Tussen de klassieke tongbrekers doet dit grapje het nog steeds als ik bij de kleinere kinderen van onze school taalspelletjes doe. Maar vandaag werd deze zin bewaarheid. Omdat we er zaterdag voor een weekje tussenuit trekken en vooral veel zullen gaan wandelen, wilde ik er vandaag nog eens een uitgebreid trainingstochtje voor Denemarken uitpersen. Het Waasland en Nederland ken ik ondertussen al op mijn duimpje, dus nog eens een rit in rechte lijn en met de trein weer naar huis. Het vertrouwde spoorwegpad was niet lang mijn gids. Al snel volgde ik de watergang die Sint- Gillis met Vrasene verbindt. Een rustig begin van de tocht. Via Vrasene ging het door landelijke straten en oude kerkwegels richting Beveren. De knooppunten leidden me langs plaatsen waar ik toch wel tien jaar lang heel wat tijd heb doorgebracht. Eerst passeerde ik het nieuwe zwembad. Dit prestigeproject betekende bijna de ondergang van GBZ, de zwemclub waar Liesbet 10 jaar gezwommen heeft en veel vrienden en vriendinnen heeft gemaakt. Daarna kwam het oude zwembad aan de beurt en de atletiekpiste waar Evelien haar goesting voor atletiekwedstrijden heeft meegekregen. Via de markt van Beveren fietste ik richting Cortewalle. Een statige dreef leidde me naar het goed onderhouden kasteel en park. Rustige wegen leidden me via Melsele naar Burcht. Aan de kerk stond ik ineens aan de Schelde. Wonderlijk, want ik ben al vaak in Burcht geweest, maar had me nog nooit gerealiseerd dat dit aan de Schelde lag. Weeral iets bijgeleerd dus. Via een breed en rustig fietspad naderde ik Antwerpen. De kathedraal en de Boerentoren stonden trots te blinken in de zon. En dan kwam ik aan de voetgangerstunnel. Lang geleden dat ik hier nog eens was. Nog eens stoer de roltrappen getrotseerd met de fiets, maar dit ging niet meer zo zelfzeker als vroeger. Blij dat ik terug boven stond zonder kleerscheuren. En dan sta je daar ... midden in de stad. Rechts zicht op de kathedraal, links het Steen. Even verder het MAS . Dat moet ik deze zomer toch eens gaan bezoeken, want het is er nog steeds niet van gekomen. Even verder ging het richting Park Noord. Wat een verschil met vroeger ! Echt een verrijking voor de stad, al dat groen. En het hield nog niet op. De knooppunten voerden mij van park naar park om tenslotte in Wijnegem en Schoten uit te komen. Daar werd ik dan naar het Albertkanaal gevoerd. Op het jaagpad kon ik me met de wind in de rug kilometerslang laten gaan, genietend van de beweging op het water. Als ik vroeger meereed naar Herentals als start van de bosklassen was het steeds een drukte van jewelste op het water van waterski's en jetski's. Vandaag waren het vooral de binnenschippers die zorgden voor afleiding. Rond kilometer 70 rook ik de koekjesfabriek van Herentals. Herinneringen aan 15 jaar bosklassen met ons vijfde en zesde leerjaar kwamen boven en ik moest mijn stuur in bedwang houden om niet linksaf te slaan. Even verder mocht ik echter rechtsaf richting Olen. Daarna bolde ik naar Westerlo. Van ver zie je de toren van de abdij van Tongerlo al staan. Slik, weer herinneringen, nu aan mijn Presentatiejeugd. Drie dagen net voor de kerstvakantie werden we daar enkele keren opgesloten voor een retraite. Nonnetjes zijn er gelukkig niet uitgekomen. Maar misschien een idee voor minister Pascal Smet. Want dit was vroeger de invulling van de laatste dagen na de examens in een katholieke school. Niettemin is de abdij van Tongerlo zeker een bezoek waard. En vooral ... even voorbij de abdij kan je heel lekkere ijsjes eten op de Lekwei. Van de ene abdij ging het naar de andere, namelijk Averbode. Wie van ons is er niet opgegroeid met Zonnekind, Zonnestraal en Zonneland ? Wie kent er Rikske en Fikske en nonkel Fons niet meer ? Pure nostalgie ! Daarna tijd voor nog meer nostalgie: Zichem. Het geboortehuis van Ernest Claes toverde de herinneringen aan Wij Heren van Zichem en vooral De Witte weer naar boven. Na al dit moois vlogen de laatste kilometers naar Diest dan ook voorbij. De terugtocht met de trein verliep vlot, mede dankzij de vriendelijke medewerkers van de NMBS. Na 120 km stond ik dan ook weer thuis.
Ik ben Carine
Ik ben een vrouw en woon in De Klinge () en mijn beroep is leerkracht lager onderwijs, zorgleerkracht.
Ik ben geboren op 25/06/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, lezen, wandelen en kruiswoordpuzzels oplossen.
Ik ben mama van twee volwassen dochters.
Over mijzelf
Ik ben Myriam Heirbaut
Ik ben een vrouw en woon in Sint- Pauwels () en mijn beroep is mama.
Ik ben geboren op 14/09/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Spaans, flamencodansen, zingen, muziek.
Ik heb een dochter van tien jaar oud.
