 |
|
|
| Steun ons lokaal schooltje in Senegal |
|
|
| 06-08-2007 |
 Afscheid |
De kangoo is de held van het dorp.
Hij heeft ons helemaal van België naar Djifer gebracht. Daarom alleen al wordt deze wagen vereerd in het dorp.
Momenteel wordt hij gebruikt als gratis taxi brousse.
Vandaag is de knalpot eraf gevallen, maar dat is ondertussen al gerepareerd.
Hoe is het gesteld met onze held?
Hij is bedekt met een laagje modder van 1 cm (regenseizoen in combinatie met zandwegen), een mooie rode aardse kleur. Dat rood past perfekt bij het groen en het geel.
Binnenin liggen kilo's zand. Maar hij bolt nog steeds schitterend rond.
Maar.... helaas... we hebben hem vanmorgen verkocht.
Morgen is het onze laatste dag samen.
Het afscheid zal hard zijn. Dat meen ik echt.
Bart
P.S: Heb net vernomen dat mijn vader al een vervangwagen op het oog heeft, opdat ik toch iets heb om mee rond te rijden als we terug zijn.
Merci, vader.
06-08-2007, 17:36 geschreven door Bart en Bart 
|
|
|
|
|
|
|
Gisteren hebben we de hele dag met de boot de streek verkend. Prachtig stukje aarde dat we gezien hebben.
's Avonds hebben we vergaderd met de verantwoordelijken van de scholen en we hebben besloten dat er deze maand nog begonnen moet worden met de bouw van sanitaire voorzieningen en met de aanleg van waterleiding.
We durfden niet te vragen waar die 150 leerlingen momenteel naar het WC gaan.
Vandaag gaan we meehelpen vloer te leggen in de nieuwe klas.
Er staat ook een belangrijke ontmoeting op het programma. We worden voorgesteld aan de gemeenteraad.
Dinsdagavond volgt dan de grote aankondiging in het dorp met toespraken. Ze verwachten ook een toespraak van ons.
We geven hier ontzettend veel hoop want heel veel mensen beloven blijkbaar projecten op te starten maar die sterven dan een stille dood.
Wij zijn in levende lijve aanwezig, met kangoo. En we zijn hier nog niet weg. Cup speelt zelfs taxi als hij even tijd heeft.
Vervelen zullen we ons niet. Werk genoeg aan de winkel.
06-08-2007, 12:15 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 04-08-2007 |
| Aangekomen |
We logeren bij Jean-Pol, bezieler van het project.
Hij is een echte Zwitser met zo'n lange witte baard.
Gisteren zijn we de scholen informeel gaan bezoeken.
Het is hier momenteel ook schoolvakantie voor de kinderen en zoals we al geschreven hebben regenseizoen. Velen van hen zijn op het veld gaan werken.
De scholen zijn te klein voor het groot aantal kinderen.
Morgen hebben we een belangrijke vergadering met de belangrijkste mannen van het dorp.
We hebben net inzage gekregen in de plannen en met het geld dat we in België ingezameld hebben kunnen we ze zeker uitvoeren.
Morgen maken we het bedrag bekend, als iedereen er is. Zo wordt niemand voorgetrokken.
We gaan deze schoolgemeenschap echt kunnen helpen. Op dit moment wordt er in Djifer een tweede klas gebouwd. Voor deze klas zijn er al 69 inschrijvingen.
Twee jonge Belgen zijn met die bouw aan het helpen. Cup is vandaag ook al gaan meehelpen met de plakkerij (stukadoor in het mooi Nederlands) terwijl ik ziek in bed lig met diarree en lichte koorts.
Morgen gaan we met een visser de delta bezoeken. Het is hier echt heel prachtig.
Voor het moment zoeken we een koper voor de kangoo. De opbrengst zal meer opleveren voor de kinderen.
We zijn hier nog enkele dagen afgesneden van het internet, dus geen grote verhalen en foto's.
Toch allemaal al een grote "dank u wel" uit naam van de leerlingen en de onderwijzers hier aan die vrijgevige Belgen.
04-08-2007, 20:29 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 02-08-2007 |
| Korte tussenstand, net voor de finish. |
We zijn net aangekomen in Palmarin.
Het ligt op 5 km van Djifer.
We slapen bij een Zwitser die mee het project beheert.
We zijn weeral de enige klanten, van laagseizoen gesproken.
Morgen is het de grote dag.
02-08-2007, 21:54 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
| Modder en hoop |
We komen steeds dichter bij ons doel.
Een zekere spanning beginnen we te voelen. De Cup is zelfs al snel naar kapper geweest, om er wat deftig(er) uit te zien.
We bevinden ons ergens in het binnenland, zo'n 50 km van Djifer.
De kangoo hangt helemaal uit elkaar en vol modder. Maar de sponsers blijven leesbaar (we doen ons best).
Het regenseizoen is echt wel gestart. Enorm vochtig en heet. Zeer vermoeiend.
.
We hebben net onderweg een schooltje bezocht. Voor materiaal af te geven dat we voor iemand anders meegenomen hebben.
Amaai, men wordt hier wel bescheiden. Dit schooltje telt 40 tot 80 leerlingen en ze krijgen 0 euro middelen van de staat.
De ouders van deze leerlingen hebben niets maar moeten wel betalen, maar dan is er nog niets om te kopen. Onvoorstelbaar.
Je bent wel blij dat je iets kan geven, maar eigenlijk doet het ook wat pijn. Die kinderen hebben hier geen kans of amper een fractie van bij ons. En dan moet je weten dat 41% van de mensen hier jonger is dan 14 jaar. Daar word je wel even stil van.
Maar elk kind ter wereld heeft dezelfde lach en dat geeft hoop...
Warme groet.
02-08-2007, 20:55 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 01-08-2007 |
| Paris-Dakar |
|
Hier een langzaam bericht:
Cup is vandaag vastgereden in het zand. Nochtans had hij al de hele dag als een ware woestijnracer (=deskundige in het rijden met een rallywagen in woestijn, dus niet met een kangoo) de meeste putten kunnen ontwijken. Het voelt echt aan als de rally Paris-Dakar: zand, putten, hitte, stof slikken, dorst, tranende ogen, toeschouwers langs de weg,... En een moment van zwakte of verstrooidheid kan hier grote gevolgen hebben. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van de plaatselijke bevolking. Kleine zwartjes hebben ons eruit geduwd in ruil voor een drankje. Het leven kan toch mooi zijn, nietwaar.
We hebben tijdens onze rit vandaag ook maar één politieman moeten omkopen. Hij beweerde namelijk dat we onze pinker verkeerd gebruikten.
Enfin, het is ons weer gelukt om die man met wat kleingeld gelukkig te maken.
We slapen vanavond in Lac Rose, op 10 meter van de aankomst van Paris-Dakar. Het voelt ook een beetje als een overwinning.
Het is een mooi resort met een zalig zwembad. Laat de zon maar branden. (we hebben een beetje zon opgestuurd en blijkbaar is deze aangekomen) Hier zitten wel geen andere toeristen, enkel den Indy en Hergé dus. We mogen hier logeren voor een appel en een ei en mogen zelfs met de familie meeëten. De eigenaars van het resort zijn naar huis.
Momenteel valt de elektriciteit hier meer uit dan dat ze aan staat. Maar we beginnen dit land te snappen en te beminnen. Het is een kwestie van aanpassen en het gewoon te laten gebeuren. Niet te hard nadenken.
We hebben ook de derde dag op rij regen. Maar zelfs dat deert ons niet. Wij slapen heerlijk buiten in hangmatten.
Het enige nadeel: Op Cup zijn kuiten staan 200 muggebeten.
Het einddoel nadert, we voelen het.
Groetjes van de woestijnracers.
01-08-2007, 18:21 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 30-07-2007 |
| eerste dagen in senegal |
Dit is Indy en Hergé vanuit Saint-Louis in Senegal.
De rit naar de grens was fantastisch. We moesten 100km rijden door een natuurreservaat op onverharde wegen. De winterbanden van BSS (merci Rans) hebben hun hart opgehaald. De kangoo deed het fijn op de beschermplaat van de boite de vitesse na, maar die hebben we kunnen plakken met tape. We hadden voor deze weg gekozen omdat de douane van Diama veel gemakkelijker zouden zijn dan die van Rosso waar er tot 100euro smeergeld moet betaald worden.
En de verhalen klopten. Senegal binnenkomen was gemakkelijk en kostte ons 0euro wat blijkbaar een wonder is. Om Mauretanie uit te raken moesten we wel bijna 70euro op tafel leggen voor allerlei administratieve kosten die blijkbaar ter plaatse worden uitgevonden.
Maar we waren Senegal dus binnen op een zeer relaxe manier en als beloning gaven we man die ons geholpen had een lift naar Saint-Louis. Dat bleek een goeie zaak te zijn want hij had geld om de politie om te kopen. Later hebben we geld afgehaald om hem terug te betalen.
Maar als je te maken krijgt met corruptie en willekeur van de politie dan gaat als Europeaan je bloed koken. Maar je moet rustig blijven en ze onmiddelijk omkopen dan gaat het het vlugste.
Want ze vinden vanalles uit. Het vorige bericht meldde een tweede brandblusser, maar dat blijkt nu een tweede gevarendriehoek te zijn. Een blanke moet hier een tweede gevarendriehoek hebben. Ik zou het ook niet geloven moest ik het niet zelf hebben meegemaakt. Ook de wanorde in de kangoo bleek bij een volgende politiecontrole een boete op te leveren van 10 euro die we met 5euro smeergeld hebben weggekregen.
Hier gaan we nog even aan moeten gewoon worden.
We slapen nu op een camping in van die traditionele grote tenten. Hier is het ondraaglijk heet. Tussen 11 en 4 kan je bijna niets doen. Gisteren heeft het voor de eerste keer in 10 maanden geregend. (10min)
Voor de rest bevalt het ons hier wel. Zonder problemen kan je hier een pint drinken. (1,6euro voor 60cl) De mensen zijn hier ongelooflijk vriendelijk. Gisteren hebben we zelfs met het personeel van een bar gratis mogen meeëten.
Morgen gaan we weer een stukje zuidelijker naar een schildpaddendorp in de buurt van Lac Rose. De dorpjes met de schooltjes zullen we hopelijk bereiken tegen het einde van de week.
De Cup is Indy(ana Jones) en zelf ben in Hergé. Bijnamen die we gekregen hebben van de Franse eigenaars van de camping.
De schrijffouten die soms in onze artikels staan zijn voor een groot deel te wijten aan Querty-toetsenborden die een beetje azerty zijn met een vleugje arabische tekens. En soms is het gokken. Het voorgevoel is dat we ook geen foto's meer zullen kunnen plaatsen omdat de verbinding hier verschrikkelijk traag is. Maar van dat weer hier wordt je traag, zelfs de computers.
Tot de volgende!
30-07-2007, 19:01 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 29-07-2007 |
| Senegal bereikt!!! |
Wij hebben de woestijn overleefd. Maar het belangrijkste: We hebben Senegal bereikt.
De laaste 100 km van Mauretanië was piste en dus loodzwaar. Om het land uit geraken kostte het ons 70 euro maar om Senegal binnen te geraken moesten we niets betalen. Maar we hebben al ondervonden dat de politie hier zeer corrupt is. Na 20 km al 2 boetes aan ons been: we hebben namelijk geen tweede brandblusser in de wagen (= eerste boete) en wanorde in de kangoo (= tweede boete). Ongeloofelijk gewoon!!!! We slapen vannacht op het stand.
29-07-2007, 00:52 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 28-07-2007 |
| In Mauretanie |
|
Hallo allemaal,
Dit berichtje schrijven we vanuit de hoofdstad van Mauretanie. Dit betekent dat we al 2000km woestijn achter de kiezen hebben. De woestijn is prachtig en lelijk tegelijkertijd, marr ook rustgevend en spannend.
Honderden kilometers rijden in een zandbak onder een loden hitte kruipt wel in de kleren en in de motor. Maar het zicht en het grootse van dit landschap maakt je nederig.
Jullie denken nu dat loopt daar vlot, maar niets is minder waar.
Het begon aan de Marokkaanse grens. Een Marokkaanse douanier is verplicht niet te lachen; je amper aan te kijken, verschrikkelijk moeilijk te doen. Het was niet het leukste moment. Onze 2 wereldkaarten werden gekonfisceerd omdat de Westelijke Sahara in een ander kleur stond dan Marokko. Er viel niet mee te praten, wij hadden illegale documenten aan boord. Ondertussen zat een andere douanier gewoon T)shirts te nemen voor zijn kinderen. Soit, na meer dan anderhalf uur de grens over.
We moesten enkele kilometers afleggen in niemandsland. Piste, of beter gezegd pistes, want wij verdwaalden daar en het ligt daar vol mijnen. Spannend moment; maar met de hulp van een lokale kerel en enkele bankbiljetten kwamen we aan de Mauretaanse grenspost.
Een kot van planken en stukken plastiek was hun post. Te gek voor woorden, maar ze waren wel ongelooflijk vriendelijk en correct.
We waren in Mauretanie. Ons plezier was van korte duur. Na enkele kilometers reden we ons vast in het zand. Er stond ook een vrachtwagen midden in de weg vast. Na een tijdje stonden er wel enkele tientallen mensen die begonnen te graven en te duwen en stukje bij stukje kwam hij vooruit. Tot op een bepaald moment hij tot op het chassis in het zand stak. Dus graven...
Na anderhalf uur was hij los; maar we hadden er enkele vrienden bij.
Eerst een bed en een douche gezocht en dan lekker gaan eten met enkele Fransen en Nederlanders.
Donderdag (gisteren) was de trip door de echte woestijn zoals je he, kent uit de Jommekes. Vijfhonderd kilometer zandbak en de verarming bijna constant op.We hadden wel een Canadese meegenomen in de kangoo voor gezelschap. Een kwestie van eens tegen iemand anders te praten.
Zo dadelijk beginnen we aan onze tocht naar Senegal. De bedoeling is de grens over te steken in Diama. Het zou daar minder corrupt zijn.
We zien wel...
De groetjes aan iedereen en bedankt voor de berichtjes. Het doet deugd om ze te lezen.
Mr Eeman; sorry voor de wereldkaarten, maar in Senegal gaan we proberen enkele nieuwe te kopen voor de schooltjes.
28-07-2007, 12:55 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 26-07-2007 |
| mijnen onderweg |
Vanmorgen begonnen aan de laatste 400 kilometer van onze tocht door de woestijn van Marokko. Onderweg in dit verschrikkelijk (en) mooi landschap hebben we al verscheidene uren geen mens of dier tegengekomen. We zijn nu even gestopt om onze jerrycan bij te vullen. Eens dit gedaan is is het : op naar de grens naar zwart Afrika!
Maar voorzichtigheid is wel geboden want bordjes onderweg wijzen op mijnen langs de weg. Braaf zoals we zijn, blijven we rustig op de weg voortkarren in dit desolate landschap.
Groeten vanuit de Marokkaanse zandbak
26-07-2007, 14:51 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
|
We zijn er bijna!!!! Net de kaap van de 5000 km genomen. Nog even moet de Kangoo het volhouden maar hij doet het goed. Deze nacht doorgebracht in Daklat. De moral is goed en we zien het nog volledig zitten.
26-07-2007, 13:09 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 24-07-2007 |
| laatste woestijntraining |
24-07-2007, 02:38 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
| kangoo in de klinik |
24-07-2007, 02:16 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
| 21,22 en 23 juli |
Maanden geleden zei een vriend:"Gaan jullie naar Marokko Mijn zus woont in Agadir en mijn schoonbroer heeft een garage daar. Ik regel dat jullie daar goed verzorgd worden."
Dit was de enige reden dat we een tussenstop gepland hadden in Agadir. Zo vertrokken we op onze nationale feestdag vanuit Marakesh richting de Atlantic. Een trip van ongeveer 300km over de uitlopers van het Atlasgebergte. Mooi en zeer heet! De Cup durfde zelfs niet de campinggas in de auto te laten liggen bij temperaturen rond de 43° in de schaduw. Eens we Agadir naderden zorgde de zeelucht voor de ideale vakantietemperatuur.
Naast de temperatuur bleek ook in Agadir het verkrijgen van een biertje veel gemakkelijker. En zo gebeurde het dat op onze Fijt National we onze eerste pint konden drinken op een terrasje. Vive La Belgique!
Via de GSM werden we dan geleid naar Wilma. Een Belgische die getrouwd is met Tito een Spanjaard en eigenaar van een garage. In dat gezellig huis liepen hun twee kinderen rond: de 17-jarige 5-talen sprekende Anaï en de 14-jarige surfer Yann.
Met een stralende glimlach werden we ontvangen ten huize van deze familie. Na een drankje nam de gastvrouw onze was die we 2 dagen later gewassen en gestreken zouden terugzien. Ondertussen was Tito ook thuisgekomen en deze Spaanse Gerard Departhieu look-a-like bleek de perfecte gastheer te zijn. Geen onderwerp liet hem koud en de discussies in het Frans tussen hem en Cup waren geweldig om volgen. Het lijkt moeilijk om te geloven, maar de uitdrukking "Doe maar alsof je thuis bent" zou hier zijn kunnen uitgevonden. Het is zo hartverwarmend om als twee"vreemden" ergens zo te worden opgevangen.
Zondag lekker uitgeslapen en het ontbijt op het terras ging zacht over in de aperitief voor het middageten. In de namiddag zijn we dan in de baai van Agadir gaan zwemmen. Letterlijk duizenden Marokkanen en twee blanke Belgen op een prachtig zandstrand en in het beste zwemwter tot nu toe.
's Avonds op het terras gedineerd met enkele andere gasten en ondertussen werden de zwaarste verhalen over de woestijn verteld: doden door uitdroging, doden door op een mijn te rijden, doden door afgeschoten te worden uit een helicopter van de politie, doden door... Maar wel heel mooi!
Om 7 uur maandag opstaan want de kangoo moest naar de Clinique d'Automobiles, de garage van Tito.
Hij wou er zelf meerijden om het geluid van de motor te horen. Welke garagist bij ons doet dit nog!
De patron gaf zijn orders en de kangoo ging de lucht in voor een complete checkup.
Het werd middag en met een klaar-voor-de-woestijn-gestoomde kangoo gingen we terug naar Wilma voor het middageten, maar Tito liet ons een omweg rijden. We reden ,of beter gezegd we moesten, de bergen in. Steil, stenen, stof, bochten, kortom off-road zoals de kenners zeggen. Maar onze kangoo gaf geen krimp. Je zou bijna zeggen dat hij ervan genoot. Op de top toonde Tito ons een prachtig uitzicht over de baai van Agadir en je wist dat dit een uniek plekje was. Eeen korte, maar o zo mooie trip.
In Agadir wachtte Wilma ons op met een heerlijke maaltijd zodat we meer dan klaar waren voor een dollenamiddag met buggy's in het Marokkaanse platteland.
Nu is het avond. De Cup ronkt hier in de kamer tussen de gestreken was. Morgen begint een 4-daagse tocht door de woestijn naar de hoofdstad van Mauretanië. De weg blijkt in goede staat te zijn op zandophopingen na, maar wel eindeloos en desolaat. Benieuwd zijn we wel naar ons volgende hoofdstuk in deze reis.
Maar het laatste deel van dit hoofdtuk was schitterend door het Belgische bourgondische, de Spaanse familie-warmte en de Marokkaanse gastvrijheid waar wij van hebben mogen genieten bij deze fantastische familie in Agadir.
Bedankt Wilma, Tito, Yann en Anaï.
24-07-2007, 02:15 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 18-07-2007 |
| 16,17 en 18 juli |
Met een stralende zon en met de oproep tot gebed opgestaan op ons dakterras en onze kangoo
opgezocht.Na drie dagen was hij blij ons terug te zien en klaar om ons 200 km verder
te brengen naar Fes. Daar aangekomen hebben we eventjes moeten zoeken naar een
slaapplaats, maar na enkele tien minuten werden we door een onguur figuur naar
een kamer gebracht met gemeenschappelijke WC en douche. en trokken dan de medina in.
Heel groot, heel authentiek, heel verwarrend, een echt labyrint.Op de hoede voor valse gidsen lieten we
ons toch beetnemen en voor we het echt doorhadden waren we op weg met een jonge kerel. Hij was niet
slecht en hij bracht ons op mooie plekjes. Bekijk de foto s maar als we terug zijn.
Na het eten 's avonds hadden we genoeg van al dat water en die muntthee en
begonnen we een zoektocht naar een fris pintje. In een donker pubachtige
zaak konden we een biertje drinken voor 1.5euro en het smaakte.
's Morgens vroeg opgestaan en vertrokken voor een dagje rijden
dieper naar het zuiden. Na enkele dagen in stadjes en medina's
geweten te hebben, hadden we nood aan ruimte, water en rust.
Na 3600km kwamen we zo terecht in Oualidia , een dorpje 60km onder
Casablanca. Dit ooit klein vissersdorpje is nu een toeristische topper
voor de Marokkaanse toerist dankzij zijn baai met rustig water.
We hadden besloten hier te kamperen dus trokken wij de enige
camping op. Als enige Europeaan tussen 500 Marokkanen kan
je spreken van ondergedomeld te zijn in het lokale toerisme.
Enige minpunt zijn hier de sanitaire voorzieningen of het gebrek eraan.
Voor alle mannen samen zijn er 3 toiletten die eingelijk verstopt zijn.
Maar geen nood we leggen 'hem' er bovenop denken ze hier.
Het is onbeschrijfelijk. De douches zijn gezamelijk in zwembroek.
Het water komt overal uit behalve uit de gaatjes waar het normaal
uit zou moeten komen.
Toch maken wij hier vrienden en werden we uitgenodigd op een lokaal
feestje met waterpijp en muntthee.Naderhand bleken dit de lokale
homo's te zijn. Toch goed geslapen, wel met 'Newsweek' in onze broek.
Vandaag een rustig dagje. De kangoo wat laten rusten en wat gezommen
in de golven van de Atlantic.Net voor het schrijven van dit bericht hebben
we ook een backup gemaakt van onze foto's want 1 van
onze geheugenkaartjes is beschadigd en we zijn 25 procent van onze foto's kwijt.
Morgen naar Marrakesh, de parel van dit land en hopelijk een lekkere douche.
De groeten
PS: Becky, haar GSM-nummer wordt per opbod verkocht ten voordele van het project.
18-07-2007, 21:31 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 16-07-2007 |
| Heet, heter,... |
Het is hier verschrikkelijk heet.
Net de kaap van 3000 km genomen in deze drukkende hitte.
We zijn nu op weg naar FES.
16-07-2007, 14:32 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 15-07-2007 |
| In de Maroc |
Salaam alaykum,
We zijn weggevlucht in een internetcafe vanwege de loden hitte die hier in het Rifgebergte hangt:
U leest het goed,we hebben de overzet naar het Afrikaanse continent gemaakt. De bootreis van 3uur heeft er wel voor gezorgd dat we rood verbrand zijn. De douane verliep naar Afrikaanse normen vlot: 3 uur, 6euro en 3 sigaretten aan steekpenningen.
Eens er door hebbe we zo vlug mogelijk Tanger verlaten en de autostrade genomen. Bij autostrade moet u zich een gewone weg bij ons voorstellen, maar dan nog bochtiger. Een rond punt in Marokko is dikke fun, zonder politie is het eeuwigdurende chaos.
Na een uurtje rijden zijn we gestopt in een klein dorpje om iets te drinken en hadden we ons eerste contact met de plaatselijke bevolking. Marokkanen zijn verschrikkelijk gastvrij en vriendelijk. De eerste Arabische naam werd op de kangoo geschreven.
We zijn dan verder gereden naar een bergstadje, Chefchaouen; Verschrikkelijk romantisch en idyllisch. Een pachtige Medina (oude staddeel met een wirwar van straatje en steegjes volledig in blauw en wit geschilderd) De kangoo staat op een bewaakte parking en wij hebben een slaapplaats gevonden in een volzet hotelletje waar we op het dakterras mogen slapen voor 3euro.
Je kan hier geweldig en goedkoop eten,maar in de verste omterk is er geen lek bier te verkrijgen. Dus drinken we water en muntthee.
Maar zoals gezegd is het nu veel te warm en iedereen vlucht weg, de schaduw in.
Dat gaan we ook nu ook doen.
Bessalama
15-07-2007, 16:22 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
| 14-07-2007 |
|
Net het Europese vasteland verlaten.
We zitten op de overzetboot naar Tanger.
14-07-2007, 14:16 geschreven door Bart en Bart
|
|
|
|
|
|
|
|
|
