Zij kwam ter wereld in Tienen, hij sleet zijn jeugd in Denderleeuw en omstreken.
Ze leerden elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriend in januari 2002.
Na een moeilijk begin begon een sprookje dat nog altijd blijft duren... Op vrijdag 23 mei 2008 zijn we (eindelijk!) in het huwelijksbootje gestapt. En voorlopig vlot het nog steeds ;-)
12-05-2006
Herinneringen...
Bij het opruimen van mijn kamer in Tienen, kwamen duizenden herinneringen naar boven. Natuurlijk, het is de kamer - en het huis - waar ik 15 jaar in gewoond heb. Sinds mijn veertiende - ik was bijna vijftien toen ik bij papa ging wonen. Ik heb het huis zien evolueren - en mijn kamer ook. Eerst een kamer op het bovenste (3de) verdiep, met een instant-keuken, een living,en een kleine badkamer. Papa zijn slaapkamer op het eerste verdiep, onder mijn slaapkamer. Ik had chauffage, papa niet. Al zette ik de chauffage nooit op (enkel als ik moest blokken) zelfs niet in de winter als het vroor (tot binnen). Geen centen - en ik wou papa niet op kosten jagen. In de winter was het koud, maar in de zomer was en is het een zalig huis... Toen de gelijkvloers werd verhuurd, kwam er een in Tienen zeer bekend restaurant in - De Verleiding. Verschrikkelijk kitschy interieur, vreselijk duur, maar naar het schijnt wel lekker. Het draaide enkele jaren goed, tot de huurder (drugs)problemen kreeg, hij geen huur meer betaalde en we plots de deurwaarder aan ons deur kregen - meer bepaald aan ons bed. Meneertje Verleiding had zijn domicilie op ons adres gezet - zonder ons medeweten. Flikker op man. Exit verleiding. Papa zijn (nu ex-) vriendin kwam bij ons wonen, met de twee dochters. Leuke tijd, weer wat leven in het oude herenhuis. Ramen, deuren, muren en plinten werden geverfd, het huis gereorganiseerd. Mijn slaapkamer werd de slaapkamer van vriendin, de living werd slaapkamer papa, de oude living op het eerste verdiep de slaapkamer van de dochters, papa zijn slaapkamer werd de slaapkamer van mij en Jan-willem. Gezien we alle vier op kot zaten - 3 stuks in Leuven, ik in Gent - hadden we er niet veel problemen mee om een kamer te delen. De industriele keuken beneden - of wat er van overbleef nadat de inboedel leeggehaald en verkocht werd - werd vernieuwd op vraag van de vriendin. Mooie, heel mooie keuken. Na de breuk met de vriendin is het huis nu volledig voor papa. Een jongeman zette vorig jaar het bovenste verdiep in orde en woont er nu met zijn vriendin. Er is weer wat meer leven in huis. Met de grote opruim was het de bedoeling dat Jaw-Willem en ik een eigen plaatsje hebben als we in Tienen willen blijven slapen. Dankzij mijn opruimactie is dat nu mogelijk. De twee grote kamers op het eerste verdiep staan nu min of meer in orde, we kunnen er slapen zonder dat we eerst een bed moeten opmaken of een berg rommel aan de kant moeten schuiven. Heerlijk.
Wat de herinneringen betreft... bij het opruimen kom je veel tegen. Een bananendoos vol dagboeken, broeken, kaartjes, oude slaapzakken, t-shirts, aandenkens aan kampen, kadootjes, brieven, ... en dat maakt opruimen zo moeilijk. Want wat is het verschrikkelijk om al die dingen waar zoveel herinneringen aanhangen, weg te moeten smijten. Je kan niet alles bijhouden. Dus heb ik alles weggesmeten. Maar van de belangrijkste dingen heb ik wel een foto getrokken. Dat neemt geen plaats in. Het is niet hetzelfde, maar het is dan toch niet helemaal weg.
(Op de foto de kamer vol rommel, terwijl ik aan het opruimen was...)
10-05-2006
Back to work...
Pffff... het is niet zo eenvoudig om me terug op mijn werk in de Vlaschaard te concentreren. Het lijkt wel alsof ik met mijne kop al bij de flikken zit. Het is - na een week vakantie - weer serieus aanpassen. Welke afspraken had ik weer gemaakt met die meneer? Waarom moest ik die mevrouw terugbellen? Wat hadden we nog nodig voor het Vader- en Moeder feest....
Het zijn dan ook mijn laatste 7 dagen in de Vlaschaard. Na vandaag nog 6. Morgen mijn laatste donderdag, dus dat betekent dat ik al afscheid moet nemen van de mensen en vrijwilligers die op donderdag komen. Ik vermoed dat ik daar wel een halve dag zoet mee zal zijn. Telkens dezelfde reactie: "bij de flikken???" Mensen begrijpen het niet goed. Doe ik mijn werk in de Vlaschaard dan niet graag? Maar ik loop toch altijd lachend en vriendelijk rond? Als ik dan voor de zoveelste keer mijn uitleg doe, snappen ze mijn beslissing wel ... "maar we gaan u missen hoor!" ...
08-05-2006
Het ballonvaren zelf was echt wel de moeite... Ongelooflijk hoe stil het daarboven is, alhoewel je soms honden hoort blaffen, en even hebben we de ijskar gehoord. Ook het zicht dat je hebt is geweldig. Al de velden, de koeien, paarden, huizen, zwembaden, wegen, auto's, bossen, ... alles mini-mini en toch duidelijk herkenbaar. Op 450 m hoogte is het ook absoluut niet koud - dezelfde temperatuur als op de grond. De bruine streep die we zagen hangen, bleek smog te zijn die boven Charleroi hangt. Op de foto kan je de vuiligheid duidelijk zien hangen. Best wel raar. Gelukkig konden we er over vliegen...
Dus we zijn weer een ervaring rijker... een geweldige ervaring, dat mag gezegd zijn. Volgende keer Parachutespringen!!!!
Dave bleef achter...
Dave wou niet mee de lucht in... Hoogtevrees en drempelvrees denk ik... Dus kon ik niets anders doen dan bij het opstijgen hem op de foto zetten van in de lucht... Om de drie uur te vullen dat wij weg zouden zijn, ging hij de abdij bekijken (maar helaas kon hij daar niet binnen), in de Jaguar zitten, boekje lezen, slapen, wat rondwandelen....Spannend!!
450m hoog
De conversatie in het vorige bericht bewijst dat ik werkelijk een naïef kieken kan zijn... Ik had werkelijk niks, noppes, rien de knots, door... Terwijl ik eigenlijk wel had kunnen weten dat het ging gebeuren. Zou Dave echt in staat zijn om op zondagavond nog naar Brussel te rijden voor een tààrtje??? Ja, eigenlijk wel. Dus zijn eigen onnozeliteit heeft hem geholpen om alles voor mij verborgen te houden... In mijn oorverdovende naïviteit heb ik het hem niet gemakkelijk gemaakt (maar toch ook weer niet zo moeilijk) om mij in diezelfde naïeve toestand tot op de parking van Groot-Bijgaarden te krijgen...
Toen ik de rest daar zag staan, viel mijn frank nog niet meteen. Het was een 'bletteke' en het dwarrelde zeer langzaam naar beneden. Amaai! Dus toen begon ik eindelijk door te krijgen wat de bedoeling was... De ballonvaart waar ik bijna een jaar op gewacht heb... En het verrassingseffect was er. Ook al wist ik wat mijn kado was, ik had er absoluut niet bij stilgestaan... Fantastisch... Michel, Ki, Gert, Olijf, Ge, Vince, Dave, Katrien.... en misschien de andere die er niet bij waren oa Sam ... écht super bedankt!!!!
Een taartje in het bos... (Yeah right!)
Oh Help, hoe kon ik zo naïef zijn??? Dus daarom kon Dave ineens niet mee gaan lopen...
Ik kom thuis, na het lopen (zie bericht 7/5: een rustig weekendje) # Michel heeft gebeld, hij stelt voor om samen iets te gaan eten in een restaurant in den bos in Elsene * Oké ---- een uur later ---- # We gaan eigenlijk gewoon een taartje eten, en een boswandeling maken. * Gaan we voor een taartje naar Brussel? Zal ik mijn nieuw rokje aandoen? # Nee, nee, doet maar een broek aan. En oude schoenen. * Oude schoenen? Voor effe in het bos te gaan wandelen? Ik zou liever mijn botten aan doen. # Katrien, doet gewoon uw rode schoenen aan, da's goed genoeg ---- Dat was ook de eerste keer, Dave die mij bijna verbiedt om botten aan te doen... Bizar... ---- * Seg, maar gaan we nu naar Brussel voor een taartje te eten? Dat moet dan toch wel heel speciale taart zijn zenne! # Ja, dat is ook heel speciale taart. Ze hebben de gewone taarten, maar ook speciale bananentaarten en zo... En het ligt vlakbij waar ik vroeger op kot zat, en ik wil graag nog eens teruggaan. ----- En dat moet plots nu? Allez, ja, kom, ik ga er niet over zagen... -----
Onderweg.... # Pffff, dju he, ik was beter nog eens naar de wc geweest. Net voorbij Wetteren.... # Pffff, ge waart beter in Wetteren effe gestopt... * Tja, Daveken, dat zegt ge best vóór den afrit naar de parking en niet erna... Aan Erpe- Mere... # Stopt ge dan efkes in Groot-Bijgaarden? * In Groot-Bijgaarden??? Kunt ge het dan niet tot bij Michel ophouden? # Tot bij Michel? Dat is wel nog zeker 20 minuten verder he!! ...... # Als ik nerveus ben, hoe merkt ge dat dan aan mij? * pfff, dan praat ge veel te veel en kraamt ge allerlei onzin uit. Zijt ge nerveus misschien? Stilte...
Aan de parking van Groot-Bijgaarden... # Zet u efkes aan de kant, ik ga pissen. .... # oké, we zijn weg. # Goh, Katrien, wacht efkes, zet uwen auto eens stil. Ik ga efkes een wandelingske maken want ik voel mij niet goed... Kom, parkeert dienen auto - zet uw handrem op!!! - en komt effe mee. ....
AAAAAHHH, wat doet gelle hier???
Sterretje in de autoruit
Sinds donderdag hebben we een ster in onze ruit... Steentje (???) op onze voorruit gekregen toen we achter een vrachtwagen reden. Moet toch maar pech hebben natuurlijk. En geen kleintje... zo ongeveer een 1stuk groot - als 't niet groter is. Dus ik vrijdag naar de Car Glass (gezien zij zoveel reclame maken, is dat de enige die ik ken). Ze konden proberen om het te herstellen ( 69) met 40% kans dat het lukte... Da's zo van wel willen, maar eigenlijk op voorhand weten dat het niet zal lukken. Tja... En hoeveel kost een nieuwe voorruit voor een opel astra bj 2003? 385, 69 Wablieft?
Au!!!
Duur steentje zeg!
Gelukkig ging ik na het ontnuchterende bezoek langs bij Inge, mijn Herbalife consulente. En toevallig had zij een kuisvrouw wiens echtgenoot een tankstation / Auto Glass hersteller openhield. Hier in Ledeberg/Gentbrugge (niet in Sint-Martens-Latem waar de car glass is). En naar het schijnt veel goedkoper dan Car Glass. Dus ik naar daar, en inderdaad: diezelfde autoruit, geplaatst en al, kostte me bij autoglass 110 goedkoper, nl 232,12. Da's toch al de moeite dacht ik zo!
f*** carglass!!
07-05-2006
een rustig weekendje
Zaaalig, zo'n rustig weekendje... Niets moet, alles kan... afin, of toch bijna alles
Gisteren op ons gemakje boodschappen gedaan, gaan shoppen in Gent, ijsje gegeten, ... én 25° !! Heerlijk! Veel volk in 't stad natuurlijk, vooral veel toeristen leek me... Maar een gezellig sfeertje..
Vanmorgen dan afkicken: zo'n miezerig weer, voortdurend aan het regenen... Tussen twee buien door ben ik toch nog kunnen gaan lopen. Dave ging meegaan, kleedt zich aan - ik ondertussen aan het wachten - en als we dan aan de voordeur staan, bedenkt hij dat het toch zo'n miezerig weertje is, en dat hij eigenlijk toch niet echt veel zin heeft om mee te gaan lopen... Grmbl!!Moet ik dààrvoor zo lang wachten??? Ik heb dan een 4tal kilometer gelopen, toen begon het weer te regenen en ben ik richting thuis gelopen. De atletiekpiste was om één of andere reden afgesloten, nog nooit tegengekomen, maar goed, wat sight-seeing doorheen Gentbrugge was ook wel leuk.
Morgen naar Tienen, mijn kamer daar eens opruimen. Dat wordt écht wel hoog tijd. Heb er twee dagen voor uitgetrokken omdat ik denk dat ik die hard nodig zal hebben. Ik ga mijn fototoestel meenemen om een voor - en na foto te maken, maar ik ben nog niet zo zeker of ik de 'voor' foto wel durf publiceren... On verra! Morgenavond ga ik couscous maken bij bobone en voor bobone (en mij), en overmorgenavond heb ik met papa en Jan-Willem afgesproken om samen in Leuven te gaan eten. Gezellig!
06-05-2006
Ontbijt op bed... voor Dave
Vanmorgen om 9u wakker, met Dave nog ronkend naast mij. Het moment om hem een ontbijt op bed te brengen! Normaalgezien wordt hij al wakker als ik me ook maar omdraai in bed, maar nu bewoog hij zelfs niet toen de deur krakend en piepend openging. Toen ik - een half uur later - bovenkwam met een heerlijk ontbijt (verse koeken van bij de warme bakker en vers geperst fruitsap) sliep hij zelfs nog en was de verrassing compleet!
05-05-2006
Loko's vice - kampioen
Speciaal voor Jurgen en Michel, maar natuurlijk ook voor Jan, Dave, Hilton, PJ, Gijs en Dimi...
Een vermelding hier op onze blog, want 'mijn' mannen zijn vice-kampioen geworden met Lokomotiv Broessel. Na een eerste jaar (vorig seizoen) in de C-reeks te zijn begonnen, meteen gestegen naar de B-reeks, en het voorbije seizoen mooi weer de tweede plaats veroverd in die B-reeks, wat betekent dat we volgend jaar de A-reeks een poepje zullen laten ruiken... of niet soms?
Reeks B
Naam
M
G
V
X
Dv
Dt
P
1
De Boerkes
16
14
1
1
124
62
43
2
Lokomotiv Broessel
19
11
5
3
108
86
36
3
Den Hemel
19
10
6
3
86
84
33
Anyway, heren, als ik eens kijk naar de Loko-site, lijkt het mij dat Jurgen opnieuw topschutter wordt (al denk ik dat er een aantal goals niet zijn opgenomen in de ranking). Ook de Man van de Match ranking lijkt mij wat achterhaald en moet dringend bijgevuld worden. Maar bon, het seizoen is ten einde, op naar het volgende!!!
Sweet kisses, Kinky K
04-05-2006
Brandnetelsoep
Lag ik dan eindelijk lekker van het zonnetje te genieten in de tuin, voorkant bakken, draaien en ... AU!! Geneteld!! Bij mijn zoektocht naar een stevige brandnetelplant, zag ik in eerste instantie enkel gras. Tot ik wat beter keek, en wat zag ik daar? Een onooglijk klein miezerig plantje. De blaadjes waren nauwelijks te zien, maar wel de stekels: kleine zwarte puntjes op de piepkleine blaadjes... En net daar moet mijn voet belanden natuurlijk!!
Toen ik rondkeek in de tuin, merkte ik nog heel wat piepkleine miezerige brandneteltjes, en één groot exemplaar, de plant waar Punki zich altijd achter verstopt (of denkt te verstoppen).
Misschien is brandnetelsoep wel een idee?
Gemengde brandnetelsoep
Om overtollig vocht kwijt te raken
Nee, bovenstaande naam is geen grap. Brandnetels worden al eeuwenlang in soepen verwerkt en zijn zeer geschikt om af te vallen. Laat de giftige verdelgingsmiddelen dus maar staan en houd wat plek in de tuin over voor een groep brandnetels en paardebloemen, zo doet u niet alleen uzelf maar ook de omgeving goed. Pluk de zachte, jonge scheuten brandnetel met handschoenen en kies de lichtgroene paardebloemblaadjes uit het midden van de plant. De soep is heilzaam voor uw bloed en bestrijd opzwellen door vastgehouden vocht.
Ingrediënten:
100 gr. jonge brandnetels, paardebloemblaadjes, rucola of zuring (of een mix)
60 gr. biologische boter
4 grote bosuien, gesneden
4 eetl. olijfolie, extra vergine
150 gr. aardappelen
1 1/4 l. groentebouillon
3 dl. magere biologische yogurt
Werkwijze:
Hak de gemengde bladeren in een keukenmachine of met een staafmixer fijn.
Smelt de boter, meng deze met de gehakte bladeren en zet het mengsel in de koelkast.
Smoor de uien in een grote pan op laag vuur in de olie.
Schil de aardappelen en snijd ze in blokjes, doe ze bij de uien in de pan.
Smoor alles 2 minuten op laag vuur.
Giet de bouillon in de pan en laat deze 15 minuten zachtjes koken tot de aardappelen gaar zijn.
Roer de yoghurt erdoor en pureer alles tot een gladde soep.
Draai het vuur zeer laag, voeg het gehakte bladerenmengsel toe en roer de soep goed om.
yeah! We zijn er!!! 5,2 km lopen aan één stuk, en aan een goed tempo. En dat in de volle (ochtend)zon (die sinds gisteren schijnt en die ik dus nog lang niet gewoon ben). Ik ben echt supercontent. Volgens mijn programma bij Morgenbeginik.be moet ik nu nog maar 3.5 km lopen, op 22 minuten. Maar het programma gaat veel te traag naar mijn goesting, dus nu ben ik een drietal weken eerder dan verwacht aan mijn eerste doelstelling gekomen : 5 km lopen binnen de 35minuten. En gezien ik die gelopen heb op 29 minuten (inclusief de halve minuut dat ik gedronken heb bij acute nood aan vocht)... Well done, Smeyers! ;-)
03-05-2006
lekker in het zonnetje...
Wat een zaaaalig weertje was het vandaag hier in Gent... en wat heb ik gedaan? in de voormiddag twee uur binnen gezeten bij de infosessie frans, dan op de middag de was uitgehangen in de tuin en wat foto's getrokken van mijn luilekkerkonijnen, en dan weer twee uur binnen gaan zitten bij de kapper...
Bobo en Punki lagen hier beter in de tuin...
Parlez-vous ...?
Net thuis van een infosessie voor een cursus frans bij de VDAB... Vorig jaar al eens geprobeerd om met een zelfstudiecursus frans mijn kennis wat bij te schaven, maar dat zelfstudie gedoe was blijkbaar toch niet echt iets voor mij. Dus, nu ik zooooveel verlof heb, kan ik het beter nuttig gebruiken en volg ik de week van 15/5 een onderdompelingscursus frans. En vandaag was het infosessie, een niveautest kreeg je er gratis bij. Zat daar met 9 man in dat leslokaal... een overjaarse gentse puber, een chichimadammeke, een stoere macha, een werkloze van 12 stielen-13 ongelukken-genre en gelukkig ook nog enkele normale mensen... En, toeval of niet, maar het zijn de in mijn ogen normale mensen - waar ik mezelf voor het gemak ook maar bij reken - die zullen starten met de onderdompelingscursus. De rest werd te licht bevonden, blijkbaar. Of niet gemotiveerd genoeg... "4 halve dagen? in de namiddag? Wauw, dan moet ik voor ten enen mijn bedde ni uit. De Max" (dixit de gentse overjaarse puber) " over 4 weken? dat duurt véél te lang!! Is er geen kortere cursus?"
Miljaar, terwijl we zaten te wachten op de lesgever, vroeg ik me al af waar ik in godsnaam terecht gekomen was... Op de VDAB natuurlijk... zucht... Ik zag mezelf daar al zitten, frans klappend tegen de overjaarse puber: "Alors, vous faites quoi ce soir? " "Moi? Je vais al la café!! c'est le Max!!" Brrrrr....
02-05-2006
Voor de klas...
Bij wijze van gewenning en voorbereiding op een jaartje op de schoolbanken, stond ik vandaag in de klas... Niet als student, maar als lesgever.... En dat is verdomd goed meegevallen... Ik vond het zelfs écht plezant om te doen. Aan 25 derdejaars studenten ergotherapie moest ik vertellen over mijn werk als ergotherapeute in een lokaal dienstencentrum, en natuurlijk werd daarbij ook de ergotherapie aan huis uitgebreid belicht... Het was alsof ik mijn roeping gemist had... lesgeven... Nou ja, het zit misschien ook wel een beetje in de genen... Papa heeft ooit lesgegeven, en mijn ma staat nog altijd voor de klas...
Toen ik na mijn middelbaar aan mijn studies begon, twijfelde ik namelijk tussen onderwijs (lager onderwijs dan) en ergotherapie. Het is uiteindelijk ergotherapie geworden. Misschien was het de verkeerde keuze? En misschien was ik dan nu niet bij de flikken beland? Mijn vader vroeg zich al af waarom hij in godsnaam 3 jaar hogere studies betaalt heeft als ik nu naar de flikken ga...
01-05-2006
*Playbeach*
Gisterenmiddag naar Playbeach geweest in Gentbrugge met Ilse en Maritt. En plezier dat ze had, La Maritt! Ilse en ik moesten haar chaperoneren, kwestie dat ze nergens af donderde, of klop kreeg van een andere kleine, of klop uitdeelde aan andere kindjes... Zie je het voor je, we liepen daar als twee tetterende kiekens achter dat kleine huppelende schepseltje: van de glijbaan naar het grote springkasteel naar het kleine springkasteel via de glijbaan naar nog een andere glijbaan. Tot ze de trappen naar het gelijkvloers opging, en ontdekte dat als ze dan langs de andere kant terug naar -1 ging via de glijbaan, wij dan ook met de glijbaan naar beneden moesten (ofwel helemaal rond via de trap). Dus Maritt terug die trappen op en hup, helemaal rond naar de glijbaan. 5 keer hebben we die toer gedaan. 5 keer. Toen hebben we haar subtiel afgeleid naar het ballenbad en konden wij ons terug neerzetten...
30-04-2006
De peecee... mannelijk of vrouwelijk?
4 redenen waarom een computer vrouwelijk is: 1. Niemand, behalve hun maker, kan de interne logica begrijpen. 2. De taal die ze gebruiken om met andere computers te communiceren is onbegrijpelijk voor alle anderen. 3. Zelfs de kleinste fout wordt in het langetermijngeheugen bewaard om later snel terug opgevraagd te kunnen worden. 4. Zodra je een computer aanschaft, kom je in een situatie terecht waarbij je de helft van je salaris aan accessoires blijft uitgeven!
4 redenen waarom een computer mannelijk is: 1. Om ook maar iets te kunnen laten doen moet je hem aanzetten / opwinden. 2. Bezit een schat aan informatie maar is nog steeds niet in staat om zelf te kunnen denken. 3. Wordt geacht zelf problemen te kunnen oplossen, maar de helft van de tijd heb je er zelf problemen mee! 4. Zodra je hem hebt kom je erachter dat als je even had gewacht, je een betere kon krijgen!
Aan u om uit te maken wat het geslacht van je computer is...
29-04-2006
Met de kippen in de tuin!!
"Mijn kiekens mogen ook wel eens van het zonnetje genieten", bedacht ik toen ik mij in het zonnetje ging leggen. En natuurlijk was ik ook benieuwd hoe Bobo en Punki op de kiekens zouden reageren...
Nou nou, wat een ontgoocheling. In plaats van de territoriale strijd die ik verwacht had, bleven die twee tamzakken gewoon in het zonnetje liggen. Bobo in hare vuilbak, en Punki achter hare vuilbak... Bobo is na een tijdje even komen checken, Punki heeft ze volgens mij niet eens opgemerkt... En ja, de kiekens hadden natuurlijk ook geen last van territoriumafbakening. Daar ging mijn verhoopte spannend moment van de dag...
27-04-2006
nog 7 dagen werken...
... tot einde mei...
Er zijn 31 dagen in mei, waarvan 8 weekenddagen en 4 officiele verlofdagen = 19 werkdagen. Ik moet nog 12 dagen congé opnemen, dus dat betekent nog 7 dagen om te werken....
Nog 7 dagen heb ik om alles hier op orde te krijgen voor mijn collega's en opvolgster... Aan het uitkuisen van mijn kasten moet ik al niet meer beginnen, want daar heb ik minstens 2 weken voor nodig. Dat betekent dat er hier als ik vertrek nog paperassen zullen liggen die ik heb geërfd van mijn voorgangster, en dat ik in die 3,5jaar dat ik hier gewerkt heb, niet eens de kans heb gekregen om die berg papier te bekijken. Je wilt echt niet weten hoe hard ik hier gewerkt heb!!! Wat op zich ook wel inhoudt dat er niet veel nuttigs in die berg zal te vinden zijn anders had ik het al lang nodig gehad. Dus dat impliceert dat ik de ganse berg eigenlijk meteen in de vuilnisbak kan kieperen. Maar toch... wie weet zit er ergens nog een belangrijk dossier tussen... ach, ik hou me mijn laatste 7 werkdagen niet bezig met brol van 4 jaar oud, ik heb wel andere dingen aan mijn hoofd... Mijn bureau opruimen bijvoorbeeld. Mijn collega's briefen over de stand van zaken van de Wijs en de Opendeurdagen. Afscheid nemen van de vrijwilligers en bezoekers van het centrum. Een mailtje sturen naar mijn collega's uit de andere centra... genoeg te doen om die 7 dagen mee te vullen!
26-04-2006
Het begin van het einde...
Vandaag personeelsvergadering in de Vlaschaard...
Blijkbaar de laatste waarop iedereen aanwezig is voor de congé's, en voor mijn vertrek. Daar had ik natuurlijk niet bij stil gestaan. Dus de laatste mededeling was eenkadootje. Dat ik al had zien liggen, maar mijn frank was nog niet gevallen. Kadootje was voor mij... ter afscheid... Een bon om de H&M leeg te kopen (chance dat ik gisteren niets gekocht heb in de H&M tijdens mijn shoppingronde!!) en een bon om te gaan eten in de Gekroonde Hoofden. Moet zijn dat ik daar uren over gezaagd heb, dat ze op dat idee gekomen zijn ;-) Geweldig leuke kado.
En daar zat ik dan. Te overdonderd om mijn bek open te trekken. Ik heb ze nog net kunnen bedanken. Dat heb ik er nog uitgekregen.
Wat kon ik ook zeggen?
Dat ik hen allemaal ga missen? Dat ik schrik heb dat ik misschien toch de verkeerde keuze heb gemaakt? Dat ik ook onwennig ben voor die nieuwe wereld waar ik in ga terechtkomen? Dat ik hoop dat ik bij de flikken even geweldige collega's als hun ga vinden?
Pfff.. zucht...
Ik denk dat het besef dat ik hier vertrek pas tot mij gaat doordringen op het moment dat ik mijn schriftelijke bevestiging heb van mijn inschrijving in den OPAC, de Gentse politieschool in Mendonk, en van de startdatum van mijn opleiding: donderdag 1 juni 2006. Dan pas zal het écht tot mij doordringen...
Lag ik dan eindelijk lekker van het zonnetje te genieten in de tuin, voorkant bakken, draaien en ... AU!!
