|
Hier een langzaam bericht:
Cup is vandaag vastgereden in het zand. Nochtans had hij al de hele dag als een ware woestijnracer (=deskundige in het rijden met een rallywagen in woestijn, dus niet met een kangoo) de meeste putten kunnen ontwijken. Het voelt echt aan als de rally Paris-Dakar: zand, putten, hitte, stof slikken, dorst, tranende ogen, toeschouwers langs de weg,... En een moment van zwakte of verstrooidheid kan hier grote gevolgen hebben. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van de plaatselijke bevolking. Kleine zwartjes hebben ons eruit geduwd in ruil voor een drankje. Het leven kan toch mooi zijn, nietwaar.
We hebben tijdens onze rit vandaag ook maar één politieman moeten omkopen. Hij beweerde namelijk dat we onze pinker verkeerd gebruikten.
Enfin, het is ons weer gelukt om die man met wat kleingeld gelukkig te maken.
We slapen vanavond in Lac Rose, op 10 meter van de aankomst van Paris-Dakar. Het voelt ook een beetje als een overwinning.
Het is een mooi resort met een zalig zwembad. Laat de zon maar branden. (we hebben een beetje zon opgestuurd en blijkbaar is deze aangekomen) Hier zitten wel geen andere toeristen, enkel den Indy en Hergé dus. We mogen hier logeren voor een appel en een ei en mogen zelfs met de familie meeëten. De eigenaars van het resort zijn naar huis.
Momenteel valt de elektriciteit hier meer uit dan dat ze aan staat. Maar we beginnen dit land te snappen en te beminnen. Het is een kwestie van aanpassen en het gewoon te laten gebeuren. Niet te hard nadenken.
We hebben ook de derde dag op rij regen. Maar zelfs dat deert ons niet. Wij slapen heerlijk buiten in hangmatten.
Het enige nadeel: Op Cup zijn kuiten staan 200 muggebeten.
Het einddoel nadert, we voelen het.
Groetjes van de woestijnracers.
01-08-2007, 18:21 geschreven door Bart en Bart 
|
