Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
There and back again
30-09-2012
Zuster-liefde
Een jongen nodigt je onverwacht uit om mee te gaan naar een concert. Je zegt ja omdat het concert je wel leuk lijkt en omdat je jongen aangenaam gezelschap is. Je verveelt je geen minuut die avond: je lacht heel wat, je leert elkaar beter kennen, je plaagt elkaar, je geniet van het concert, enz. Kortom, het is een avond om nooit te vergeten. Het lijkt op een date, maar dat is het niet. Je weet dat hij verliefd is op een meisje dat momenteel in het buitenland zit, en jij bent zoals altijd in de war over wat je voelt, maar je vermoed dat er niets meer aan de hand is dan vriendschappelijke gevoelens. Dan bekijk je je gsm en komt toch tot constatatie dat je heel wat berichten hebt gemist. Het merendeel van de berichten zijn van je ene zus die boos is omdat ik met die jongen naar een concert ben. Een heleboel berichten gaan over het feit dat ze het lelijk vindt dat ik verzwegen heb dat ik ook iets voor hem voel. Het ander bericht is van mijn andere zus die wilde laten weten dat mijn ene zus denkt dat er iets gaande is tussen de jongen en mij. En dan begint de dualiteit: langs de ene kant vind ik het erg voor mijn zus dat ik blijkbaar een beter contact heb met de jongen waarop zij verliefd is. Ik weet uit ervaring dat dat pijnlijk is. Langs de andere kant was ik kwaad omdat zij voor mij een leuke avond wilde verknallen. Had ik nee moeten zeggen tegen een leuke avond? Ik ga niet zo veel weg, dus ik probeer van elke gelegenheid dat ik wegga te genieten. Daar lijkt me dan toch niets mis mee?
Ik ben er ook bijna 100% zeker van dat het nooit iets gaat worden tussen de jongen en mij. We zijn te verschillend, maar komen wel goed overweg (althans, zo voel ik het toch aan). Maar wat als (en ik benadruk de als) er ooit toch iets meer zou komen tussen hem en mij? Dan weet ik dat mijn zus zou kwetsen, en zou ik dat over mijn hart krijgen? Langs de andere kant is zou het ook niet eerlijk zijn ten opzichte van mezelf dat ik dan een kans op geluk zou laten liggen. Dat is het moeilijke aan zusterliefde. Het is een basisgevoel dat aanwezig is en ergens voel je dat het natuurlijker is om voor je zus te kiezen dan voor een "buitenstaander". Mij kennende, ik zal ook effectief voor mijn zus kiezen. En ja, dat vind ik frustrerend aan mezelf. Ik zou eerder voor het geluk van haar kiezen dan voor mijn geluk, maar ik weet dat diep in mij die frustraties opstapelen en ooit tot een uitbarsting zullen komen. Ik weet dan ook dat ik meer voor mezelf ga moeten kiezen, maar doe dit maar eens als je jaren gewoon bent van eerst naar een ander te kijken voor je naar jezelf kijkt. Ik kan dit met momenten hebben. Dan ben ik alles beu en dan maak ik ineens extreme keuze voor mezelf, wat dan in de ogen van anderen egocentrisch kan lijken. Ik zal op zoek moeten gaan naar een evenwicht.
Nu ja, zoals ik al eerder zei: gelukkig zal ik in dit geval nooit moeten kiezen tussen die jongen en mijn zus. Hij heeft zelf al gekozen, voor een ander.
Van februari ben je aan het repeteren, je bent een heel week bezig met decor-opbouw, met het klaarzetten van de zaal, enz. en dan is daar het moment waar je al zo lang op bent aan het wachten: de voorstellingen. De ene moment ben je bezig aan je eerste voorstelling, en voor je het weet zit je aan de vijfde en de laatst voorstelling. Mijn weekend is nog nooit zo snel voorbij gegaan! En dan nu zit ik met het "zwarte gat". Alle teksten en liedjes zitten nog in mijn hoofd en ik zou niets liever doen dan terug op een podium kruipen om ze te brengen. Ik zit ineens ook terug met veel vrije tijd... Hoe ga ik die vullen? Er zijn activiteiten genoeg, maar gaat er iets kunnen tippen aan dat heerlijke gevoel van op het podium? Misschien een date?
