|
Deze morgen om 9. uur naar het 'Centro de Salud'. Ik heb een afspraak met de vrouwelijke dokter om 10 uur. In het Spaans. Zelfs de dokters spreken hier geen woord Engels of Frans. Maar ik denk dat ze me begrepen heeft...en ik haar. Kostprijs consultatie : 0 . Wordt rechtstreeks verrekend met het ziekenfonds. Ik moet naar de apotheek voor antibiotica. Eddy is met een voorwendsel, dat hij ook naar de apotheek moest, blijven wachten. Ik apprecieer dat. Ik hoef het hem niet te zeggen. Hij weet het.
De eerste twaalf km zijn zoals de voorgaande dagen. Stappen tussen glooiende groene korenvelden. Na Villafranca een bergpad omhoog. Ca 500 meter. En plots zijn de velden verdwenen en zitten we midden in de bossen. In de heuvels. Een totaal andere streek.
Het worden 12 lange eenzame kilometers omhoog. Dit zijn de momenten waarop je je begint af te vragen waarom ik hier ben, waarom ik dit per sé wilde doen. Geen antwoord op die vraag.
Halfweg de beklimming een stalletje met wat fruit en frisdranken. Een meer dan welgekomen rustmoment. In de hangmatten tussen de bomen liggen peregrinos uit te rusten. Onder meer het jonge Ierse koppel Rachel en Colin. Zij genieten volop van deze tocht.
We passeren een jong Braziliaans koppel. Ze zijn pas getrouwd. Deze pelgrimstocht is hun huwelijksreis!
San Juan de Ortega is een plaatsje op een berg midden in de bossen. Een Monasterio, een albergue en twee huizen. Eddy en ik besluiten om hier te overnachten. Het is een eenvoudige albergue. 4 kamers met telkens 10 stapelbedden. Wanneer we de slaapkamer om halfvijf binnenkomen, liggen er zeker 10 slapende mensen op hun bed. De vermoeidheid begint zijn tol te eisen!
We gaan naar de gebedsdienst in het Monasterio. Nadien worden de pelgrims gezegend. We krijgen allen een kruisje omgehangen, dat een duplicaat is van het kruis dat gebeiteld is in de 12 eeuwse graftombe van San Juan, een rijke priester die tijdens zijn leven zijn hele fortuin heeft gespendeerd aan de aanleg van wegen door deze woeste streek, die onveilig werd gemaakt door rovers. Een mooi moment.
Tijdens het avondmaal stel ik vast dat mijn 40 belkrediet op mijn nieuwe Spaanse telefoon is opgebruikt. Blijkt dat Vodafone mij continue te betalen berichtjes stuurt met beursinformatie. Wie is er nu verdorie geïnteresseerd in spaanse beursinfo als hij een berg probeert omhoog te klauteren?
Intussen vernemen we dat Jonathan in Ages is, zowat 4 km verderop. Morgen zien we mekaar wellicht weer in Burgos, de volgende grote stad die we aandoen.
Daarvoor moeten we wel nog 30 km lopen.
|
