Gisteravond genoten van een heerlijke buffet maaltijd. 13 €! Daarna lange tijd samen gezeten in het gezelschap van twee Duitse dames uit de buurt van Frankfurt. Zij zijn op stap (letterlijk) zonder de mannen. Die passen thuis op de kinderen.  Ze spreken weinig engels, dus haal ik mijn beste (=belabberd) duits boven en vertaal ik voor Eddie.  'Is there any language that you don't speak' zegt hij verbaasd.

De méteo voorspelt droog weer. Dus loopt Eddie in zijn kilt. Alle caminogangers binnen een dag wandelafstand kennen intussen Eddie (en dus ook mij!). 'The fast Scot and Belgian', omdat we iets sneller lopen dan de gemiddelde pelgrim en dus mensen meermaals voorbij steken in functie van onze rustpauzes. Iedereen wil op de foto met Eddie. Ik ben dan fotograaf van dienst. Ik zeg hem dat op het einde van de Camino wellicht ik de enige pelgrim ben die niet met hem op de foto ben gegaan. Hij lacht hartelijk.

Het wordt langzamerhand een hele klus om de voornamen te blijven onthouden van alle mensen die we ontmoeten. Het zijn er zoveel uit zoveel verschillende landen. Soms is het piekeren: waar hebben we die nog gezien? Van welk land is hij? Hoe noemt hij weer?

Vandaag weer enkele keren serieus moeten klimmen. Voldoende steil om om de 50 m te moeten stoppen om hart- en ademhalingsritme terug op een normaal peil te brengen. Voldoende lang om in een drijfnatte T-shirt boven te komen. 

We lopen door het dorpje Cirauqui. Heel mooi boven op een heuvel gelegen, omringd door wijngaarden. Het zijn de eerste wijnranken die we op onze tocht tegen komen.

We passeren onderweg een vrouw afkomstig van 'Island of Man', een belastingparadijs tussen Schotland en Ierland. Zij loopt met haar hondje de Camino! Ik beklaag dat diertje! Ergens in een dorp onder een brug zit Luciano met zijn voeten in het koude water van een rivier. 'Bellissimo' roept hij enthousiast.

We kruisen een jonge Duitser. Hij is vanuit Hannover naar Compostela gelopen en is nu op terugweg naar Saint Jean. Van daaruit wil hij de Jeruzalem route gaan lopen. 'That guy is really crazy', zegt Eddie. Ik vraag me af hoe hij dit financiert. Hij is al zes maanden onderweg en daar komt wellicht nog een jaar bij.

Het is goed wandelweer. Bewolkt en niet meer dan 15 °C. Tegen de middag gaat het regenen en worden de ponchos boven gehaald. 

Rond drie uur bereiken we Estella. We slapen vannacht in 'Hostal Christina'. 45 € voor een dubbele kamer. Dat is per persoon 7€ meer dan voor een albergue. Eddie is gelukkig dat we niet in een dortoir slapen. Om eerlijk te zijn, ik ook!

Wanneer we de stad verkennen, lopen we Jonathan tegen het lijf. Hij is gisternamiddag toch nog uit Pamplona vertrokken en heeft ons ingehaald. Morgen wandelen we weer samen.

Later op de avond Skype ik nog even met Maryse. Om half tien gaat het licht uit. Letterlijk en figuurlijk!