Als je nieuw bent en je myn verhaal van het begin wilt lezen,moet je helemaal naar beneden scrollen. Ik heb boven elk hooftstuk geschreven welk het is dus je moet gewoon van hooftstuk 1 dan 2,3,4... beginnen.Het nieuwe stukje staat altijd bovenaan,kan niet missen!! xxxx
Ik werd s'nachts wakker van de dorst.Ik had mijn rugzak mee uit het vliegtuig genomen en daar zaten flesjes water in. Ik had zoveel dorst dat ik heel het flesje in 1 ker leeg dronk. Dat was misschien niet zo slim, want dan moet je naar het toilet. "Waar ga ik hier nu een toilet vinden?" dacht ik in mezelf. In het vliegtuig is normaal ook een toilet dus ik ging daar maar eens kijken. Toen ik in het vliegtuig kwam, hong er een koude wind. "Brr, snel naar het toilet." zei ik tegen mezelf. Ik was naar het toilet geweest en ging snel terug naar de slaapplaats. Bill lag gelukkig nog te slapen dacht ik. Ik ging onder het deken liggen en keek naar Bill zijn ogen. Ik kon niet goed zien of ze open of toe waren. Ik keek nog eens goed en zag dat zijn ogen open waren. "Kun je niet slapen?" fluisterde ik in zijn oor. "Nee, ik zit te denken aan Tom en de rest." antwoorde hij met een bibberende stem. "Ach, die weten het misschien al en zullen er vast wel voor zorgen dat we hier zo snel mogelijk weg kunnen." stelde ik hem gerust. Ik viel al snel in slaap en Bill viel kort daarna ook in slaap. Bij Tom,Gustav en Georg in het hotel... Tom schoot ineens wakker en zat helemaal onder het zweet. Hij voelde dat er iets met zijn tweelingbroer was. Hij dacht dat dat wel een nachtmerrie geweest moest zijn en dacht dat het zo weer over ging. Maar het zweten bleef en hij voelde zich niet op zijn gemak. "Ik moet wat drinken, dan is het zo weer weg." zei hij in zichzelf. Hij ging wat wtaer van de kraan halen en dronk het halve glas leeg. Hij kroop terug in zijn bed maar kon de slaap niet vatten. Na een kwartiertje besloot hij om even bij Gustav langs te gaan. Hij liep naar de hotelkamer van Gustav die over zijn hotelkamer was.Hij klopte op de deur. Gustav kwam sloom de deur open doen. "Waarom maak je me midden in de nacht wakker?" zei hij traag en met spleetogen. "Er is iets gebeurd met Bill. Ik werd helemaal bezweet wakker en kon de slaap niet meer vatten. Ik voel gewoon dat er hier iets niet klopt." zei Tom. Gustav keek Tom aan en zei dat het maar een nachtmerrie geweest was. "Nee, het is geen nachtmerrie! Als er iets met mijn broer is gebeurt moet ik dat weten!" schreeuwde hij. "Oké,oké, we gaan wel even naar Georg."zei Gustav. Ze klopten aan bij Georg. "Onnozelaars. Waarom maken jullie me op dit domme uur,midden in de nacht, wakker? zei Georg nogal kortaf omdat hij nog niet veel had geslapen. "Tom denkt dat er iets met Bill is gebeurt."begon Gustav te vertellen. "Ja, ik werd helemaal bezweet wakker en kon de slaap niet meer vatten." zei Tom op zijn beurt. Ze hadden nog even de situatie bekeken toen Tom weer een angstgevoel kreeg. "Er is hier echt iets niet pluis. Ik wil naar het vliegveld." zei hij. "Tom blij..." "Nee! Ik moet er naartoe." onderbrak hij Gustav. Terwijl Gustav en Georg elkaar verbaast aankeken, liep Tom naar zijn hotelkamer. Hij trok wat kleren aan en zette zoals gewoonlijk een petje op. Gustav en Georg kwamen Tom zijn kamer binnengestormt. "Tom, wacht, wij gaan ook mee."zei Georg. Ze hadden allemaal hun kleren aan en liepen naar Tom zijn auto. Tom reed met piepende banden naar de luchthave. Tom reed op de parking, liep naar binnen en ging aan de balie staan. "Waarmee kan ik u helpen, meneer?" "Euh, zijn er hier de laatste uren nog ongelukken met een vliegtuig gebeurt?" "Dat moet ik even aan mijn collega vragen, een ogenblikje alstublieft.....Ja, er zijn 2 vliegtuigen gecrasht." "En welke vluchten waren dat?" "Het eerste ongeluk gebeurde bij de landing maar dat is al opgelost. En het tweede ongeluk was een crash in het regenwoud, dat vliegtuig was op weg naar de Malediven. Daar zijn nog vermisten en ze zijn nog volop aan het zoeken." Tom werd helemaal stil. Hij had een zonnebril op om niet zo op te vallen. Hij zette zijn zonnebril af en bleef met open mond voor zich uit staren. "Euh, u bent Tom Kaulitz. Zou u een handtekening kunnen geven? Mijn dochter is grote fan van u." "Ja, tuurlijk." zei Tom met een kleine glimlach en gaf een handtekening."Wilt u de informatie die u krijgt over de crash tegen mij vertellen mevrouw, want mij broer zat in dat vliegtuig." "Ah, Bill Kaulitz, ja ik zal zodra ik iets weet het u meteen vertellen." zei de vrouw en zag nu pas Gustav en Georg erbij staan. "Eh, zouden jullie ook een handtekening willen geven alstublieft?" Georg en Gustav haalden hun alcoolstiften uit hun broekzak en zette een handtekening op een blaadje. Ze gingen met z'n drieën wachtten op informatie en gingen op een bank zitten. Daar bleven ze heel de nacht zitten en er was nog geen informatie binnengekomen... Tom werd heel ongerust....
Wordt vervolgt.....
21-04-2008 om 14:41
geschreven door Shopmadame__XX
Kben dus kei-grote van vn Tokio Hotel, en dan vooral van Bill :-) Bn 12 jr ,, en kschrijf hier dus verhaaltje , zelf verzonne (duh). Als het goe is,: reactie! Als het nie goe is: ook een reactie XD.Bent ge geen fan? Klik dan op het rode kruisje in de rechterboven hoek vn uw scherm. En nog piep-klein-weetje, 'k kom ut België ^^
