Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
There and back again
26-08-2012
Macho
Bestaat er iets erger dan mannen die telkens de aandacht moeten hebben van alles en iedereen? Gedurende de laatste weken moet ik twee keer per week een repetitie doorstaan met de grootste macho die ik ken. Kijkt er niemand naar hem, dan zal hij wel iets doen waardoor we kijken. Is iemand anders aan het woord, dan zal hij steeds ook iets vinden om toe te voegen aan het gesprek zodat hij niet vergeten wordt. Hij weet ook steeds altijd alles beter. Iedere vrouw die naar hem kijkt, heeft volgens hem een oogje op hem. Vervolgens begint hij met hen te flirten, is hij verliefd en gedraagt hij zich als de eerste de beste puber. Het meest frustrerende aan dit alles is dat ik niets mag zeggen omdat ik hem te vriend moet houden. Gewoon negeren zeker?
Liefde tussen peuters is toch ongelofelijk schattig, maar ze kunnen eveneens meedogenloos zijn. Ik doe mijn vakantiewerk nog maar vier dagen en een driejarig meisje is er in geslaagd om al drie "vriendjes" te hebben. Telkens is de relatie hetzelfde: ze doen alles samen, moeten steeds naast elkaar zitten, lopen hand in hand, geven kusjes en knuffels aan elkaar, enz. tot zij hem beu is en geen knuffels of kusjes meer wilt. Al twee jongetjes heb ik moeten troosten. Gelukkig is liefdesverdriet bij hen na een knuffel en een koekje van de juf al weer voorbij. Ging het bij volwassenen maar zo snel voorbij... Iedere week man van je leven zien en weten dat het niets kan worden, daar kan geen koekje iets aan doen.
Om even alle clichés te bevestigen: ik ben een typisch middelste kind die zich overal zorgen over maakt en steeds wilt bemiddelen. Ik ben voortdurend jaloers op mijn broer en zussen (een tweeling) en ben meer bezig met mezelf te vergelijken met hen, dan met het leven van mijn eigen leven. Daar bovenop studeer ik psychologie en ben ik een typische psychologie-student die alles over-analyseert (dit zal u waarschijnlijk nog wel merken in mijn toekomstige blog-berichten). Hoogstwaarschijnlijk besta ik uit nog meer clichés, maar ik kan natuurlijk niet alles ineens over mezelf prijsgeven.
Waarom ik juist vandaag met deze blog begin? Deze zomer moest voor mij dé zomer worden waarin alles zou veranderen. Het is midden augustus, en alles is nog steeds hetzelfde (inclusief het opnieuw verliefd zijn op een man met een vriendin, waarover in volgende blog-berichten zeker meer). Op vakantie heb ik mezelf zelfs gewaagd aan een strandwandeling. In alle alle typische vrouwen-boeken en -films is dit toch meestal de activiteit bij uitstek om het leven te overdenken waardoor alles duidelijk wordt? Dit werkte voor mij niet, maar ik heb er wel een mooi kleurtje aan over gehouden. Toch heb ik het gevoel dat volgend schooljaar alles anders wordt: een nieuwe school is toch ook een nieuw begin? En met een nieuw begin kan alles, dus ook een nieuw leven en daar hoort toch een blog bij, of niet soms?
Voor vandaag is dit genoeg. Ik begin morgen met mijn vakantiejob en ik moet me nog voorbereiden (voorbereiden betekent in dit geval het passen van de uniform en kijken of ik er toch zeker niet te dik in lijk).
Vanaf het volgende blog-bericht zullen jullie dus kunnen genieten van herinneringen en ervaringen, gecombineerd met mijn over-analyses!
