Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
27-06-2018
Dag 33: Villar de Mazarife -> El Acebo
Omwille van het onweer gisterenavond was het buiten heerlijk afgekoeld. Onze slaapkamer was nog wel een Sauna. Alle ramen dus opengezet dan kwam het wel goed. Tot onze Japanse kamergenote besloot de ramen te sluiten, het moest maar eens binnen regenen... Helaas dus opnieuw een nachtje serieus zweten... vanmorgen dan om kwart voor 6 opgestaan, ik was wakker en om voor 3 kwartier nog te slapen had ook geen zin. Het resultaat was dus dat ik om half 7 al op de fiets zat, het ideale moment om fotos van zonsopgang te maken:
de eerste kilometers tot in Astorga waren nog vrij vlak en niet direct uitdagend. Op 1 gravelpad na, waar je wat tussen de kasseien door moest laveren. In Astorga stond er dan een korte maar steile klim te wachten, erop en erover, en zo kwam ik in het centrum uit. Hier was het tijd voor een koffie, Spaanse omelet en een verse fruitsap en dit voor 3,5 euro. Dat krijg je in België niet geregeld... even door het dorp rijden want de kathedraal is ook hier uiterst indrukwekkend! Onvoorstelbaar hoe mensen dit vroeger al konden bouwen...
dan nog langs de toeristische dienst voor mijn stempel. Deze zijn nu uitermate belangrijk. Als fietser moet ik vanaf de laatste 300km minstens 2 stempels per dag hebben. Dit om een oorkonde te krijgen in Santiago dat ik deze tocht gemaakt heb. Dus toch maar even op letten de komende dagen.
Vanuit Astorga begon het klimmen stilaan. Ik keek al heel de ochtend tegen een bergkam aan, daar moest ik heen/over. De Pyreneeën waren beangstigend omdat je niet goed wist wat te verwachten. Al wist ik dit hier ook niet, ik was super gemotiveerd. Als een student die naar een examen gaat waarvan hij weet dat hij dik gaat scoren. Al heb ik dat gevoel als student niet vaak gehad, ik bedoel maar dat ik er klaar voor was :-) Veel Pelgrims zullen het ook bevestigen dat als je zo een tocht onderneemt, ze op het einde zelfs een klim van 15% mogen voorschotelen, je bent zo gemotiveerd naar dat einddoel dat je daar ook wel over geraakt. Al is het te voet (liefst niet). Niet gaan is geen optie...
Maar goed ik begon dan maar te klimmen, op dat moment nog niet wetende of ik halverwege de klim zou stoppen in een Albergue of dat ik vandaag al zou doorgaan naar Cruz de Ferro. Een belangrijk doel voor vele pelgrims. Omdat ik me wel goed voelde en ik het ook niet echt zag zitten om morgen met koude benen direct verder te klimmen besloot ik vandaag door te rijden. En dat ging best goed, de laatste 2 km waren iets pittiger maar dat kan geen kwaad. Uiteindelijk kwam ik dan aan bij Cruz de Ferro. Een plaats waar Pelgrims een steen of kei achterlaten die symbool staat voor hun in het verleden gedane zonden of een zorg die ze al heel lang meedragen. De pelgrims dragen deze steen mee, meestal van thuis. Door deze af te leggen laten ze ook hun zonden en zorgen achter zich. Ook ik had zo een steen(tje) bij. Gekregen van mijn moeder.
Hoewel ik op voorhand dacht dat dit voor mij een emotioneel moment zou zijn, was dit niet helemaal waar. Het afleggen van de steen zelf was voor mij niet direct emotioneel. Wel heb ik even de tijd genomen om wat na te denken en ik besloot dan ook een briefje te schrijven gericht aan Bompa, om hem te bedanken. Hij is in mijn leven, zelfs na zijn dood een enorm bepalende factor geweest in de ontwikkeling van mij als persoon. Dat was een moment dat wel de nodige emoties losmaakte. Verder heb ik daar ook al even mijn tocht geanalyseerd, ik vroeg me een beetje af waarom het afleggen van de steen zelf voor mij minder aangrijpend was dan dat ik van sommige mensen hoor. Vrij snel kwam ik tot het besluit dat ik deze tocht tot nu toe enorm intens beleefd heb. De last die ik meedroeg en de zaken waar ik mee worstelde kon je niet zomaar neerleggen en vergeten. Dat was een proces van dagen en weken, iets wat geleidelijk aan verwerkt moest worden. Ik heb deze camino die kans gehad door na te denken in een soort van eenzaamheid (vooral Frankrijk), het linken van ervaringen in de camino aan zaken uit het verleden (denk maar aan het teveel aan gewicht) en door het ontmoeten van nieuwe mensen. Mensen die je niet kent en waarmee je toch gesprekken hebt over onderwerpen die gaan tot het diepste van je ziel. Dat is het mooie aan deze camino. Na dat moment heb ik dan ook dit geschreven:
A moment of silence a moment of luck Let go those emotions which got stuck a tear on my cheek but a smile in my heart Ready to move on, its a new start Embrace the future, with my chin up high Living life to the fullest Because great memories, you can not buy
met deze woorden wil ik mijn blog vandaag ook afsluiten.
Hier nog wat Fotos
statistieken: kilometerteller heeft het vandaag weer opgegeven. Afstand ongeveer 75km. Gps gegevens zal ik thuis bekijken voor exacte gegevens.
Reacties op bericht (6)
29-06-2018
Respect
Prachtig hoe je ons laat meeleven met je tocht en je gevoelens Joris. Je doet dat zeer goed en verdient het respect van ons allen. Uw bompa - onze nonkel Gerard - zal je zeker je verdere leven nog begeleiden van hierboven. Jouw ouders, zus en hele familie mogen fier zijn op jou.
29-06-2018 om 14:50
geschreven door Mia
28-06-2018
Het blijft aan je kleven
Helaba, weer een prachtig verhaal en mooi eenvoudig geschreven zoals jezelf bent !
Geniet nog vooral van de laatste kilometers en alvast een dikke proficiat !
Tot de volgende !
28-06-2018 om 08:18
geschreven door Fony
27-06-2018
Briefke
Heeft ze eigenlijk jouw briefke gevonden
27-06-2018 om 22:49
geschreven door Kristof
Trotse neef
Knap neefke wat je allemaal presteert. Heel veel respect.
Een eerlijke en mooie blog. Mooi verwoord.
27-06-2018 om 22:36
geschreven door Kristof
Stilte...
Prachtig broer!! Hier wordt je gewoon stil van... Zeer mooie tekst!!! Ook leuk dat je je kettinkje gebruikt om je foto wat meer kracht en betekenis te geven! Want zo is het namelijk... wat wij, de vechters, vrienden,... ook doen en meemaken in het leven, No one fights alone! I'll be there for you bro, no matter what!
27-06-2018 om 22:32
geschreven door Stéfanie
Geweldige trip
Hey, hopelijk komt het nu wel op je blog maar wat een geweldige reis heb je al gemaakt. Ge doet dat super en elke dag is het weer uitkijken naar de blog. Doe nog zo verder 't einde is bijna in zicht! Succes man!
27-06-2018 om 22:28
geschreven door Lore vandael
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
