|
Gisteren is vader gevierd met "menu del perigrino", 't was were fantastisch en de chicas waren ook opgetogen.een zonnig terrasje, lekker eten, vriendelijke bediening (het was iets exotisch = muy buen) en vino tinto del casa. Nog een toepasselijk cadeautje gekregen, een blauwe T-shirt met het caminosymbool op "een sint-jacobsschelp". Doar go'k nogal un beetje mee kunne stoefen in terre de cochon.En als afsluiterke bij de koffie heb ik nog 'n Juan Bicigrino gedronken en om halfelf in bed.
Vandaag sta ik iets vroeger op en ga alleen ontbijten (Leentje is er wel nog even komen bijzitten, (kwestie van morele ondersteuning) want er is een lange zware rit gepland en dan kunnen mi mujer Leentje y mi ninja Sophie het rustiger aan doen met terug inpakken en afrekenen.
Om 8h30 kan ik vertrekken voor de laatste echt zware etappe van de camino, afspraak in Melide ongeveer 140km verder en were nie te plat. Jacob aost moelijk goat geefde mij wel een deuwke he. Bedankt op 't veurhand, Juan Bicigrino.
Na 10 km is 't al van dat, klimmen en nog eens klimmen en na 2uren zit ik mee mijn hoofd in de wolken en dat is weer een beetje dichter bij den hemel. Als God zijne arm door de wolk steekt heeft hij mij maar binnen te pakken maar daar steekt Jacob een stokje veure. "Ge moogt nog wat wachten voor Juan Bicigrino binnen te nemen, hij is goe bezig aan zijne camino en verdient daar extra jaren mee" zegt Hij.
De zware mist begint nu uit te vallen en van een lichte regenbui gaat het over in regenvlagen. Ik ben nat van 't zweten onder de regenvest en nat van buiten maar in de afdaling van 12km is het belangrijk om tegen de wind beschermd te zijn en kan dus niets uitdoen als het eens ophoudt met regenen.
Zo gaat het goed en zo gaat het beter alweer een kilometer.
Zo gaat het goed en zo gaat het beter alweer een kilometer.
De kilometers tellen goed af en ik wil niet veel tijd verliezen en eet mijn koeken in een bushokje tijdens een regenbui.('k wille kik altijd zu rap meugelijk bij Leentje en Sophie zijn he)
De voetgangers en de fietsers zijn op verschillende wegen naar Santiago en ik kom weinig perigrinos tegen, wel een meisje dat in de verkeerde richting aan 't stappen was weer goed op de rails gezet, ze was content. (elke dag een goede daad doen)
Na 100km stopt het toch met regenen en soms komt er al eens een flauw zonnetje door maar van klimmen en dalen was het nog niet over. Nog een klim van 12 km met stijgingspercentages tot 10% (ge weet het wel als ze voor de auto's een bijkomende rijstrook maken zodat trage voertuigen rechts houden om doorgang te verlenen aan de krachtiger wagens) en ik was uiterst rechts bezig aan 6km/h. Jacob geeft geen duwke, ge zijt al goe getraind en ge kunt dat wel aan.
De afstand tot Compostela wordt nu met 2 cijfers geschreven.
Ik concentreer mij op het positieve, achter elke berg ligt wel een dal en bergaf rijden kan ik ook goed. (beter dan berop, hoe zou dat komen?)
Vandaag heb ik wel mijn Vuelta-rit gereden.
Leentje wacht mij op aan een kapel dicht bij 't hotel. Na de douche voel ik mij al weer veel fitter en schrijf dan het dagverslag.
De rit; 138 km, 16,5 km/h gemiddeld en 2137 hoogtemeters
Jacob zingt: We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal! We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal!
|
