De morgenstond heeft goud in de mond, maar dit gold niet echt voor ons vandaag. Na de overweldigende ervaring van gisterenavond konden we deze morgen heel moeilijk uit ons bed. We hadden maar een 70-tal kilometers te fietsen en dus gunden we ons een uurtje extra nachtrust. Zodoende zaten we maar om 10 uur op onze fiets. Alleen ... we hadden niet ingecalculeerd dat na twee weken schitterend weer op dit moment een real Danish summer in het land is. Dat wil zeggen veel wind, af en toe een fikse regenbui en koele temperaturen. De eerste 23 km van onze tocht liepen door hetzelfde ruige duinengebied van gisteren omdat er maar een weg is naar Skagen. Met de wind op kop gingen we heel moeizaam vooruit. Het was al bijna middag toen we dit stukje hadden afgelegd. We vonden een mooie picknickplaats, annex kampplaats met blokhutten om te overnachten en genoten er van onze broodjes. Daarna moesten we onszelf weer in gang trekken. Het leek alsof we een decompressie hadden van al dat moois gisteren en onze benen wilden echt niet mee. Gelukkig was de weg na de duinen vlak tot in Frederikshaven . Alleen de stukken gravel zorgden voor wat gemor. Onderweg waren er ook nauwelijks voorzieningen om iets in te kopen en we waren ook vergeten dat het zondag was en dat er dus veel winkels gesloten waren. Dat komt er natuurlijk van als je bijna drie weken onderweg bent. Pas in Frederikshaven vonden we een Brugsen die open was. Daarna vervolgden we onze weg naar Saeby, de overnachtingsplaats van vandaag. We vonden daar een schitterende jeugdherberg met een prima kamer. Deze jeugdherberg wordt heel veel door Deense en Noorse sporters gebruikt om op stage te komen. Er staat een prachtig zwembad met alles erop en eraan. Er is een immens grote sporthal aan verbonden en verschillende sportvelden. Deze avond zaten er zwmmers in onze buurt. Het eten was heerlijk en we sloegen nog een leuk praatje met de kokkin. Ze maakte nog een lekker kopje thee voor ons en zo konden we vroeg naar bed voor een welverdiende nachtrust.
Vandaag beleefden we het toppunt van onze fietsvakantie ! We bereikten ons echte einddoel ! We fietsen nog een viertal dagen terug naar Viborg, maar Skagen was ons echt doel. 's Morgens genoten we van een lekker en verzorgd ontbijt en een heerlijk praatje met onze gastvrouw. Rond kwart over 8 zaten we al op de fiets, want we wilden de ruim 70 km naar Skagen zo snel mogelijk overbrugd hebben. Het weer zag er bij het opstaan oke uit, maar toen we onze fietsen optuigden, begon het te regenen. Niet heel hard, maar toch voldoende om de regenjassen aan te trekken. Tot half elf zouden we regen op ons krijgen, maar gelukkig werd het daarna droog. We reden vanaf Skallerup Klit door het enig mooie duinengebied. De flora veranderde zichtbaar door de zilte zeebries. Een deel van ons traject leidde over goed berijdbare gravelpaden door het natuurreservaat Tornby Klitplantage. Alleen de laatste kilometers moesten we een iets drukkere hoofdweg volgen tot in Hirtshals. Dit is een belangrijke vissershaven, waar ook nog schepen worden hersteld. Van hieruit kan je ook overzetten naar Noorwegen. De route voerde ons langs de haven en door het aangename centrum van het stadje. Vanuit dit plaatsje ging het dan in rechte lijn naar Skagen. We fietsten door een van de mooiste en ruigste delen van Jutland. De route liep dwars door duinen met bossen en heidevelden, stukjes veen en beekjes die in de zee uitmonden. Achter elke bocht konden we genieten van een ander uitzicht en we geraakten niet uitgekeken op de natuurpracht . Ook ons fototoestel stond niet stil. Soms waande je je in een echt maanlandschap, soms in een savanne of een Russische toendra ! Even voor Skagen reden we voorbij de Tilsandede Kirke. Dit verzand kerkje bewijst dat duinen zich voortdurend verplaatsen. Enkel de toren van dit kerkje steekt nog boven het zand uit. Hier waren filmopnames bezig. Carine werd door Myriam vergast op een echte sneeuwbal die ze van een kar met ijs had gerold die daar stond voor de opnames. Brrr... koud ! En dan wachtte Skagen op ons. Skagen is een geliefd vakantieoord bij de Denen en een plaats waar vele kunstenaars , vooral schilders wonen. Eerst reden we naar ons overnachtingsadres om onze bagage al af te zetten. Vervolgens haastten we ons naar het Skagen museum, want dat sloot om 5 uur. We wilden met eigen ogen zien hoe schilders uit Skagen de luchten en het licht op doek brachten. Na een verkwikkende douche was het tijd om een restaurantje op te zoeken. We trokken naar de haven en vonden daar het gezellige Pakhuset. Ondanks het feit dat het heel druk was in de vissershaven, een van de grootste van Denemarken. Carine at een heerlijke Fisksuppe en Myriam genoot van de mosseltjes. Aan de tafel links en rechts van ons zaten twee Deense koppels. We hadden tijdens het eten een heel aangenaam gesprek met hen. Daarna was het tijd voor het hoogtepunt van de dag en de reis! Wefietsten naar Grenen, parkeerden daar onze fietsen en trokken te voet over het strand naar de landtong die het einde van Denemarken is. Op die plaats stromen het Skagerrak en het Kattegat bruisend samen. De golven botsen letterlijk tegen elkaar op omdat de Noordzee en de Oostzee elk van een andere kant komen aangegolfd. We hebben er een filmpje van gemaakt dat we ook op de blog zullen proberen zetten vrijdag. Dit natuurfenomeen bezorgde ons kippenvel, zeker als je dit ook nog eens kan bekijken onder een prachtige zonsondergang. We werden er stil van en waren erg onder de indruk ! Eindeloos veel foto's hebben we ook getrokken alvorens terug te keren naar Grenen. Om even te bekomen van al dit schoons deden we nog een terrasje alvorens te gaan slapen. Het was al te laat om nog een berichtje op de blog te zetten, maar hiermee is het goedgemaakt.
Deze morgen geen problemen om op de route te geraken, want ze liep vlak achter onze camping. Zo kwamen we ook in het centrum van het stadje Nibe . Het ziet er nog uit als het oorspronkelijke vissersstadje waar vooral haring vandaan kwam. Kronkelweggetjes leiden langs karakteristieke lage huizen. Vanuit Nibe volgden we kilometerslang de Limfjorden, dan eens dichtbij, dan weer verder af. Maar regelmatig kreeg je er mooi zicht op. 10 km verder bolden we door Norholm, een schilderachtig dorpje met halfhouten boerderijen, dicht gegroepeerd rond het 12e eeuwse kerkje. Een 10-tal km verder naderden we een drukke stad, Aalborg. Het was even zoeken naar de juiste route, maar een behulpzame postbode toonde ons vlot waar we heen moesten. Omdat het bijna middag was en we deze avond in de middle of nowhere zouden logeren, gingen we een restaurant binnen om onze warme maaltijd al te nuttigen. Want de kaart leerde ons dat we verder niet veel gelegenheden zouden hebben om te eten. Aalborg is ook een stad die al ontstond in de Vikingtijd aan een belangrijke oversteekplaats an het Limfjord. Nu is het een belangrijke en drukke handels - , industrie- en universiteitsstad. De binnenkomst met de fiets in deze stad is prachtig. Fietspaden voeren je langs het fjord en de jachthaven, waar het marinemuseum gelegen is. Het lijkt wel Bokrijk, maar dan i.v.m. de visvangst. Even voorbij Aalborg kwamen we in Lindholm Hoje. Op de heuvel ligt de grootste blootgelegde vikingbegraafplaats uit 600 - 1000. Hier zijn 682 graven gevonden. Hiervan waren er 200 in de vorm van een schip met persoonlijke gebruiksvoorwerpen, waarschijnlijk van hoofdmannen. Het waren ook al crematiegraven. Interessant om te zien ! Hierna werd het landschap compleet vlak, tot groot jolijt van Myriam. Alleen de tegenwind op de eindeloos lange stukken was een spelbreker. Het was rijen, rijen, rijen, stoempen, stoempen, stoempen gedurende een twintigtal kilometers. Rond Bronderslev kwamen de eerste glooiingen er weer aan. We hadden ze al bijna gemist. Dan naderden we steeds dichter de oostkust van Denemarken. In de verte zag je regelmatig duinen opduiken en af en toe kreeg je ook al een glimp van de zee te zien. Zeker toen we Longstrup naderden. 1, 5 km ten zuiden van dit dorpje ligt de opnamelocatie van de film Out of Africa.Op het einde van onze route washet nog even puffen blazen . Op een heuvel zagen we Vennebjerg Kirke liggen, een mooi plaatje, maar als je er naartoe moet klimmen met de fiets een hele opgave. Het biedt wel een mooi uitzicht op de duinenstrook met een verzande vuurtoren. Dan naderden we ons einddoel Skallerup Klit. Het landschap veranderde indrukwekkend in een afwisselend duingebied met bossen, weiden en kleine beschutte valleien. Midden in deze natuurpracht lag onze schitterende B&B. Een echte toplocatie !
Na onze welverdiende rustdag schoven we vandaag steeds verder op naar het noorden. Gisteren waren we niet meer tot aan de Sonderso en de Norreso geraakt om te zien hoe Viborg aan het water gelegen is, want we zouden dit vanmorgen kunnen bewonderen en fotograferen. Dat was echter gerekend buiten de weergoden ! Toen we opstonden was het aan het gieten , iets wat al begonnen was om half vijf in de nacht. Na ons zelfgemaakt ontbijt, trokken we dan ook onze regenpakken aan. De eerste keer deze vakantie dat we vertrokken met regen. En het zou tot 11 uur water gieten ! Op dat moment zaten wij al in Aalestrup. We kwamen ook tot de constatie dat een regenpak, hoe goed ook van kwaliteit niet bestand is tegen 3 uur pletsende regen.We waren dan ook nat tot op onze kleren. Daarom gingen we in het enige restaurant dat open was in dit dorpje of stadje (?) wat eten . We hadden zin in een lekker soepje, maar de enige soep die ze hadden was koude soep. Hoewel ze heel erg spicy was, was het toch niets om je aan op te warmen. We namen ook de gelegenheid te baat om het gekende smorrebrod eens uit te proberen. Dat was een meevaller, hoewel je op zoek moet gaan naar het stukje brood onder het weelderige beleg. Wat we nog willen meegeven is, dat je in Denemarken onderweg opvallend weinig voorzieningen hebt om te eten of te drinken op deze route. Bistro's, tavernes of zelfs cafes vind je nauwelijks, behalve in de grotere plaatsen. Dus een terrasje doen in de namiddag zit er bijna niet in. En een picknick moeten we ook altijd voorzien. Na onze maaltijd trokken we droge kleren aan in de toiletten van het restaurant en we konden er opgewarmd weer tegenaan. Gelukkig was de ergste regen voorbij en vloog er af en toe nog maar eens een drupje door de lucht. In Aalestrup moesten we als fietsers ook nog een verplicht bezoek afleggen, namelijk het fietsenmuseum van Denemarken. Ongeveer 200 verschillende exemplaren kan je er bewonderen, van heel lang geleden tot de recente modellen. We hebben er ook kennisgemaakt met de eerste elektrische fietsen, al uit het jaar 1873. Het was eens leuk om dit museum te bezoeken, maar alles was er nogal rommelig opgesteld. Vanuit Aalestrup ging het dan naar Aars. Langs het fietspad staat een serie paaltjes met daarop afbeeldingen van de planeten van ons zonnestelsel op een schaal die overeenkomt met de werkelijke afstanden. Soms duurde het een hele tijd vooraleer je een volgende planeet tegenkwam. Langs dit pad was ook een prachtig hunebed te bezichtigen. Op de wipbank die daar opgesteld stond was het tijd voor ons vieruurtje. Ondertussen veranderde het landschap ook ingrijped. In de verte kregen we steeds meer zicht op een breed water. Dit is het begin van de Limfjorden. Langs dit water kwamen we in Nibe terecht. Hier hadden we onze enige overnachtingsplaats in een kamer op een camping. De accommodatie was oke, alleen de fastfood die in het restaurant werd geserveerd was niet echt ons ding, maar honger doet je heel veel eten, he. Voor de eerste keer konden we ook een prachtige zonsondergang fotograferen boven het water.
Naar deze dag hadden we toch al twee dagen uitgekeken. Een dagje waar niets moet en alles mag. Lekker uitslapen tot 9 uur en genieten van een lang en lui ontbijt. Daarna trokken we de stad in. Daar moesten we niet ver voor stappen, want ons gasthuis lag in het midden van het verkeersluw en gedeeltelijk verkeersvrij centrum. Viborg is een van de twee oudste steden van Denemarken. De eerste sporen van bewoning waren er al in 700. De naam is afgeleid van Vi Berg (heilige berg). Op de heuvel waar ooit offers aan de goden werden gebracht staat nu de evangelische Domkirke. Een dom, want Viborg is een bisdom. De dom heeft de eenvoudige inrichting die de protestantse kerken kenmerkt, maar de muren zijn beschilderd met prachtige taferelen uit het oude en nieuwe testament. Je kan heel wat tijd doorbrengen met het herkennen van de verhalen. Ook al zijn wij beiden niet gelovig, we hebben met open mond naar deze pracht staan kijken. Viborg was tot 1650 de grootste stad van Jutland waar de inhuldiging van de koningen plaatsvond. Door een grote brand in 1726 zijn nog weinig gebouwen van voor die tijd overgebleven. Myriam kan jullie alles over deze brand vertellen, want zij heeft in het Vikingmuseum door een druk op de knop opgesloten gezeten met een Deense documentaire over deze brand. Wij struinden door de stad en maakten kennis met leuke winkeltjes met praktische oplossingen voor alledaagse huis-, tuin- en keukenproblemen. Verder zijn we ook al het station gaan zoeken van waaruit we op 14 augustus richting huis keren. Een vriendelijke beambte raadde ons aan om ons ticket al te bestellen, zodat onze fietsen zeker mee kunnen. Daarna gingen we een gezellig terrasje doen. 's Avonds zijn we nog eens teruggekeerd naar de Domkirke om wat plaatselijke cultuur op te snuiven. Er was toevallig een zomerconcert van Philip Schmidt-Madsen. Hij vergastte ons op een prachtig recital op het orgel van de dom. We werden er helemaal stil van . Om de avond af te sluiten gingen we nog even naar restaurant Arthur om wat tapa's te eten . Heerlijk ! Omdat we de laatste klanten waren, maakte de kelner van het restaurant ons een persoonlijke cocktail die hij zelf ontworpen had. Hij wou er onze mening over horen. Heerlijk !,, Met de belofte om er volgende week nog eens te komen eten, namen we afscheid van deze door kookkunst en smaken begeesterde jongen.
Anneliese had voor een gezond en gevarieerd ontbijt gezorgd. Als we thuiskomen zullen we een kleine metamorfose ondergaan hebben. We hebben een flink kleurtje gekregen van al die fietsdagen met heel mooi weer, onze kuit- en bovenbeenspieren lijken elke dag in volume toe te nemen van de vele hellingen die we hier moeten bedwingen en dankzij het vele fruit en water dat we hier eten en drinken zal hopelijk ook de weegschaal enkele kilootjes minder aangeven. We verbruiken alleszins genoeg calorietjes. Het Deense eten draagt ook bij tot dit laatste onderdeel. Ze maken gebruik van lekkere regionale producten en de porties zijn hier minder ruim bemeten dan bij ons. Maar nu genoeg gemijmerd over onszelf, hier komt een verslagje van de dag. Om acht uur zaten we al op onze stalen rossen. Eerst gingen we inkopen doen, en eventjes langs de fietsenmaker om het elastiekje van de fietscomputer van Myriam te laten vervangen. Daarna ging het in vliegende vaart en dalende lijn naar het station van Ry. Daar konden we onze route opnemen. Heel snel zaten we op de juiste weg, maar toen wisten we nog niet dat het ons dagje niet zou worden. We dachten er met 75 km van af te komen, maar het zou anders uitdraaien ! 88 zouden het er worden ! Bij het eerste ronde punt moesten we volgens de routebeschrijving de weg naar Silkeborg volgen. Een klim van meer dan 2 kilometer later, kwamen we tot de constatatie dat niets van de beschrijving klopte. Na een blik op de kaart zagen we ook dat we verkeerd zaten. Dus onze bikes omgedraaid en weer terug tot aan het ronde punt. Gelukkig een afdaling deze keer. 8 km extra stonden op de fietscomputer toen we ons gevoel volgden en op de juiste weg zaten. Op de koop toe kregen we na onze zinloze klim er nog eentje extra te verwerken. Gelukkig reden we door een schitterend landschap langs een drietal groene meren. Achter elke bocht leek het uitzicht te veranderen. En zo bereikten we ongemerkt Silkeborg. Daar moesten we even een druk kruispunt kruisen, maar we kregen er een mooi uitzicht bij op de stad aan de aan de Silkeborg Langso. Het ontlokte Myriam de opmerking dat we net aan het meer van Geneve zaten. Silkeborg was gedurende de middeleeuwen een belangrijke residentie van de koningen. Halfweg de 19e eeuw zorgde een van de grootste papierfabrieken van Denemarken voor jobs en rijkdom voor de stad. Nu is Silkeborg het regionaal centrum van een van de landschappelijk mooiste delen van Zuid-Jutland met veel bossen, meren en heuvels en is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten. Vanuit de haven maakt een van de oudste stoomraderboten ter wereld dagelijks een populair tochtje over de meren tot aan de trap van de Himmelbjerget, een van de hoogste heuvels van de streek.Wij verlieten Silkeborg via een prachtige fietsbrug. In deze streek kiest de Jutlandroute voor stille weggetjes door weidegebied en heuvels. Zo kwamen we in de Stendal Plantage. Langs de paden groeien de frambozenstruiken weelderig. Net na de prachtige Stendalhoeve liep het echter mis met onze fietsroute. Tot hiertoe weten we nog steeds niet hoe het is kunnen gebeuren, maar ineens kwamen we op een ontzettend drukke baan uit. We volgden die nog een kilometer, maar concludeerden dat dit echt niet kon. De snelheidsduivels raasden ons langs alle kanten voorbij en het was echt een gevaarlijke situatie. Op de koop toe waren we compleet het noorden kwijt en konden we niet bedenken waar we op de kaart zaten. Dat we in de verkeerde richting reden, hadden we wel door. Dan maar een 300 m teruggekeerd langs de drukke baan en bij het eerste beste boerenhof gestopt om de weg te vragen. Een vriendelijk koppel wees ons de weg, maar ook zij hadden moeite om op de kaart aan te duiden waar we zaten. Een dikke kilometer moesten we weer die drukke baan op tot we ze met een diepe zucht konden verlaten. Toen hebben we wel afgesproken dat als we ooit nog zo iets tegen zouden komen, we onmiddellijk stoppen en terugkeren naar het punt waar we zeker zijn van onze zaak. We waren te hard geschrokken van het vreselijk drukke verkeer. Na een aantal kilometer kwamen we op een oude spoorweg terecht die ons recht naar Viborg, het eindpunt van onze tocht voerde. Een tiental kilometers in dalende lijn afleggen deed deugd aan onze benen. Dankzij een vriendelijke dame vonden we snel ons overnachtingsadres , midden in het historische hart van Viborg. Alweer een prachtige locatie. Morgen gaan we hier genieten van onze rustdag.
Een prima ontbijt startte onze dag. Tijdens het ontbijt viel ons oog op een knappe Deense man, die gisterenavond laat nog was toegekomen. Nu was er geen tijd voor een korte babbel, maar hij zou nog zorgen voor een leuke verrassing. Ook aan de ontbijttafel zat een Nederlandse familie. Mama had aan de kinderen verteld dat wij Belgen waren en tijdens het optuigen van onze fietsen hadden we het zoontje steeds bij ons. Hij vertelde op een leuke manier dat hij naar Legoland was geweest en wat daar allemaal te zien was. Toen we interesse vertoonden in zijn verhaal, vertelde hij bijna heel zijn leven, met de nodige fantsie erbij. Hij beloofde ons ook om dezelfde avond ons te komen vertellen wat hij allemaal had gedaan die dag. We moesten hem teleurstellen door te vertellen dat we weer verder moesten. Hij had echt genoten van onze aandacht. Vandaag zou het weer een dag met heel wat Vikingsporen worden. De start naar onze route verliep een beetje moeizaam, maar zonder dat we het wisten, hadden we twee kilometer afgesneden en moesten we een klimmetje minder doen, hoewel we een ander in de plaats kregen. Een meevaller dus. Want volgens Myriam zou dit de zwaarste dag worden (Dit verkondigde ze al een vijftal dagen.) en als ze deze dag zou overleven zou de rest ook wel lukken. De klimmetjes waren op haar blad weer omcirkeld en het zag er inderdaad indrukwekkend uit. Carine antwoordt daar steeds laconiek op dat ze dan maar wat meer kilometers had moeten trainen voor we vertrokken, maar dit lacht ze dan eens weg. Maar toch is dat zo. Als je getraind bent, is deze route zeker goed te doen. Na 8 km kwamen we op een mooie locatie Farup So. In dit meer drijft een compleet uitgeruste replica van een klein vikingschip. Het schip is 15 m lang en 3 meter breed en het is gedecoreerd met schilden en figuren. Twee kilometer verder fietsten we Jelling binnen. In het centrum valt je blik direct op de enorme grafheuvels, de grootste van Denemarken. Daartussen staat het kerkje uit de 10e en 11e eeuw verscholen achter grote bomen. Jelling was 1000 jaar geleden koningshof en Vikinghoofdstad van Europa. Twee grote en bijzondere runenstenen staan voor de ingang van de kerk. Op deze stenen staat de eerste naamsvermelding van de Deense natie. In de kerk vindt men de oudste , volledig gerestaureerde muurschilderingen van Denemarken in Byzantijnse stijl. Ze beelden het leven en het werk uit van Johannes De Doper. De monumenten in Jelling staan op de lijst van Unesco - werelderfgoed. Jelling is werkelijk de moeite waard om te bezoeken. Een 9-tal kilometer verder kwamen we in Tinnet Krat terecht. Dit is een nationaal park, waar de route ons leidde door een bijzonder mooi heide- en boslandschap met eeuwenoude eikenbosjes. Hier volgden we ook weer een deel van de Haervejen waar het zwaar fietsen was door de veelvuldige klimmetjes en afdalingen. En zo kwamen we in Vrads aan, een knooppunt van de Haervejen. We reden voorbij een Kobmandshandel. Dit is een oude kruidenierszaak die door vrijwilligers weer geopend is en waar je de sfeer van de kleine buurtwinkeltjes van vroeger zoals in Kemzeke bij Ivonneke Van Stappen of Margrietjen Beck weer kan opsnuiven. We hebben toch wel moeten lachen met die oude authentieke reclameborden. Bij deze winkel was ook een goedkoop terrasje waarvoor je de drankjes in de winkel moest aankopen. We voelden ons weer kleine kinderen. Daarna begonnen we aan onze laatste kilometers naar Ry. Daar vonden we een bed in een leuke bed and breakfast met een hele lieve uitbaatster, Anneliese. 's Avonds gingen we nog iets eten in het stadje zelf. We kwamen terecht in het restaurant van een klein hotelletje. En wie zat daar ook aan een tafeltje ? De knappe Deense man van deze morgen. Hij was een wandeltocht naar Compostella aan het voorbereiden en daarom aan het trainen. Met bus en taxi en 30 km wandelen was hij ook in Ry terecht gekomen. Meer dan een uur hebben we met Axel zitten babbelen. Hij was een heel wijs man, door het leven gevormd. We hebben ook heerlijk gediscussieerd over alle belangrijke dingen des levens. Wat een heerlijke afsluiter !
Ik ben Carine
Ik ben een vrouw en woon in De Klinge () en mijn beroep is leerkracht lager onderwijs, zorgleerkracht.
Ik ben geboren op 25/06/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, lezen, wandelen en kruiswoordpuzzels oplossen.
Ik ben mama van twee volwassen dochters.
Over mijzelf
Ik ben Myriam Heirbaut
Ik ben een vrouw en woon in Sint- Pauwels () en mijn beroep is mama.
Ik ben geboren op 14/09/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Spaans, flamencodansen, zingen, muziek.
Ik heb een dochter van tien jaar oud.
