Als je nieuw bent en je myn verhaal van het begin wilt lezen,moet je helemaal naar beneden scrollen. Ik heb boven elk hooftstuk geschreven welk het is dus je moet gewoon van hooftstuk 1 dan 2,3,4... beginnen.Het nieuwe stukje staat altijd bovenaan,kan niet missen!! xxxx
Ik schoot in paniek en begon om me heen te kijken. Ik zag alle andere mensen in paniek roepen en zag dat ze niet begrepen wat er aan het gebeuren was. Opeens greep ik Bill zijn hand vast en keek hem aan. Ook hij was naar alles aan het kijken wat rondom hem gebeurde. Zijn blik schoot ineens naar mij . "Je zusje zit nog achter ons!" riep Bill. Ik keek meteen naar achter en zei dat ze haar riem moest aandoen en dat we er wel uit kwamen. "Maar ik ben zo bang!" riep ze terug en begon kei hard te huilen. Ik keek naar Bill en de tranen stonden in mijn ogen. "Het komt allemaal goed!" riep hij. Ik voelde me misselijk en het vliegtuig begon neer te storten. "Bill! We komen hier niet levend uit!"riep ik. Ik gaf hem nog een zoentje en deed mijn ogen dicht. "Nee! Ogen open houden! Ik laat dit niet gebeuren!" antwoorde Bill. Het vliegtuig stopte met schokkeren ,alle mensen waren aan het krijsen. Bill hield mijn hand vast. We leken net een veertje en voelden onszelf niet meer. Het vliegtuig maakte snelheid en 'vloog' met volle vaart naar beneden. Dat duurde maar 5 minuutjes. We kwamen met een enorme knal neer en daarbij hoorde ook een enorme klap. Mijn oren tuten en mijn arm trilde helemaal. Ik kon niets meer zeggen en alles werd zwart voor mijn ogen. Bill kwam bij. Hij keek rond en er waren maar weinig mensen die de klap hadden overleeft. Kleine baby'tjes waren aan het trillen , volwassenen waren aan het huilen en schreeuwen van de pijn. Plots keek Bill naar mijn zusje. Die leefde nog en greep alleen naar haar been dat een beetje geknelt zat. "Hoe..hoe is het... met mijn zus?" vroeg mijn zusje aan Bill. Bill keek naar mij maar ik gaf geen kik. Bill begon me heen en weer te schudden. "Wordt wakker! Wordt wakker! Laat me niet in de steek en blijf nu gewoon! We hadden elkaar beloofd elkaar niet kwijt te raken! Je moet blijven voor ons allebei..." zei Bill. Mijn adem werd zwakker, en mijn hart begon trager te kloppen . Bill begon mond op mond beademing te geven, maar er gebeurde niets. Na 1 minuutje begon ik weer normaler te ademen en kon ik mijn ogen een beetje opendoen. "Ben je er weer bij? Zeg dan iets! Antwoord nu!"zei Bill toch met alle hoop. "Hmm.....waar ben ik? Ik wil niet dood! Waar is mijn zusje en jij leeft nog! Au, mijn arm weer!" zei ik in alle paniek. "Kan je even recht gaan zitten want je zusje haar been zit geknelt, ze leeft nog."zei Bill en trok mijn stoel vooruit om mijn zusje haar been los te krijgen. Mijn zusje haar been was los. "We moeten hier zo snel mogelijk weg. Het jongetje naast mij heeft eht niet gehaalt...." zei Bill. Bill sprong over het lijkje van de jongen en greep mijn zusje, trok haar los en nam haar weer als een prinsesje vast. Ik sprong ook over het kleine lijkje en volgde Bill. We kwamen buiten het vliegtuig terecht in een bos. Het was meer een regenwoud. Ik wou, of ik moest, iemand bellen en zeggen dat ze een reddingsteam moesten sturen. Op het vliegveld waar ze alles in het oog houden, dus wisten van de crash.... Een man van de bewaking: "Er is een vliegtuig opweg naar de Malediven gecrasht in het regenwoud." Andere man: "Zoek jij de coördinaten op dan gaan wij al naar de helikopters." Weer een andere man: "Ja, het kan wel een paar dagen duren voor we op de juiste plek kunnen komen." Weer bij Bill, mij en mijn zusje... Bill zei dat we maar een hutje moesten bouwen omdat het lang kon duren voor ze ons zouden vinden. In het vliegtuig vonden we nog wat warme dekens voor noodgevallen . Ik pakte er een paar terwijl mijn zusje een vlindertje achterna zat en Bill een hutje van hout aan het maken was. "Ik heb dekens gevonden. Voor vanavond."zei ik. "Ja, normaal doe ik dit nooit, een hut bouwen, nu moet het wel. En tja, mijn kleren zijn maar kapot, dat is misschien een goede camouflage." zei Bill als grap, zodat we toch nog wat konden lachen. "Ik heb het hier vreselijk koud, Kelly." zei mijn kleine zusje, "Ik moet mijn vriendinnetje nog gaan zoeken!" "Nee, lieve kleine meid, je moet nu hier bij ons blijven als je hier wilt overleven."zei ik. De avond kwam er al aan en Bill had een schattig hutje in elkaar geknutselt. Ondanks dat het een regenwoud was, regende het niet. "Ik ga vuur proberen te maken. Nu nog twee goede stenen vinden." zei ik. Ik had twee stenen gevonden en had al meteen een vlammetje. Er was eindelijk een klein vuurtje. De dekens waren wel groot en we hadden er 5 in totaal. 1tje was voor op de grond en daar gingen Bill en ik op slapen. En op een ander deken kon mijn zusje slapen en ze had dan nog een deken voor bovenop haarzelf. En ik en Bill hadden dan nog 2 dekens over voor op ons te leggen. Het kampvuurtje bleef aan en ik stopte mijn zusje onder. Bill ging al op zijn slaapplaats liggen en ik ging ernaast liggen. Ik pakte zijn hand en ging slapen. Stilletjes hoopten we allemaal dat ze ons morgen zouden vinden...
Wordt vervolgt.....
29-03-2008 om 15:21
geschreven door Shopmadame__XX
Bill heeft een cyste, dat is een soort gezwel, op zijn stembanden! Alle concerten tot 9 april, zijn zogoed als afgelast!Arme fans! Bill werd normaal al vroeger geopereert, maar is verzet door (Lees hieronder): De stembandoperatie van Tokio-Hotel-zanger Bill Kaulitz is op basis van zekerheid verzet. Het bekende roddelkrantje Bild heeft in de woensdageditie aangegeven, dat de artsen ervoor gekozen hebben de operatie te verzetten, omdat de 18-jarige aspirines geslikt had. De bloedverdunnende werking van het medicijn dient eerst te worden afgebouwd, anders kunnen er tijdens de operatie ernstige complicaties optreden. Na de operatie moet Bill meerdere weken stemfoefeningen doen om schade aan zijn stem op de lange termijn te voorkomen.
Ik weet dit niet zeker maar ik ga het toch vertellen, ik heb het op nog maar 2 site's gelezen:
De operatie zou op 26-03-2008 gebeurt zijn. Er is ook ergens een doktersbericht terecht gekomen. Dit is de site=> http://www.bilder-hochladen.net/files/1idl-1w8-png.html Het is wel in het Duits, is vervelend maarja. Ze zeggen erin dat het een ontsteking is aan de middelste stembanden en heel de boel. Dat daarom de tour niet door mag gaan en al dat gedoe errond... OPGELET! Het kan ook zijn dat het doktersbericht nep is!!!! Dat hebben ze ook eens gedaan en gezegt dat Tom en Bill DOOD waren en dat was helemaal niet waar!! Voor echt zekere informatie: koop elke woensdag 'De Joepie' in de boekenwinkel ofzo!! Die zoeken het meestal wel uit en hebben op 26-03-2008 geschreven dat Bill er erg aan toe was en bloed op zou hoesten! Het kan een beetje overdreven zijn maar ook de waarheid! Als je een vraag hebt schrijf dan ff in het gastenboek. Laten we alvast hopen dat hij snel weer betr wordt!! BILL DU BIST FÛR IMMER IN MEIN HERZE!!<3
29-03-2008 om 12:07
geschreven door Shopmadame__XX
We vonden moeiteloos een plaatsje op de parking."Hoe laat is het?" vroeg ik al voor de 1000ste keer. "We hebben nog tijd genoeg."zei Bill. We gingen naar een balie. We moesten nog een halfuurtje wachtten. "Oef, we zijn nog optijd. Nu kan er bijna niets meer mis gaan. Ik ben nog een beetje moe."zei ik geeuwend. Ik legde mijn hoofd op Bill zijn schouder en Bill liet zijn hoofd op mijn hoofd hangen. Zo lagen we een tijdje toen opeens Tom een glas water over Bill en mij goot. We schrokken allebei wakker en Tom draaide zich om. Hij wachtte op een kwaaie reactie. Maar in plaats daarvan begonnen ik en Bill te lachen." Kom, het is tijd om naar het vliegtuig te stappen."zei Tom. Ik sprong van mijn stoel en trok Bill aan zijn arm. "Komaan! We moeten vertrekken!We mogen niet te laat komen hé!" zei ik weer en Bill schudde met zijn hoofd. "Je moet niet zo stressen." was al wat hij zei en pakte mijn hand vast. Onze bagage hadden we al op de loopband gelegt dus daar moesten we ons geen zorgen in maken. We gingen op ons gemak naar het vliegtuig. Tom had een nieuw speeltje: een nintendo . Die nam hij tegenwoordig naar overal mee. Tom was de hele tijd met het spel bezig en ik en Bill liepen hand in hand verder en keken wat rond. Mijn zusje verveelde zich steenlijk. Maar ze had de nintendo van Tom opgemerkt en ging met haar hoofd een beetje naar Tom hangen zodat ze wat van het spel kon zien. "Verdomme, ik krijg die level niet uit! Die onnozele auto doet niet wat ik zeg!" zei Tom. Mijn zusje had thuis ook een race-spelletje en was er erg goed in. "Euh, Tom?"zei mijn zusje, "Mag ik die level eens proberen?" "Jij? Ten eerste jij bent een meisje. En ten tweede, je bent klein en als ik deze level al niet uit krijg." zei Tom. Mijn zusje keek met een betreurt gezichtje vooruit. Tom keek haar aan en begon zich schuldig te voelen. "Njaa, oké, dan. Je mag het eens proberen." zei Tom. Mijn zusje greep snel het spel uit Tom zijn handen en begon te spelen. Bill en ik babbelden en lachtten even met Tom , die machteloos toe stond te kijken op een meisje van 9 jaar. Een tijdje later... "Ja! Ik heb hem uitgespeelt, ik heb hem uitgespeelt, nanananna!" ze deed een pesterig gebaartje naar Tom. "Jaja, je hebt vast een betere techniek!" zei Tom. Bill en ik keken Tom aan en begonnen weeral te lachen. Tom begon ook mee te lachen. Mijn zusje lach gewoon in een deuk. In het vliegtuig.... In het vliegtuig waren het zeteltjes per 3. Mijn zusje had op het vliegveld een vriendinnetje tegengekomen en die zaten achter ons dus, ze ging bij haar vriendinnetje zitten.Ik en Bill zaten voor mijn zusje. Een jongetje dat naast mij en Bill kwam zitten was op zijn Ipod aan het luisteren. Ik en Bill waren een liedje voor ons aan het schrijven. Het ging over een vliegtuig en elke keer als er iets gebeurde schreven we het erbij. Alles verliep vlot, er kon nu niks meer fout gaan.Dacht ik. We zaten ongeveer in de helft van onze vlucht. Het werd buiten grijs en het begon te regenen. Ik kroop al dicht tegen Bill aan. Zo duurde het een kwartiertje. Opeens hoorden we een kei harde donderslag gevolgt door een grote bliksemstraal.Het vliegtuig begon te schokkeren en de lichten gingen aan en uit. Ik wist dat dit misschien het einde van eht sprookje was....
Wordt vervolgt....
27-03-2008 om 21:38
geschreven door Shopmadame__XX
Het was ondertussen al 7 uur tegen dat Bill en ik klaar waren. Ik liep op speed-tempo, praatte op speed-tempo en at op speed-tempo! "Doe nu eens kalm aan, ik word al bijna zenuwachtig van jou!" zei Bill. "Ik kan er nu eens niks aan doen. Ik denk de hele tijd dat we te laat gaan komen of dat Tom autopech krijgt ofzo." zei ik nu rustiger en traag. "Met mijn auto is alles in orde en komaan! Het is half 8! We komen zeker niet te laat."zei Tom. "En we komen optijd bij jou zusje en mam aan dus er kan niks fout gaan. Alleen een crash met het vliegtuig..."grapte Bill. "Jah, je hebt gelijk, maar mijn zusje moet wel rustig doen, daar is het vakantie voor!" zei ik nu heel normaal alsof ik ineens alles was vergeten wat er mis kon gaan. We dronken nog wat en gingen al naar Tom zijn auto. In het restaurant speelde ze alleen klassieke muziek, wat ik bweeiii vond, en in Tom zijn auto konden we Tokio Hotel luisteren of de rap van Samy Deluxe. We zaten volop mee te zingen en de tijd ,, pff die hielden we niet meer in het oog. Ik keek even naar de klok en zag dat het al 9 uur was." Kom we kunnen nu beter naar mam en Kyona vertrekken."zei ik, en begon me weer zenuwachtig te maken. Tom keek in de spiegel en zag me nagelbijten, wat ik normaal gezien walgelijk vind. "Je gaat toch niet weer beginnen zeker , hé?" zei hij. Bill paktemijn hand vast zodat ik niet meer kon nagelbijten. "Ik erger me er echt aan, niet meer doen, dus."zei Bill. "Ik weet het....sorry." zei ik met een overdreven pruillip. "Op jou kan je dus echt niet boos blijven hé?"zei Bill. Er verscheen weer een lach op zijn gezicht, zoals gewoonlijk. "Zo zie ik je graag.Met die grote mooie lach."zei ik. We waren bij mijn huis en gingen naar binnen. "Zo! Iedereen klaar?"riep Tom. "Shhtt! Ze slaapt nog."zei mam. "Ma! Het is kwart na 9! We moeten echt vertrekken!" riep ik luid genoeg om mijn zusje wakker te maken. Mijn mam keek me boos aan en Tom liep naar mijn zusje. "Als je je heel snel klaarmaakt, mag je tv kijken in de auto, opweg naar Zaventem." zei Tom zodt er was tempo in de boel kwam. Mijn zusje begon haar kleren aan te doen, haar haren netjes in een staartje en pakte snel haar kleine koffertje. "Ik ben klaar! Nu mag ik tv kijken , hé, Tom?" vroeg mijn zusje al springend en gaf Tom een knuffel. "Tom, als ik en Bill weg zijn en mijn mam ook, dan mag jij babysit zijn, oké?" zei ik grappend. Tom schoot in de lach en speelde het spelletje mee, "Ja, heel graag, hoor;" zei Tom en pakte mijn zusje vast. "Kom, kleine prinses, ik zet je wel in de auto.Neem jij een film mee?" zei Tom. Mijn zusje knikte en ging naast Tom lopen. Tom pakte haar op en droeg haar als een klein prinsesje naar buiten. Bill pakte mij voor de grap ook zo vast en volgde Tom. Ik begon te lachen. "Kom, met me mee, mijn liefste." zei Bill als een echte romanticus en huppelde (ja!), met mij in zijn armen, naar de auto. We zwaaiden mam uit en reden door naar Zaventem. Om tv te kijken moest mijn zusje een koptelefoon op dus wij, ik , Bill en Tom, konden ongestoort Tokio Hotel luisteren of Samy Deluxe, maar die vind ik niet zo goed. Hoe dichter we bij de luchthaven Zaventem kwamen, hoe zenuwachtiger ik weer werd. Mijn zusje haar film was gedaan en ze begon lastig te doen. "Ik moet naar de w.c!!" riep ze. Ze moest nogal roepen want de CD stond nogal hard. "Tom, zet effe de CD wat stiller!" moest ik roepen, "Ik ben zo chagrijnig en zenuwachtig als het maar zijn kan!Dus doe effe rustig!" "Kom, ik ga wel even met je zusje naar het toilet."zei Tom. Ik zuchtte en legde mijn hoofd op Bill zijn bovenbeen. Bill ging met zijn hand door mijn haar. "Je bent trouwens schattig als je boos bent."zei Bill afwachtend op een reactie. "Jij weet hoe je iemand moet laten lachen hé? Maar ik heb ook enkele trucjes!" zei ik en begon Bill te kietelen.De auto begon te schokkeren en 'reed' vooruit. "Wacht, gaan we nu vooruit?" zei ik en Bill keek naar de handrem. Bill trok grote ogen en trok snel aan de handrem.We begonnen ondanks dat kleine voorval toch nog te lachen. Tom en mijn zusje kwamen terug, Tom startte de auto, en we reden op de parking van Zaventem.
27-03-2008 om 19:52
geschreven door Shopmadame__XX
Kben dus kei-grote van vn Tokio Hotel, en dan vooral van Bill :-) Bn 12 jr ,, en kschrijf hier dus verhaaltje , zelf verzonne (duh). Als het goe is,: reactie! Als het nie goe is: ook een reactie XD.Bent ge geen fan? Klik dan op het rode kruisje in de rechterboven hoek vn uw scherm. En nog piep-klein-weetje, 'k kom ut België ^^
