Het leven op de Camino wordt steeds goedkoper. Gisteren 6 € betaald voor een bed en 11 € voor een eenvoudige maar lekkere driegangen maaltijd, inclusief een halve liter wijn.

Gisteravond is het vierde bed op onze kamer nog ingenomen door een (zeer) zwaarlijvige Amerikaan. Hij heeft slaapapneu en slaapt met een toestel op het gezicht dat hem constant zuurstof geeft om zijn ademhaling te regelen. 'Be assured', zegt Jonathan, ''this man will not snor (=snurken). En effectief, hij snurkt niet. Maar Jonathan daarentegen... Om het op zijn Luciano's te zeggen: ' WAAUUW....'

Een heel korte nachtrust dus. Om half vijf ben ik wakker. Om half zes uit het bed en om half zeven op stap. We vertrekken zoals we gisteren aangekomen zijn: een lang recht pad dwars door groene korenvelden met links en rechts aan de horizon een massief gebergte. Na ca 8 km, in Torres del Río, nemen we een ontbijt. We bezoeken ook het 12 de eeuwse achthoekige romaanse kerkje, één van de meest authentieke kerkjes op de Camino. Gebouwd in opdracht van de Orde van de Tempeliers, maar uitgevoerde door Moorse vakwerklui. Nu is het een museum.

Vanaf Torres del Río volgen 10 lange aartsmoeilijke kilometers. Een paternoster van steile  hellingen.Op en af gaat het. Op en af. Naar boven in slowmotion, de paslengte gehalveerd, het volledige plat van de voet op de grond voor maximale grip op de weg. Naar beneden zigzaggend over het pad om de steilheid wat te breken. Bij elke pas schuiven de tenen tegen het front van de schoen. Ik heb er een blauwe (eerder zwarte) teennagel aan overgehouden.

In Viana eten we enkele 'bocadillos', broodjes met heerlijk beleg. Ik heb zin in een pintje. Ze hebben alleen maar Heineken. Wat de Camino met een mens kan doen! Na enkele uren afzien begin ik zelfs Heineken een lekker bier te vinden!

Nog 10 moeilijke kilometers tot in Logroño, de hoofdstad van Rioja. De zon brandt en werpt harde schaduwen die ons vooruitlopen. We lopen nu tussen de wijngaarden. Sommigen stokken zijn zeer oud te zien aan hun omtrek. Juist voor de stad passeren we de grens tussen Navarra en Rioja.

Vanavond slapen we in een pension. Waar ik in september 2014 heb geslapen. 25 € voor een dubbele kamer. 

Ik ben vandaag 14 dagen aan het stappen. Ze zijn voorbij gevlogen. Het was soms moeilijk maar o zo mooi. Eddy zegt : 'we should thank our wifes that they let us go for such a long time!' Hij heeft gelijk. Bij deze publiek op deze blog: merciekes Maryske dat je me hebt laten gaan om deze fantastische reis te maken. Echt merci!

En aan de lezers van mijn blog: dank je wel voor de reacties. Ik kan wegens tijdsgebrek niet iedereen persoonlijk een antwoord sturen. Maar weet dat ik ze lees en dat ze veel deugd doen!