Vandaag geen ritjes meer met de fiets maar samen in de wagen naar Finisterre. De route is nog 131 km en dat was anders weer een dagreis en we zijn wel een beetje aan vacantie toe.
In Finisterre verbrandt de pelgrim zijn kleren om een breuk te maken met de negatieve ervaringen in zijn leven en dat ga ik ook doen.

We zijn daar niet alleen, er is een massa volk op de been en terwijl ik mijn verbrandingsritueel uitvoer zie ik Jacob met allemaal mensen om zich heen.
Hij verteld in het babyloons (er zijn veel nationaliteiten) het verhaal van een pelgrim die gestart is uit een klein dorpje in Belgie, waarvan hij de naam niet mag noemen omdat het Zwijnaarde is, en naar Santiago de Compostela is gefietst.

Hij is vol lof over deze kranige 60-plusser die al eens beroep op hem deed maar ook altijd iets teruggaf.

En Hij gaat door:"Pelgrimeren is geven en nemen,het is goed en slecht weer,het is dikwijls lastig maar ook wel eens gemakkelijk, lekker eten en minder lekker eten,uitslapen en vroeg op, denken aan thuis en ook aan de camino,uw eigen tegenkomen en toch blijven goeiedag zeggen." zegt Hij.

Dat willen wij ook meemakem zeggen allen want ze willen ook zo'n avontuur beleven en ze snellen naar de fietshandels want zo'n Koga-fiets moeten ze ook hebben.
Garmin moet een bijkomende productielijn in gebruik nemen omdat de vraag naar fietsGPS zo groot is.
Bij de AXA-bank worden nieuwe rekeningen geopend want iedereen wil ook zo'n fluozakje want daar kan je veel avonturen mee beleven.
Op internet wordt druk gezocht hoe je een blog maakt en wat "menu del perigrino" is.

Maar alles zal pas duidelijk worden op de camino zelf en daar kijken ze al naar uit.

En als iedereen weg is neemt ook Jacob afscheid van ons want zijn taak is pelgrims begeleiden en ze zijn met velen en dat stemt hem goed.

Met ons drietjes blijven we achter en gaan nu nog van een weekje vacantie genieten alvorens het vaderland (zonder regering) te vervoegen.

En hier eindigen:
De avonturen van Jacob en Juan Bicigrino op de camino.
Les avontures de Jacques et Jean-Pierre au chemin de Saint-Jacques
Los aventuros de Jacobeo y Juan-Pedro al camino
De lollekes van Tjok en Pier op weg naar den compost.

Mijn ervaring heb ik kunnen delen en dat was zeer tof en ik hoop dat jullie het op dezelfde manier mochten beleven.

dank aan allen,
Juan-Pedigrino

15-06-2011, 00:00 geschreven door jean-pierre  

Vandaag is de laatste rit naar het einddoel Santiago de Compostela, de Gps zegt mij dat het nog 67km is.
Om 8h15 kan ik vertrekken, het opruimwerk doen de dames. Het regent lichtjes maar het blijft wel duren en dat is voor brildragers ambetant. Altijd een troebel beeld en dan is het moeilijker om GPS of roadboek af te lezen, 2X een afslag gemist en dus een paar km meer.
Wie denkt dat het nu bergaf is naar eindbestemming heeft het goed mis, de ene beklimmimg volgt de andere op maar geen erg ik ben super gemotiveerd.
Eigenlijk besef ik nu pas dat er geen pech geweest is onderweg, geen platte band en zelfs niet eens de banden moeten bijpompen.(Angele heeft mijne fiets bij de start met wijwater besprenkeld en dat heeft goe gewerkt. bedankt)
Naarmate ik nader houdt het op met regenen en een flauw zonnetje komt piepen door het wolkendek. Het einddoel is de kathedraal maar daarvoor moet ik nog de muur van Compostela overwinnen, een schieve stroate van 20% en afstappen wil ik nu niet meer doen = duwen maar en nog hard ook.
In de info-tourisme haal ik nog een stempel en krijg ook een stadsplannetje mee. Nu recht naar de kathedraal waar Leentje en Sophie mij opwachten met een welkomskaart :
BRAVO JP BICIGRINO GANADOR 14/06/2011
Een emotioneel moment en we vallen in elkaars armen, we hebben het gehaald, zeg ik. Sophie heeft alles gefilmd en nog wat extra foto's het is 12h30.
Juan Bicigrino zijn camino is gereden, maar niet zonder de steun van velen.
Leentje mijnen hevigste supporter, maar ook Sophie en Fred en zeker de vele bloglezers die mij voortdurend aanmoedigden en eigenlijk vooruitstuwden, jullie waren allemaal de Jacobben van mijn camino.
Dank u allemaal, zonder jullie steun was deze onderneming veel zwaarder, zoniet onmogelijk geweest. En Jacob mijn alter-ego heeft er ook voor gezorgd, dat ik veilig en zonder ook maar een technisch probleem, na 2300 km ben toegekomen in Santiago de Compostela.

Voor de uitreiking van het getuigschrift op mijn naam van deze camino moet ik naar het pelgrimshuis. Het is er aanschuiven en na invullen van mijn gegevens geeft men twee kathedraalstempels in mijn credential. Ik ontvang een getuigschrift dat in het latijn is opgesteld en daarbij krijg ik nog een uitnodiging voor de pelgrimsdienst van deze avond in de kathedraal om 20h30, waar we uiteraard naartoe gaan met ons drietjes.

In de namiddag bezoeken we nog de kathedraal waar perigrinos het beeld van Sint-Jacob omhelzen dat boven het altaar staat (via trappen langs achter bereikbaar) uiteraard bedank ik ook Jacob en we doen kaarsjes branden voor iedereen en in 't bijzonder voor diegenen die het gemaild en gevraagd hebben. Leentje verteld daar meer over.

Om 20h30 worden de pelgrims in een zijkapel verzameld en nadat iedereen zich heeft voorgesteld volgen bezinnings- en gebedsmomenten. Een slotgebed is er aan het graf met relikwieen van Sint-Jacob. Er wordt vooral spaans en italiaans gesproken en dat aan een ritme dat ik niet kan volgen maar ik ben wel ingetogen.
De avond sluiten we af in een gezellig restaurantje met lekker eten en misschien iets teveel wijn maar goe gelachen en iedereen opgelucht omdat het avontuur goed afgelopen is.
Morgen naar Finisterre.
 
De rit; 71km, 15,5 km/h gemiddeld en 1116 hoogtemeters

Jacob zegt:Het wonder is geschied, het wonder is geschied, Juan Bicigrino is in Compostela, of gelooft ge 't niet.

ps;Morgen is er nog een laatste verslagje. Ik zou het fijn vinden als jullie nog iets lieten horen via het gastenboek.
Was het leuk, geestig of zever in pakjes? Viel ik teveel in herhaling of was de wijze waarop ik het aanpakte aanstootgevend?
Het is nu jullie beurt en alle critiek is wekom.

15-06-2011, 00:00 geschreven door jean-pierre  

Gisteren is vader gevierd met "menu del perigrino", 't was were fantastisch en de chicas waren ook opgetogen.een zonnig terrasje, lekker eten, vriendelijke bediening (het was iets exotisch = muy buen) en vino tinto del casa. Nog een toepasselijk cadeautje gekregen, een blauwe T-shirt met het caminosymbool op "een sint-jacobsschelp". Doar go'k nogal un beetje mee kunne stoefen in terre de cochon.En als afsluiterke bij de koffie heb ik nog 'n Juan Bicigrino gedronken en om halfelf in bed.

Vandaag sta ik iets vroeger op en ga alleen ontbijten (Leentje is er wel nog even komen bijzitten, (kwestie van morele ondersteuning) want er is een lange zware rit gepland en dan kunnen mi mujer Leentje y mi ninja Sophie het rustiger aan doen met terug inpakken en afrekenen.

Om 8h30 kan ik vertrekken voor de laatste echt zware etappe van de camino, afspraak in Melide ongeveer 140km verder en were nie te plat. Jacob aost moelijk goat geefde mij wel een deuwke he. Bedankt op 't veurhand, Juan Bicigrino.

Na 10 km is 't al van dat, klimmen en nog eens klimmen en na 2uren zit ik mee mijn hoofd in de wolken en dat is weer een beetje dichter bij den hemel. Als God zijne arm door de wolk steekt heeft hij mij maar binnen te pakken maar daar steekt Jacob een stokje veure. "Ge moogt nog wat wachten voor Juan Bicigrino binnen te nemen, hij is goe bezig aan zijne camino en verdient daar extra jaren mee" zegt Hij.

De zware mist begint nu uit te vallen en van een lichte regenbui gaat het over in regenvlagen. Ik ben nat van 't zweten onder de regenvest en nat  van buiten maar in de afdaling van 12km is het belangrijk om tegen de wind beschermd te zijn en kan dus niets uitdoen als het eens ophoudt met regenen.

Zo gaat het goed en zo gaat het beter alweer een kilometer.
Zo gaat het goed en zo gaat het beter alweer een kilometer.
De kilometers tellen goed af en ik wil niet veel tijd verliezen en eet mijn koeken in een bushokje tijdens een regenbui.('k wille kik altijd zu rap meugelijk bij Leentje en Sophie zijn he)

De voetgangers en de fietsers zijn op verschillende wegen naar Santiago en ik kom weinig perigrinos tegen, wel een meisje dat in de verkeerde richting aan 't stappen was weer goed op de rails gezet, ze was content. (elke dag een goede daad doen)

Na 100km stopt het toch met regenen en soms komt er al eens een flauw zonnetje door maar van klimmen en dalen was het nog niet over. Nog een klim van 12 km met stijgingspercentages tot 10% (ge weet het wel als ze voor de auto's een bijkomende rijstrook maken zodat trage voertuigen rechts houden om doorgang te verlenen aan de krachtiger wagens) en ik was uiterst rechts bezig aan 6km/h. Jacob geeft geen duwke, ge zijt al goe getraind en ge kunt dat wel aan.

De afstand tot Compostela wordt nu met 2 cijfers geschreven.
Ik concentreer mij op het positieve, achter elke berg ligt wel een dal en bergaf rijden kan ik ook goed. (beter dan berop, hoe zou dat komen?)

Vandaag heb ik wel mijn Vuelta-rit gereden.

Leentje wacht mij op aan een kapel dicht bij 't hotel. Na de douche voel ik mij al weer veel fitter en schrijf dan het dagverslag.

De rit; 138 km, 16,5 km/h gemiddeld en 2137 hoogtemeters

Jacob zingt: We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal! We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal!

13-06-2011, 00:00 geschreven door jean-pierre