het strand. We verkende het nog even en legden onze koffers op onze kamers. Tom had een kamer over die van mij en Bill. " Wat gaan we doen? Eerst eten en dan uitpakken, of eerst uitpakken en dan eten? " vroeg ik aan Tom en Bill. " Bwa , vraag maar aan Tom. Mij kan het niet zoveel schelen. Waar zit meneertje eigenlijk? " vroeg hij zich af en ging even op het balkon kijken. Daar vond hij Tom met een verrekijker naar het huisje over dat van ons gluren. " Waar ben jij nou weer mee bezig? " vroeg hij zijn broer. " Een meid.... wel knap.....daar wil ik mee daten...... wat is dat nou!.....een jongen , blijf eraf!..." En Bill nam de verrekijker weg. "Hou je met andere dingen bezig en gun de mensen privacy. Ooit van gehoord , broertje? " Tom wist niet wat hij moest zeggen en Bill kwam ter zake. " Wat zullen we doen? Eerst eten en dan... " " Jep , eerst eten! Ik verga van de honger. " Onderbrak Tom Bill. " Eten, hij vergaat zogenaamd van de honger. En hij was mensen aan het begluren, de player. " " Da's nou eenmaal je broertje. " zei ik en drukte hem een zoen op zijn mond. "Ik ga iets tofs uitzoeken om aan te trekken en dan ben ik er zo. Oja , mag ik jouw eyeliner lenen?" "Tuurlijk , zit in mijn handbagage." antwoordde hij. ' Handig toch, een vriendje dat make-up draagt.' dacht ik en dook in mijn koffer om een leuk kleedje. " Bill , je handbagage , waar staat die? " " Euh, de eyeliner heb ik er al uitgehaalt denk ik net. In de badkamer , het toiletzakje. " zei hij. Ik stapte de badkamer binnen en schrok. Blijkbaar ging Tom douchen. Zo snel als ik kon greep ik naar het toiletzakje en mompelde 'sorry' bij het buitengaan. Met een knalrood hoofd stapte ik de living in waar Bill zat te lezen. Ik was in mezelf aan het giegelen. " Wat is er gebeurt, je bent zo rood als wat!" lachtte Bill. "Tom was aan het douchen..." zei ik en schreeuwde het nu uit. " Sorry! Ik kan het echt niet meer houden! Zijn koppie! Ik heb de eyeliner weggegribbeld en zo snel als ik kon naar buiten geschoffeld! " zei ik tussen het lachen door. Bill vond er eigenlijk niets grappigs aan , maar lachtte met mij. Hij had mij nog nooit zo ' raar ' bezig gezien. Tom kwam uit de badkamer en ging zich omkleden in zijn kamer. Met de deur voor de zekerheid op slot! "Ik trek ook nog even wat anders aan." zei Bill en ging naar onze kamer. Ik was druk bezig met de eyeliner , Tom probeerde één van zijn 70 petjes te kiezen , en Bill een van zijn strakke broeken. Als we allemaal klaar waren keken we even op een foldertje. We keken even hoe we naar het dorp moesten komen , want daar waren blijkbaar gezellige restaurantjes. "Het is maar een kwartiertje stappen. Of willen jullie liever met de auto? Dat kan natuurlijk ook." zei Bill. " Ik vind stappen goed , dat is gezelliger." zei ik dan maar om de stilte te verbreken. "Ja" ,zei Tom , "Zullen we dan maar vertrekken? Ik sta aan het randje van mijn dood!" We vertrokken en kwamen langs leuke winkeltjes en wandelden in steegjes. "Hier moet het zijn", zei ik , " Ziet er goed uit." "Zullen we dan maar?" En ik haakte mijn arm in Bill zijn arm. We zochtten een tafeltje om te gaan zitten. Er was een ronddraaiende trap naar boven. We besloten een tafeltje boven te nemen. Het leek net een grote glazen kom. En je had ook een mooi uitzicht op een vijvertje. We bestelden alledrie en de ober zei dat het binnen een kwartiertje bij ons zou zijn. We hadden ons buikje rondgegeten en namen een dessert. Na het dessert ging Tom nog even naar het toilet. Bill zijn hand streelde de mijne. "Ik heb eigenlijk niet zo'n zin meer om subiet nog uit te pakken. " zei ik. "Zullen we nog even naar het strand gaan dan? De zonsondergang is nu mooi." antwoordde Bill. "Ach , want ben jij toch een romantisch iemand." , lachtte ik, " Maar dan gaat Tom toch niet mee?" "Nee, Tom blijft dan wel bij het huisje. Wij gaan subiet direct door ? " "Ja, is goed ." En Bill drukt een zoen op mijn lippen. 'Wat heb ik toch het geluk dat ik hem heb...' dacht ik in mezelf. Tom kwam terug van het toilet en we vroegen of hij het plan goed vond. Hij zag het wel zitten en we vertrokken. Bill en ik naar het strand en Tom naar het huisje. Bill en ik waren hand in hand over het strand aan het lopen en keken elkaar af en toe aan. Opeens zei Bill : "Dit is het midden van het strand. Zullen we even kijken naar de zonsondergang? " Ik antwoordde happy : "Ja , is goed. " En Bill ging zitten en ik tussen zijn benen. Hij lag met zijn hoofd op mijn schouder en ik leunde tegen de zijne. Met zijn handen rond mijn buik, hebben we zo nog een halfuurtje gezeten. "Ik hou van jou, heb ik je dat al verteld?" fluisterde Bill in mijn oor. "Ja, en ik hou twee keer zoveel van jou." fluisterde ik terug en gaf hem een zoen. Het leek wel eeuwen te duren ,en zo konden we ook eeuwen doorgaan. Het begon al later te worden en we wandelden het strand af. Naar ons vakantieoptrekje. Ik ging douchen , met de deur natuurlijk op slot , en trok m'n pyjama aan. Bill ging ook even in bad en deed daarna ook zijn pyjamaatje aan. " Ik ga slapen , 'k ben nogal moe. Overmorgen is het al Werchter Boutique. Dan moeten we er vroeg zijn. Nou ja, eerst slaapie doen. Kom je ook zo Bill?" "Ja , ik ben er zo." antwoordde hij en binnen 5minuutjes was hij er. Ik kroop dicht tegen hem aan. Ik kon de slaap niet meteen vatten en keek hoe Bill in slaap viel. Kort daarna was ik ook vertrokken....
Wordt vervolgt....
12-07-2008 om 21:47
geschreven door Shopmadame__XX
Bij Bill, mij en mijn zusje... De volgende morgen... Bill was nog aan het slapen en ik lag wat naar de lucht te staren. Ineens draait Bill zich om. Ik schrok, streek met mijn hand door zijn haren en lachtte even. Ik ging terug liggen en ging dicht tegen hem aan liggen. Opeens slaakte iemand in de verte een gil. Ik sprong recht en Bill was ook meteen wakker. "Goeiemorgen! Wat was dat!?" zei Bill met een schorre stem. Ik lette even niet op hem en liep snel naar mijn zus haar slaapplaats. Niets! Het gillen bleef en kwam van de rivier. Bill kwam achter me aangeholt maar kon me nauwlijks bijhouden. Daar stond mijn zusje aan de oever van de rivier. "Wat sta jij daar als een gek te gillen!" riep ik in paniek. "Er...er zat een spin op mijn arm! Een reusachtige spin!" riep ze terug. Ik keek naar haar arm, maar er was geen spin te zien. Ik gaf haar een knuffel en zei dat het niets was. Opeens duwt ze mij van haar weg. Ik keek haar vragend aan, want normaal geeft zij mij altijd een knuffel. "Wat is er nu weer?" vroeg ik. Bill ging naast mijn zusje staan om te kijken wat ze zag. Bill zijn mond viel open en mijn zusje stond met grote ogen naar mijn schouder te kijken. "Blijf stilstaan....Niet bewegen of gillen....Kijk nu rustig op je schouder. "Aaaaah! Wat doet dat vuile beest op mijn arm!" Ik begon te springen en wreef over mijn schouder. "Ik zei nog : niet gillen!" zei Bill. "Jaja, als dat beest maar weg is." zei ik rustiger. We hoorden plots een helikopter in de verte. "Ja! Daar zijn ze! Ze hebben ons gevonden!"riep mijn zusje opgewonden. Tot onze verbazing vloog de heli gewoon voorbij. "Wat doet die lomperik nu?" vroeg mijn zusje.We keken elkaar hulpeloos aan. "We kunnen hier wel staan roepen en springen, maar er staan hier nog allemaal bossen rondom ons. Daarom wordt het dus moeilijker om vanuit een heli ons te zien. We moeten misschien is een rooksignaal geven?" zei Bill net als een geleerde professor. De heli bleef maar in rondjes boven ons draaien en we probeerden zo snel mogelijk een vuurtje te maken. Plots lietten ze een man zakken. "Kijk! Er komt iemand naar beneden!" riep mijn zusje blij, "Nu gaan we terug naar huis, hé?" "Nee, zusie , we moeten onze vakantie nog afmaken." zei ik. Mijn zusje keek met een beteutert gezicht naar de heli. "Dan zit mams toch in die helikopter?" vroeg ze. "Nee, die zal nog niets van dit alles weten." antwoorde ik, al vond ik eht moeilijk om het tegen haar te zeggen. "Maar dan zit Tom toch in de helikopter?" vroeg ze nog hoopvol. " Dat weet ik niet, ga maar even naar de 'reddingsman', die weet dat wel. "zei ik en knipoogde eventjes. Mijn zusje huppelde met een lachje naar de 'reddingsman'. "Meneer?" begon mijn zusje beleeft, "Zit Tom in de helikopter?" "Die jongen met een petje, veel te grote T-shirt en een lange grote broek? Ja, die zit in de heli. Volgens mij speciaal voor jou, hij klungelt namelijk met een race-spelletje." zei de man. "Kom, ik zal jou eerst naar de heli brengen." De man deed een teken naar de piloot en hij hees de twee naar boven. Daarna volgden ik en Bill. "Verdikke, dat spel en die levels! Het is gewoon omdat ik het ben!" zei Tom op zijn race-spelletje. Mijn zusje trok het spel uit Tom zijn handen en begon te spelen. Tom zat daar maar met zijn neus op te kijken, zonder dat hij iets kon doen. Ik en Bill waren nu ook allebei in de heli. Tom omhelsde mij en daarna Bill. "Ik ben zo blij dat jullie terecht zijn." zei Tom. "Maar nu moeten jullie je vakantie afmaken." " Ik wil naar huis!" begon mijn zusje te klieren. "Je kan niet naar huis!" zei ik. "Jawel." zei Tom. We keken hem verbaast aan. "Ja , het kan. Als jou zusje met de heli naar de luchthaven gaat dan kunnen ze naar haar moeder bellen, die haar dan komt halen. En ik ga dan in haar plaats mee op vakantie. Als jullie dat niet erg vinden in ieder geval." Mijn zusje begon te glunderen. We gingen akkoord en vlogen verder naar de Malediven.
Wordt vervolgt....
29-04-2008 om 00:00
geschreven door Shopmadame__XX
Ik werd s'nachts wakker van de dorst.Ik had mijn rugzak mee uit het vliegtuig genomen en daar zaten flesjes water in. Ik had zoveel dorst dat ik heel het flesje in 1 ker leeg dronk. Dat was misschien niet zo slim, want dan moet je naar het toilet. "Waar ga ik hier nu een toilet vinden?" dacht ik in mezelf. In het vliegtuig is normaal ook een toilet dus ik ging daar maar eens kijken. Toen ik in het vliegtuig kwam, hong er een koude wind. "Brr, snel naar het toilet." zei ik tegen mezelf. Ik was naar het toilet geweest en ging snel terug naar de slaapplaats. Bill lag gelukkig nog te slapen dacht ik. Ik ging onder het deken liggen en keek naar Bill zijn ogen. Ik kon niet goed zien of ze open of toe waren. Ik keek nog eens goed en zag dat zijn ogen open waren. "Kun je niet slapen?" fluisterde ik in zijn oor. "Nee, ik zit te denken aan Tom en de rest." antwoorde hij met een bibberende stem. "Ach, die weten het misschien al en zullen er vast wel voor zorgen dat we hier zo snel mogelijk weg kunnen." stelde ik hem gerust. Ik viel al snel in slaap en Bill viel kort daarna ook in slaap. Bij Tom,Gustav en Georg in het hotel... Tom schoot ineens wakker en zat helemaal onder het zweet. Hij voelde dat er iets met zijn tweelingbroer was. Hij dacht dat dat wel een nachtmerrie geweest moest zijn en dacht dat het zo weer over ging. Maar het zweten bleef en hij voelde zich niet op zijn gemak. "Ik moet wat drinken, dan is het zo weer weg." zei hij in zichzelf. Hij ging wat wtaer van de kraan halen en dronk het halve glas leeg. Hij kroop terug in zijn bed maar kon de slaap niet vatten. Na een kwartiertje besloot hij om even bij Gustav langs te gaan. Hij liep naar de hotelkamer van Gustav die over zijn hotelkamer was.Hij klopte op de deur. Gustav kwam sloom de deur open doen. "Waarom maak je me midden in de nacht wakker?" zei hij traag en met spleetogen. "Er is iets gebeurd met Bill. Ik werd helemaal bezweet wakker en kon de slaap niet meer vatten. Ik voel gewoon dat er hier iets niet klopt." zei Tom. Gustav keek Tom aan en zei dat het maar een nachtmerrie geweest was. "Nee, het is geen nachtmerrie! Als er iets met mijn broer is gebeurt moet ik dat weten!" schreeuwde hij. "Oké,oké, we gaan wel even naar Georg."zei Gustav. Ze klopten aan bij Georg. "Onnozelaars. Waarom maken jullie me op dit domme uur,midden in de nacht, wakker? zei Georg nogal kortaf omdat hij nog niet veel had geslapen. "Tom denkt dat er iets met Bill is gebeurt."begon Gustav te vertellen. "Ja, ik werd helemaal bezweet wakker en kon de slaap niet meer vatten." zei Tom op zijn beurt. Ze hadden nog even de situatie bekeken toen Tom weer een angstgevoel kreeg. "Er is hier echt iets niet pluis. Ik wil naar het vliegveld." zei hij. "Tom blij..." "Nee! Ik moet er naartoe." onderbrak hij Gustav. Terwijl Gustav en Georg elkaar verbaast aankeken, liep Tom naar zijn hotelkamer. Hij trok wat kleren aan en zette zoals gewoonlijk een petje op. Gustav en Georg kwamen Tom zijn kamer binnengestormt. "Tom, wacht, wij gaan ook mee."zei Georg. Ze hadden allemaal hun kleren aan en liepen naar Tom zijn auto. Tom reed met piepende banden naar de luchthave. Tom reed op de parking, liep naar binnen en ging aan de balie staan. "Waarmee kan ik u helpen, meneer?" "Euh, zijn er hier de laatste uren nog ongelukken met een vliegtuig gebeurt?" "Dat moet ik even aan mijn collega vragen, een ogenblikje alstublieft.....Ja, er zijn 2 vliegtuigen gecrasht." "En welke vluchten waren dat?" "Het eerste ongeluk gebeurde bij de landing maar dat is al opgelost. En het tweede ongeluk was een crash in het regenwoud, dat vliegtuig was op weg naar de Malediven. Daar zijn nog vermisten en ze zijn nog volop aan het zoeken." Tom werd helemaal stil. Hij had een zonnebril op om niet zo op te vallen. Hij zette zijn zonnebril af en bleef met open mond voor zich uit staren. "Euh, u bent Tom Kaulitz. Zou u een handtekening kunnen geven? Mijn dochter is grote fan van u." "Ja, tuurlijk." zei Tom met een kleine glimlach en gaf een handtekening."Wilt u de informatie die u krijgt over de crash tegen mij vertellen mevrouw, want mij broer zat in dat vliegtuig." "Ah, Bill Kaulitz, ja ik zal zodra ik iets weet het u meteen vertellen." zei de vrouw en zag nu pas Gustav en Georg erbij staan. "Eh, zouden jullie ook een handtekening willen geven alstublieft?" Georg en Gustav haalden hun alcoolstiften uit hun broekzak en zette een handtekening op een blaadje. Ze gingen met z'n drieën wachtten op informatie en gingen op een bank zitten. Daar bleven ze heel de nacht zitten en er was nog geen informatie binnengekomen... Tom werd heel ongerust....
Wordt vervolgt.....
21-04-2008 om 14:41
geschreven door Shopmadame__XX
Dit is een artikel uit 'De Joepie', mijn favo weekblad.
Hoe is het ondertussen met Bill?
Goed,dankjewel! De operatie die hij op 31 maart onderging om een cyste op zijn stembanden te verwijderen, is prima verlopen. De zanger van Tokio Hotel moet tien dagen lang zwijgen en de drie daaropvolgende weken wordt hij nog nauwlettend in de gaten gehouden door een dokter. Gelukkig zorgt broer Tom ondertussen bijzonder goed voor hem. Met pen en papier maakt onze favoriete zanger duidelijk hoe hij zich nu voelt.....
Bill: 'Toen we ons concert in het Franse Marseille moesten stilleggen omdat ik plots mijn stem kwijt was , stond Tom met tranen in zijn ogen voor mij. Op dat moment waren we allebei echt in paniek. Het ergste vind ik nog dat we onze fans in de steek hebben gelaten. Ik voel me echt schuldig. Soms loop ik nog te piekeren: kon ik niet voorkomen dat ik ziek werd? Maar ik kon niet anders dan die optredens aflassen. De dokters hebben me gewaarschuwd dat ik mogelijk mijn stem voorgoed zou kapot maken, indien ik de verdikking op m'n stembanden niet op tijd zou laten wegnemen. Op dit moment is de situatie nog onzeker: alles hangt af van mijn genezingsproces. Maar ik droom maar van één ding: dat onze fans het ons snel vergeven en dat we weer op het podium staan voor jullie het weten!'
Volgens mij was dit interview wel duidelijk!!!! XX Bill nog beterschap van al uw fans:P
09-04-2008 om 20:56
geschreven door Shopmadame__XX
Ik schoot in paniek en begon om me heen te kijken. Ik zag alle andere mensen in paniek roepen en zag dat ze niet begrepen wat er aan het gebeuren was. Opeens greep ik Bill zijn hand vast en keek hem aan. Ook hij was naar alles aan het kijken wat rondom hem gebeurde. Zijn blik schoot ineens naar mij . "Je zusje zit nog achter ons!" riep Bill. Ik keek meteen naar achter en zei dat ze haar riem moest aandoen en dat we er wel uit kwamen. "Maar ik ben zo bang!" riep ze terug en begon kei hard te huilen. Ik keek naar Bill en de tranen stonden in mijn ogen. "Het komt allemaal goed!" riep hij. Ik voelde me misselijk en het vliegtuig begon neer te storten. "Bill! We komen hier niet levend uit!"riep ik. Ik gaf hem nog een zoentje en deed mijn ogen dicht. "Nee! Ogen open houden! Ik laat dit niet gebeuren!" antwoorde Bill. Het vliegtuig stopte met schokkeren ,alle mensen waren aan het krijsen. Bill hield mijn hand vast. We leken net een veertje en voelden onszelf niet meer. Het vliegtuig maakte snelheid en 'vloog' met volle vaart naar beneden. Dat duurde maar 5 minuutjes. We kwamen met een enorme knal neer en daarbij hoorde ook een enorme klap. Mijn oren tuten en mijn arm trilde helemaal. Ik kon niets meer zeggen en alles werd zwart voor mijn ogen. Bill kwam bij. Hij keek rond en er waren maar weinig mensen die de klap hadden overleeft. Kleine baby'tjes waren aan het trillen , volwassenen waren aan het huilen en schreeuwen van de pijn. Plots keek Bill naar mijn zusje. Die leefde nog en greep alleen naar haar been dat een beetje geknelt zat. "Hoe..hoe is het... met mijn zus?" vroeg mijn zusje aan Bill. Bill keek naar mij maar ik gaf geen kik. Bill begon me heen en weer te schudden. "Wordt wakker! Wordt wakker! Laat me niet in de steek en blijf nu gewoon! We hadden elkaar beloofd elkaar niet kwijt te raken! Je moet blijven voor ons allebei..." zei Bill. Mijn adem werd zwakker, en mijn hart begon trager te kloppen . Bill begon mond op mond beademing te geven, maar er gebeurde niets. Na 1 minuutje begon ik weer normaler te ademen en kon ik mijn ogen een beetje opendoen. "Ben je er weer bij? Zeg dan iets! Antwoord nu!"zei Bill toch met alle hoop. "Hmm.....waar ben ik? Ik wil niet dood! Waar is mijn zusje en jij leeft nog! Au, mijn arm weer!" zei ik in alle paniek. "Kan je even recht gaan zitten want je zusje haar been zit geknelt, ze leeft nog."zei Bill en trok mijn stoel vooruit om mijn zusje haar been los te krijgen. Mijn zusje haar been was los. "We moeten hier zo snel mogelijk weg. Het jongetje naast mij heeft eht niet gehaalt...." zei Bill. Bill sprong over het lijkje van de jongen en greep mijn zusje, trok haar los en nam haar weer als een prinsesje vast. Ik sprong ook over het kleine lijkje en volgde Bill. We kwamen buiten het vliegtuig terecht in een bos. Het was meer een regenwoud. Ik wou, of ik moest, iemand bellen en zeggen dat ze een reddingsteam moesten sturen. Op het vliegveld waar ze alles in het oog houden, dus wisten van de crash.... Een man van de bewaking: "Er is een vliegtuig opweg naar de Malediven gecrasht in het regenwoud." Andere man: "Zoek jij de coördinaten op dan gaan wij al naar de helikopters." Weer een andere man: "Ja, het kan wel een paar dagen duren voor we op de juiste plek kunnen komen." Weer bij Bill, mij en mijn zusje... Bill zei dat we maar een hutje moesten bouwen omdat het lang kon duren voor ze ons zouden vinden. In het vliegtuig vonden we nog wat warme dekens voor noodgevallen . Ik pakte er een paar terwijl mijn zusje een vlindertje achterna zat en Bill een hutje van hout aan het maken was. "Ik heb dekens gevonden. Voor vanavond."zei ik. "Ja, normaal doe ik dit nooit, een hut bouwen, nu moet het wel. En tja, mijn kleren zijn maar kapot, dat is misschien een goede camouflage." zei Bill als grap, zodat we toch nog wat konden lachen. "Ik heb het hier vreselijk koud, Kelly." zei mijn kleine zusje, "Ik moet mijn vriendinnetje nog gaan zoeken!" "Nee, lieve kleine meid, je moet nu hier bij ons blijven als je hier wilt overleven."zei ik. De avond kwam er al aan en Bill had een schattig hutje in elkaar geknutselt. Ondanks dat het een regenwoud was, regende het niet. "Ik ga vuur proberen te maken. Nu nog twee goede stenen vinden." zei ik. Ik had twee stenen gevonden en had al meteen een vlammetje. Er was eindelijk een klein vuurtje. De dekens waren wel groot en we hadden er 5 in totaal. 1tje was voor op de grond en daar gingen Bill en ik op slapen. En op een ander deken kon mijn zusje slapen en ze had dan nog een deken voor bovenop haarzelf. En ik en Bill hadden dan nog 2 dekens over voor op ons te leggen. Het kampvuurtje bleef aan en ik stopte mijn zusje onder. Bill ging al op zijn slaapplaats liggen en ik ging ernaast liggen. Ik pakte zijn hand en ging slapen. Stilletjes hoopten we allemaal dat ze ons morgen zouden vinden...
Wordt vervolgt.....
29-03-2008 om 15:21
geschreven door Shopmadame__XX
Bill heeft een cyste, dat is een soort gezwel, op zijn stembanden! Alle concerten tot 9 april, zijn zogoed als afgelast!Arme fans! Bill werd normaal al vroeger geopereert, maar is verzet door (Lees hieronder): De stembandoperatie van Tokio-Hotel-zanger Bill Kaulitz is op basis van zekerheid verzet. Het bekende roddelkrantje Bild heeft in de woensdageditie aangegeven, dat de artsen ervoor gekozen hebben de operatie te verzetten, omdat de 18-jarige aspirines geslikt had. De bloedverdunnende werking van het medicijn dient eerst te worden afgebouwd, anders kunnen er tijdens de operatie ernstige complicaties optreden. Na de operatie moet Bill meerdere weken stemfoefeningen doen om schade aan zijn stem op de lange termijn te voorkomen.
Ik weet dit niet zeker maar ik ga het toch vertellen, ik heb het op nog maar 2 site's gelezen:
De operatie zou op 26-03-2008 gebeurt zijn. Er is ook ergens een doktersbericht terecht gekomen. Dit is de site=> http://www.bilder-hochladen.net/files/1idl-1w8-png.html Het is wel in het Duits, is vervelend maarja. Ze zeggen erin dat het een ontsteking is aan de middelste stembanden en heel de boel. Dat daarom de tour niet door mag gaan en al dat gedoe errond... OPGELET! Het kan ook zijn dat het doktersbericht nep is!!!! Dat hebben ze ook eens gedaan en gezegt dat Tom en Bill DOOD waren en dat was helemaal niet waar!! Voor echt zekere informatie: koop elke woensdag 'De Joepie' in de boekenwinkel ofzo!! Die zoeken het meestal wel uit en hebben op 26-03-2008 geschreven dat Bill er erg aan toe was en bloed op zou hoesten! Het kan een beetje overdreven zijn maar ook de waarheid! Als je een vraag hebt schrijf dan ff in het gastenboek. Laten we alvast hopen dat hij snel weer betr wordt!! BILL DU BIST FÛR IMMER IN MEIN HERZE!!<3
29-03-2008 om 12:07
geschreven door Shopmadame__XX
We vonden moeiteloos een plaatsje op de parking."Hoe laat is het?" vroeg ik al voor de 1000ste keer. "We hebben nog tijd genoeg."zei Bill. We gingen naar een balie. We moesten nog een halfuurtje wachtten. "Oef, we zijn nog optijd. Nu kan er bijna niets meer mis gaan. Ik ben nog een beetje moe."zei ik geeuwend. Ik legde mijn hoofd op Bill zijn schouder en Bill liet zijn hoofd op mijn hoofd hangen. Zo lagen we een tijdje toen opeens Tom een glas water over Bill en mij goot. We schrokken allebei wakker en Tom draaide zich om. Hij wachtte op een kwaaie reactie. Maar in plaats daarvan begonnen ik en Bill te lachen." Kom, het is tijd om naar het vliegtuig te stappen."zei Tom. Ik sprong van mijn stoel en trok Bill aan zijn arm. "Komaan! We moeten vertrekken!We mogen niet te laat komen hé!" zei ik weer en Bill schudde met zijn hoofd. "Je moet niet zo stressen." was al wat hij zei en pakte mijn hand vast. Onze bagage hadden we al op de loopband gelegt dus daar moesten we ons geen zorgen in maken. We gingen op ons gemak naar het vliegtuig. Tom had een nieuw speeltje: een nintendo . Die nam hij tegenwoordig naar overal mee. Tom was de hele tijd met het spel bezig en ik en Bill liepen hand in hand verder en keken wat rond. Mijn zusje verveelde zich steenlijk. Maar ze had de nintendo van Tom opgemerkt en ging met haar hoofd een beetje naar Tom hangen zodat ze wat van het spel kon zien. "Verdomme, ik krijg die level niet uit! Die onnozele auto doet niet wat ik zeg!" zei Tom. Mijn zusje had thuis ook een race-spelletje en was er erg goed in. "Euh, Tom?"zei mijn zusje, "Mag ik die level eens proberen?" "Jij? Ten eerste jij bent een meisje. En ten tweede, je bent klein en als ik deze level al niet uit krijg." zei Tom. Mijn zusje keek met een betreurt gezichtje vooruit. Tom keek haar aan en begon zich schuldig te voelen. "Njaa, oké, dan. Je mag het eens proberen." zei Tom. Mijn zusje greep snel het spel uit Tom zijn handen en begon te spelen. Bill en ik babbelden en lachtten even met Tom , die machteloos toe stond te kijken op een meisje van 9 jaar. Een tijdje later... "Ja! Ik heb hem uitgespeelt, ik heb hem uitgespeelt, nanananna!" ze deed een pesterig gebaartje naar Tom. "Jaja, je hebt vast een betere techniek!" zei Tom. Bill en ik keken Tom aan en begonnen weeral te lachen. Tom begon ook mee te lachen. Mijn zusje lach gewoon in een deuk. In het vliegtuig.... In het vliegtuig waren het zeteltjes per 3. Mijn zusje had op het vliegveld een vriendinnetje tegengekomen en die zaten achter ons dus, ze ging bij haar vriendinnetje zitten.Ik en Bill zaten voor mijn zusje. Een jongetje dat naast mij en Bill kwam zitten was op zijn Ipod aan het luisteren. Ik en Bill waren een liedje voor ons aan het schrijven. Het ging over een vliegtuig en elke keer als er iets gebeurde schreven we het erbij. Alles verliep vlot, er kon nu niks meer fout gaan.Dacht ik. We zaten ongeveer in de helft van onze vlucht. Het werd buiten grijs en het begon te regenen. Ik kroop al dicht tegen Bill aan. Zo duurde het een kwartiertje. Opeens hoorden we een kei harde donderslag gevolgt door een grote bliksemstraal.Het vliegtuig begon te schokkeren en de lichten gingen aan en uit. Ik wist dat dit misschien het einde van eht sprookje was....
Wordt vervolgt....
27-03-2008 om 21:38
geschreven door Shopmadame__XX
Het was ondertussen al 7 uur tegen dat Bill en ik klaar waren. Ik liep op speed-tempo, praatte op speed-tempo en at op speed-tempo! "Doe nu eens kalm aan, ik word al bijna zenuwachtig van jou!" zei Bill. "Ik kan er nu eens niks aan doen. Ik denk de hele tijd dat we te laat gaan komen of dat Tom autopech krijgt ofzo." zei ik nu rustiger en traag. "Met mijn auto is alles in orde en komaan! Het is half 8! We komen zeker niet te laat."zei Tom. "En we komen optijd bij jou zusje en mam aan dus er kan niks fout gaan. Alleen een crash met het vliegtuig..."grapte Bill. "Jah, je hebt gelijk, maar mijn zusje moet wel rustig doen, daar is het vakantie voor!" zei ik nu heel normaal alsof ik ineens alles was vergeten wat er mis kon gaan. We dronken nog wat en gingen al naar Tom zijn auto. In het restaurant speelde ze alleen klassieke muziek, wat ik bweeiii vond, en in Tom zijn auto konden we Tokio Hotel luisteren of de rap van Samy Deluxe. We zaten volop mee te zingen en de tijd ,, pff die hielden we niet meer in het oog. Ik keek even naar de klok en zag dat het al 9 uur was." Kom we kunnen nu beter naar mam en Kyona vertrekken."zei ik, en begon me weer zenuwachtig te maken. Tom keek in de spiegel en zag me nagelbijten, wat ik normaal gezien walgelijk vind. "Je gaat toch niet weer beginnen zeker , hé?" zei hij. Bill paktemijn hand vast zodat ik niet meer kon nagelbijten. "Ik erger me er echt aan, niet meer doen, dus."zei Bill. "Ik weet het....sorry." zei ik met een overdreven pruillip. "Op jou kan je dus echt niet boos blijven hé?"zei Bill. Er verscheen weer een lach op zijn gezicht, zoals gewoonlijk. "Zo zie ik je graag.Met die grote mooie lach."zei ik. We waren bij mijn huis en gingen naar binnen. "Zo! Iedereen klaar?"riep Tom. "Shhtt! Ze slaapt nog."zei mam. "Ma! Het is kwart na 9! We moeten echt vertrekken!" riep ik luid genoeg om mijn zusje wakker te maken. Mijn mam keek me boos aan en Tom liep naar mijn zusje. "Als je je heel snel klaarmaakt, mag je tv kijken in de auto, opweg naar Zaventem." zei Tom zodt er was tempo in de boel kwam. Mijn zusje begon haar kleren aan te doen, haar haren netjes in een staartje en pakte snel haar kleine koffertje. "Ik ben klaar! Nu mag ik tv kijken , hé, Tom?" vroeg mijn zusje al springend en gaf Tom een knuffel. "Tom, als ik en Bill weg zijn en mijn mam ook, dan mag jij babysit zijn, oké?" zei ik grappend. Tom schoot in de lach en speelde het spelletje mee, "Ja, heel graag, hoor;" zei Tom en pakte mijn zusje vast. "Kom, kleine prinses, ik zet je wel in de auto.Neem jij een film mee?" zei Tom. Mijn zusje knikte en ging naast Tom lopen. Tom pakte haar op en droeg haar als een klein prinsesje naar buiten. Bill pakte mij voor de grap ook zo vast en volgde Tom. Ik begon te lachen. "Kom, met me mee, mijn liefste." zei Bill als een echte romanticus en huppelde (ja!), met mij in zijn armen, naar de auto. We zwaaiden mam uit en reden door naar Zaventem. Om tv te kijken moest mijn zusje een koptelefoon op dus wij, ik , Bill en Tom, konden ongestoort Tokio Hotel luisteren of Samy Deluxe, maar die vind ik niet zo goed. Hoe dichter we bij de luchthaven Zaventem kwamen, hoe zenuwachtiger ik weer werd. Mijn zusje haar film was gedaan en ze begon lastig te doen. "Ik moet naar de w.c!!" riep ze. Ze moest nogal roepen want de CD stond nogal hard. "Tom, zet effe de CD wat stiller!" moest ik roepen, "Ik ben zo chagrijnig en zenuwachtig als het maar zijn kan!Dus doe effe rustig!" "Kom, ik ga wel even met je zusje naar het toilet."zei Tom. Ik zuchtte en legde mijn hoofd op Bill zijn bovenbeen. Bill ging met zijn hand door mijn haar. "Je bent trouwens schattig als je boos bent."zei Bill afwachtend op een reactie. "Jij weet hoe je iemand moet laten lachen hé? Maar ik heb ook enkele trucjes!" zei ik en begon Bill te kietelen.De auto begon te schokkeren en 'reed' vooruit. "Wacht, gaan we nu vooruit?" zei ik en Bill keek naar de handrem. Bill trok grote ogen en trok snel aan de handrem.We begonnen ondanks dat kleine voorval toch nog te lachen. Tom en mijn zusje kwamen terug, Tom startte de auto, en we reden op de parking van Zaventem.
27-03-2008 om 19:52
geschreven door Shopmadame__XX
We bonkten nog al hard op de trap en mam riep dat wewat rustiger moesten doen."Ik neem dit topje mee,dat staat me goed.En dit shortje niet vergeten,dat is sexy.Weet je, ik neem gewoon al mijn topjes en shortjes mee.'t Is allemaal sexy."zei ik met een grote glimlach.Bill zat maar met open mond naar mijn kleerkast te staren. "Is er iets ofzo?"vroeg ik. "Nee,ik was gewoon aan het kijken hoeveel kleren jij wel niet hebt! Is het niet vermoeiend om een meisje te zijn? Zoveel bij elkaar sparen! zei Bill en keek nog altijd naar mijn bomvolle kleerkast. Mijn koffer was klaar en we liepen de trap af. Mijn mam stond beneden aan de trap. "Ik moet deze week op zakenreis en ik kan je zusje hier niet alleen achterlaten.Je kan niet mee op vakantie, Kelly."zei mam. "Maar ik moet mee op vakantie!Kan Kyona niet mee met ons, ik laat mijn vakantie niet verpesten omdat jij zonodig weg moet voor je werk!"riep ik vol hoop. "Ja, dat is misschien een goed idee, maar je hebt maar twee kaartjes."antwoorde mam. "Ja." zei Bill tussendoor, "Inderdaad, we hebben maar twee kaartjes.Maar ik kan er misschien voor zorgen dat ze er mij nog eentje geven.En dan kan ze wel mee.Hebben jullie internet?" "Ja, wij hebben internet."antwoorde ik. Bill ging meteen achter de computer zitten en was aan het kijken voor nog tickets voor de Malediven.Hij zei dat er nog 1 kaartje was en dat dat 90 euro kostte." Ik betaal dat wel."zei mam. Mijn zusje, Kyona(9 jaar),mocht dus mee naar de Malediven. Bill en ik namen afscheid van mam en Kyona en gingen terug naar de tourbus. De volgende morgen... De wekker liep af en Tom kwam er al aan.Hij zou ons immers naar Zaventem brengen.Ik snelde me naar de badkamer,douchte op speed-tempo en kleedde me meteen aan. Bill kwam ineens de badkamer binnengestormt. "Waarom zo een haast? Het is 5 uur s'morgens en het vliegtuig vertrekt pas om elf uur!Tom kwam gewoon even langs."zei Bill met een slaperige stem."Ja,nu ben ik toch aangekleed en al.Tom drinkt s'morgens cola hé, al is dat een rare gewoonte, dus ik geef hem wel een cola.Ga jij maar douchen."zei ik en knipoogde even. Ik deed de deur van de tourbus af het slot en zei tegen Tom dat hij binnen mocht komen. "Goeiemorgen, jij schrok wel hé?Ik was gewoon aan het wandelen,en kwam voorbij de bus."zei Tom en lachtte."Ha-ha-ha, ik lach me rot. Moet je cola, er staat er in de koelkast.Ik pak er wel eentje voor je."zei ik. Tom bedankte me even en dronk zijn cola gulzig op. "Krijg jij geen drinken ofzo?" vroeg ik. "Aaah, jawel, maar ik had dorst."zei hij hijgend. Ik rekte me uit en Tom keek naar mijn buik. "Heb jij geen navelpiercing?" vroeg hij. "Nee, ik wil er wel eentje maar ik ga dat stiekem doen.Mams vind dat afgrijselijk."zei ik en deed haar zeurende stem na.We gingen naar het restaurant.
22-03-2008 om 21:27
geschreven door Shopmadame__XX
Tijdens het eten was er niets meer gezellig en de romantiek was ook verdwenen.Ik zei dat ik nog naar m'n mama moest bellen,om te zeggen dat ik nog bleef.Het was toch vakantie.Bill zijn eten was al op en dat van mij ook.Bill ging nog even naar het toilet en ik ging ondertussen bellen.Tom zijn straf was gedaan en hij ging naar Bill. "Zeg,waar ben jij mee bezig?"vroeg Tom. "Ik ben op weg naar het toilet,is dat een misdaad?"antwoordde Bill. "Nee!Die Astrid waar je het zo goed mee kon vinden!Jij laat je vriendin stikken voor zo een lelijk wijf?Denk je dat alles zo gemakkelijk is?!"riep Tom.Bill zweeg en liep door naar het toilet.Ik had alles gezien,want ik had net gedaan met bellen.Ik mocht nog heel de week blijven,maar ik wist niet wat ik moest doen,deze dag verknallen omdat ik jaloers was,of deze dag verknallen omdat Bill me bedroog, een andere optie was dan weer om te doen alsof er niets aan de hand was.Ik ging naar Tom en die was nog altijd boos aan het kijken."Euh...ik blijf nog een hele week. Maareh,is dat wel een goed idee?"vroeg ik aan Tom. "Ach,Bill weet niet waar hij mee bezig is.Ga zo meteen maar naar de tourbus en praat daar maar eens.Enneh, probeer van de week dat je bij hem, en de rest, bent nog wat leuks te doen.Ik ga naar een souvenierwinkeltje,kan toch leuk zijn."zei Tom. Ik ging aan de uitgang van het restaurant wachten op Bill. Hij was er en de weg naar de tourbus zeiden we niets. We kwamen bij de bus aan en gingen naar binnen. Bill ging aan het tafeltje zitten en keek uit het raam. Ik ging bij hem aan het tafeltje zitten. "Je wou toch praten,wel ga je gang. Zeg wat je te zeggen hebt,daarna doe ik mijn verhaal."zei hij. "Wie is die Astrid eigenlijk. Die meid waar het vanaf het eerste moment mee klikte,waar het ooo zo gezellig mee was?"zei ik rustig. "Dat stelde niks voor,ze was maar een fan." antwoorde hij. "Moet ik er een tekeningetje bij maken?Ik zag wel hoe het tussen jullie klikte!Ik stond te kotsen in de w.c en meneer zat er op los te flirten! En niet te vergeten waar zijn vriendin,ik dus, bij stond!En dan zeggen dat er niets was! Tom was de enige die me kwam troosten!" schreeuwde ik. "Het was een fan!En zij was met mij aan het flirten en ik was alleen maar aan het meelachen!Ik kon toch niet zeggen:'wat een irritant mens.' Ik kan fans niet afdanken!Niet waar zij bijstond!"riep Bill een beetje heel boos terug.Ik zweeg want ik was geschrokken van wat hij zei.Misschien was het wel waar.Het bleef nog een tijdje stil. Bill zei: "En nu?" "Ik was misschien gewoon jaloers.Ik was bang om jou kwijt te raken denk ik.Dat was eigenlijk wel een mooie meid die Astrid en ik werd een beetje bang."zei ik en ik voelde me nu schuldig. "Heej, er zijn veel vrouwelijke fans hoor en die kan ik niet allemaal zeggen: pas op want dit is mijn vriendin, dat kan niet hé. En ja je was een beetje in paniek,en ik vond die Astrid oerlelijk,dus geen zorgen. Je raakt niet zo snel van me af hoor!"antwoorde Bill. We bleven nog even aan het tafeltje zitten en babbelden nog wat. "Ik heb vakantie dus ik mocht van mam nog de hele week blijven."zei ik. "Yes, dan hebben we heel de week om iets leuk te doen.Ik had voor deze week tickets voor de malediven gekocht,voor twee.Maar Tom ging uiteindelijk niet mee dus wil jij dan mee?vroeg Bill met grote bruine puppyogen.Ik vloog hem rond de nek."Natuurlijk ga ik mee! Wanneer vertrekken we?"riep ik. "....Morgen."zei hij. Ik gilde heel de boel bij elkaar van blijdschap."Ik moet mijn koffers nog gaan pakken!"riep ik ineens."Die van mij zijn al klaar.Ik ga wel met je mee naar je thuis."zei Bill.We gingen te voet want het was toch niet zo ver wandelen. Nu liepen we weer zoals altijd hand in hand en dicht tegen elkaar. "Hier is mijn huis.Klein hé?Maar dat maakt niet uit."zei ik. We gingen naar binnen en vroegen aan mam of ik mee mocht. Mam zei dat het goed was en ik en Bill liepen naar boven om mijn koffer in te pakken.
22-03-2008 om 12:17
geschreven door Shopmadame__XX
"Is dit tafeltje goed?"vroeg Bill alsof hem het wat kon schelen."Ja,perfect."zei ik en giechelde even.Bill vroeg wat er zo grappig was.Ik verzon snel iets en wou de romantiek niet verstoren. "Gewoon,jou gezichtje." "Mijn gezichtje?"zei Bill,"Dan heb je jou schattige snoetje nog niet gezien zeker?" en hij gaf me een kusje op mijn neus."Het duurt nu wel lang ,hé, voor die obers hier komen.Oké het is druk maar dan moeten ze maar meer personeel kopen."zei ik en Bill had nog geen antwoord gegeven en ik was al weg.Ik kwam zo een mannetje in het zwart-wit tegen en tikte op zijn schouder."Kunt u even....." ik stopte met praten want het was Tom die daar stond! "Haha! Bij-job gevonden Tom?",spotte ik. "Ha-ha-ha, erg grappig.Ik was gewoon een emmer water aan het vervoeren om over gustav zijn hoofd te gooien!Ik smijt die emmer over zijn hoofd en die gast begint daar kei-hard te roepen.Dus dan kwamen de 'bewakers' en Gustav verklapt daar heel de boel en ik mocht dus een strafwerk doen."zei Tom met een pruillip."Ocharme, kom effe naar onze tafel."stelde ik voor.Bill was met een meisje aan het babbelen en ze lachtten veel.Eigenaardig veel."Euhm,gezellig hier precies,hé,Bill?" zei ik een beetje bang. Tom trok me ineens met mijn arm even weg."Ach, maak je geen zorgen.Bill is niet zo een gast die zo snel een meisje leuk vind.Het moet vanaf het eerste moment klikken en dat was bij jullie zo.Dus: don't worry!"zei Tom. "Maar als het bij hen nu ook eens klikt?"zei ik afwachtend. Tom gaf me een schouderklopje."Jij bent de enige voor Bill, geloof me nu maar.En als hij jou dumpt voor dat lelijke wijf dat daar zit,zal ik hem wel aan zijn verstand brengen dat jij er nog bent.Jij bent Bill zijn ware liefde zei hij eergisteren nog." Bill kwam eraan."Zeg waar blijven jullie?Het is zo gezellig!"zei hij. "Gezellig met jullie tweetjes?"zei Tom.Bill keek Tom aan want hij snapte niet wat hij bedoelde."Dat ene meisje." "Ah, Astrid.Dat is een leuke meid hoor!"zei Bill zonder enige schaamte."Euh,ik ga even naar de W.C.,hé, ik gaf Bill een zoentje en snelde me naar de w.c. . Ik was bij het toilet en hoorde dat Tom me achtervolgde.Ik ging boven de toiletbril hangen en moest overgeven.Tom hoorde het en kwam snel naar me toe.Hij pakte mij haar vast en deed het naar achter,zodat het vieze overgeefsel niet in mijn lange haren bleef plakken.Ik spoelde mijn mond aan de afwasbak af en begon te wenen."Heb je hem dat ook horen zeggen?Je hebt hem bezig gezien.hij zei nog: wat een leuke meid!Hij heeft nog nooit meid tegen mij gezegt.Ooh, Tom ik voel gewoon dat hij iets voor haar voelt!"zei ik. "Kom,ga nu maar gewoon even mee en zorg ervoor dat hij niet ziet dat je geweent hebt."zei Tom een beetje bezorgd. Tom is een grapjas maar kan ook serieus zijn bedacht ik me ineens.Tom vroeg wat we wilden drinken. Ik nam een gewone cola en Bill nam een Ice Tea.We gingen eten en Bill vroeg wat er scheelde.Ik zei niks en vroeg of we na het eten even konden babbelen....
Wordt vervolgt....
18-03-2008 om 21:27
geschreven door Shopmadame__XX
Bill had gezien dat Tom me een trap had gegeven en dat ik op de grond lag.Ik bewoog niet meer en Bill had even geen aandacht meer voor Tom.Hij bekeek me nog eens goed en draaide zich naar Tom. "Slimmerik!Wie gaat er nu drinken en dan vechten?!" Tom keek even ernstig naar Bill maar zei niks."Zou je geen ambulance bellen?!Dan doe je nog iets goed!"schreeuwde Bill.Tom greep zo snel mogelijk naar zijn gsm."Ja...bij de tourbus....van Tokio Hotel....in brussel,ja..oké..;SNEL!!" zei Tom half in de telefoon.Een tijdje later was de ambulance er.Bill ging met de ambulance mee naar het ziekenhuis.Ik werd in de ambulance al onderzocht.Toen ik was bijgekomen in het ziekenhuis,hield iemand mijn hand vast.Die iemand keek heel bezorgt." Wie ben jij?En waar ben ik?"zei ik."Ik ben het,Bill, van Tokio Hotel,je vriendje."zei Bill ongerust.Ik kon me het niet herinneren.Bill begon te huilen en de dokters zeiden dat het nog van de klap was.Straks mocht hij terug komen en langer blijven. Die avond... "Hey,ik ben er weer."zei Bill.Hij gaf me een zoentje en ik sprong op."Ja!Ik weet het weer allemaal,van de tourbus en die klap die ik kreeg!" De dokters kwamen en zeiden dat ik naar huis mocht maar veel moest rusten.Mijn arm was gebroken,dus ik moést het wel rustig aan doen.Ik stapte uit dat stomme ziekenhuisbed en liep naar Bill, pakte hem stevig vast en zei: "Dankje,zonder jou ben ik niets." Bill pakte mij nog steviger vast,en ineens stond Tom daar."Humhum."zei hij,"Gaan we nu nog naar huis?" We lachtten even en volgden Tom naar beneden . Tom zijn auto stond al klaar.Ik een Bill gingen op de achterbank zitten."Wel netjes houden hé!"zei Tom.We waren aan de tourbus aangekomen en Tom zei dat hij niet zo zat meer was en wel alleen naar zijn hotelkamer kon.Bill en ik gingen naar de tourbus.We waren toch een koppel en Bill schoof zijn bed tegen het mijne.De dekens waren super koud.Bill lag met zijn rug naar mij toe.Ik kroop dicht tegen Bill aan en pakte zijn middel vast.Hij draaide zich om."Ik hou van jou."zei hij opeens en kuste me op de mond.Mijn tong zocht een weg naar die van Bill.Onze tongen raakte elkaar en ik kreeg een rilling.Het werd heviger.Daarna streek ik met mijn hand door zijn haar."Ik zie jou ook graag."zei ik.gaf hem nog een kusje,draaide me om,pakte zijn hand en legde die op mijn buik.Het gaf me een veilig gevoel als zijn armen me omringde.Hij legde zijn hoofd op mijn schouder en zong een liedje.De volgende morgen lag Bill op zijn rug en ik met mijn hoofd op zijn borst."Goeiemorgen."zei Bill, "Of moet ik zeggen goede middag?Het is al 11.00uur!" "Hmm...nu al?Wat gaan we vandaag doen?Het is zaterdag."zei ik stil terug.Toen ik me aan het omkleden was,zag ik de kaartjes voor Werchter in mijn broekzak zitten. Bill had zich ook aal omgekleed en we waren op weg naar het restaurant, in het hotel."Bill,ik moet je nog wat zeggen."zei ik. "Ja,wat dan?" "Jullie treden op Werchter Boutique hé?" "Ja,je komt toch?"vroeg Bill. "Dat is het nu juist.Er was en meisje die haar kaartjes niet meer wou en ik heb die dan gekocht, maar ik mag niet naar Werchter!" "Je hebt het toch al gevraagt aan je moeder?" "Niet echt,ze had het al vantevoren gezegt dat ik niet mocht." "Ik zal wel eens met je moeder praten." zei Bill en we liepen verder richting een tafeltje,in het restaurant.
Wordt vervolgt....
16-03-2008 om 16:51
geschreven door Shopmadame__XX
Vast in die stomme lift! Of was die lift dan toch niet zo stom? "Ik haatte vroeger al liften."zei Bill, "Het is gewoon irritant." Ik zweeg gewoon en dacht na.Ik maakte een stomme opmerking en Bill moest toch even lachen.Ik lachte nu heel hard en Bill kon zich niet meer huoden van het lachen. "Brrr...koud hier hé?"zei ik toen we waren gestopt met lachen.Bill zei dat het inderdaad wel wat frisjes was.Bill en ik babbelden nog een tijdje toen we opeens onze namen hoorden roepen. "Bill en dat andere meisje dat bij hem in de lift zit!"we hoorden aan de stem dat het Tom was.Ik riep snel terug hoe ik noemde."We komen jullie halen!"riep hij weer naar ons.We riepen nog snel 'oké' en wachtten verder tot de lift het weer deed.Oef, de lift ging op een normale manier terug naar beneden.Eindelijk waren we uit de lift."Héhé, nu gaan we toch nog wel naar die dancehall hé?"vroeg Tom vol verwachting."Jaja,tuurlijk gaan we nog!We hebben niet voor niets zo lang in die lift gezeten!"zei ik en gaf Bill een stootje.Bill lachte en Tom grijnsde.We vertrokken eindelijk naar de dancehall.We waren naar de dancehall aan het wandelen en lachtten onderweg nog wel wat.Toen we aan de dancehall waren gingen we allereerst naar de bar.Maar Tom zijn ogen vielen op een mooi meisje.Hij ging zoals verwacht meteen naar haar toe om te dansen.Georg en Gustav gingen met mij en Bill verder naar de bar.Aan de bar bestelde ik en Bill een gewone cola maar Gustav en Georg bestelde een pintje bier.Gustav en Georg waren aan het babbelen.En Bill vroeg heel onverwacht: "Wil je even dansen?Het is een slow." "Ja,tuurlijk."antwoorde ik een beetje verlegen. Het begon met een fan zijn van Tokio Hotel,vooral van Bill, en nu stond ik hier te dansen met Bill! De slow was gedaan en we gingen even naar buiten.We kwamen Tom tegen maar die zag er niet zo goed uit.Dat meisje dat hij leuk vond,vond Tom blijkbaar niet zo leuk, en het resultaat was: Tom liep rond met een oog dat alle kleuren van de regenboog had."Amai,jij bent er niet goed vanaf gekomen!"zei ik."Jaja,niet iedereen ziet hoe knap ik ben."antwoordde Tom geïrriteert."Ik heb jullie ook wel bezig gezien hoor!"zei Tom plagerig,"Het was wel héél close hé?" "Ja,super close."zei Bill en trok me aan mijn arm mee naar buiten.Tom keek me niet begrijpend na.Ik merkte dat Bill terug naar de tourbus wou en volgde hem bewust."Waarom zo een haast?" vroeg ik. Bill zei dat het even om iets serieus ging.We waen aan de tourbus aangekomen en gingen naar binnen.Bill ging aan het kleine tafeltje zitten en vroeg of ik ook even kwam zitten.Ik ging naar hem toe,maar het maakte me een beetje bang voor wat hij ging zeggen."Het is heel gezellig hé, met ons tweetjes?" begon hij,"En ik voel me heel goed bij jou en ik heb ook het gevoel dat ik jou kan vertrouwen." Ik keek hem aan,wachtte even af en liet zijn woorden even bezinken."Ja,ik voel me ook heel goed bij jou,en ik denk dat ik jou ook kan vertrouwen....En wou je me nog iets vragen of zeggen?"vroeg ik.Opeens gaf hij me een kus.Hij keek hoopvol aan of ik er een terug gaf.Ik gaf er een terug. Hij zei heel enthousiast: "Nu zijn wij officiëel een koppel!" Ik lachte en zocht naar een radio.Er stond er een op het bed en ik zette hem aan.Ik had ook altijd een CD'tje bij van Tokio Hotel en stak het in de radiospeler.Ik pakte uit 1 van de schuiven een lepel en zong luidkeels mee met de CD.Bill begon in de stemming te komen en pakte ook een lepel en we zongen samen het liedje 'Spring Nicht'.Het was dolle pret. We hadden alle 20 liedjes meegezongen en het was ondertussen al 00.00 u (12.00 u s'nachts).Tom kwam ladderzat binnen in de tourbus en Gustav en Georg deden teken dat ze naar hun kamers gingen.Tom begon tegen Bill te zagen over dat de meisjes hem niet meer zagen staan en dat Bill een vriendin had en hij niet....Bill zei dat Tom moest ophouden."Ophouden met wat?Pas maar op of je vriendinnetje is van mij!"zei Tom.Bill wist natuurlijk ook dat Tom zat was en dit allemaal niet meende,maar toch was hij geprikkeld."Jij moet maar eens naar je hotelkamer, is het niet Tom?Of anders gaan hier een paar rake klappen vallen!" "Nee,Bill,niet doen.Je weet misschien niet waar Tom nu tot toe in staat is."zei ik, want ik wou hier geen gevecht zien gebeuren in Tom zijn toestand. "Oh,ga je je vriendje commanderen?Wat een goed begin!" zei Tom en hij kwetste me een beetje.Ik ging maar eens even op bed zitten,in een andere kamer in de tourbus.Op dat moment hoorde ik al dat er in de andere kamer echt rake klappen werden uitgedeelt.Ik rende naar de kamer, en zag Bill en Tom met elkaar vechten op de grond. Het woord 'stop' hielp niet echt en ik besloot op die twee uit elkaar te halen.Dat had ik beter niet gedaan want ik kreeg ook een rake klap,waardoor ik op de grond viel.Daarna voelde ik ook nog een harde trap in mijn gezicht,hoorde Bill nog net roepen en dan werd alles zwart....
Wordt vervolgt....
15-03-2008 om 21:01
geschreven door Shopmadame__XX
Kben dus kei-grote van vn Tokio Hotel, en dan vooral van Bill :-) Bn 12 jr ,, en kschrijf hier dus verhaaltje , zelf verzonne (duh). Als het goe is,: reactie! Als het nie goe is: ook een reactie XD.Bent ge geen fan? Klik dan op het rode kruisje in de rechterboven hoek vn uw scherm. En nog piep-klein-weetje, 'k kom ut België ^^
Bij Bill, mij en mijn zusje...
