En inderdaad: vanaf nu is ons Kathleen een gediplomeerde drugsontdekker.
Deze week
Omdat we de plantages zo leuk vonden, besloten we ze ook nog eens met de fiets te verkennen: leuk, maar heet..... ondertussen zijn de verbrande plekken al goed aan het vervellen (Netty)
fietsferry
Afwisselend stralende zon en heet, met soms een tropische regenbui om even af te koelen
Bijkomen na gedane arbeid aan de waterkant.
Dinsdag hebben we Arian vergezeld naar Nickerie voor een werkvergadering. Tussendoor stopten we even bij Coronnie op zoek naar Rode Ibissen. Een prachtig stukje natuur, maar muggen..... !!! Hier noemen ze de beestjes Mampieren, maar wij zeggen vampieren: op een kwartiertje tijd was Marc zijn rug een waar betenlandschap: 42 steken, losdoor de T-shirt. De rode Ibissen zagen we enkel van ver, maar het was zeker de moeite waard, een ongelooflijk vogelbestand, vliegende vissen...
Tussendoor bezoek aan Nickerie, de markt.
En natuurlijk uitblazen na gedane arbeid.....
Gisteren hadden we minder geluk: gans de dag tropische regen, vervelend, maar soms toch mooi.
time flows
Hallo,de tijd gaat snel. Ann is ondertussen weer thuis en wij hebben wat achterstand met ons reisverslag. Sinds maandag zijn Arian en Kathleen terug aan het werk en moeten Marc en ik ons zelf vermaken. Kathleen tolkt momenteel voor de Franse ambassade: die een opleiding geeft aan de politie hier om hun te leren waar drugs kunnen verstopt worden in voertuigen. Elke avond komt ze met wilde verhalen thuis; binnenkort kan ze zelf de dienst leiden
Eind vorige week trok een 4-daagse wandeltocht door de straten van Paramaribo: thema: de verkiezingen van 25 mei. Een vrolijke bedoening, alle 24 partijen waren aanwezig samen met alle sportclubs in kleurrijke fitout. Nogal wat anders dan de Gentse Fieste-stoet: tijdens de 'gaten' in de optocht laat men het kruisend verkeer gewoon door. Daarna hebben we 'Paramaribo by night' verkend, hiervan geen getuigen....
Wat blijft verwonderen: de straatkunst, werkelijk alles wordt beschilderd met reklame.
Plantage Peperpot: langs de overzijde van de Surinamerivier liggen een aantal oude plantages. Een heerlijk gebied om te wandelen en te fietsen.
Suriname kent vele bevolkingsgroepen. We bezochten de Indoestaanse crematieplaats: indrukwekkend, soms echte kitch, maar zeer sfeervol.
11-04-2010
Matapica
Na een dagje rust (en was) zijn we weer op weg'op zoek naar de schilpadden, die in deze tijd van het jaar hun eieren op het strand komen leggen.
Eerst een leuke boottocht.
Soms met hindernissen: het bootje wordt over de dijk gehesen.
Door mangrovebossen en moeras.
Aankomst in het natuurreservaat. De zonsopgang bij de Atlantische Oceaan.
Op een nachtelijke wandeling hebben we geluk: dank zij de gids, kunnen we het volledige proces meemaken: het werpen van de eieren, het toedekken, en de terugtocht naar de oceaan. Iedereen wordt er stil van. De volgende morgen zijn we voor dag en dauw alweer present om te zien of er nog laatkomers achtergebleven zijn.
En we hebben geluk, ditmaal bij daglicht.
Nadien een welverdiend ontbijt in ons paradijselijk kamp.
En rust, zee en zon.... al kan het wel heet worden.....
Aankomst en Browsberg
Hallo, Kathleen is druk bezig met de voorbereiding van een vertaaltour, dus neem ik de blog even over. De tijd gaat snel. Vorige week zijn we na een verwarrende vlucht goed aangekomen: ik bleek niet te kunnen inchecken, omdat ik gesignaleerd stond als 'persona non grata' (drugdealer ?). Nadat dit eindelijk uitgeklaard was, bleek de vlucht overboekt. Even spannend dus, maar de beloning was navenant: een lekker luxueus zitje in Business Class. Na even aclimatiseren van de Belgische temperaturen naar de Surinaamse +30 graden, zijn we zaterdag vertrokken naar Brownsberg, heerlijk de natuur in.
Ons verblijf : na een leuke afdaling vanaf de parking, het bos in.
Wat voelen we ons klein !!
De heenweg was leuk, de terugweg met een hoogteverschil van 450 m, op zijn minst gezegd vrij vermoeiend.
Flora en fauna indrukwekkend.
Ann in wonderland.
Leve de geplaveide paden....
Geen commentaar..... wat naar beneden gaat, moet later terug naar boven... pffff
Snurkers buiten..... rarara.....
En de volgende dag nog maar eens een watervalletje als verfrissende douche meegenomen, natuurlijk alweer onderaan de berg
29-03-2010
De Alliance Française
Dag vrienden en familie,
Ik weet het, het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets op de blog heb gezet, maar ik heb het dan ook vrij druk en wel met het volgende: De Alliance Française de Suriname. Tegenwoordig geef ik elke avond in klasverband van 18 tot 20 uur les en heb ik daarvoor nog enkele keren privélessen. Soms zijn dit zes volle uren op een dag en geloof me dat ik na zo een dag bij gemiddelde temperaturen tussen de 27 en de 32 graden bekaf ben. Daarbij krijg ik ook meer en meer vertalingen te doen voor o.a. hotels en tour-operators. Maar het is nog steeds ontzettend leuk. Met mijn eerste groep ben ik reeds aan module 2 begonnen en ben ik weer 10 weken zoet. Net voldoende uren om begin juni te kunnen stoppen en rond die tijd te plannen om een poosje vakantie te nemen in België.
Met Arian gaat het ook zeer goed! Hij neemt tegenwoordig 'iets' minder hooi op zijn vork, het werk geraakt stilletjes aan op de rails. Zijn functioneringsgesprek was blijkbaar ook bijzonder gunstig, dus voorlopig zijn we hier nog niet weg. We hebben dan ook nog ontzettend veel plannen om toch in de regio een paar reisjes te ondernemen de komende jaren. In het najaar is er alvast een lang weekend Curaçao gepland, van hieruit niet duur en niet lang vliegen.
Binnen enkele dagen komen Elisa, An, Marc en Netty bij ons op vakantie. We kijken er ontzettend naar uit en volgende week hebben Arian en ik verlof genomen, zodat we met de groep een paar avontuurlijke tripjes kunnen maken. Vanaf volgende week hebben we ook een nieuwe reflexcamera, zodat we mooiere foto's kunnen nemen en vooral de 'beestjes' van dichter bij kunnen fotograferen.
Hieronder nog foto's van de Alliance, nog een authentiek gebouw in koloniale stijl.
Mariandl, Gina, Carmen en Jeanne op de prijsuitreiking van een opstelwedstrijd. De eerste vier winnaars waren allemaal leerlingen van mij. Ik was zo ontzettend trots!!
Gezellige receptie achteraf met o.a. ook veel aanwezigen van de Franse Ambassade
Monsieur André, le Président de l'Alliance
Catherine Prosper, mijn directeur
01-03-2010
Rudi
Ja, Rudi is al weer een weekje weg, het gaat snel, maar het was gezellig eens een vriend op bezoek te hebben. En binnen een maandje komen dochterlief Elisa, Anne, Marc en Netty. Ik kijk er nu al naar uit!!
Ik wou ook via de blog onze buren bedanken voor jullie reacties (André en Armand waarvan ik een reactie kreeg maar waarvan ik jullie e-mailadres niet heb) en de goede zorgen in het bijzonder Greta die maakt dat de poes niet verhongerd en de post niet nat wordt geregend, dit blijkbaar in goede samenwerking met schoonouders en dochterlief.
Voor de rest hebben we weer een drukke week achter de rug, ook ik krijg op dit moment meer werk door de Alliance aangeboden en dan blijft er nog weinig tijd over voor vertier.
Hier nog enkele kiekjes van Rudi tijdens zijn verblijf in Suriname!
Mango's plukken
Brownsberg
Onze hangmatten hangen gebruiksklaar. We hebben ook het nut aan den lijve ondervonden. De volgende ochtend lag er een slang in onze pinahut, netjes opgerold in het hoekje. Neen, op een kampeermatrasje krijg je mij hier niet!!
De Irenewaterval
17-02-2010
Blanche Marie (4)
Vanuit Blanche-Marie is het nog 2 uur rijden tot in Apoera aan de Corantijnrivier die de grens vormt met Brits Guyana. Daar tussenin ligt de steengroeve van Nootje, een zakenpartner van Arian zijn bedrijf. We mochten de tweede dag op zijn steengroeve logeren.
Een reuzeboom langs de weg..
Op de steengroeve een klein torretje gevonden...... Vond nog niet de juiste benaming, neushoornkever? olifantskever? titanic boktor? In elk geval zag ik dat verzamelaars daar veel geld voor neertellen.... ik zette hem terug in de natuur....
Evenwijdig aan de weg van de Blanche-Marievallen naar het grensplaatsje Apoera loopt de Bakhuis-spoorlijn. De ruim 100 km lange spoorweg dwars door de jungle staat in de volksmond bekend als 'de spoorlijn van nergens naar ergens'. Bij de onafhankelijkheid in 1975 kreeg Suriname als gouden handdruk 3,5 miljard Nederlandse guldens mee, een bedrag dat in tien tot vijftien jaar mocht worden opgemaakt. Er werd een Meerjaren Ontwikkelingsplan opgesteld, waarvan het meest prestigieuze onderdeel jet ontwikkelingsproject voor West-Suriname was. In West-Suriname zou een groeipool worden ontwikkeld met Apoera aan de Corantijn als hoofdstad. Er zou aan de Kabaleborivier een stuwdam worden gemaakt voor electriciteitsvoorzieningen, die dan zouden dienen voor landbouw, bosbouw en ontginning van bauxiet. Onderzoek had aangetoond dat in het Bakhuisgebergte voor minstens 90 miljoen ton bauxiet op ontginning lag te wachten. In Apoera werd een kade gebouwd voor aanmeren van zeeschepen, en Bruynzeelwoningen werden gebouwd voor de werknemers. De bauxietmaatschappijen toonden echter geen interesse voor de dure bauxiet uit het verre binnenland.
De staatsgreep maakte een einde aan de plannen... De daaropvolgende militaire regeringen hebben het project, dat toen al vijfhonderd miljoen gulden had gekost, niet meer uit de kast gehaald. Wel verkochten zij het materiaal dat in Apoera stond om de enorme uitbreiding van het leger te kunnen financieren.
Apoera is het klassieke voorbeeld van weggegooid geld geworden (ook geen foto waard). Het spookstadje wordt nu wel bewoond door vooral indianen.
Hier een locomotief, reeds overgroeit door de natuur, op het eindpunt van de spoorlijn die stopt op de kade aan de Corantijnrivier.
De steengroeve van Nootje
Nog een wandeling in het woud... we zagen een bende apen die zich door de bomen slingerden, maar helaas geen foto ervan.
Een grapefruitboompje in de steengroeve
Arian steeds met houwer op pad...je zal maar een giftige slang tegen komen hé
Op de terugweg even een watermeloen consumeren
Nog een paar uur rijden door de oneindig groene bomenzee
Blanche Marie (3)
De volgende dag vroegen we aan de man ter plaatse of hij ons wou gidsen op een wandeling. We dachten dat we het woud in zouden gaan, maar niets was minder waar. Hij ging dwars door de rivier en watervalletjes met ons. Had ons ook niet verwittigd dat we wel eens nat zouden kunnen worden!!
Het begon nog deftig, je schoenen uit doen is niet zo lastig
Hier wordt het toch al iets dieper. De gids vindt een vislijn die daar achter is gelaten..
Rudi, de man van de praktische kant...
Een watervalletje
Uiteindelijk dan toch helemaal nat en kostbare spulletjes doorgeven...
Arian rustig met een boek aan de kant, de zon was heel fel vandaar een beetje overbelicht..
Bij Blanche-Marie (2)
Eenmaal aangekomen staat ons een prachtige verassing te wachten. Na uren groen, groen en nog eens groen krijg je plots watervalletjes te zien van een ongelooflijke schoonheid. Niet dat deze watervallen zo spectaculair zijn, maar die open plek in het woud is een echt prachtig. Met hun dertig meter zijn ze één van de hoogste watervallen van Suriname. De Blanche-Marie Vallen waren al in een eerder stadium door de koloniale landmeters in kaart gebracht, maar werden in 1897 herontdekt door de voormalige luitenant Van Drimmelen, die op dat moment districtcommissaris van Nickerie was. Hij vernoemde de vallen naar zijn vrouw Marie. Twee jaar later zocht de geoloog Dubois er naar bauxiet. Hij werd getroffen door de schoonheid en vroeg een concessie op het gebied. Bouwde er mooie vakantiehuisjes, e.d. Enkele generaties later, en na het overlijden van de laatste meneer Dubois, zit de erfenis al enkele jaren in onverdeeldheid met als gevolg dat het vakantie-oord in verval is. Wij verkozen om onze hangmatten op het terras op te hangen en niet binnen in zo een huisje te slapen (ik moet jullie niet uitleggen wat een jungle allemaal kan doen aan zo huisjes als je ze niet onderhoudt!!!). We moesten voor ons 'kamperen' toch dik betalen, maar we zaten aan het huisje aan de vallen en helemaal alleen.
Bij ons aankomst toonde de gids (die verblijft telkens 3 maanden aan één stuk in het woud en gaat dan voor een paar weken terug naar de stad) waar we het veiligste in de vallen konden baden. Rudi kon er niet rap genoeg inzitten!!
Center Parcs in het echt...
Ze bestaan uit gigantische basalten rotspartijen waar het water afdenderdt...
Hangmatten ophangen en barbecue aansteken!
Zie je de vallen op de achtergrond??
Zonder commentaar..
Volgende morgen: net wakker en nog even uitschommelen ...
Op weg naar Blanche Marie (1)
Een driedaagse avontuurlijke tocht!!
We zijn blij deze week vriend Rudi als logé te hebben. Aangezien hij ons avontuur had gevraagd, hebben we ook voor avontuur gezorgd! De dag na zijn aankomst zijn we gepakt en gezakt, met enorme koelbox met proviand en drinken, voldoende water, hangmatten, planken, kettingzaag, kabels, .....enfin, alles wat je nodig hebt om op survival te gaan in het regenwoud, vertrokken voor een driedaagse tocht richting Brits Gyana. In het westen van Suriname liggen diep verstopt in de jungle de Blanche-Marie watervallen, gelegen op circa 300 km van Paramaribo. Ze hebben de weg door de jungle aardig opgeknapt, met als gevolg dat we er nu maar 5 uren hebben overgedaan om er te geraken terwijl men er vroeger 10 uren over deed. Maar je moet nog steeds een four wheel drive hebben, want het laatste stukje is af en toe bijna onbegaanbaar. Spectaculair is hij wel: dwars door onbewoond savanneland, door swampen waar je kniehoog door het water rijdt en door oogverblindend regenwoud. Met bruggen waar je door de gaten de rivieren en kreken kunt zien stromen en je dus af en toe planken voor de wielen moet leggen, om niet weg te zakken in de oude staalconstructie. Wij gingen helemaal alleen, maar het is toch verstandiger dit in karavaan te doen, want je komt hier uren, soms dagen niemand tegen.
Midden in het traject bij Witagron heb je een redelijk degelijke brug over de Coppename rivier. Het is een piep klein dorpje met wat ik zag weinig leven, en vanaf hier is er tot bestemming werkelijk niks meer.
Voor de laatste 15 km afslag Blanche-Marie moet je minimum een uur uitrekenen. De laatste brug is dan ook even twijfelen van doen we het of doen we het niet, maar als je al zo ver bent gekomen dan ga je niet terug hé!
(Netty)
Een driedaagse avontuurlijke tocht!!
