Gisteren avond in de abdij gegeten met een fransman die daar op retraite was. Zo zie je maar dat iedereen zijn manier heeft om alles eens leeg te maken. Deze morgen heb ik de lauden bijgewoond in de kapel van de abdij, dit is een gezongen gebedsdienst. Na een stevig ontbijt, afscheid genomen van de paters en dan op weg naar Givet, waar ik nog geen slaapplaats heb gevonden. Normaal was het de ganse dag langs de maasoever wandelen, maar ik ben op de GR beland die door het bos ging. Het was mooi maar heel zwaar en ik heb 5 km omgelopen. Soms liep ik zo dicht langs het water dat het toch een beetje beangstigend was. Het pelgrimeren moet ik echt nog leren, want ik ben bijlange nog niet onthaast. Het is zeer moeilijk om op tijd halt te houden, maar morgen moet het gebeuren.In Givet ben ik naar het gemeentehuis gegaan om een slaapplaats te zoeken. Hier in Frankrijk is men het wel gewoon een pelgrim over de vloer te krijgen op het gemeentehuis. Ik hoop op een goede nachtrust om morgen Olloy-sur-viroin te bereiken
Het is ongelooflijk, maar nog één maal slapen en dan is het zover. Als je denkt alles is in orde alles is netjes geregeld dan begint het,oei dat ben ik vergeten en dit moet ik nog vlug doen, zou ik de rugzak niet beter anders laden zou ik wel de juiste schoenen hebben. De gekste dingen schieten door mijn brein maar telkens wordt ik getroffen door de simpelste verzoeken van de mensen, julien ge brand toch wel een kaars voor mij eh of julien denk eens aan ons eh. Wat maakt het dan nog uit dat je de helft vergeten bent als je weet en voelt, de mensen denken ook aan mij. Bedankt allemaal en ik zal zeker niets vergeten, maar mijn meeste dank is toch voor mijn marietje want zonder een goede partner op het thuisfront kun je maar beter van compostela blijven dromen. Ik begin nu al te voelen hoe fel ik iedereen zal missen de kinderen kleinkinderen vrienden en familie,maar tegelijker tijd zegt dat stemmetje kom man t'is tijd om te vertrekken.Bedankt allemaal om mij voort te duwen en tot ziens.
Vandaag heb ik de nog ontbrekende schakel ontvangen alvorens mijn tocht naar compostela aan te vangen.Ruim op tijd kwamen we aan in mechelen in de salons van dyck waar iedereen op een gastvrije wijze ontvangen werd door de mensen van het vlaams compostela genootschap,koffie met cake stond op iedereen te wachten men kon zien dat hier alles tot in de puntjes was voorbereid,na de inschrijving ben ik met mijn dochter en kleindochter afgezakt naar de sint Rombouts kathedraal waar we een prachtige en voor mij zeer emotionele viering mochten beleven. Het hoogtepunt van deze viering was toen ik samen met mijn kleindochter Emma nauwelijks 3 jaar naar voor mocht gaan om de pelgrimszegen de schelp een boekje met spirituele teksten en het takkenbosje in ontvangst te nemen.Bedankt mensen van het bestuur en al de vrijwilligers om deze mooie belevenis. Nu voel mij een echte pelgrim en klaar om te vertrekken op 3 maart.
Ik ben julien en reeds 39 jaar gelukkig met mijn vrouwke Mariette,de toekomst hebben wij verzekerd met twee kinderen Tom en Sofie,en onze twee kleinkinderen Emma en Fien maken het plaatje kompleet.Ik ben nu van af februari gelukkig gepensioeneerd na 45 jaar trouw mijn belastingen te hebben betaald.De droom om naar compostela te gaan komt nu heel dichtbij zaterdag 25 februari ontvang ik in mechelen de pelgrimszegen om dan zaterdag 3 maart bij mij thuis te vertrekken. We gaan ons best doen om deze blog wekelijks bij te werken.Het doet deugd aan het hartje om te horen hoe de mensen meeleven en me het allerbesete toewensen bedankt hiervoor en ik zal zeker aan jullie denken als het wat moeilijker zal gaan.
De voorbereidingen zijn al een heel tijdje aan de gang, en de start-datum begint in zicht te komen. Op deze blog kan je regelmatig mijn avonturen lezen, zodat iedereen toch een beetje op de hoogte blijft. Dus nog een beetje geduld en jullie zijn van mij drie maanden verlost
)
Ik heb tamelijk goed geslapen zo helemaal alleen.
