Ik ben Rudi, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kartix.
Ik ben een man en woon in Bonheiden (België) en mijn beroep is technisch bediende.
Ik ben geboren op 29/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: o.a. fotografie, electronica, indoorkarten, computers..
Materiaal
Canon 20D
Sigma 10-20mm f4-5.6 EX DC HSM
Canon EF24-105 f4 L IS USM
Sigma 18-50mm / f2.8
Canon EF50mm f1.8 II
Sigma 70-200mm f2.8 HSM APO
Sigma 180mm f3.5 EX IF APO HSM macro
Sigma 50-500mm f4-6.3 EX APO RF HSM DG
Canon MP-E65 f2.8 macro
Sigma 1.4x & 2x teleconverters
Sigma EF500DG ST
Manfrotto 055PRO
Manfrotto RC322 ballhead
Kartix fotoblog
In horam vivere betekent: leef van dag tot dag (letterlijk leef van uur tot uur) !
Dagelijks minstens 1 nieuwe foto. Uw commentaar of beoordelingen zijn altijd welkom.
28-06-2006
Groene sabelsprinkhaan
Vanmiddag tijdens de lunchpauze de benen gaan strekken in het park. Deze kleine rakker zat er ook.
Daar waar ik tot voor een paar jaar geleden woonde stond de Nekkerhal in het verlengde van onze tuin. Enkele weken geleden er een aantal foto's gaan maken en ik vond deze wel een aparte sfeer hebben mede door de wolken en apart licht.
Vandaag wat meer geluk gehad dan gisteren. Op 1 plaats zag ik veel platbuiken, gewone oeverlibellen en een plasrombout zonnen op de zandige ondergrond. Dit is dus de plasrombout.
Close-up van het oog van een daas. Heel af en toe durft een vrouwelijke daas al eens bloed van mensen zuigen. Steekmuggen daarentegen, ook weer de vrouwtjes, aarzelen niet en slaan onmiddellijk toe. Heb ik vanochtend spijtig genoeg zelf moeten ondervinden. Op een bepaalde plek waar ik net wat juffers aan het fotograferen was werd ik plots aangevallen door een bende van tientallen steekmuggen. Resultaat: heel veel gestoken dwars door de kleding heen; bovenlip, neus en ogen gezwollen, dikke bulten her en der, gezwollen handen. Een kwartier later zag mijn huid over gans het lichaam rood, een allergische reactie die je kan vergelijken met de rode uitslag op door zweet geïrriteerde plaatsen. Eenmaal thuis heb ik me volledig ingesmeerd met een middel om o.a. muggenbeten te verzachten. Een uur later waren de rode vlekken zo goed als verdwenen. Nu 's avonds is de zwelling van de bovenlip bijna helemaal verdwenen maar ogen zijn nog steeds dik, al is het minder dan vanochtend.
Vroeger, héél vroeger, was het vaak de gewoonte dat wanneer er een vriend op bezoek kwam hij steevast "nen druppel" werd aangeboden. Zou dit piepklein spinnetje ook bezoek verwachten ?
Deze is van een aantal maanden geleden. Door geduldig op de juiste plaats te wachten komen deze toch wel schuwe beestjes redelijk kortbij en dan is het fotofeest.
Een distelvlinder is een trekvlinder. Ze overwinteren in het zuiden van Europe, sommigen zelfs in Afrika en komen vanaf mei terug onze streken afgezakt. Een hele prestatie voor zulke kleine wezens!
De kevertjes hingen zo vol met stuifmeel dat ze niet meer konden wegvliegen en amper tegen de bloemkelk op konden kruipen. Overdaad schaadt, "te" is nooit goed ... behalve tequila :)
Het is verbazend hoeveel meer je ziet als je leert kijken. Deze prachtige gevel in De Haan moet ik in het verleden wel een keer of 50 voorbij zijn gelopen maar heb die nooit opgemerkt. En nu plotseling is hij er, als vanzelfsprekend, YE:OLD:WIND:DIAL, de oude windroos.
Vanmiddag tijdens de lunchpauze de benen gaan strekken in het park. 
Ik weet niet zo gauw hier iets bij te verzinnen ... maandagen kunnen je brein schade toebrengen ;)
Het westportaal van de Dom in Trier (D)
Daar waar ik tot voor een paar jaar geleden woonde stond de Nekkerhal in het verlengde van onze tuin. 
Af en toe probeer ik eens wat uit onder de lichttent.
Nog een paard, een stalen ros.
Gisteren naar Planckendael geweest. 
Gewoon, een paard.
Close-up van het oog van een daas.
Bloemetjes, voor u.
Vroeger, héél vroeger, was het vaak de gewoonte dat wanneer er een vriend op bezoek kwam hij steevast "nen druppel" werd aangeboden.
Deze is van een aantal maanden geleden. 
Een distelvlinder is een trekvlinder. Ze overwinteren in het zuiden van Europe, sommigen zelfs in Afrika en komen vanaf mei terug onze streken afgezakt. Een hele prestatie voor zulke kleine wezens!
De kevertjes hingen zo vol met stuifmeel dat ze niet meer konden wegvliegen en amper tegen de bloemkelk op konden kruipen. 
Opname met 180mm macrolens en tussenringen. 
Het is verbazend hoeveel meer je ziet als je leert kijken. 
Mannetje roodborsttapuit zingt zijn mooiste deuntje voor 2 aandachtig luisterende vrouwtjes.
"Als je toch zo met je camera rond mij staat te draaien dan kan ik even goed effe zwaaien" lijkt dit kleine rode weekschildkevertje gedacht te hebben.
