Vannacht met zeven andere mannen geslapen in een muffe dortoir van de 'Auberge du Pélerin'. Vanavond ga ik voor een hostal met wat meer privacy!

Vandaag de Pyreneeën over gestoken. Naar een hoogte van 1450 meter boven de zeespiegel. 'That 's a lot of mountain', zegt Eddie. 

Een prachtige dag is het geweest , weersgewijze althans! Om half acht vertrokken in Saint-Jean, met nog enkele honderden andere pelgrims. De eerste twee uur in de mist. Dan trok boven ons de hemel open. En plots realiseren we ons dat we eigenlijk in de wolken hebben gelopen die we nu onder ons hebben gelaten. En effectief, in de vallei ver beneden ons een fantastisch wit wolkendek. Naarmate we hoger klimmen gaat de zon meer branden. De wolken blijven ver beneden ons.  Wie kan er zeggen dat hij vandaag een broodje kaas heeft gegeten boven de wolken boven op de top van een berg in het gezelschap van een Schot, een Canadees en een Japanner! 

Zeven uur hebben we geklommen. Op bepaalde ogenblikken meer dan 20%. Vreselijk! Maar het was de moeite. De vergezichten zijn onbeschrijfelijk.

En dan het gezelschap! Tijdens die 20 km klimmen heb ik mensen ontmoet en gesproken uit minstens 20 verschillende landen. Ik vraag me constant af hoe het komt dat je op deze camino mensen ontmoet van alle continenten van deze wereld! Australië, Zuid-Amerika, Azië, de VS...

s' Avonds gaan we samen  in het  monasterio naar de mis en de pelgrimszegening. Daar ontmoeten we Luciano. Hij heeft het duidelijk moeilijk. Zijn stapmaat Sergio van de voorbije week is vertrokken. Ongelooflijk wat een week samen stappen kan teweegbrengen bij een mens.  Ook dat is de camino!