Drie dagen eruit, en wat deed dat deugd!!!

Drie dagen, afin, eigenlijk 2,5 als je de vlucht eraf trekt, ergens anders, weg van de dagelijkse beslommeringen, en dan nog in het gezelschap van goede vrienden. Wat moet een mens meer hebben?

We hebben dus ongelofelijk genoten van ons tripje naar Barcelona, zoals wel duidelijk is op de foto.
Al was het al maar omdat het daar zo'n 19 graden warmer is dan hier... bijna een klimaatschok toen we gisteren uit het vliegtuig stapten...

Ze zijn eindelijk volledig afgewerkt, mijn kiekens!
Mijn haantje heeft een week of drie moeten opdrogen, het was een hele operatie om hem te laten rechtstaan. Het gips wordt er dan ingegoten want hij moet schuingehouden worden en is veel vloeibaarder dan bij de andere kiekens, zodat hij wat meer recuperatietijd nodig had. Maar nu staat hij toch schoon recht... den baas van het kiekenkot!
Gisteren hebben ze allevier dan een likje vernis gekregen, en zie ze nu eens stralen!!!

Namen heb ik nog niet... Dave en Katrien misschien?

Mijn volgende papier-maché project wordt een konijn. Dat staat al vast. De datum van de werken nog niet, want voorlopig is het wat druk om daar aan te beginnen. Ik heb wel alvast papier-maché gekocht, kwestie van meteen te kunnen beginnen als mijne kop er naar staat en alles ervoor moet wijken...

Eigenlijk zou ik er beter meteen mee beginnen, want een mens stelt toch maar alles uit.. Tijd heb je nooit genoeg!

Ik erger me soms dood aan jeeprijders.
Ik kan perfect begrijpen dat sommige mensen een jeep nodig hebben - om opmetingen te gaan doen in de Waalse gebergten, om de zandstormen te trotseren aan de Vlaamse kust,... - maar ik durf ervoor wedden dat 3/4 van de jeeprijders hun jeep NIET nodig hebben, maar gewoon kicken op het machtsgevoel dat je waarschijnlijk zal krijgen als je in een jeep rijdt.
Oh ja, het zal wel veilig zijn, zo'n monster, hetzij enkel voor de inzittenden. Want de fietser of voetganger die tegen de bumper van zo'n gigant wordt geslagen, zal er minder goed aan toe zijn. Maar goed, de machtsgeile bestuurder van de jeep zit veilig, en dat is toch wel het allerbelangrijkste nietwaar?

Vanmorgen, op weg naar mijn werk, nog twee kennismakingen met jeeprijders.
De eerste was een vrouw in een gigantisch grote en brede jeep. Ik vertraag zodat ze kan doorrijden - want ja, ik ben nu éénmaal hoffelijk in het verkeer - zelfs tegen jeeprijders, het zijn immers ook maar mensen - maar als je denkt dat je dan een opgestoken hand te zien krijgt, of toch iets in dat genre dat voor een reactie kan doorgaan, nee hoor. Oké, ik kan er nog mee leven, uiteindelijk zijn ook niet alle bestuurders van pakweg een ford fiesta zo attent. Maar nadat ik haar had voorgelaten, wurmde ze zich op de andere rijstrook, waardoor de aankomende auto stevig op zijn rem moest gaan staan. En mevrouw jeeprijder reed parmantig door... goh, waarom zou ze ook stoppen? Wat zou dat kleine mormel van een Fiat Punto haar kunnen doen hebben, behalve een schrammetje op de bumper?

Het tweede jeepgeval was hilarisch. Een vrij oud model, misschien dat de eigenaar recht uit de jungle kwam - dacht ik bij mezelf. Bleek de bestuurder een oudere heer te zijn - ruwe schatting: 75jaar - met een hippe klak op én drie letters in zijn nummerplaat.
Nu ben ik door mijn vader altijd gewaarschuwd geweest voor auto's met slechts één of twee letters in de nummerplaat. Want dat zijn oude nummerplaten, en meestal zijn de bestuurders dus ook al op een zekere leeftijd gekomen en zijn ze minder alert in het verkeer. In dit geval was het dus een oudere man die zijn leeftijd trachtte te verstoppen door 1) met een jeep te rijden, en 2) een hippe klak op te hebben in plaats van zo'n typische oude mannen-klak... Verraden door zijn nummerplaat...
Ik ben dan maar zo snel als mogelijk is op de Gentse ring in volle spits, voorbijgetuft, kwestie van onszelf in veiligheid te brengen.

Katrien

Helaas... deze foto's zijn gecensureerd door de webmaster...
Geen compromitterende foto's op deze weblog, en zéker niet van mijzelf!