Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
30-03-2007
www.schoolbord.be
Een tijdje geleden ontdekte ik een nieuwe en interessante site. Zo interessant, dat het zelfs in het nieuws is geweest. Enfin, de site heeft alleszins promotie gekregen in kranten en tijdschriften.
Helaas merk ik dat sinds ikzelf ben aangemeld, er niet veel oude bekenden van me hebben aangemeld. Vandaar deze oproep : neem eens een kijkje op www.schoolbord.be. Je kan er (gratis) inschrijven en je eigen profiel aanmaken. Niets bijzonders, maar als iedereen dit doet, is het gemakkelijker om oude schoolkameraden terug te vinden. Ik heb alleszins vrienden die ik heel graag gekend heb, maar die ik helaas uit het oog ben verloren.
Misschien vind ik wel mijn enkele oude vlammen terug... hehe
29-03-2007
Peter Pan
Lang geleden ging ik met mijn broer en mijn mama naar het toneelstuk van Peter Pan. Ik weet niet meer waar het was, maar het stuk heeft alleszins ontzettend veel indruk op mij gemaakt. Ik herinner me nog dat Peter Pan over de hoofden van het publiek vloog, naar het schip van kapitein Haak. En dat Tinkelbel eigenlijk gewoon een rood lichtje was op de muur. Ik herinner me de kamer van Wendy, het Nimmerland en het schip van kapitein Haak.
En bovenal herinner ik mij de LP met alle liedjes erop die ik kreeg na lang zagen. Helaas ben ik deze LP door omstandigheden verloren. Het gaat om het toneelstuk uit 1986 of 1987. Op de hoes van de plaat staan - naar ik mij herinner - allemaal kleine tekeningetjes van scènes uit het toneelstuk. De hoofdkleur is groen. Moest iemand deze nog liggen hebben, ik wil hem graag op één of andere manier kopieren of overkopen.
28-03-2007
Mirakelparcours!
Wie had dit ooit gedacht? Ik alleszins niet. Ik durfde het niet dromen.
Na de moeizame trainingen van de voorbije weken, durfde ik echt niet denken aan een geslaagd parcours. Ik had me er mentaal al op voorbereid dat ik in juni mijn tweede poging zou moeten gebruiken om alsnog te slagen. Wat betekende dat ik tijdens mijn stage ook nog eens zou moeten komen meetrainen met de volgende promotie.
Vanmorgen had ik wel een sprankeltje hoop : ik had goed geslapen, voelde geen pijn aan mijn scheenbeen. Ik had het gevoel dat ik er volledig voor kon gaan en voelde me klaar om de strijd met de hindernissen - en dan vooral de muur - aan te gaan. Maar ik had niet verwacht dat ik die strijd ook nog zou winnen!!
De stress en de adrenaline werkten positief. Toen ik over de 'olifantenpoten' geraakte, en vervolgens zonder twijfel van de muur sprong, voelde ik dat het goed zat. Tot mijn grote verbazing lukte het me ook om van de eerste keer de 'Finse tafel' te overwinnen. Op zich lukte me dat voordien ook wel, maar ik had niet verwacht dat het me nog even goed zou lukken na een half hindernissenparcours te hebben afgelegd. Bovenaan de kiekentrap had ik even moeite om de juiste springhouding te vinden, en toen ik daar in het zand beet, was het ergste leed geleden. De verlossing was nabij. Na het laatste muurtje was ik dood en hing half over de muur te hijgen. Zo herinner ik me de "Proficiat" die ik kreeg van monitoren Bert en Mario. Een gevoel van euforie, halfdood en hijgend tegen een muurtje leunend.
Wat een dag!!! Wat een overwinning op mezelf!! Een onbeschrijflijk gevoel!!!
27-03-2007
Smoezelen in het zonnetje
Het is eindelijk gedaan!! Niet meer studeren, niet meer vloeken op mijn cursussen. Nu kan ik eindelijk doen wat ik wil, zonder schuldgevoelens te hebben omdat ik eigenlijk nog wel wat meer zou kunnen studeren.
De examen-casussen die we vandaag voorgeschoteld kregen, waren niet van de gemakkelijkste, maar het zou al heel erg moeten zijn als ze me ervoor buizen. Ik heb zitten zwoegen en zweten, heb niet alles deftig kunnen invullen want het was veel te veel op veel te korte tijd, maar ik denk dat ik genoeg juiste zaken heb opgeschreven om erdoor te geraken. Dus, eind goed al goed.
Deze namiddag kan ik dus doen wat ik wil, en dat wordt lekker in de zon liggen in de tuin, tussen de konijnen, maar nu zonder cursussen. Benieuwd of Punki weer fotomodel gaat spelen zoals gisteren. Op de foto's hierboven was ze toch wel goed haar best aan het doen.
En als ik nog uit mijn zetel geraak, zou ik misschien ook nog mijn auto kunnen wassen en uitkuisen... Alhoewel... veel zin heeft dat nog niet, gezien ik de rest van de week nog op de Opac zit en er daar heel wat vuil uit de lucht komt gevallen.
Dus het zal blijven bij lekker in het zonnetje liggen in de tuin. Als voorbereiding op het hindernissenparcours van morgen...
26-03-2007
Een zonnige examendag...
Vanmorgen was het slechts 6°, maar toen ik rond 11u gedaan had met de 'kwis', scheen de zon...
Het examen was oké. Niet echt moeilijk, gelukkig maar. Vragen over de basiskennis. Geen details, geen moeilijke bepalingen... Komt in orde dus.
Deze namiddag nog wat studeren voor de casussen van morgen, en dan is het theoretische deel van het examen ook weer voorbij. Ik denk dat ik me bij mijn konijnen in de zon ga leggen. Het zal me deugd doen!!
23-03-2007
Blokdag I
Vandaag de eerste officiële blokdag van drie. En zoals dat gewoonlijk het geval is, snoep ik mezelf te pletter : Koekjes, broodbeleg (zonder brood), cornflakes, ... het moet er allemaal aan geloven. Niet goed voor mijn lijn of voor mijn conditie, dus ik probeer het iets of wat onder controle te houden, maar dat is niet evident.
Het studeren op zich gaat gelukkig vrij vlot. Ik heb mijn te studeren cursussen in drie verdeeld, per blokdag : vandaag, morgen en zondag.
Het meest frustrerende is dat ik twee feestjes mis dit weekend. Geen feestje van Katrien in de Belga Queen, en geen feestje van Olivia morgen. Jammer maar helaas... Prioriteiten stellen noemen ze dat dan...
20-03-2007
gelukskind???
Dave noemt me vaak een gelukskind. In zekere zin ben ik dat ook wel, maar dit jaar-in-opleiding krijg ik toch wel de ene blessure na de andere...
Vorige week de pijn in mijn al kwetsbare scheenbeen; vandaag, op de laatste keer trainen op het hindernissenparcours voor het examen, krijg ik bij de opwarming een pijnscheut in mijn linkerdij. Op ongeveer hetzelfde moment als collega's Eveline en Suzanne. Nog een poging gedaan om de pijn te negeren, maar dat bleef niet duren, dus uiteindelijk toch naar de verpleegster, die ons twee mogelijkheden gaf : 1) we voelen er morgen niets of nog maar zeer weinig meer van, en 2) het doet morgen nog steeds pijn, en dan kan het een langdurige blessure zijn.
Dus ik heb vandaag niet kunnen trainen, niet opnieuw mijn spring-angst kunnen overwinnen, dus ik vrees dat ik naar een vrijstelling voor het hindernissenparcours kan fluiten. Concreet : de kans is groot dat ik volgende week woensdag op het examen de limiet niet haal, en dat ik dus geen vrijstelling krijg, waardoor ik tijdens mijn stage zal moeten komen mee trainen met het 93ste, en dat ik mijn examen in juni opnieuw zal moeten doen. Mooi vooruitzicht...
18-03-2007
Zondag blokdag
Het studeren ging vandaag gelukkig een stuk beter dan gisteren, toen ik werkelijk niets in mijn hoofd kreeg, en het er bijgevolg ook niet uitkwam... Vandaag dus wel goed kunnen blokken, het vermindert de stress een beetje... maar niet genoeg. Moest ik fysiek in orde zijn, zou ik een rondje rond de Watersportbaan gaan lopen zijn, maar gezien ik last heb van mijn linkerscheenbeen, is dat geen goed idee. Om toch een luchtje te scheppen, ga ik straks wat in de buurt rondfietsen. Kan ik meteen mijn onlangs gekochte sitybike eens wat langer testen.
Ik ben blij dat het blokweekend achter de rug is. En ik zal nog blijer zijn als ook het volgende (laatste) blokweekend achter de rug is, en ik zal nog blijer zijn als de examenperiode voorbij is. Dan kan ik weer dingen doen waar ik nu al maanden geen tijd meer voor heb. Sommige collega's denken dat ze in een zwart gat zullen vallen na de opleiding. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat ik geen last zal hebben van het zwarte gat. Ik heb meer dan genoeg te doen!!!
14-03-2007
Na de winter...
Vrijdag is het zover... dan komt Vanpellicom onze ramen steken waar we al zo lang op aan het wachten zijn. Vorig jaar (2005 eigenlijk) hebben we de ramen vooraan (volledig) en achteraan (eerste en tweede verdiep) vernieuwd, nu ook de ruwbouwwerken beneden afgerond zijn, kunnen daar ook ramen gestoken worden. We hebben ze in februari effectief besteld, ik had ze eigenlijk niet zo vlug verwacht, maar het kan voor mij niet vlug genoeg gaan... zeker niet nu het zonnetje schijnt en het heerlijk is in onze minituin.
Had vandaag om 14u35 al gedaan met school, en heb me dan met mijn cursus drugswetgeving in de tuin geïnstalleerd. Nadat ik mijn strand/tuinstoel van een dikke laag stof had vrijgemaakt, een relatief vlak stukje tuin had gevonden, kon ik beginnen studeren. Ik zat nog net met mijn hoofd in de zon. Ik had wat actie en afleiding verwacht van Bobo en Punki, maar die beesten slapen meer dan ik dacht.
Pas toen ik een spiegel in de tuin zette, werd het grappig. Bobo ging als eerste op ontdekkingstocht. Groot was haar verbazing toen ze een ander zwart konijn zag... Ze huppelde heen en weer voor de spiegel, en snapte niet waarom dat andere konijn altijd verdween. En ja hoor, wat ik gehoopt had gebeurde: Bobo ging op een bepaald moment echt achter de spiegel gaan zoeken naar het andere konijn. Toen ze niets vond, besloot ze te doen alsof ze perfect wist waar ze mee bezig was, gaf mij een scheve blik en liet de spiegel links liggen. Punki was nog grappiger. Bobo deed tenminste een poging om intelligent over te komen, maar Punki... die snuffelde eens aan dat andere witte konijn, liep enkele keren heen en weer voor de spiegel, keek er achter langs de ene kant, keek dan ook eens achter de spiegel langs de andere kant, en snapte er duidelijk geen jota van. Dan snuffelde ze nog maar eens, krabbelde aan de spiegel en gaf het uiteindelijk op toen ze doorhad dat ik haar vierkant aan het uitlachen was...
Ach ja, die konijnen toch...
13-03-2007
Bibberparcours
Deze namiddag, 4 uur hindernissenparcourstraining in een heerlijk lentezonnetje...
Na een stevige opwarming en een testing op het toekomstige hindernissenparcours (zonder hoogtes!!!) was het tijd voor het echte werk. Ons eigen parcours. Na enkele trainingen gaat het beter, maar tijdens het rustig oefenen van alle hindernissen, zit ik weer strop op de muur. Het wordt een beetje "mijn" muur. Ik heb er al vrieskou en regen getrotseerd. Vandaag was het dus gelukkig zonnig weer, maar deze keer wil ik er absoluut afgeraken zoals ik er zou moeten afgeraken, en zoals het me nog maar één keer gelukt is, onder tijdsdruk. Na een half uur - denk ik - slaag ik erin om me toch te laten zakken door mijn armen, tot een aanvaardbare en niet lang vol te houden positie, zodat ik eigenlijk geen andere keus heb dan te springen. In de diepte die toch al ietwat minder diep lijkt - en ook minder diep is, gezien ik al een meter lager hang. Soit, het is me gelukt om vrijwillig, zonder tijdsdruk van die muur te geraken. Dankzij de steun van mijn collega's: de aanmoedigingen van Suzanne, Pieter en Wouter, de kusjes van Alex, de woorden van Brandon ( " 't is echt niet hoog zenne!!" ) en Kevin (" als ge het gedaan hebt, zult ge zeggen 'was het dat maar' "), het accidentele duwke van Tanguy, de extra uitleg van Wim,... afin, nen dikke merci aan mijn collega's!!!
11-03-2007
the f¨¨¨ last samourai
Gisteren samen met Dave lui voor de tv gelegen. Dave wou naar the last Samourai kijken, met Tom Cruise in de hoofdrol. Hij dacht dat het een goeie film zou zijn.
Uiteindelijk werd het pure tijdverspilling. Als je graag dé Amerikaanse clichefilm ziet, wel, dit is er eentje. Als we dachten dat het nu wel hét toppunt was, dan plakten ze er nog maar een clicheetje aan vast. Dat Cruise niet aan het begin van de film zou doodgaan, oké, dat begrijp ik nog want zonder Cruise geen Samourai natuurlijk. Maar dat hij zelfs het einde van de film zou overleven, als alle échte Samourai's al lagen te rotten op het slagveld na een kamikaze-aanval tegen de vuurwapens van de vijand... ik had niet verwacht dat ze het zo ver zouden laten komen. Cruise never dies zeker?
Geef mij maar een cruise op zee En Dave friet met Samourai-saus... Maar Cruise als Samourai... nee dank u!
09-03-2007
X-ray, Yankee, Zwanger....
Heel de wereld lijkt wel zwanger te zijn. Enfin, toch de vrouwelijke helft. 't is te zeggen: in mijn vriendenkring zijn er veel zwangere vrouwen. Ik kan ze niet meer op mijn twee handen tellen. En dan heb je nog de bevriende dames die zwanger waren en nu met een kinderkoets rondhossen, en de vriendinnen die proberen zwanger te worden. Voor mij betekenen al die zwangerschappen maar 1 ding: we worden oud. Zucht. En oh ja, er zullen binnenkort veel babykosten komen. Niet voor mijn baby's, maar voor die van al die vriendinnen. Want uiteraard kan ik het niet laten om de kleine wereldburgertjes eens te gaan bezoeken en tenen & vingers te tellen.
Maar waarom allemaal in 2006-2007? Is het het jaar van de voortplanting misschien? Of krijg je extra kindergeld als je dit jaar een kind op de wereld zet? Komt er vanaf 2008 een extra heffing op kinderloosheid?
Ik ben er alleszins nog niet klaar voor. Laat mij eerst nog maar wat oefenen zonder gevolgen... (ik ken iemand die zich dat niet zal beklagen ;-)
08-03-2007
Marthaaaaa
Ik kijk regelmatig en best wel graag naar Vitaya en 5tv. Vooral de verbouwprogramma's vind ik interessant om ideetjes op te doen voor onze eigen woning. En als we kijken naar "A place under the sun" dromen we allebei even weg naar onze droomvakantiewoning...
Tegenwoordig is het echter één en al "Martha" dat de klok slaat op Vitaya. Vraag me niet wat ze erin zien, want ik kan er geen 2 minuten naar blijven kijken... Wendy & Verwanten, Superhond 2007 en de Pfaffs samen zijn nog interessanter dan Martha...
Martha op zich al... Wàt een wijf!! Zo saai als een grijze deurmat, zo irritant als een grasmachine en inhoudelijk even sterk als een leeggeknepen flacon tandpasta. In "Martha" ontvangt Martha internationale bekendheden, en bakt dan samen een cake, knoeit met wat knutselmateriaal of demonstreert hoe je een tafel kan dekken. Allemaal dingen die ik ook kan, maar waarom krijgt zij een programma en ik niet?? Een visbokaal met een nepvis is nog interessanter dan al dat martha-gezaag.
Ik ben en blijf een vitaya en 5tv fan, maar "Martha" mogen ze voor mijn part wegzappen naar een Italiaanse zender. Ze zou daar alvast meer opvallen tussen de halfblote madammen dan nu tussen de planten in de opnamestudio!!
Hehe... die frustratie ben ik ook alweer kwijt!!
06-03-2007
Running in the rain
Vandaag dé test 6km...
Gisteren had ik nog hoop op een redelijk doenbaar parcours, maar vanmorgen werd die hoop helemaal uitgeregend: de regen kletterde tegen de ruiten!! Dat voorspelde dus een zeiknat parcours, met hoogstwaarschijnlijk veel gladde stukken. Het zou dus 6km lang zwaar afzien worden, om toch maar binnen de maximumtijd van 34'30" te kunnen blijven...
Toen we aan het parcours stonden, na een opwarming van een kilometer, werd het er niet beter op, en de sportmonitor ons meldde dat het parcours er nogal nat bijlag, maar dat we toch ons best moesten doen om binnen de tijd te eindigen. Hij voegde er meteen aan toe dat er einde maart of midden april, een herkansing zou georganiseerd worden. Het zei veel over hoe hij ons inschatte... ;-)
En toch, ik was er klaar voor. Ondanks de regen in ons gezicht, de vele plassen op de "piste", de doornatte en dus zware schoenen, ben ik er in geslaagd om mijn persoonlijke recordtijd met maar liefst 1 minuut te verbeteren, en liep binnen op 33'30". Een hele opluchting, al kon ik er de eerste minuten niet van genieten, gezien mijn hart zowat uit mijn lijf sprong...
Maar bon, nu ik dit gehaald heb, voel ik me weer wat geruster voor de rest van de fysieke training!
26-02-2007
Hindernissenfrustratie
Al weken worstelen wij - enfin, ik met enkele andere collega's alleszins - met het hindernissenparcours in de politie-opleiding. 20 hindernissen op 500m afzien, en sterven na de laatste muur... (kort samengevat)
Nu blijkt dat ze in Brussel het licht gezien hebben en beseffen dat zo'n zwaar hindernissenparcours teveel risico's op blessures met zich meebrengt. Dat werd vandaag nog maar eens bewezen toen collega Barbara van de kiekentrap van 2m hoog zwierde, verkeerd neerkwam en in een krijsen uitbarstte. Daar zat ik dan, enkele meters verder op mijn 3m hoge muur, en ik moest nog springen... Ik moet zeggen dat ik er omzichtig afgekropen ben, springen was er echt niet meer bij...
Voordat Barbara te pletter sloeg, met als gevolg een gescheurd ligament en dus een week gips, hadden we het nieuwe hindernissenparcours uitgetest. 10 hindernissen op 1km... Geen muur van 3m hoog, geen finse tafel, geen kiekentrap van 2m, ... zucht... moeten wij dan echt nog altijd zo afzien???? Ik zeg niet dat het nieuwe hindernissenparcours minder zwaar is, het is meer lopen en als je een goede loper bent, is dat natuurlijk een voordeel. Maar zoals de bedoeling was, zitten er wel degelijk minder risicovolle hindernissen in. Waarom moeten wij dan nog al die risico's lopen???
25-02-2007
Kapazafiets + gratis anekdote
Vandaag mijn eerste aankoop via kapaza gaan halen. Een citybike van het merk oxford, in goede staat, moet alleen nog wat geolied worden na een lange periode te hebben stilgestaan. Eindelijk dus nog eens een deftige fiets. Dat is geleden van de fiets die ik kreeg toen ik 12 jaar was en mijn plechtige communie deed. Traditiegetrouw kreeg je in die tijd - we spreken van het jaar 1991 - nog een fiets als grootste kado van de hele dag. Je eerste 'volwassen' fiets, na het te groot worden voor de kinderfietsjes... Mijn groene Sparta-fiets, was in perfecte staat na 5 jaar intensief gebruik van van en naar school fietsend, toen op een zekere dag de massief houten poort van het huis van mijn vader, naar beneden donderde. En mijn groene fiets stond eronder. Enfin, lag eronder, zo plat als een dubbeltje, want zo'n massief houten poort van zeker 5m hoog, dat weegt wel wat natuurlijk. Mijn arme groene fiets!!
En sindsdien heb ik enkel nog op oude wrakken gereden. Vooral in Gent, waar het rondrijden met een deftige fiets eerder neigt naar een 'ik-wil-bestolen-worden'-houding. Maar zelfs mijn oude wrakken zijn twee keer gestolen geweest. Ondanks een fietsslot dat meer waard was dan het wrak waar het rond hing...
Op de foto mijn nieuwe fiets...
20-02-2007
Chauffage
De werken aan de verwarming zijn gestart, en zijn ondertussen ook bijna gedaan. Vorige donderdag zijn ze begonnen, vrijdag waren ze er niet (maar wij ook niet) en gisteren en vandaag hebben ze serieus kunnen doorwerken. Gelukkig was Dave thuis, en konden ze hem de oren van zijn kop vragen over wat er nu waar en hoe moest komen. Arme Dave zijn oortjes tuitten van de stress. Want wat weet hij nu over leidingen, isolatie, aanvoer/afvoerleidingen, en dergelijke meer??!! Uiteindelijk bleek de ketel en de boiler die werd vernieuwd toch net iets groter uit te vallen als we gedacht hadden, en staat het nu toch op dezelfde plaats als de oude ketel. Veel plaatswinst is er eigenlijk niet, maar we kunnen wel iets nuttig doen met de vrijgekomen plaats. Maar het zal wel een keuken op maat moeten worden, als we mooi rond de boiler en ketel willen bouwen... Ach ja, dat zijn zorgen voor later...
Tijdens de werken raadden de werkmannen ons aan om ook eens naar de aanvoerende gasleiding te kijken, die zat - uiteraard - onder de vloer. Maar omdat ze niet wisten in welke staat hij was, en we zeker niet het risico wilden lopen om over twee jaar de gang opnieuw te moeten uitbreken, hebben we hen laten doen. En gelukkig maar, want volgens hen zouden we het maximaal nog twee jaar kunnen doen hebben met de leiding die er lag.
En zo zijn we dus weer een kleine 10.000 kwijt aan ongeplande werken. Slik, dat doet pijn. Maar goed, beter nu even doorbijten, dan over enkele jaren alles weer opnieuw te moeten beginnen...
Gisteren en vandaag zaten we dus wel zonder verwarming en zonder warm water, gelukkig dat het niet al te koud is geweest!!!
18-02-2007
Kapa-wat???
Ik ben er eindelijk aan begonnen: het verkopen van alle rommel die hier niet (meer) nuttig is. De aanzet was het enthousiasme van een vriendin over Kapaza. Ik kende enkel Ebay, en als je via die site verkoopt moet je commissie betalen en dat hield me altijd tegen. Op kapaza betaal je geen commissie, en dus heb ik maar meteen de eerste 8 pcgames erop gezwierd in de hoop dat ik ze kwijtgeraak aan een minimumprijs. Als ze maar weg zijn, want ze nemen - samen met alle andere rommel - meer plaats in dan ze waard zijn.
Dat de rest van de rommel moge volgen, misschien kan ik er nog iemand gelukkig mee maken!!!
14-02-2007
Konijnenvoer...
Anekdote...
Gisteren stond ik in een bepaalde dierenspeciaalzaak konijnenvoer in te scheppen in van die plastic zakjes. Mijn konijnen zijn nogal moeilijk en lusten enkel dàt bepaalde voer. Dat het voer dat in voorverpakte zakken verkocht wordt, eigenlijk exact hetzelfde is, kan hen niet overtuigen. Omdat ik liever springlevende blije konijnen heb dan twee dooie konijnen, stond ik dus dàt bepaalde voer in te scheppen.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik een vrouw van rond de 40, deftig gekleed, staan drentelen in mijn buurt. Ik voelde dat ze me in de gaten had. Gezien ik in politie-uniform was, ben ik het al een beetje gewend dat mensen mij even bekijken. Maar nu vond ik dat ze toch wel verdacht lang bleef staren. Soit, ik schepte vrolijk verder, en madam verdween. Om nog geen halve minuut later weer aan mijn rechterkant te verschijnen en mij te vragen: "Mevrouw, misschien een domme vraag, maar weet u misschien waar ik het kattenvoer kan vinden" Een seconde lang keek ik haar aan, om me dan rustig naar haar om te draaien en te antwoorden: "Mevrouw, ik zou u dat graag kunnen zeggen, maar helaas, ik ben dan wel in uniform, maar ik werk wel voor een andere firma", wijzende op het politielogo op mijn fleece - op mijn rechtermouw! Madam werd zo rood als een tomaat en kon geen woord meer uitbrengen. Ik was nochtans zeer vriendelijk gebleven, vond ik... Terwijl ze zo snel als ze kon, langs me heen glipte, stamelde ze "Ik weet echt niet waar ik zat met mijn gedachten". "Mevrouw, dat kan ik u ook niet zeggen, maar ik wens u nog veel succes met de zoektocht naar het kattenvoer!"
Zucht... flik zijn is soms ... raar....
11-02-2007
Vloeken op Club Brugge
En ze doen het wééral... het is werkelijk onvoorstelbaar! Club staat 2-0 voor en toch laten ze f*** Anderlecht nog tot 2-2 komen, in de laatste minuten dan nog...
Dave die bij de goals van Club zo ongeveer uit zijn vel sprong van vreugde, zakte bij de 2-1 door de grond en bij 2-2 sprong hij effectief uit zijn vel. En ik had enkele minuten voordien nog gezegd dat het zo geweldig grappig is, hoe blij hij kan zijn als Club goed speelt... Maar hoe triest en verslagen hij is als ze dan de match zo weggeven, daar denk ik dan liever niet aan, totdat het dan weer gebeurt natuurlijk. En dan breekt mij hart als ik hem zo zie en vervloek ik die stomme voetballers die niet eens een 2-0 kunnen vasthouden.
Frustratie frustratie.... Club Brugge really sucks sometimes!!!
