 |
|
|
| Steun ons lokaal schooltje in Senegal |
|
|
| 09-08-2007 |
 het einde en het begin |
Beste vrienden in het fiere België,
Als Belg mogen we fier zijn. Laat mij een verhaal vertellen. Enkele jaren geleden was er in Djifer een schooltje. Enkele scouts in België besloten dit schooltje te helpen, maar hun verzekering in België liet dit niet toe zodat de kids zonder school achter bleven. Maar daar waren de volgende Belgen: motards. Toen zij hoorden van dit verhaal, deden zij hun geldbeugel open en legden het bedrag op tafel voor een klas.
In juli 2007 verschenen er 2 Belgen om een tweede klas te bouwen en in augustus 2007 verschenen ondergetekenden met de nodige fondsen om een sanitair te construeren in Djifer.
Het hoeft niet gezegd te worden dat met een Belgische nummerplaat je je auto daar niet op slot moet doen.Het respect voor ons Belgen is daar groot en oprecht.
Maar wij twee waren daar voor de scholen van Djakhanor en Djifer.Op zak hadden we een mooi bedrag dankzij al die mooie mensen in Oud-Heverlee en Huldenberg. We logeerden in Djijack, een logement van een Zwitser, Jean-Pol. Deze laatst zit in het comité dat ons project ter plaatse beheert. Je kan hem vertrouwen als je eigen vader. Een man die kan begeesteren. HIj was verschoten van het feit dat dit project woord houdt. Vele mensen komen in de streek en beloven zeer veel, maar laten nooit niets meer van zich horen. En daar zijn wij. Een kangoo vol materiaal en een mooi bedrag in België op de bankrekening.
De mensen fleurden op, hadden terug hoop en de plannen die in het verleden gemaakt waren, konden terug op tafel gelegd worden. Dinsdagavond werden we uitgenodigd op de dorpsraad. Te vergelijken met onze gemeenteraad aangevuld met de wijzen van het dorp. Iedreeen mocht zijn zeg doen, eerst in de lokale taal waar wij in vrede werden welkom geheten en een vredevolle terugkeer naar ons geboorteland werden gewenst. Onze toespraak werd afgesloten met een warm applaus, waarna het de beurt was aan de president de commune, onze burgemeester. In zijn toespreek van 30 minuten konden wij opmaken dat het dorp vol bewondering is over het feit dat 2 Belgen weken gevaar trotseren om hun dorp te bereiken en dat wij ere burger worden van de gemeente Palmarin.
Na de toespreken was het tijd om het materiaal te overhandigen met de nodige poses voor foto's en daarna in stoet naar de school van Djakhanor. Een mooi moment en een gevoel dat we eindelijk bereiken waar we al enkele maanden voor gewerkt hebben.
Wat gaan we nu doen met jullie geld? In de school van Djakhanor gaan we toiletten bouwen en waterleiding leggen. De bedoeling is van dit in Djifer ook te doen, maar daar hebben we momenteel nog niet genoeg fondsen voor. Maar zoals belooft is dit een project voor meerdere jaren en wij hebben de mensen daar eindelijk hoop gegeven. Na vele jaren van beloftes verschijnen wij daar met daden.
Nu we de situatie ter plaatse gezien hebben kunnen we antwoorden op de vraag of dit project waarde heeft. Elke investering in kinderen en jeugd heeft zijn waarde. De Senegalese overheid investeert bijna 80euro PER KLAS voor gebouwen, onderhoud en werkingsmiddelen. Bij ons bedraagt de toelage van de staat meer dan 100euro PER KIND en alleen voor werkingsmiddelen. Een vergelijking waar je stil van wordt, zeker als je weet dat ze tot 60 leerlingen per klas kunnen hebben.
Het zal voor de eerste keer in jaren zijn dat elk kind bij het begin van het schooljaar (3oktober) een schrift en een potlood heeft. "Ze gaan zo gelukkig zijn!"
Het bedrag dat jullie gegeven hebben, geeft hen hoop en laat hen projecten uitwerken. Eerst en vooral het bouwen van toiletten. Deze investering levert werk op voor velen. Vanaf volgende week wordt er gestart met het maken van bakstenen en wordt de gleuf gegraven voor de aansluiting op de waterleiding. Het is opmerkelijk hoe fier een dorp is op zijn school.
Ondertussen hebben wij de kangoo op een dubieuze manier kunnen verkopen wat het te spendereren bedrag lekker de hoogte in jaagt.
Vandaag lieten we hem alleen achter, ontheemd van zijn nummerplaat HAH en niet beseffent van wat hij teweeg heeft gebracht. ZIjn laatste meters met een Europeaan zijn gereden... en hij klokt af op 7378km. Er wachten hem nu nag 485000km over stoffige Afrikaanse pistes.
Het gaat hem goed.
Ondertussen zijn we in Dakar aanbeland voor de laatste 3 dagen van onze reis. Chaos!!!!!!!! Een hel!!!!!! Volgend jaar wordt hier blijkbaar een Islamitische topgehouden en de Arabische oliestaten hebben hier alle straten in één keer opgebroken. We logeren hier in de Viavia bij Lies.
Een oase van rust....
Bij deze sluiten wij af. Wij bedanken iedereen die heeft bijgedrage tot de realisatie van deze actie.
De dorpsgemeenschappen van Djakhanor en Djifer bedankten iedereen voor zijn vrijgevigheid. Jullie maken in deze dorpjes wel het verschil.
We zien elkaar terug in ons landje van melk en honing.
Wordt vervolgd.............
Bart (Indy) en Bart (Hergé)
09-08-2007, 02:07 geschreven door Bart en Bart 
|
|
|
|
|
| 08-08-2007 |
|
De laatste meters met de kangoo zijn gereden.... Hij is gestopt op 7378 km.
08-08-2007, 11:02 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 06-08-2007 |
| Afscheid |
De kangoo is de held van het dorp.
Hij heeft ons helemaal van België naar Djifer gebracht. Daarom alleen al wordt deze wagen vereerd in het dorp.
Momenteel wordt hij gebruikt als gratis taxi brousse.
Vandaag is de knalpot eraf gevallen, maar dat is ondertussen al gerepareerd.
Hoe is het gesteld met onze held?
Hij is bedekt met een laagje modder van 1 cm (regenseizoen in combinatie met zandwegen), een mooie rode aardse kleur. Dat rood past perfekt bij het groen en het geel.
Binnenin liggen kilo's zand. Maar hij bolt nog steeds schitterend rond.
Maar.... helaas... we hebben hem vanmorgen verkocht.
Morgen is het onze laatste dag samen.
Het afscheid zal hard zijn. Dat meen ik echt.
Bart
P.S: Heb net vernomen dat mijn vader al een vervangwagen op het oog heeft, opdat ik toch iets heb om mee rond te rijden als we terug zijn.
Merci, vader.
06-08-2007, 17:36 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
|
Gisteren hebben we de hele dag met de boot de streek verkend. Prachtig stukje aarde dat we gezien hebben.
's Avonds hebben we vergaderd met de verantwoordelijken van de scholen en we hebben besloten dat er deze maand nog begonnen moet worden met de bouw van sanitaire voorzieningen en met de aanleg van waterleiding.
We durfden niet te vragen waar die 150 leerlingen momenteel naar het WC gaan.
Vandaag gaan we meehelpen vloer te leggen in de nieuwe klas.
Er staat ook een belangrijke ontmoeting op het programma. We worden voorgesteld aan de gemeenteraad.
Dinsdagavond volgt dan de grote aankondiging in het dorp met toespraken. Ze verwachten ook een toespraak van ons.
We geven hier ontzettend veel hoop want heel veel mensen beloven blijkbaar projecten op te starten maar die sterven dan een stille dood.
Wij zijn in levende lijve aanwezig, met kangoo. En we zijn hier nog niet weg. Cup speelt zelfs taxi als hij even tijd heeft.
Vervelen zullen we ons niet. Werk genoeg aan de winkel.
06-08-2007, 12:15 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
|
|
|
