Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
30-06-2018
Dag 36: Melide -> Santiago de Compostela
Vandaag was het dan zover, de rit richting Santiago de Compostela. De aantrekkingskracht die ik afgelopen dagen gehad heb tijdens het fietsen was deze ochtend niet echt voelbaar. Ik had niet echt zin om te vertrekken, wetende dat dit de laatste dag was... uiteindelijk dan rond half 9 toch vertrokken. Klaar voor de laatste kilometers. Even iets aan mijn zus en mama laten weten met de geschatte aankomsttijd zodat ook zij hun dag een beetje kunnen plannen. Vandaag was er de hele dag regen voorspeld, ik was er dus zeker van dat ik nat zou worden! Maar ik vermoed dat Bompa mijn blog ook nog volgt van hierboven. mijn vraag aan Bompa in het blogbericht van gisteren om zijn paraplu nog eenmaal te openen was succesvol. De lucht zag er heel dreigend uit maar waar ik reed was precies een opklaring, met momenten scheen de zon zelfs vollebak op mijn rug, en dat op een dag dat men bewolking en regen voorspelt. Ik heb mijn regenjas niet nodig gehad...
Voor sommige zal dit als bijgeloof klinken maar voor mij was dit genoeg om te weten dat hij bij me was en me ook de laatste kilometers nog steunde. Alleen van dat gevoel ga je een paar km/h harder rijden. En klimmen worden iets makkelijker. Want ja hoor er moest nog best wat geklimd worden vandaag. Zelfs de laatste kilometers richting Compostela krijg je niet voor niets. Nog klimmen met een percentage tot 10%. Onderweg nog een paar stempels versieren en dan was het zover, de laatste kilometers... klaar om aan te komen. Ik had het gehaald! Door velen wordt aankomen in Compostela beschreven als een beetje een teleurstelling. Voor mij was dit niet zo. Inderdaad wel gemengde gevoelens want ergens was het gedaan. Maar ook een opluchting, dat ik dit tot een goed einde gebracht heb. Maar ook hier in Compostela hangt de magie van de camino nog. De eerste mensen die ik zag bij mijn aankomst waren niet mijn zus en mijn mama, maar 4 Belgische pelgrims die ik onderweg heb leren kennen. Dit is ook te zien op het filmpje van mijn aankomst (Facebook)...
Dan even naar het hotel om mijn bagage af te gooien en vervolgens mijn goede vriend van afgelopen weken, mijn stalen (aluminium) ros, naar de vervoersmaatschappij brengen. Deze zal ongeveer gelijk met mij thuis arriveren. Even later kwamen we een Nederlandse vrouw tegen, haar had ik sinds dag 3 of 4 niet meer gezien. We hadden anders wel dezelfde route en zijn beiden vandaag aangekomen. Hier in Santiago, tussen de massa mensen kom je mekaar dan terug tegen, een typische kenmerk van de camino. Gebeurtenissen op de meest onverwachte momenten... Na wat rondgewandeld te hebben en mijn oorkonde te gaan halen nog even Santiago verkennen. Aan de Belgische medepelgrims had ik gezegd s avonds iets te laten weten als ik ergens iets zou gaan drinken. Maar omdat ik best moe was zei ik al tegen mijn zus en mama dat dit niet voor vanavond zou zijn. En dan een nieuw camino moment, we zaten in 1 van de zovele restaurants wat te eten en wie komt er langs ons zitten? De Belgische/Limburgse pelgrims. Mama en Stéfanie keken naar mij vol verwondering en zeiden: hoe straf is dit!. Ik kon maar 1 antwoord geven: Welkom op de camino!
Om dit bericht af te sluiten willen ik even jullie allemaal bedanken voor de enorme steun en enthousiasme tijdens mijn tocht. Dit heeft me ook enorm geholpen om te blijven gaan en door te zetten! Voor degene die deze blog fijn vonden om te volgen en lezen, niet getreurd! De komende dagen en weken zal ik hier nog regelmatig iets posten en dit zeker tot 15-16 september 2018. Dan is het namelijk Levensloop Lommel, waar ik dit jaar verantwoordelijk ben voor de missie. Wat mag je nog verwachten: - tot en met donderdag probeer ik iedere dag nog een verslag van de dag te posten. Tot die tijd zit ik namelijk nog hier in Compostela - een algemeen beeld van mij over hoe ik deze tocht beleefd heb. Zeg maar een analyse achteraf. - de statistieken van de tocht, aantal km en hoogtemeters... - zaken rond mijn taak binnen levensloop -...
Joris,
Mooi hoe mensen met je meeleven - ook die lange zo spontane reactie van zusje Tof Stéfanie - ook je reactie is ontroerend, je krijgt er dikke ogen van - en je weet dat is iets typisch op en rond de camino: ontroering mag, bevrijdt soms en is geschenk van de camino !
Geniet maar samen van dat Compostela-gebeuren; nu 'sur-place' en nadien in het geheugen van jullie hart weet je de camino stopt hier niet (misschien begint hij nu in zijn volle rijkdom !) allemaal zo mooi !
Groetjes aan die dikke vriend van Jezus: de apostel Sint Jacob (de schuld van alles !) * Dees
01-07-2018 om 17:36
geschreven door Dees
30-06-2018
Chapeau broerke!!!
Hey, voor ons was het ook een speciale dag vandaag. Spannend!!! Weken hebben we uitgekeken naar vandaag, maar dat moment leek nog zeer ver weg. Uiteindelijk zijn die 5 weken voorbij gevlogen! En alsof het niets is, doe je er dan ook nog 1à2 dagen sneller over dan gepland... Het is de eerste keer deze vakantie dat we besloten om toch maar eventjes de wekker te zetten. Kwestie van je aankomst niet te missen ;-) We kregen deze morgen dan ook een berichtje van je met de melding dat je vertrokken was en rond de middag dacht aan te komen. Mama en ik dan nog even genoten van het ontbijt, om ons daarna naar het centrum van Santiago te begeven. Daar in afwachting van je aankomst wat winkeltjes bezocht en uiteindelijk doelloos rondslenteren... Om 11u03 volgende dan een volgend bericht Nog 28km. Maarja...daar waren we niet zoveel mee, Hoelang zou hij daar nog over doen?? Al snel kregen we antwoord, gemiddeld 18km per uur. Ok, na een berekening waren we toch iets wijzer geworden Dan om 12u11 een volgend bericht Nog 10km. Daarop besloten we om ons al naar La Praza do Obradoiro te begeven, het grote plein voor de indrukwekkende Kathedraal. En dan begint het te regenen... Ohnee, dat gaat toch niet waar zijn dat hij in de regen gaat moeten aankomen. Al snel volgde er, om 12u18, een nieuw bericht Nog 5km. Amai, wat heeft die hard gefietst dachten we. En wonder boven wonder klaarde het op en kwam de zon tevoorschijn, ik heb dan ook even naar boven gekeken, geknipoogd en gelachen. (Je weet wel waarom ;-) )En daar stonden we dan in het midden van dat grote plein, met de camera en gsm in de hand, om je aankomst vast te leggen. Maar die 5km leken oneindig te duren... Gefocust op de straat waar je uit zou komen, soms afgeleid door de mensen die ondertussen aankomen, jezelf verplaatsen omdat er mensen voor je komen staan en dan nog wandelaars die je Camino-gewijs aanspreken om hun euforisch moment op beeld vast te leggen, dat zijn momenten waarop de spanning pas echt stijgt!! Maar dan zien we om de hoek die blauw met gele helm verschijnen, dat is hem!! Fantastisch, mijn broer heeft het gehaald!! Niet dat ik daaraan ooit getwijfeld heb, want je bent een doorzetter, en zou het fysiek wat moeilijker worden dan zou je het wel op karakter doen, daar was ik zeker van! Daarna hebben we dan verhalen uitgewisseld... jij over je belevenissen op je tocht, wij over de ervaringen en verhalen van het thuisfront. Geweldig wat je aangewakkerd hebt en hoe dit leeft onder de mensen. Dit was jou Camino, maar thuis heb ik ook een beetje de Camino meebeleeft ;-) dit mede dankzij de fantastisch mooie verhalen op deze blog!!! Ze doen wat met een mens en sommige dingen zijn zo herkenbaar ;-) Broer, je mag ontzettend trots zijn op jezelf!! Een fantastische prestatie!! x je trotse zus
30-06-2018 om 23:27
geschreven door Stéfanie
Dikke proficiat !
Jonge kerel,
van harte gefeliciteerd - dank om alles wat je met mij wilde delen ! Je hebt het gehaald, om NOOIT meer te vergeten *** jouw verhaal stopt nu even naar buiten toe - binnenin blijft het leven.
Allemaal zo boeiend !
Morgen vertrekt er uit de streek van Geraardsbergen weer een koppel met hun twee grote zonen en uit Antwerpen een mama wier zoon ik twee jaar geleden mocht 'volgen' Wat is Compostela toch een boeiend gebeuren Dikke proficiat en geniet van je verblijf in Santiago hopelijk vind je aan de zuidpoort een stenen sculptuur waar -in tegenstelling tot de andere plaatsen- een Omega en Alf staan als symbool van: nu begint jouw echte levenstocht weer opnieuw
Een lieve groet voor jou, jonge kerel - groetjes aan mama en zus !
30-06-2018 om 23:15
geschreven door Dees
het is nooit gedaan
Amaai nog nie ! Dikke proficiat ! Wij zijn terecht fier op jou !
De vraag die ik me stelde was of je nu blij zou zijn of niet, want je einddoel bereiken is één optie, maar afscheid nemen van de camino is dat weer niet zo plezant !
Het gevoel zal stilaan wegebben, maar de herinnering moet blijven, en daarop mag je best trots zijn. Dit is een belevenis om nooit te vergeten en zeker niet wat je door je blog teweeg hebt gebracht ! Mooie belevenis delen met het thuisfront en anderen natte ogen laten krijgen ! Houden zo ! Bedankt voor de mooie tocht !
Groetjes en tot ...
30-06-2018 om 23:07
geschreven door Fony
Bewondering
Joris, pet af. Niet alleen voor het bereiken van je doel, maar ook voor de manier waarop je het zelf beleefd hebt en het ons hebt laten meebeleven.
Dompel je nog maar 'n paar dagen onder in de sfeer daar samen met je trouwste supporters. Groetjes Swa
30-06-2018 om 22:54
geschreven door Swa Vandael
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Dan om 12u11 een volgend bericht Nog 10km. Daarop besloten we om ons al naar La Praza do Obradoiro te begeven, het grote plein voor de indrukwekkende Kathedraal. En dan begint het te regenen... Ohnee, dat gaat toch niet waar zijn dat hij in de regen gaat moeten aankomen. Al snel volgde er, om 12u18, een nieuw bericht Nog 5km. Amai, wat heeft die hard gefietst dachten we. En wonder boven wonder klaarde het op en kwam de zon tevoorschijn, ik heb dan ook even naar boven gekeken, geknipoogd en gelachen. (Je weet wel waarom ;-) )En daar stonden we dan in het midden van dat grote plein, met de camera en gsm in de hand, om je aankomst vast te leggen. Maar die 5km leken oneindig te duren... Gefocust op de straat waar je uit zou komen, soms afgeleid door de mensen die ondertussen aankomen, jezelf verplaatsen omdat er mensen voor je komen staan en dan nog wandelaars die je Camino-gewijs aanspreken om hun euforisch moment op beeld vast te leggen, dat zijn momenten waarop de spanning pas echt stijgt!! Maar dan zien we om de hoek die blauw met gele helm verschijnen, dat is hem!! Fantastisch, mijn broer heeft het gehaald!! Niet dat ik daaraan ooit getwijfeld heb, want je bent een doorzetter, en zou het fysiek wat moeilijker worden dan zou je het wel op karakter doen, daar was ik zeker van! Daarna hebben we dan verhalen uitgewisseld... jij over je belevenissen op je tocht, wij over de ervaringen en verhalen van het thuisfront. Geweldig wat je aangewakkerd hebt en hoe dit leeft onder de mensen. Dit was jou Camino, maar thuis heb ik ook een beetje de Camino meebeleeft ;-) dit mede dankzij de fantastisch mooie verhalen op deze blog!!! Ze doen wat met een mens en sommige dingen zijn zo herkenbaar ;-) Broer, je mag ontzettend trots zijn op jezelf!! Een fantastische prestatie!! x je trotse zus
