Deze morgen vertrokken in de regen, in het begin was bij het verlaten van het dorp nog wat natuur te zien, maar na 4à5km opende de voorstad haar muil, om ons op te,vreten en het was gedaan met de pret, ook al was het zaterdag. We zijn deze morgen vroeg vertrokken wat inhield dat de kathedraal nog niet open was, dus zochten we iets anders en vertrokken richting een convent waar de mis nog bezig was, er waren 3vrouwen aanwezig dus we hadden plaats genoeg met ons 2. Na de mis vonden we het tijd worden voor koffie en daar gebeurde het, we verloren de tijd uit het oog, met als gevolg bij aankomst van de kathedraal, vonden we een massa volk, en een gesloten kathedraal, het was onder tussen 12h30, bij het verlaten van Leon zijn we door het park gegaan, en bezochten de kerk en het museum in het Parador hotel, een pracht van een gebouw, het vroegere hospital De San Marco, waar vroeger de pelgrims langs gingen om hun stuk brood te halen. Na de brug over de Bernegsa verlaten we Leon, om een plaatsje te zoeken in een oud nonnen klooster in Lavirgin Del Camino een stad ligt ons duidelijk niet, een slaapplaats buiten de stad is toch iets aangenamer.
Mijn laatste zin gisteren was, meer geluk mogen we niet verwachten, want alle bedden in het stadje waren bezet.Wel, dat klopte niet, na het eten s'avonds bleek er een Italiaanse operazanger in ons midden te zijn, en die vergasten ons op een optreden om nooit meer te vergeten, we slapen hier met 10 mensen en die man zong voor ons zonder enige begeleiding, er zijn niet veel ogen droog gebleven, het is ongelooflijk wat er op mijn tocht gebeurt, maar ik grijp het vast met twee handen en geniet van elke seconde. Deze morgen ging het minder goed, mijn wandelmaatje Bilou had last van de maag en we dachten echt dat de dag vlug zou eindigeni in de volgende refuge 5km verder. Maar na wat schouderklopjes en bemoedigende woorden ging het wat beter,en toen we na 5tal km wat bagage verdeelden begon de hemel op te klaren, en kon het genieten terug beginnen.Volgens ons boek zou het 12km duren voor we ook maar iets zouden tegen komen, wat op een dorp leek maar enkele mooie picnic plaatsen losten dit probleem al snel op; en plots verschenen aan onze rechter zijde de bergen weer in de verte. De weg die we bewandelen is aan beide zijde bezaaid met prachtige wilde bloemen, waartussen ook welriekende lavendel staat. Vele velden liggen hier braak, en de wijngaarden zijn verdwenen van wege de droogte, wat in Reliegos goed is te zien, de oude bodega's staan te verkommeren, maar er is een bar en daar drinken we onze dagelijkse koffie, om daarna richting Mansilla de las Mules te trekken, met steeds de bergen in het vizier, en ik weet dat die binnen enkele dagen voor onze voeten geschoven worden, en er maar één manier is om er over te geraken, dat is respect hebben voor deze reuzen, of ze eten uw krachten op, en dan kan ik mijn droom vergeten. Dat wat deze morgen onoverbrugbaar leek, zijn we nu langzaam aan het verwezelijken. Puente de Villarente komt in het vizier en daar staat weer koffie met gebak te wachten. Pelgrimeren moet men leren en dat hebben we vandaag ondervonden, door rustig te blijven en elkaar te steunen, en te helpen, wordt het onmogelijke op het eind van de dag toch gehaald, want na 31km, wacht in Arcahueja een bed op ons, en een verkwikkende douche. Wgeven elkaar een goede knuffel, en weten dat we de rest van de reis samen kunnen afleggen en dat geeft een goed gevoel.
17/05/2012 TERRADILLOS DE TEMPLARIOS-EL BURGO RANERO 35KM
Gisteren avond nog lang gepraat met een Canadese dame en een Amerikaanse ze konden maar niet geloven dat Bilou vannuit Duitsland met de fiets was vertrokken, dan de camino Frances lopen van uit Saint Jean Pied De Port, over de Noord route terug lopen, om dan terug naar Duitsland te fietsen, we geraakten maar niet uitgepraat, en het was na tienen als we ons bed opzochten. Deze morgen lieten we onze slaapplaats al vroeg achter ons om over de alternatieve route te lopen, het is wel om , maar er loopt veel minder volk en het is veel mooier tussen de velden waar de wind met het graan speelt. In het eerste dorpje stootte we op een fonkelnieuwe refuge nog maar 6maanden open gerund door jonge mensen. Een goed onbijt genomen om de dag verder door te komen. De alternatieve route leidde ons verder naar Sahagun, maar voor we de stad aanvielen hebben we de innerlijke mens nog een beetje versterkt, op een picnicplaats aan de Ermita de la Virgin del puente. In Sahagun zagen we het Zwitsers echtpaar terug waarvan ik eerder heb vermeld dat de vrouw niet alleen mocht komen, nu stonden ze met tranen in de ogen afscheid te nemen, omdat haar man niet verder kon en besloot om naar huis te keren, ik heb hem gerust gesteld en gezegd dat we goed voor haar zouden zorgen. Na eerdere pogingen om in een kerk te geraken vonden we in Sahagun toch een open deur, een bedankje gaan zeggen, en wat bijstand vragen op onze tocht, want ze is nog niet ten einde. Van Sahagun gingen we even later verder over de alternatieve weg om door de velden in Calzada Del Coto aan te komen, vandaar ging het verder richting El Burgo Ranero, maar voor daar aan te komen hebben we ons nog te rusten gelegd bij een bron, om van al het moois dat we op onze weg zien, te bekomen, je weet echt niet waar eerst kijken, braakliggende velden en glooiende graanvelden lossen elkaar voordurend af. De laatste 2uren werden een gevecht met de wind om in El Burgo Ranero te geraken waar de laatste 2bedden op ons wachten. Meer geluk mogen we niet verwachten want alle bedden in het stadje waren bezet.
Hier een bericht van het thuisfront , Julien heeft vandaag Santiago de Compostella in de voormiddag breikt . Eerst naar de baseliek dan aanschuiven voor de stempels en daarna er eentje op drinken. Nu nog 4dagen stappen naar Finesterre, woensdag avond komt hij met het vliegtuig naar huis en niet met de trein,wij verwachten hem om 20h10 in Zaventem waar we de pelgrim gaan afhalen.Het vervolg van zijn dagboek mogen jullie nog verwachten.
16/05/2012 CARRION DE LES CONDES-TERRADILLOS DE TEMLARIOS 25KM
De zuster is ons gisteren goede nacht komen wensen om 22h en deze morgen om 5h30 deed ik voor de eerste keer mijn ogen open, echt goed geslapen. Nadat we het dorp uitgelopen zijn over de stenen brug, die de rivier de Carrion overbrugt wacht ons volgens het wandelboek weer een ééntonige en saaie tocht, maar weer moet ik dat tegenspreken we wandelen door een landschap van verschillende tinten groen die door de wind in beweging worden gebracht, alsof het de golven van de zee zijn. Van ééntonigheid of saaiheid is hier geen sprake. Aan de rechtse zijde in de verte, ontwaren we zelfs de bergen. Na ongeveer 10km staat er zelfs een container waar koffie kan gedronken worden of een broodje kan genuttigd worden. Met mijn wandelmaatje Bilou gaan bevalt me steeds beter omdat we van dezelfde zaken houden, en over veel dingen dezelfde gedachte hebben, zo is het prettig wandelen, en vliegt de tijd voorbij. Enkele km voor het eerste dorp zien we de toren van het kerkhof verschijnen, om daarna het dorp in de diepte te zien liggen, waar lekkere koffie en pikante braadworst te verkrijgen zijn. Van daaruit nemen we even verder een alternatieve route waarop ons niemand wil volgen zo komen we in Lédigos langs de achterzijde waar de kerk en zelfs het kerkhof voorzien zijn van een groot hangslot, terwijl in ons wandelboek staat dat Saint Jaques er op drie verschillende manier afgebeeld staat in de kerk. Lédigos is een dorp waar nog veel huizen staan, opgetrokken in adobe. Vandaar is het nog een 3km tot in Terradillos De Templarios, waar ik vannacht zal slapen in een kamer met 4 bedden waarvan er 3 bezet zijn door vrouwen, 2 noorse en mijn maatje Bilou, een man kan het slechter treffen, na een wandeldag. Morgen zien we wel weer, maar ik begin te geloven dat ik het zal halen, al is het nog meer dan 300km. Ik zal de nacht in ieder geval doorbrengen in goed gezelschap.
Zoals steeds vonden we ook gisteren een slaapplaats en een bar die open was om de hongerige te spijzen wat op een maandag niet altijd zo is, wat ik ook vond was een postkantoor, maar iedere namiddag gesloten. Na overleg met mijn stapmaatje Bilou hebben we besloten om vandaag later te vertrekken. Dus na 8h30 om de post weg te krijgen en jullie op de hoogte te houden. Hoewel het wandelboek het tegendeel aanbeveelt besluiten wij toch om na 8h30 tevertrekken om een volgens het boek een éénzame ,ééntonige tocht.Maar niemand zegt dat je alles moet doen en geloven wat er in dat boek staat, dus nemen we na 4km de alternatieve route door de velden helemaal niet ééntonig of saai, en dat er in Spanje ook niet al te slimme mensen een bar uitbaten weten we nu ook, in Poblacion de Campos aangekomen wilde Bilou naar het toilet in de eerste bar-winkel maar dat kon niet als er niets gedronken of gekocht werd, dan maar de volgende ,200m verder geprobeerd en daar stonden de vrouwen aan te schuiven en konden zonder probleem gebruik maken van het toilet met als gevolg dat de barman niet kon bijhouden met koffie schenken en allerlei te verkopen, wie hier de de slimme en goedlachse is was vlug geweten. In Revenga de Campos stond er lekkere taart en koffie op het programm, en toen de kerkklokken ons deden opschrikken besloten we om de kerk een bezoek te brengen, en daar aangekomen was alles klaar om met de patroonheilige van de landbouwers op processie te vertrekken, maar veel volk krijgt men hier ook niet op de been, verder dus op onze alternatieve route langs de Rio Ucie waar de zingende vogels en de kwakende kikkers ons begeleiden op deze tocht, die helemaal anders is dan beschreven. In Villarmentero de Campos lopen we op een prachtige kapel waar we een kijkje konden nemen, en hier moesten we de kikkers en de vogels achter laten om richting Villa Càzar de Sirga te trekken, waar we net op tijd waren om de mis bij te wonen al verstonden we de pastoor niet, het was toch een bijzondere belefenis. En toen sloeg toch nog de volgens het boek gevreesde ééntonigheid lopend langs de baan met zover men zien kon velden met graan of zonnebloemen die men aan het zaaien zijn, maar in de verte lagen de bergen weer, wat ons prachtige vergezichten schenkt. Omdat we zo laat vertrokken waren en onderweg onze tijd goed gebruikt hebben moesten we drie refuges opzoeken voor we een slaapplaats vonden, maar ook vandaag is het ons weer gelukt en zijn we bij de zusters beland.
Na een prachtige avond met muziek gespeeld door de hospilatero op een oude gitaar? een nacht onder een afdak met een deur die meer open als dicht was? waren we deze morgen om 6h present om aan onze volgende tocht te beginnen, afscheid genomen van de Russen ,Amerikanen en Canadezen nog een foto gemaakt en dan opweg om in Castrojeriz eerst een ontbijt achter de kiezen te steken. Kerken genoeg hier maar de ene is open in juni en de ander in in juli. De kerken zullen wel blijven staan, maar wij moeten verder.Eens het dorp achter ons wordt het weer wandelen in een prentenboek, wel stijl bergop of bergaf, maar met adembenemende vergezichten over glooiende akkers of met stenen bezaaide bergtoppen waar toch weer bomen of struiken aangepland worden. Na de eerste beklimming lopen we een eindje over een plateau om daarna stijl naar beneden te gaan, eens beneden besluiten we een alternatieve route te nemen en dit was een goed idee zo konden we uren alleen lopen fantaserend over het leven en de camino. In de verte zien we de brug opduiken met de 7bogen, éénmaal daar over belanden we in Itero de la Vega. Na dit dorp veranderd het lanschap volledig geen bergen meer en de zon brand nu in mei reeds ongenadig op onze hoofden. Op vele akkers is nog geen groen te zien, en de tractoren rijden op en af met achter hun de zaaimachines met ik weet niet wat. Na 30km komen we in Boadilla del Camino zoals de meeste dorpen oud en afgeleefd met een gesloten kerk maar met een goed florend restaurant dank zij de pelgrims maar niet dank zij ons want wij eten ons brood tegen de muur van de kerk, een korst brood met zwetende kaas en lauw water, wat wil een mens nog meer. Nu de inwendige mens versterkt is zijn we klaar om het laatste stuk te overbruggen en dit is mooi lopen langs het canal de Castilla tot in Fromista waar we het voor vandaag bekeken houden. Gelukkig ben ik nog jong en heb ik een goede wandlgenoot met dezelfde ideéén zodat smorgens opstaan en vertrekken steeds een feest is.
Als dit geen dag is om in te kaderen dan gaat de zon niet meer op.Deze morgen stond het ontbijt op ons te wachten, wat een verschil met de plaatsen waar ik tot gisteren in Spanje gelopen heb.De rest van mijn tocht zullen haltes zijn in kleine dorpen. Vertrokken om 6h30 met mijn wandel vriendin Bilou uit Duitsland. Een halve dag gewandeld tussen wiegende graanvelden met links en rechts achter de velden. dorre hellingen ,op een pad dat steeds steeg en daalde alsof men zich op zee bevond.De dorpjes waar we doorgingen leken wel uitgestorven ,en ergens in het midden van de velden te Sanbol stond ineens een kleine refuge maar ook deze bleek gesloten (nog veel te vroeg) het leek wel of we in een western film waren beland. In de verte was het landschap ruw met op de flanken van de bergen een verloren boom, in de graanvelden liggen reusachtige hopen rotsen allemaal verzameld van de velden tijdens het bewerken van de akkers denk ik.De tweede helft van de dag kwamen we boven op vlak terrein tussen alle mogelijke kleuren groen die soms een traan of een lach ontlokten. En plots dook het voor ons op, het klooster van San Anton of wat er van overschiet, een ruine met een klein gebouw met 8 slaapplaatsen het was zo mooi en echt wat ik van een camino verwacht had maar geen van ons beide durfde voor de ander te bekennen dat hij hier wilde blijven en dus trokken we verder, en toen keken we om, keken elkaar aan, draaiden ons om en keerden op onze stappen terug, want daar wachte een bed op ons.En een geweldige avond met weinig mensen en heel veel ambiance, ik denk dat wij nog een tijdje met elkaar verder gaan want wij hebben beide hetzelfde idee over de camino, en dat men het moet zoeken op de kleine plaatsen, want enkel daar wordt de camino beleefd onder welliswaar een koude douche maar het water is er zeer zacht.En dit is een toemaatje, de vader van Bilou mijn stapmaatje zei tegen haar voor ze vertrok hier neem wat geld van mij mee want als ik dood ga en ik kom er boven mee aan de hemelpoort, daar zijn de wisselkoersen veel te slecht. Een wijs man me dunkt.
